2010-11-27 ساعت 00:09
(2010-11-25 ساعت 14:08)maryam_goli نوشته: اینجا همه هم رزم های هندی بدتر از خودم نالان هستن ولی خب جستیم البته نه کاملا یک سری مدارکم هنوز باقی اند
خوبیه هند اینه که بعد از مصیبت های وارده ...نسبت به هر قاجعه ی ناگواری ضد ضربه میشی و همه شما رو در برابر فاجعه های که برای دیگران افتضاح به حساب می یان و غیر قابل تحمل ل ل ا ل, فردی بی خیال ودارای دلی خوش معرفی میشید... که کبکتون هم همیشه خروس می خونه
و زمانی که شخصی به شما بگه بی درد یا دارای دل خوش با خود زمزمه خواهید کرد بله ه ه ه ه ه بایستی دل خوش داشته باشم بعد از گذروندن این همه مصیبت وبه حسابی تجربه های خوب....
دقیقا نوشته های شما را تائید می کنم و کاملا حس می کنم!
تحصیل در هند ، یه ســـور بزرگ به دوران سربازی و رزم شبانه و زندگی در شرایط سخت و حتی دوره کد هم زده!
من در دوران سربازی هم دوره کد خوردم ، هم 1هفته زندگی در شرایط سخت داشتم... واقعا هیچ کدام از اون سختی ها به مصیبت این جهنم 72 ملت (شما بخوانید هند!) نرسید.
و یک مورد دیگر اینکه ، چون استاد های دانشگاه و دانشجویان و افرادی که انگیلیسی صحبت می کنند ، در حد افتضاح و با لهجه ای نا معلوم شروع به تکلم می کنند... زیاد امیدی به پیشرفت زبان انگیلیسی نیست... و فقط باید خودمان زبان بخونیم و تمرین کنیم... و همین طور سطح علمی و عملی و آموزشی هم به همین منوال مفتضح است و بس.
[font=Arial]بـرنامه روبرو ، هــدف پیـشرو ، پــیش بـه سـوی پــیروزی.[/font]