گرفتن پذيرش دانشگاه آمريكا براي كسايي كه با لاتاري ميرن آمريكا

[rasarasa]

من دارم يه چيزايي دست گيرم ميشه
ولي بازم گيجم
يكي همين قضيه ي برگردوندنه پوله اضافي در صورت مقيم شدن
اين واقعا درسته؟
دوم وام؟ من كه تازه واردم ميتونم وام بگيرم واسه ادمه تحصيل؟ بعد نحوي باز پرداختش چطوريه؟
3. من برم به استادم چي بگم؟ بگم چه نامه اي بنويسه؟ در صورتي كه من هنوز دانشگاهي رو تو آمريكا انتخاب نكردم؟
4. اين evaluate كردن ريز نمرات تو ايران تقريبا چقدر طول ميكشه؟ حدودي ميخوام بدونم كي بايد پيگيرش بشم؟

والا ما که اینجاییم هم هنوز خودمون گیجیم.
قضیۀ برگرداندن پول اضافه در صورت این استیت شدن ،یک کم مشکوک به نظر می اید،دوستمان علیرضا باید چند وچونش را بگوید ،چون اگر چنین قانونی وجود داشته باشه اصلا چرا قانون این استیت وجود داره ؟چون هر دانشجویی هر جایی که درس بخونه از هر ایالتی هم که بیاد بلاخره بعد از یکسال تحصیل، این استیت می شه ،اگه قراره پول سال اول تحصیل هم بهش برگردوند پس چرا این قانون رو گذاشته اند!!!
در مورد وام شما از روز اول می تونید در صورت تایید دانشگاه از وامها استفاده کنید .کسانیکه با لیسانس وارد دانشگاه می شوند باید پس از اتمام تحصیل وام را طی اقساط فکر می کنم 10 ساله پس دهند،چندین مدل وام وجود دارد که یکی از بچه ها قبلا تاپیکی در این زمینه باز کرده بود.
evaluateکردن در آمریکا صورت می گیرد نه در ایران، خود دانشگاهها مراکزی را معرفی می کنند ،که باید ریز نمراتتان را برای آنها بفرستید و آنها با واحدهای آمریکا در همان رشته تطابق می دهند و مدرک معادل به شما می دهند. که هزینه اش را من در جایی دیدم حدود 160$ بود .
شما فقط باید بتوانی از ایران اصل مدرک وریز نمراتت را بگیری که این خودش در دانشگاههای دولتی به خصوص دانشگاههای بزرگ واقعا وقت گیر است.البته در دانشگاه ما (تهران)خودشان ریز نمرات ترجمه شده را برای دانشگاه مورد نظر می فرستادند و ریز نمرات رسمی را دستمان نمی دادند، که واقعا ای کاش این کار را نمی کردند چون خیلی بیشتر طول می کشد.

توصیه نامۀ استاد برای دانشگاه خاصی نوشته نمی شود بلکه کلیست .او باید طی یک نامۀ رسمی از شما تعریف کند و از تواناییهایتان بگوید.این کار را حتی استاد آمریکایی هم می تواند برای شما انجام دهند و الزاما نباید از دانشگاهتان باشد ،البته بعضی دانشگاهها تاکید کرده اند که از دانشگاه قبلی حتما توصیه نامه ای می خواهند.
با وجود خیل کثیر دانشجویانی که برای دانشگاههای خارجی پذیرش می گیرند معمولا اساتید ایران خودشان در جریان چند وچون توصیه نامه هستند.

چیزهایی که من گفتم صرفا تجربۀ نیمه کارۀ شخصی خودم است و میتواند با هر کس دیگری فرق داشته باشد ،چون در آمریکا تا جاییکه من دستگیرم شده هر ایالتی ساز خودش را می زند و انگار نه انگار که همه در یک کشورند. پس تجارب متفاوت است.