لاتاری برنده شدم , بگم یا نگم ؟

[sh_aytak]

همونطور که قبلاً هم گفتم، من به هیچ کس نگفتم حتی پدر مادرامون و خواهر برادرامون...
تا زمان اخذ ویزا هم نمی گیم... بعد از آن به خواهر برادرها و پدر مادرمون میگیم.این تا اینجا
همونجور که میدونید چشم زدن چیزی هست که در همه ادیان و قبایل و آداب و رسوم و عادات هاشون تایید شده و یقیناً اقوام منتظرالمهاجرت ما اگر بفهمن که .بله... ما داریم از این روش میریم کار تمومه و (به قول قاسم توی دایی جان ناپلئون) دود میشیم میریم هوا.
پس من با یک کلکی به همه میگم که دانشگاهی در کالیفرنیا قبول شدم و برای شش ماه میریم و برمی گردیمو یواش یواش از اذهان فامیل محو میشیم...
باور نمی کنید که من و خانمم مثل فیلمای 007 از زمان قبولی، ساعتهامون هم با هم تنظیم کردیم و عملیات رو شروع کردیم...
یه تجربه:
من وقتی قرار شد با یه حقوق خوب و کار خوب و ماشین و ... برم دبی زندگی کنم از همکارا گرفته تا عَره و عوره و شمسی کوره ... گفتند چه شانسی دارند اینا خوش به حالشون و همین کافی بود که اقامتی که همه کارهاش انجام شده بود فقط آخرین امضاش موند تا پایان جلسه آقای شیخ و بعد از جلسه برای ایشون کاری پیش اومد و رفتند سه روز مرخصی و بعد مصادف شد با قضایای 3 فار.رت انگل.ایس و همه اقامت ها لغو شد و ما هم دست از پا درازتر اومدیم تو شرکت با یک ایل دشمن روبرو شدیم...
پس تجربه تلخمون میگه تا ویزا به هیچکس نگیم و بعد هم به اندک دوستی بگیم....

آقا بیات اون تجربه تلخ زمینه ساز یه زندگیه خوب بوده به نظر من شکر خدا که به یه کشور عرب زبان نرفتین هم گرمه هم چشم دیدن ایرانیا اونجا کمه ! خخخخ امریکا کجا دبی کجا!! واسه همینه که میگن خیر در اونچیزی هست که اتفاق میفته بعله !