تا حالا پشیمون شدید از رفتن؟

[Arash.arezoo]

من میخوام یک نظر سنجی کنم و از دوستان ساکن ایران و خارج خواهش میکنم اگر وقت دارن لطفا تو این نظر سنجی شرکت کنند چون برام مهمه عقاید مختلف رو داشته باشم. ما در حال انجام مراحل سیتیزن شدن هستیم و شاید سه چهار ماه دیگه طول بکشه. من قبلا هم در باره مشکلات مهاجرت برای خانواده خودم مطلب پست کردم، حالا ما میخواهیم تصمیم قطعی برای ماندن و یا برگشتن بعد از سیتیزن شدن بگیریم ولی گاهی خود آدم اینقدر درون مسائل گیر میفته که نمیتونه خوب همه چی رو ببینه واسه همین فکر میکنم افراد از بیرون شاید نظرات بهتر و منطقی تری ارائه کنند. اول شرایط کلی رو واستون میگم تا راحتتر نظرات رو بدین.
همسرم پزشک عمومی و من پرستار هستم .شغل هامون تو ایران فعلا محفوطه. ولی اینجا کار در بیمارستان داریم نه با مدرک خودمون ، کار در حد تکنسین پرستاری. سن هردومونه بالای 40 هست و تقریبا گذراندن امتحانات سخت و طولانی تبدیل لیسانس غیرممکن واسمون طبیعتا شرایط مالی و زندگی مان تو ایران بهتره. یک فرزند 17 ساله دارم که امسال میره کلاس 12. ما سه سال پیش اومدیم و در یکی از ایالت های جنوبی ساکن هستیم آدمهایی اینجا خیلی مهربان هستن و اهل کمک کردن . دخترم دبیرستان رو اینجا شروع کرد.مراحل خیلی سختی گذراند و مدتی بشدت دلتنگ و تنها بود خیلی تلاش کرد و ما هم کمک کردیم تا با شرایط کنار بیاد هنوز هم خیلی خوشحال نیست.. نمرهای همه A شده ولی با این حال گرفتن کمک هزینه دانشگاه اینجا خیلی سخته و کارایی زیادی میخواد که باید انجام بدی که معمولا بچه ها از سن ابتدایی و راهنمایی شروع به انجام اون کارا میکنن. هزینه متوسط دانشگاه خوب بین 20 تا 40 هزار دلار سالی. دخترم درسش ایران عالی بود و در ریاضی خیلی استعداد داشت اینجا ریاضی شون در حد راهنمایی ایرانه و درواقع هرچی بلد بود یادش رفت چون کلا زیاد کار نمیکنند تو مدرسه،درسته فعالیت‌ها ی اجتماعی زیاد دارن ولی در هر حال تو درس عقب ترن. تنهایی و دوری از خانواده هم یک موضوع مهم دیگه است که اینجا تا آخر با آدم خواهد بود، پیدا کردن دوستانی که جای خانواده و یا دوستان قبلی رو واست بگیرن سخته . میدونم خیلی از روابط تو ایران آزاردهنده است و نبودنش بهتر از بودن شه ولی در هر حال تنهایی هم خوب نیست. تفاوت فرهنگی خیلی خیلی زیاده در مورد بچه ها مخصوصا، ما فکر میکنیم شاید اگر دخترم در ایران لیسانس بیولوژی بگیره و بعد برای مراحل بعدی بیاد اینجا واسش شرایط آسانتر بشه چون از نطر سنی پخته تره و از طرفی هزینه ها کمتر.و اما با توجه به اینکه درسهای ایران سختتر هست و اون کلی عقب مانده آیا میتونه خودش رو برساند و اینکه بعد از سه سال با اخلاق و رفتار معلمان اونجا چقد بتونه کنار بیاد و چندین مسئله دیگه فکر مارو حسابی مشغول کرده. از همه دوستان خواهش میکنم بدون پیش داوری و قضاوت نظر بدن و مارو در گرفتن این تصمیم بزرگ و مهم کمک کنند. متشکرم

چرا از خود دخترتون نمیپرسین که نظرش چیه؟شاید اگر برگرده چون دیگه اون احساس تنهایی رو نداره موفق تر شه ولی از طرف دیگه میتونه با مسائل عقیدتی اجباری تو محیط جامعه و دبیرستان های ایران کنار بیاد؟!اگر شرایطتون تو ایران بهتره و میتونین زندگی با دغدغه کمتر داشته باشین چرا برنمیگردین،میتونین برای دخترتون پس انداز کنین و برای مقاطع بالاتر تحصیلی دوباره بفرستشنیش آمریکا.