گفتگوی آزاد در مورد اعلام نتایج (شمارش معکوس)

[sadeghi897]

هر چی به اینایی که تونستن برن نگاه میکنم
میبینم 80 تا 90 درصدشون اراذل اوباش و به درد نخور هستن

میرن یه دوره سختی میبینن ولی پـنـاهــندگی میگیرن و بقیه عمرشون راحت زندگی میکنن

کلا این طوری قضاوت کردن در مورد ادمها یکم سطحی هست اما تا حدود زیادی به واقعیت نزدیک هست.
ببین کلا همون ایران هم نگاه بکنی خیلی از ادمهای موفق نه باهوش هستن نه درست کار هستن
این اکثر جاهای دنیا همینه ذهن ما همیشه دنبال عدالت هست در صورتی که عدالتی وجود نداره و همه برای بقا می جنگن
و خیلی ها هم از ابزارهای غیر اخلاقی استفاده می کنن این درمورد کلیت ادمها بود چه مهاجر چه غیر مهاجر.
پناهندگی خیلی موارد واقعا سخته بسیاری از پناهنده ها بیماری روانی میگیرن که تا اخر عمر باهاشون هست.
راحت زندگی کردن هم نمی دونم منظورت چیه؟ یک همه چی همه جا عادی می شه
۲- همه ادمها همه جا باید کار کنن و مهاجرها اکثر مجبورن بیشتر کار کنن. یک سری چیزها هست که توی شهر بهتر و کشور بهتر خوب تاثیرش همیشه هست.
۱- برخورد بهتر مردم ۲- هوای پاک تر۳- رعایت قوانین راهنمایی رانندگی ۴- برخورداری از حقوق اولیه انسانی و ازادی - معمولا نیازی به استفاده از این پیش نمیاد
بقیه چیزهای که ملت توی انستگرامشون شیر می کنن همش واسه follower پیدا کردن ودرامد زایی هست.
مشاهده من از مهاجران ایرانی امریکایی حداقل اینه که اکثریت همش دارن خر حمالی سیستم می کنن بیشتر از زمانی که توی ایران بودن.
متاسفانه یا خوشبختانه اکثر موارد تکراری می شن
۱- نمی شه هر شب مشروب خورد و رفت پارتی اگر هم بشه بعد از مدتی بدن خودش دیگه اجازه نمی ده
۲- مورد اول در مورد دختر بازی - پسر بازی - weed و خیلی چیزهای دیگه صادق هست اونقدر زود عادی میشه که خود ادم هم تعجب می کنه.
الان نزدیک چهل سالمه خیلی نمیشمرم بیش از ۷ ساله که خارج از ایران زندگی می کنم و خیلی چیزها که مهاجران عادی تجربه نمی کنن تجربه کردم
از پارتی های زیاد - داشتن بیش از یک partner با توافق هر دو تاشون. خفه کردن خودم با مشروب - وید -...
الان با چی حال می کنم فکر می کنی؟
۱- خودم غذای خودم رو درست کنم و وقت بزارم روش غذای خوب درست کنم
۲- اب میوه ام به موقع و به جا بخورم
۳- با هر کسی نشست و برخواست نکنم
۳- مدیتیشن و ورزشم هفته گی انجام بدم
۴- هر از چند گاهی یک چیز جدید یاد بگیرم. که معمولا ۶ ماه تا یک سال طول می کشه
۵- محتوا تولید بکنم حالا platform مهم نیست و خوب این کار رو برای پول هم انجام نمی دم دوستش دارم.
۶- خواب خوبی داشته باشم
سفر- جالبه که من توی ایران خیلی بیشتر سفر می رفتم اونقدری که فکر می کردم سفر کردن بهم حال بده واقعا نمی ده اولا هواپیما کلا واسم خوب نیست دوما خیلی مواقع ادمهایی که دوس دارن سفر برن
بیشتر دوس دارن از خودشون و شرایطشون فرار کنن باید پیدا کرد دید واقعا ادم چی دوس داره و این دوس داشتن خیلی مواقع با چیزی که بقیه دوس دارن کاملا متفاوته با این حال از اکثر دوستام که همزمان با من اومدن امریکا بیشتر سفر کردم اما دیگه اونقدر بهم حال نمی ده
۶-اکثرا ادمها فکر می کنن اگر پولدار بشن خیلی کارها رو می کنن نه معمولا این طوری نیست پول ها رو جمع می کنن که به هیچ دردی هم نمی خوره نمونه اش پدر و مادر خودم.
۷- اگر فکر می کنید که دوس دارید اروپا رو بگردید بهترین راهش اینه که پول پس انداز کنید روشهای ارزون گشتن هم پیدا کنید و بعدش برید بگردین اینکه فکر کنید مثلا مهاجرت می کنید و پول خیلی خوبی می سازید بعدش راحت می رید اروپا رو میگردید شاید قسمت اولش درست باشه پول خوبی می سازید اما نمی گردید چون عموما ادمها اگر بخوان کاری رو بکنن انجامش می دن. متاسفانه یا خوشبختانه پول اولویت اصلی ادمهاست و وقتی می رن جلو تازه بیشتر میخوان
اگر دوس دارید یک ادم دنیا دیده و پخته بشین به هر شکلی که می تونید از ایران بزنید بیرون چون این بیشترین چیزی هست که بدست میارید از مهاجرت (حتی اگر بسیار هم پولدار بشید) باز هم پختگی و دنیا دیدگی بیشتر چیزی هست که به دست میارید و خوب اولش هم باید ریسک کنید اما اگر فکر می کنید نیازی بهش ندارید وقت و انرژی خودتون هدر مهاجرت نکنید.
من از ۲۵ سالگی همیشه به این فکر می کردم که دوست دارم یک ادمی بشم که بتونم کشورهای مختلف دنیا زندگی کنم حالا اگر منو از امریکا برداری بزاری توی چین - من یک ساله زبانشون یاد میگیرم و همزمان یک کاری می کنم ( می تونه کار تخصصم باشه می تونه نباشه ) و بعد از یکی دو سال توی اون جامعه جا می افتم و تقریبا همین زندگی که اینجا دارم اونجا هم می سازم اگر انگلیسی زبان باشه اون کشور خیلی راحت تر. این چیزی بوده که دوست داشتم بدست بیارم و به خاطرش مهاجرت کردم مهاجرت هم مثل بقیه چیزهای زندگی تجربه اس اولیش سخته و در عین حال شیرنی خاص خودش رو داره. مثل اولین دوس دختر - اولین باری که دانشگاهی می ری - اولین باری که کار میگیری - اولین باری که شرکت خودت رو می زنی - اولین باری که سوار قطار هواپیما یا کشتی می شی ...بارهای بعدی راحت تر می شه اما از لذتش هم کم می شه

پی نوشت:
در مورد پدر و ماردم باید بگم که چقدر وقت پیش دقیقا پشت تلفن بهشون اینو گفتم که شما این همه پول می خوایید چی کار؟ و اصلا چرا ناراحت می شید اگر مثلا پول کمتری بدست بیارید یا مثلا فلان زمین رو فروختین گرون شد یا ارزون شد ....شما که نیازهای معمولی تون برطرف می شه مشکل صاحاب خونه ندارید مشکل اینم ندارید که کارتون رو از دست بدید... چرا بیشتر به خودتون نمی رسید؟
کمتر کار کنید - بیشتر ورزش کنید - سفر برید اگر دوس دارید و هزار تا کار دیگه که فکر می کنید جذاب هست به جای اینکه ناراحت باشید که یا پول کمتر از اون چیزی که فکر می کردید در اوردید یا اینکه حقتون خیلی بیشتره (همه فکر می کنن حقشون خیلی بیشتره ). خیلی ساده گفتم خواهرم که نیاز مالی نداره منم که نیاز مالی ندارم اگر نگران برادر کوچیکه من هستید نصف ثروت تون رو بزنید به نام اون و با بقیه اش برید عشق وحال.
متاسفانه قالب های ذهنی اکثر ادمها اونقدر سنگینه که نمی تونن تغییر کنن یا حتی نمی تونن واقعی بپذیرن که شرایطشون نصبت به ۵-۱۰- ۲۰ سال قبل خیلی بهتره شده چرا؟ چون همش دنبال مقایسه هستن خواسته و گاها ناخواسته. تازه پدر و مادر من اونقدر پولدار نیستن اما بحث اینه که در سن بالا هستن و خوب اگر بخوان کل ایران بگردن می تونن با کمتر از یک بیستم ثروتشون بگردن اما عایا این کارو می کنن؟ نه
پس اکثرا مشکل پول نیست البته که برای همه باید یک نیازهای اولیه باشه اما به نظر می رسه دنیا طوری شده که نیازهای اولیه روز به روز ارزون تر و گاها مجانی می شه و مردم وقت زیاد دارن و چون به درونشون نمی رسن (متاسفانه مذهب ها و حتی خیلی از فرقه های معنویت هم برای پول هست ) واسه همین ادم با وقت ازاد هی فکر و خیال بی خودی می کنه که چرا مثلا فلان کار رو نکردم؟ ذهن آشفته منتظر یک بهانه هست. البته میگم قطعا کشورهای مختلف و شهرهای مختلف زندگی درش نقاط مثبت و منفی داره اما اکثر خوشحالی ادم مخصوصا بعد از سی سالگی درونی هست و خیلی عوامل بیرونی نمی تونه کمک به خوشحالی بلند مدت بکنه.