سعید جان
تا جایی که میدونم اینجا تولید کننده ها مثل ایران بیش از اندازه خورده ریزه نیستن و به همین خاطر برای خودشون یک دفتر دستک حداقلی دارن. تو همون دفتر دستک هم یکی دو نفر حسابدار و بازاریاب دارن که سعی میکنن محصولشون رو مستقیم به فروشنده های عمده برسونن و چون به فروشنده عمده هم اعتماد دارن ممکنه بدون تشریفات چک و سفته و نقد و فقط با یک برگ کاغذ تحویل جنس بهشون محصول رو بدن. تازه برای جلب رضایت فروشنده ممکنه توافق کنن که پس مانده جنس رو هم به مبلغ تمام یا قسمتی از قیمت کالا پس بگیرن. کامیون و کامیونت هم که اینجا پولی نیست؟
با این حساب برای اکثر محصولات این کار پخش تا حدی حذف میشه. اما من خودم دیدم که کامیونتهایی هستن که کار پخش میکنن که قریب به اتفاق مربوط به مواد غذایی و میوه جات هستن. چون معقول هم هست که یک فروشگاه بزرگ نمیتونه دونه دونه میوه و سبزی و مواد غذایی شو از یک به یک تولید کننده ها تهیه کنه.
اما این شرکتهای پخش هم بسیار بسیار عظیم هستن. در حیاط یکیشون حداقل 50 تا کامیونت و کامیون دیدم!! و سردخانه و انبار و قسمت سورت میوه و لیبل زنی هم داره. بیزنس میلیون دلاری هست.
دیگه ارزونترین بیزنس مستقلی که به نظر میشه اینجا خرید یا راه انداخت پمپ بنزین با فروشگاهشه که اونم متوسط 200.000 دولار قیمتشه یا اجاره کردن یک مغازه در یک مال و پاساژ و فروش محصول یا ارائه خدمات (موبایل و کامپیوتر و ...)
بدبختی اینه که واردات هر چیز از ایران بجز محصولات رسانه ای (کتاب و فیلم و پوستر ...) به آمریکا ممنوعه!! یعنی همین گز و سوهان رو آزاد میکردن من یکی از این کیوسکها اجاره میکردم تو یکی از این پاساژها و یک ساله خرج ده سالم در میومد!!
تا جایی که میدونم اینجا تولید کننده ها مثل ایران بیش از اندازه خورده ریزه نیستن و به همین خاطر برای خودشون یک دفتر دستک حداقلی دارن. تو همون دفتر دستک هم یکی دو نفر حسابدار و بازاریاب دارن که سعی میکنن محصولشون رو مستقیم به فروشنده های عمده برسونن و چون به فروشنده عمده هم اعتماد دارن ممکنه بدون تشریفات چک و سفته و نقد و فقط با یک برگ کاغذ تحویل جنس بهشون محصول رو بدن. تازه برای جلب رضایت فروشنده ممکنه توافق کنن که پس مانده جنس رو هم به مبلغ تمام یا قسمتی از قیمت کالا پس بگیرن. کامیون و کامیونت هم که اینجا پولی نیست؟
با این حساب برای اکثر محصولات این کار پخش تا حدی حذف میشه. اما من خودم دیدم که کامیونتهایی هستن که کار پخش میکنن که قریب به اتفاق مربوط به مواد غذایی و میوه جات هستن. چون معقول هم هست که یک فروشگاه بزرگ نمیتونه دونه دونه میوه و سبزی و مواد غذایی شو از یک به یک تولید کننده ها تهیه کنه.
اما این شرکتهای پخش هم بسیار بسیار عظیم هستن. در حیاط یکیشون حداقل 50 تا کامیونت و کامیون دیدم!! و سردخانه و انبار و قسمت سورت میوه و لیبل زنی هم داره. بیزنس میلیون دلاری هست.
دیگه ارزونترین بیزنس مستقلی که به نظر میشه اینجا خرید یا راه انداخت پمپ بنزین با فروشگاهشه که اونم متوسط 200.000 دولار قیمتشه یا اجاره کردن یک مغازه در یک مال و پاساژ و فروش محصول یا ارائه خدمات (موبایل و کامپیوتر و ...)
بدبختی اینه که واردات هر چیز از ایران بجز محصولات رسانه ای (کتاب و فیلم و پوستر ...) به آمریکا ممنوعه!! یعنی همین گز و سوهان رو آزاد میکردن من یکی از این کیوسکها اجاره میکردم تو یکی از این پاساژها و یک ساله خرج ده سالم در میومد!!