payam_prz نوشته: من نوشته های بعضی از دوستان نتیجه گیری میکنم:ببین پیام جان، اول بگذار تکلیف یک مطلب را روشن کنیم تا بتونیم همفکری کنیم. وقتی ار اوضاع اقتصادی یا اجتماعی یا هر چیز دیگه در جایی صحبت می شه این معنی ش این نیست که در جای دیگه هیچ مشکلی وجود نداره. وقتی مثلا گفته می شه که بیکاری زیاد شده معنی ش این نیست که وضعیت همه چیز بد و خراب شده. پاسخی که شما به حرفهای زده شده میدی من را یاد این برخورد بعضی ها برای توجیه مشکلات اقتصادی مردم و بهانه تراشی برای وضعیت بد زندگی توده ی مردم میندازه. از یکی دو سال پیش مشکل اقتصادی آمریکا و دنیا شده تبدیل شده به یک ابزار برای اینکه برای مردم وانمود بشه :وضع همه ی دنیا خرابه و اگر در ایران شرایط اقتصادی بده جاهای دیگه از اینجا بدتره!! در صورتیکه همه ی ما می دونیم که واقعیت چیز دیگری ست... بگذریم. من میخوام بگم که وقتی کسی می گه در آمریکا آمار بیکاری رفته بالا و بیکاری تبدیل شده به مشکل اصلی تازه مهاجرین ، شما با این پاسخی که میدی و میگی "مگه توی ایران کار ریخته!!!" داری یک قضاوت ناکامل می کنی. مقایسه ی چنین موضوعی در ایران و آمریکا بحث دیگه ای ست که فعلا مطرح نیست. کم شدن کار و مشکل اقتصادی در آمریکا یک واقعیت هست همونطور که هزار و یک مشکل دیگه در ایران. بنابراین احتمالا با من موافقی که دست از حساسیت برداریم و تا جایی که می شه واقع بین باشیم تا این بتونه به همه در تصمیم گیری و "برنامه ریزی" برای آینده کمک کنه.
1- در ایران تقاضای کار روی زمین ریخته و اوضاع اقتصادی ایران خیلی عالیه و از آمریکا بهتره و مشت خورده تو دهن استکبار.
2-کسایی که در آمریکا هستن توسط عوامل استکبار به زنجیر کشیده شدن و نمیتونن برگردن به کشور رویایی و مورد علاقه خودشون.
3-مرگ فقط مال همسایه است.
...این تاپیک سند کامل و معتبر اینه که ایرانیها چه مردمان فراموشکاری هستند و وقتی که ماشینشون! از پل میگذره دیگه همه بدیها یادشون میره. همین مرده پرستی ما هم به هم دلیله که تا طرف زنده هست تف تو صورتش میندازیم و وقتی مرد گلاب رو قبرش میریزیم. به همین دلیله که وقتی کسی یک سال از سربازیش میگذره میگه به به عجب دوران خوبی بود...
گفتی که "کسایی که در آمریکا هستن توسط عوامل استکبار به زنجیر کشیده شدن و نمیتونن برگردن به کشور رویایی و مورد علاقه خودشون". ببین پیام جان. ناراحت نشو ولی این به نظر من یک مغالطه ست. این حرف را شما باید به کسی بزنی که مثلا سی ساله آمریکا زندگی می کنه و همش غر می زنه. بله به اون می شه گفت اگر خیلی ناراحتی چرا ول نمی کنی و برنمی گردی. ولی این حرف در مورد کسی که تازه چند ماهه که اومده و اون هم درست در شرایطی که هر روز داره از دیروز بدتر می شه ، چندان درست نیست. بین ما موضوع "غر زدن" نیست رفقا لطفا چشمتون را روی واقعیت ها نبندید. من شخصا فرصت معینی برای خودم معلوم کردم. اکر در این فرصت معین مسیرم در اینجا سمت و سوی مورد نظرم را پیدا کرد که خیلی عالیه، وگرنه آمریکا که هیچ ، اگر توی خود بهشتم باشم نمی مونم کار و تخصصم را رها کنم و برای بقیه ی عمرم دلیوری انجام بدم فقط به خاطر اینکه به جای پراید تویوتا سوار بشم...من ایران را شخصا به خاطر رفاه ترک نکردم ، نه اینکه خیلی مرفه بودم، باکه به خاطر اینکه چیرهای دیگه برام مهم بود مثل تحصیل و تجربه ی زندگی در یک جامعه ی آزاد. بنابراین وقتی از ماهایی که تازه اومدیم این طرف حرفی میشنوی در نظر بگیر که این حرفها حرف کسی ست که فقط چند ماه از تو زودتر کشور را ترک کرده و به اینجا وارد شده. وقتی دارم این خطوط را مینویسم صحنه ای پیش چشمم هست که به سلامتی با دختر کوچولوت دست هم را گرفتید و دارید کشور را ترک می کنید تا زندگی تون را در یک جای جدید بسازید. اگر اینجا حرفی گفته می شه فقط به خاطر اینه که این مهاجرت برای دوستانی مثل شما و همه ی هموطنهای دیگه به بهترین و کم دردسرترین شکل ممکن انجام بشه چون همه می دونیم که مهاجرت به خودی خود چه کار سختیه. پس خواهش می کنم از "فراموشی" حرف نزن، دست کم در مورد من ، بیشتر "فراموش نکردن" داره اذیتم می کنه...
موضوع اینه که بیشتر افرادی که دارن مهاجرت می کنن تحصیلات بالایی دارن و آدمهای موفقی هستند، به نتایج نظر سنجی روی همین سایت نگاه کنید. افرادی زیادی از کسانی که دارن مهاجرت می کنن لیسانس ، فوق لیسانس ، دکتری و تخصص و PhD دارن و در ایران موفق هستند. این موضوع از طرفی میتونه پیش گویی کننده ی این باشه که این افراد بعدا در آمریکا هم موفق خواهند بود، ولی یک نکته ی دیگه هم در اینجا وجود داره و اون هم اینه که افرادی که جزو افراد برجسته و تحصیل کرده ی یک جامعه هستند شاید براشون سخت باشه که به جایی بیان که باید از جایی نزدیک به صفر همه جیز را شروع کنن. شما خودت میگی کار خوبی داری و این خیلی باعث خوشحالیه ، اما همین موضوع باعث می شه که مهاجرت شما حساس تر باشه چون شما سابقه ی کار حرفه ایت در ایران را که نمی تونی ناگهان از ذهنت پاک کنی. اگر کسی در ایران کار درست حسابی نداشته باشه و وضعیت پایداری نداشته باشه وقتی هم میاد اینجا خوب زیاد از نظر روحی و احساسی مشکلی پیدا نخواهد کرد.
برای اینکه مطلب را کوتاه کنم این را هم در آخر بگم. من وقتی داشتم میامدم به هزار در زدم تا بتونم از کسی که تازه آمده باشه اینجا یک سری اطلاعاتی که برام مهم بود بگیرم ولی متاسفانه اطلاعاتی که می خواستم و فقط هم از طریق تجربه ی فردی میتونست به دست بیاد را نتونستم بگیرم. من اگر جای شماها بودم از این فرصت استفاده می کردم برای اینکه برنامه ریزی دقیق تری بکنم. به پست های افراد قبل و بعد از اینکه بیان اینجا توجه کنید رفقا. به موضوعهایی که از جانب کسایی که زودتر از شما آمدن مهم تلقی می شه دقت کنید، اینها احتمالا موضوعهایی ست که شما هم وقتی بیاید اینجا پیش روی شما قرار خواهد گرفت، پس از پیش براش آماده باشید. به طور کلی این پیشنهاد را هم اضافه کنم که اگر کار خوب و پایداری در ایران دارید ، شاید بد نباشه به این فکر کنید که مهاجرتتون را در بیشتر از یک مرحله انجام بدید. یعنی کارتون را در ایران تعطیل نکنید چون این کار را همیشه میشه کرد. اگر بتونید یک فرصت حدود دوماهه بیاید و اینجا را از نزدیک ببیید و برآورد بکنید احتمالا بهتر می تونید تصمیم بگیرید. اگر در همین ابتدا اینجا کار گرفتید و شروع خوبی داشتید که بسیار عالیه و اونوقت میتونید با خیال راحت به طور کامل مهاجرت کنید.
حرف آخر: پیام جان و رفقای دیگه. اینقدر از "ایران" با نفرت حرف نزنید. باورتون نمی شه من ماههای آخر توی ایران دیگه حتی نمی تونستم رانندگی کنم. از همه چیز ناراحت و ناراضی بودم. این را می گم برای اینکه یادتون بیارم که این صحبت بین ما صحبت بین کسانیه که همه یک جا زندگی کردن و بزرگ شدن. اینها را می گم که من و دیگران را به "فراموشی" متهم نکنید. ولی با تمام این تفاسیر اون مملکت، مملکت ماست و میلیونها انسان دارن توش زندگی می کنن از جمله پدر ها و مادر های ما و کسانی که به ما زندگی و همه ی چیزهایی که برامون ارزشمنده را آموختند. همه ی مشکلات را همه ی ما میدونیم، ولی این باز هم دلیل نمی شه که از اون سرزمین به نفرت یاد کنیم. این نوع برخورد احساسی با موضوع ،نگرانی این را به همراه میاره که ممکنه سالها بعد از مهاجرت ، از جایی که بهش مهاجرت کردیم هم نفرت پیدا کنیم... فراموش نکنیم هیچ کشوری بهشت برین نیست. هرجایی خوبی داره ، بدی هم داره. این یک "واقعیت" بسیار بسیار مهمه... برای همه مون آرزوی بهترین ها را می کنم...
ارادت