2011-01-27 ساعت 22:45
(2011-01-27 ساعت 18:04)rasarasa نوشته: دوستان چون داریم به آخرهای ماجرا نزدیک میشیم هی مجبورم کمتر و کمترش کنم که زود سریال تموم نشه. البته در چنین مواقعی طبق قوانین صدا و سیما جای کوتاه کردن قسمتها باید آب بندی توش . ولی من چون دلم برای شعور مخاطب میسوزه فعلا شیر آب رو باز نمیکنم ، همون ذره ذره رو تحویلتون میدم البته اگه اصرار کنید یکهو دیدید در قسمت بعدی همش رو گفتم خلاصتون کردم . خلاصه که فوقش دوتا نیمچه قسمت به ته داستان مونده .عزیز دل برادر:
سیزن دو- قسمت چهارم:
پری ویسلی آن ماجراهای تافل من: من وارد موسسۀ زبان شدم برای امتحان تافل بعد از اینکه کلی با اعصابم سر نپذیرفتن آی دی به جای پاسپورت بازی شد ،با قولِ شرف به اینکه اقای شوهر پاسپورت مرا وسط امتحان به دست آنها خواهد رساند مرا به جلسه راه دادند و با اینهمه اتفاق من آخرین نفری بودم که وارد جلسه میشدم ، جلسه سالنی به غایت کوچک با امکانات اندک و پر از جمعیت بود، از قضای روزگار افتادم کنار یک آقای فین فینو که تمام تمرکز مرا در قسمت ریدینگ گرفت .
قسمت چهارم:
در بخش ریدینگ خیلی از سوالات رو به صورت ناخودآگاه با شمارش فینها بغل دستی جواب دادم .به عنوان مثال اگر آقای فین فینو سه تا فین پشت سر هم میکشید بالا ،من در ناخودآگاهم فکر میکردم ندای درونم است و جواب سوم درست است و هرکاری میکردم نمیتوانستم به یاد بیاورم که موضوع متن چه بود ، از طرفی هم استرس این را داشتم که نکند آقای شوهر نرسد و امتحانم قطع شود. خلاصه به ضرب و زور ریدینگ را تمام کردم.
رسیدم به لیسنینگ و تازه قسمت جالب ماجرا شروع شد،امتحان تافل اینجوریه که بعد از لیسنینگ یک استراحت ده دقیقه ای داری و بعدش می رسی به بخش اسپیکینگ و رایتینگ .من چون دیرتر از بقیه شروع کرده بودم لیسنینگم مصادف شد با زنگ تفریح بقیه ، حالا شما فکرش رو بکنید من دارم با تمرکز فراوان سعی می کنم بفهمم پرفسور فلانی داره چی راجع به مقالۀ انواع آبشش جانوران آبزی در دریای کاراییب نرسیده به تخته سنگ دوم دست چپ ،که توسط کوسه ها بلعیده می شوند و یک مادۀ خاصی تولید می کنند که پادزهری دربرابر بیماری هاریی که با نیش زنبورها منتقل میشه اون هم به زبون انگلیسی می گه ،و بیست نفر دارند تو اتاق 5در 8 رژه می رند و میاند و ممد رو صدا می کنندو اصغر میاد به تقی آب می ده ونقی با قلی حال و احوال می کنه و...
حالا اینها قسمت خوب قضیه بود.
این بیست نفر زنگ تفریحهاشون به نوبت تموم میشد و میومدن سر امتحان و یکی یکی بخش اسپیکینگ رو با صداهای هر چه رساتر شروع می کردند ، تا جاییکه وسط لیسنینگ یک لحظه به خودم اومدم و دیدم من در واقع وسط حموم عمومیه زنونۀ مختلط خارجی نشستم و20 نفر دارند بلند بلند همگی با هم حرف می زنند . منِ بدبخت هم هدفون رو تا حلق کرده بودم تو گوشم تابفهمم پرفسورهایی که یکی یکی میومدندو می رفتند و مقاله ها رو توضیح می دادند دارند چی بلغور می کنند.
تنها فرد ساکتِ اون سالن ،آقای فین فینو بود که اتفاقا اون از همه بیشتر حواسم رو پرت کرده بود چون کلا ساکت نشسته بود و سر بخش اسپیکینگش هیچی نمی گفت!!! فقط هراز گاهی یکهو می خندید!!!فکرش رو بکنید!!! به جای اینکه حرف بزنه و صداش رو ضبط کنه،چند تا فین فین میکرد ، چند لحظه سکوت و بعد هاهاها یک خندۀ کوتاه و مقطع !!!!یک لحظه پیش خودم گفتم نکنه من اشتباها به جای امتحان تافل اومدم دارالمجانین! آخه این آدم خل و چل چیه بغل دست من دماغش رو تا دسته کرده تو گوشم هی میخنده؟!!
دیگه پرفسور فلانی رو بیخیال شده بودم کم کم رفته بودم تو نخ این پسره ببینم چه مرگشه؟ ولی هیچ چیز واضحی نمیشد فهمید. اینقدر من از این شرایط داغون بودم که یکهو به خودم اومدم دیدم فقط یک دقیقه به پایان لیسنینگ مونده و من کلی از سوالات رو جواب ندادم باورم نمیشد که سر لیسنینگ وقت کم آوردم !!من همیشه مشکلم با بخش ریدینگ بود ولی لیسنینگ وقتش خوب بود برام ، ولی دیگه کار از کار گذشته بود فقط تا تونستم ده بیست سه پونزده هزارو شصت و شونزده کردم و با توکل به ائمۀ اطهار سوالات رو به صورت کاملا کشکی جواب دادم.ولی باز هم مقداریش بی جواب موند و وقت تموم شد.
من به نمایندگی از همه اومدم خیلی اصراررررر کنم
بگو آخرشو ببینم حاضر میشم یه وقت امتحان بگیرم یا نه آخه!!!! ببییییینن موضوع مرگ و زندگیهههههه !!!! بگووووووو