شمارش معکوس برای اعلام نتایج لاتاری DV-2017

[amirmc]

همونطور كه دوست خوبم payamshad گفتن زبان زبان زبان ، چند بار گفتم چون تقريبا همه اونهايي كه رفتن به اهميت اين موضوع اشاره كردن .
در مورد انتخاب ايالت هم خيلي چيزا رو بايد مدنظر قرار داد از جمله آب و هوا ، شغل ، ارزوني و ...

بنظرم با نظرتون تا حدی مخالفم نسبت به زبان. هرچند که واقعیت انکارناپذیر در مورد یادگیری زبان وجود داره و همه کسانی که اونور هستن این مطلب رو عنوان کردن ولی بالشخصه این مورد رو تا حدی اصلا قبول ندارم.
...
اما نفر سوم یک کیس با زبان ضعیف در مقطع دکترا بود که از دوستان و همسایگان خارج از کشور  خیلی خوب من بود که الان موفقیت بسیار عجیبی در آمر یکا هم خودش و خانمش دارن. اونا از طریق کیس لاتاری سه سال پیش رفتن. دکترای خارج از کشور داشتن ولی زبانشون اصلا پیشرفتی نداشت ولی به محض ورود به آمر یکا فهمیدن اگر بخوان تنبلی کنن تو زبان هیچ کاری بهشون نمی دن ولی بینهایت زوج مهربان، با گذشت و روابط عمومی فوق العاده ای داشتن تا اونجایی پیشرفت کردن که در عرض یک سال در جامعه آمریکا بخوبی جذب شدن و کار خیلی خوبی براشون در کالج و دانشگاه برای تدریس گرفتن، همین دو ماه پیش فهمیدم که با وامشون برای خرید خونه موافقت شده. اینا از عزیزانی بودن که بورس داشتن در زمان تحصیل ولی اصلا زبان قابل قبولی نداشتن و وضع مالی خوبی هم نداشتن. با این حال براشون خیلی خوشحالم الان.

ممنون
در مورد نفرسوم ،
قبول داريد استفاده از روابط عمومي تا حد زيادي به زبان بستگي داره ؟ همونطور كه گفتيد حتما در فراگيري زبان تنبلي نكردن .

در رابطه با سوال اصلي :
میخواستم نظر دوستان رو بدونم واسه کسی که زبانش ضعیفه و از نظر پولی هم اونقدر ها نداره
با توجه به تجربه عزیزان کدوم ایالت و شهر واسش مناسبه؟

از نظر مالي كه بعيد ميدونم تو چند ماه آينده ايشون پيشرفتي داشته باشند اما با ارتقا زبان و اتكا به موارد اجتماعي مثل روابط عمومي كه شما به خوبي اشاره كرديد در صورت موفقيت ميتونن شرايط بهتري براي زندگي اونور درصورت قبولي داشته باشند .

خواهش می کنم البته موارد خیلی خیلی خیلی زیادی من با چشم خودم دیدم چون تجربه خیلی قوی فکر کنم تو این زمینه دارم (من از 20 خورده ای سالگی از ایران خارج شدم برای تحصیلم). ولی در کل می تونم بگم فقط با داشتن روابط عمومی بسیار قوی می شه به کار خیلی خوب رسید وگرنه هرکسی می تونه کاری فقط یه مقدار پول دار بیاره حتما پیدا کنه. متاسفانه موارد یک و دو که عرض کردم، زیاد اجتماعی نیستن (از خود متشکر: از خود راضی ان از نظر من) و زیاد با جامعه جور نیستن. البته زیاد حرف می زنن ولی حرفی که بخواد جوش دار و زیبنده نباشه برای مخاطب مسلما اصلا کارایی نداره. این دو مورد اول متاسفانه تو سطح جامعه ای که من توش هستم زیاده. شاید نمونه چهارم که کیس موفق باشه همسرم (خانمم) باشه که همون ترم اول بهش بورس کامل رو دادن با وجودی که اصلا زبانش خوب نبود ولی خیلی پشتکار به خرج داد و همیشه تو جامعه با لبخند ظاهر میشه که نشون از روابط گرم عمومی اش داره. من تا الان کسی رو ندیدم مثل همسرم برای ترم اول بهش یک راست بورسیه اعطا کنن.
در مورد سوال دوم تون، بنظرم از شهرهای ایالت کالیفرنیا اون شخص شروع کنه تا بتونه از جوامع ایرانی کمک بگیره تا اول یک شغلی بدست بیاره خیلی خیلی بهتره. البته من تو آمری کا زندگی نکردم ولی تمام کشورهای انگلیسی زبان تقریبا مثل همن و جوامع ایرانی رو می شه روش حساب باز کرد. خودم دو سال پیش به یک دوست ایرانی که تازه اومده بود کمک کردم تا با هزینه خیلی خیلی ناچیز تقریبا توی یک محیط خوب آپارتمان با یکی از دوستان ایرانی دیگرم زندگی کنه و همینطور سریع در عرض کمتر از دو هفته یک کار تو رستوران (شما بخوانید ظرفشویی) برای خودش دست و پا کنه (البته حقوقش خوب بود از نظر من). متاسفانه درد غربت ایشون رو گرفت و برگشت ایران، هرچند که الان خیلی پشیمونه. ایشون زبانش خیلی خیلی ضعیف بود ولی خب توی جامعه ایرانی اینجا از طریق بنده تونست کار و خونه پیدا کنه با قیمت خیلی مناسب. اگر اون دو ماه اول رو تحمل می کرد مطمین بودم موندگار می شد (هه هه مثل خود من).