2010-09-11 ساعت 15:53
(آخرین تغییر در ارسال: 2010-09-12 ساعت 14:06 توسط wushu kung fu.)
سلام دوست عزیز من با گفته های دوستان مخالفم که میگن با دیپلم نمیشه کاری کرد بابا اینقدر نیاید بگید من مهندسی فعلان و دارم در کل بدونید که مدرک اینجا تو آمریکا ( به نظر من)حتی 1 درصدم قبول ندارن (دیگه خودتون میدونید دیگه) من اینو از جای میگم که همش اینور اونور از آشنا تا دوست گرفته تو ایران آمریکا کانادا پرسیدم میگم آخه مدرکی که تو دانشگاه آزاد ایران میاید بیرون رو کجا قبول دارند؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
دوست من از نظر من کسی نمی تونه برای شما تصمیم بگیره که چی کار کنید الان برید یا سی سال دیگه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! این شمایید که برای خودتون تصمیم می گیرید شماید که می دونید چه چیزی در وجودتون هست پس نیایید بپرسید که برم یا نرم هرکسی یه چیزی تو وجود خودش میبینه که میتونه موفق بشه باور کنید من یه آدم 30 ساله رو میشناسم که رفته اونور و تا یه ذره سختی بهش خورده برگشته ایران و بیا و ببین چی میگه : این چه کاری کردم چرا رفتم اونور و همینطور یه پسر 17 ساله رو میشناسم که از سن 17 سالگی رفت نیویورک پیشه عموش بود و بدش باهم اختلاف پیدا کردند از خونه ی عموش اومد بیرون و شروع کرد به کار کردن تو رستوران و روزنامه پخش کردن (قابل توجه مهندسان عزیزی که فکر میکنن اینجوری کار کردن عیب داره و باید حتما پیشوند مهندسی پشت نامشون باشه) بابا کار کردن عیب نیست نرید اونور بگید من تو کشور خودم مهندسی چیزی بودم حالا باید بیام آمریکا و شروع کنم به ظرف شستن اگه ظرفیت این کارارو ندارید تو رو خدا مهاجرت نکنید و بشنید همین جا و مهندس باشید معذرت می خوام اگه یه کمی رک حرف زدم بگذریم
خوب دوست عزیز باتوجه به این که شما دخترید من به شخصه نظرم اینکه پیش و بخونید بعد تا میتونید برای هر دانشگاهی که شد درخواست پذیرش کنید
بازم میگم شما تنها تنها خودتون برای خودتون تصمیم میگیرید نه کسی دیگر
دوست من از نظر من کسی نمی تونه برای شما تصمیم بگیره که چی کار کنید الان برید یا سی سال دیگه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! این شمایید که برای خودتون تصمیم می گیرید شماید که می دونید چه چیزی در وجودتون هست پس نیایید بپرسید که برم یا نرم هرکسی یه چیزی تو وجود خودش میبینه که میتونه موفق بشه باور کنید من یه آدم 30 ساله رو میشناسم که رفته اونور و تا یه ذره سختی بهش خورده برگشته ایران و بیا و ببین چی میگه : این چه کاری کردم چرا رفتم اونور و همینطور یه پسر 17 ساله رو میشناسم که از سن 17 سالگی رفت نیویورک پیشه عموش بود و بدش باهم اختلاف پیدا کردند از خونه ی عموش اومد بیرون و شروع کرد به کار کردن تو رستوران و روزنامه پخش کردن (قابل توجه مهندسان عزیزی که فکر میکنن اینجوری کار کردن عیب داره و باید حتما پیشوند مهندسی پشت نامشون باشه) بابا کار کردن عیب نیست نرید اونور بگید من تو کشور خودم مهندسی چیزی بودم حالا باید بیام آمریکا و شروع کنم به ظرف شستن اگه ظرفیت این کارارو ندارید تو رو خدا مهاجرت نکنید و بشنید همین جا و مهندس باشید معذرت می خوام اگه یه کمی رک حرف زدم بگذریم
خوب دوست عزیز باتوجه به این که شما دخترید من به شخصه نظرم اینکه پیش و بخونید بعد تا میتونید برای هر دانشگاهی که شد درخواست پذیرش کنید
بازم میگم شما تنها تنها خودتون برای خودتون تصمیم میگیرید نه کسی دیگر
یه تصمیم یه هدف یا شکست یا پیروزی .... در جاده ی موفقیت دور زدن ممنوع