فرودگاه امام خمینی

[یه مهاجر]

حقیقتش من از این فرودگاه میترسم! علتش رو نمیدونم فقط میدونم که کلی انرژی منفی به من منتقل میکنه و هر زمان که مجبورم اونجا برم حالم دگرگون میشه.....توی اون جاده بیابونی بی آب و علف و تاریک که میری فکر میکنی قراره ببرن سرت رو ببرن.

یادمه اولین پروازی که از این فرودگاه داشتم اون مسیری که دو راهی میشه رو اشتباه رفتیم و کلی راهمون دور شد.هنوزم بعد از سالها دقت کرده باشین تابلوهای راهنما بسیار گنگه و کمتر اشاره ای به فرودگاه شده.اونقد هم روشنائی اونجا عالیه که باید با فانوس بری بلکه راهو پیدا کنی.

خلاصه من یه ساعت و نیم قبل از پرواز به فرودگاه رسیدم ،کلی وقتمون برای پیدا کردن جای پارک تلف شد،بعد صف آسانسور ،بعد به همون صف همیشه طولانی ورودی برخورد کردم که با نشون دادن بلیطم گذاشتن خارج از صف برم داخل،آدم باورش نمیشه یه فرودگاه بین المللی فقط یه قسمت برای بازرسی داشته باشه و برای بازرسی هم حتی باید تو صف وایسی......طبق معمول گیر دادن که چمدونتون رو باید باز کنیم .تازه برای باز شدن چمدون هم باید توی صف میموندم و سه نفر جلوتر از من بودن،علی رغم میل باطنی ام و استرسی که داشتم با لبخند و به آرومی توضیح دادم دیر رسیدم و دارم پروازم رو از دست میدم،که یه دفعه مثل خروس جنگی به من پرید که خانوم مسئول دیر رسیدن شما که نیستیم!نمیدونی باید 3 ساعت!!!!!! قبل از پرواز اینجا باشی؟ می خواستم بگم احمق بی شعور چرا میدونستم برخلاف تو که همه عمرت رو صرف دید زدن به وسایل شخصی مردم تو چمدونا کردی من همه عمرم در سفر بودم و حالا فقط منتظر یادآوری شما بودم که خیلی خودم رو کنترل کردم و ناچارا دوباره علت تاخیرم رو توضیح دادم (البته با سانسور زمان هدر رفته برای پیدا کردن جای پارک و آسانسور!!! )نهایتا کوتاه اومد و من زمانیکه همه مسافرا کارت پرواز گرفته بودن و وارد سالن شده بودن با کلی التماس دوباره و توضیح دوباره موفق شدم به پرواز برسم

تا دلتون بخواد خاطره های زیبا از این فرودگاه دارم اگه بخوام همه رو بنویسم تاپیک میشه 40 صفحه!