2012-03-27 ساعت 22:15
(آخرین تغییر در ارسال: 2012-03-27 ساعت 22:19 توسط یاشار و ماری.)
(2012-03-25 ساعت 00:48)ali_kuchulu نوشته: عجب بابا... دوستان و همكاران گرامى همه دارن دنبال شغل كم دردسرتر از طبابت ميگردن حتى به قيمت كمتر بودن عايدى مادى! اين به نظر من فقط دوتا دليل ميتونه داشته باشه: يا چپ دوستان تو مدتى كه طبابت كردن اونقدر پر شده و اونقدربارشونو خوب بستن كه ديگه چندان به افزايش داراييها نياز ندارن، و يا زندگى تو آمريكا اونقدرراحته كه با همون حقوق بخورنمير اسيستانى ميشه آسوده و بى دغدغه زندگى كرد.
حالا كدوم ايناس الله اعلم!
اما از اينا كه بگذريم، ياشار ته دل مارو خالى نكن ديگه ! اين كه گقتى گرفتن ويزاى تحصيلى واسه پزشكا سخته منظورت بعد از دادن امتحان usmle بود؟ يعنى match شدن سخته يا ويزا براى استپهاى بعدى كه تو آمريكا برگزار ميشه يا چيز ديگه؟!
سلام به همگی.
ببخشید که زیاد پست نمی ذارم. این قضیه کار گیر آوردن برام مشکل شده. دیگه درس خوندن رو هم ول کردم دارم دنبال کار می گردم. یه چندتا نکته:
1- حقوق Physician assistant اصلاً کم نیست و معمولاً حدود 100 هزار دلار در سال هست. باید بگم هزینه های زندگی تو آمریکا نسبت به ایران خیلی کمتره (البته به غیر از اجاره خونه) بعداً می یام دلایلش رو می گم. شما با حقوق ساعتی 20 دلار فول تایم، که می شه ماهی حدود 3000 دلار (بعد از کم کردن مالیات) خیلی راحت می تونین زندگی کنین. بنابراین با 100 هزار دلار سالی شما می تونین زندگی شاهانه ای برای خودتون تدارک ببینین. در ضمن من اخیراً دیدم که روانپزشک رو با ساعتی 90 دلار استخدام می کنن که می شه ماهی بیشتر از 14000 دلار.
2- در مورد پذیرش گرفتن هم باید بگم که خوب سخته. شما فرض کنین برای گرفتن PhD تو ایران چقدر باید پارتی داشته باشین، پذیرش گرفتن از دانشگاههای ایالات متحده هم مثل همون پذیرش گرفتن PhD در ایران سخته. البته اینجا پارتی بازی مثل ایران ندارن بلکه اینجا Connection مهمه (همون چیزی که من ندارم و کار گیر آوردن برای من رو مشکل کرده). این مطلب خودش کلی بحث داره. فرصت کردم می یام می نویسم. اما اینکه گفتم در مورد پذیرش گرفتن یه کم بیشتر فکر کنین در جواب اون دوستمون بود که فوق تخصص قبول شده بود ولی می خواست ول کنه و برای پذیرش گرفتن اقدام کنه. پذیرش گرفتن از دانشگاههای اینجا در بهترین شرایط حداقل یک سال طول می کشه. با توجه به قضایای اخیر ایران هم اوضاع یه کم فرق کرده. استادهای اینجا وقتی می شنون طرف ایرانی هستش یه کم دست و پاشون رو جمع می کنن. حالا در مورد این هم بعداً توضیح می دم. ولی در مجموع به نظر من پزشک عمومی یا متخصصی که از شرایط ایران راضی نیست (در مجموع) بهتره که اقدام کنه برای اومدن. فقط باید یه کارهایی رو انجام بده که احتمال پذیرش گرفتنش رو ببره بالا. یه مقدارش رو در تاپیک چگونه رزومه خود را برای مچ کردن تقویت کنیم نوشتم ولی توضیحات بیشتری لازم داره که بعداً می ذارم.
3- وبلاگم رو ثبت کردم ولی هنوز هیچ پستی توش نذاشتم. دعا کنین کار گیر بیارم یه کم خیالم راحت شه می یام کلی مطلب می ذارم. کار گیر آوردن برای افرادی مثل من هم گرفتاری بزرگی یه. هم کار پایین به من نمی دن (می گن Over qualified هستی) هم کار بالا (می گن تجربه سیستم آمریکا رو نداری) خودم که فعلاً گیر کردم. یارو تا می فهمه پزشکم می گه You're over qualified و به سلامت. اینهمه کار تحقیقاتی کردم هیچ کدومش به اسمم نیست. خدا خیرشون بده. اعصابم حسابی خورده. من رفتم تا کار به فحش و فحش کاری نکشیده

ارادتمند
یاشار اعصاب خورد و ماری
شماره کیس :2011AS35XXX
دریافت نامه: 9 خرداد -- 30 می
ارسال فرمها: 11 خرداد-- 1 ژوئن
کنسولگری:آنکارا
مصاحبه: 10 مرداد-- 1 آگوست
دریافت ویزا:23 شهریور-- 14 سپتامبر
ورود به آمریکا: ۱۴ مهر--۶ اکتبر
دریافت سوشال:۱۵ روز بعد از ورود
دریافت گرین کارت: ۲۱ روز بعد از ورود
دریافت نامه: 9 خرداد -- 30 می
ارسال فرمها: 11 خرداد-- 1 ژوئن
کنسولگری:آنکارا
مصاحبه: 10 مرداد-- 1 آگوست
دریافت ویزا:23 شهریور-- 14 سپتامبر
ورود به آمریکا: ۱۴ مهر--۶ اکتبر
دریافت سوشال:۱۵ روز بعد از ورود
دریافت گرین کارت: ۲۱ روز بعد از ورود