گرفتن پذيرش دانشگاه آمريكا براي كسايي كه با لاتاري ميرن آمريكا

[mml]

سلام
دوستان یه سوالی دارم!! من امسال میرم پیش دانشگاهی ، رشته ریاضی ، درسامم خوبه!
حالا این ماجرای آمریکا رفتن پیش اومده و معلوم نیست که توی مصاحبه چه پیش میاد.
از طرفی مشکل سربازی من هم هست. گفتن باید بعد از پیش دانشگاهی یک سال بری سربازی. یک سال عقب میوفتم.
الان توی این تاپیک دیدم یکی میگفت اگه یک سال و یک روز از اقامت گذشته باشه جزو خودشون حساب میکنن ؟؟؟؟
من اگه بخوام لیسانس برم MIT یا Texas یا برکلی چه قدر هزینه اش میشه؟ اگه گرین کارت بیاد؟ آیا ارزش داره من سربازیمو برم (پاره وقت) !
و اینکه اونجا مهندسی بهتر هست یا پزشکی؟
الان من 3 ماهم رو به خاطر این موضوع از دست دادم. لطفا کمکم کنید.

مسأله اول اینکه الزام به داشتن مدارک نشان دهنده تحصیل به مدت 12 سال برای گرفتن ویزا رو از مدیران سایت بپرسید. اگر برای شما الزامی باشه، به شما تا پایان دوره پیش دانشگاهی ویزا تعلق نمی گیره. اگر مصاحبه شما قبل از امتحانات پایان ترم باشه، می تونید تا زمان گرفتن مدارک مصاحبه رو عقب بندازید. یعنی یا باید قبل از تکمیل 12 سال تحصیل برید مصاحبه که احتمال رد شدن کیس وجود داره، یا اینکه مثلاً اواخر خرداد برید مصاحبه و امیدوار باشید که با احتساب مدت کلیرنس، تا آخر سپتامبر (دهه اول مهر) ویزا رو بگیرید.

برای خروج از کشور هم از همین حالا باید به فکر 15 میلیون تومان وثیقه باشید (این رو هم با نظام وظیفه چک کنید) و یه دلیل موجه مثل دادن امتحان تافل در ترکیه یا رفتن به دانشگاه در ترکیه یا آمریکا؛ که اعلام سفر به قصد تحصیل در دانشگاه یه کم کارو سخت تر می کنه، چون باید پذیرش گرفته باشید و مدارک پذیرش قطعی رو وزارت علوم و نظام وظیفه تأیید کنه.

پاتون هم به اونور مرز که رسید، فکر 15 میلیون وثیقه و برگشتن به ایران رو باید فراموش کنید و توی همون آنکارا بمونید تا ویزا بیاد و از همون جا هم برید آمریکا و تا سالها هم برنگردید تا زمانی که عفو مشمولین فراری اعلام بشه. (مورد مشابهی بین بچه های 2011 وجود داشته که توی آنکارا منتظر دریافت ویزا موند).

مسأله بعدی اینه که چون به دلیل سن کم، ممکنه توان مالی در حد 15-20 میلیون تومن یا سند ملکی به اسم خودتون نداشته باشید، باید به فکر دوست یا آشنایی باشید که ساکن آمریکا باشه و حاضر باشه اسپانسر شما بشه.

شما باید الان حدود 17-18 سالتون باشه، یعنی نه هنوز کاری رو به صورت تخصصی در ایران شروع کردید و نه هنوز درسی رو در دانشگاهی می خونید که دلتون برای سالهایی که در ایران دانشگاه رفتید بسوزه. مضاف به اینکه قراره در جامعه آمریکا کار کنید و زندگی تون رو بسازید. بنابراین در اینکه در آمریکا باید دانشگاه برید، شکی نیست.

ولی دانشگاه هایی مثل University of Texas at Austin, MIT, Texas A&M, Berkeley, Harvard یا Stanford برای خود آمریکایی ها هم یه آرزوی بسیار بزرگه و هر کسی رو به راحتی راه نمی دن. برای اینکه به عنوان کسی که دیپلمشو در ایران گرفته، بخواهید در یه همچین دانشگاه هایی درس بخونید، باید یک نابغه باشید، دو سال متوالی در المپیادها مدال گرفته باشید، انگلیسی رو مثل بلبل حرف بزنید و تازه بعد از همه اینها، با نابغه های آمریکایی و هندی و چینی و خیلی کشورهای دیگه رقابت کنید. چینی هایی که تا جایی که من خبر دارم، هم تقلب رو خوب بلدن هم از خانواده های پولداری میان که براشون اصلاً میزان شهریه مهم نیست و فقط مثلاً می خوان برن MIT!

من متوجه منظور این جمله ها نمیشم؟

"الان توی این تاپیک دیدم یکی میگفت اگه یک سال و یک روز از اقامت گذشته باشه جزو خودشون حساب میکنن ؟؟؟؟"

یکی یعنی کی؟ بنده خدا اسم نداره؟ یا حداقل جمله اش رو عیناً کپی کن که منظور شما بهتر فهمیده بشه. شما اگه 5 سال از ورودتون به آمریکا گذشته باشه، اونوقت یه شهروند آمریکایی، "جزو خودشون"، حساب میشی. ولی گرین کارتت رو در ماه اول ورود میتونی بگیری، که باهاش به عنوان مقیم دائم شناخته میشی، و اگه هر جا شک کنن که رفت و آمد زیادی به خارج، اونم فقط ایران، داری و مثل یک مقیم در آمریکا زندگی نمی کنی، می تونن گرین کارتت رو ازت بگیرن.

"اگه گرین کارت بیاد؟" یعنی کجا بیاد؟ تو آمریکا به دستت می رسه، که نمیتونی بیشتر از 6 ماه خارج از آمریکا باشی، اونم وقتی سفرت به قصد حضور در نیروهای نظامی ایران هم باشه.

"آیا ارزش داره من سربازیمو برم (پاره وقت)!" سربازی به این صورت فعلی، یعنی 2 سال بیگاری، برای هیچ کس و هیچوقت ارزش نداشته! 2 سال وقت تلف کردن محضه! برای تنها کسی که فایده داره، کسیه که جایی نداره بمونه و غذایی نداره بخوره، و اگه بره سربازی از گرسنگی و آوارگی نمی میره!

"اینکه اونجا مهندسی بهتر هست یا پزشکی؟"
پزشک های معمولی از مهندس های معمولی بیشتر در میارن، ولی اگه یه مهندس نخبه و خلاق باشی، از یه پزشک بیشتر درمیاری، و اگه یه موسیقیدان با استعداد باشی، از هر دوی اینا بیشتر. نگاه کن که چه استعدادی داری و پی همون رو بگیر؛ مخصوصاً در کشور آمریکا که انتخاب های آزادانه ای می تونی داشته باشی و برای درس خوندن احتیاجی به شرکت در غربال ملی کنکور سراسری نداری. یکی از دوستان من که در حال حاضر در آمریکا مشغول تحصیل در مقطع دکترای مهندسی مکانیک هست، برام تعریف می کرد که چند روز قبل، بچه های جدیدالورود دانشگاهشون رو برای بازدید از بخش های مختلف آورده بودن به دانشکده اونها و از یکی از اونها پرسید که خوب شازده، حالا شما چی می خوای بخونی، اونم گفته بود هنوز تصمیم قطعی نگرفتم که از بین مهندسی مکانیک و روانشناسی کدوم رو انتخاب کنم!

هزینه دورهای لیسانس که به عنوان undergraduate شناخته میشه رو توی سایت دانشگاه های مختلف آمریکا که اسم دانشگاه های افسانه ایش رو هم خودت خوب بلدی، می تونی به راحتی ببینی و خودت حساب و کتاب کنی. تاپیک های مربوط به FAFSA رو هم در سایت بخون تا از حمایت های دولتی برای پرداخت شهریه مطلع بشی.

در هر زمانی از زندگیت، مخصوصاً الان که به آمریکا فکر می کنی، اونقدی زبان بخون که بتونی مثل بلبل حرف بزنی.

قصه حسین کرد به پایان رسید!