2012-03-31 ساعت 04:47
متاسفانه در فرومها، وبلاگها و سایتهای ایرانی یک موضوع یا جمله ای که منتشر می شود مثل طنین بی پایان تکرار می شود و تکرار کننده ها هیچوقت فکر نمی کنند که این موضوع درست است یا درست نیست و یکی پس از دیگری آن را تکرار می کنند. یکی از همین موضوعات هم این است که بعضی افراد گمان می کنند کسی که قبول شده و در رفتن یا نرفتن دو دل است یا اینکه از رفتن پشیمان شده است حق دیگران را خورده است.
من دوستانی که گمان می کنند کسی که برنده شده و قصد ندارد برود حق دیگران را خورده را دعوت می کنم کمی منطقی تر به موضوع نگاه کنند. دولت آمریکا به همه حق شرکت داده است و به همه کسانی هم که قبول می شوند حق اینکه نروند را داده است و من و شما نمی توانیم این حق را به آنها ندهیم. افرادی که قبول شده و نمی روند جزو آن پنجاه هزار نفری هستند که برای نرفتن پیش بینی شده اند. از سوی دیگر افرادی که قبول شده و پس از قبولی بین رفتن و نرفتن مانده اند افرادی هستند که به اطلاعات بیشتر نیازمندند نه سرزنش. اگر فشار بر این افراد گذاشته شود که اگر نروی حق دیگری را خورده ای ممکن است در تصمیم گیری درست این افراد تاثیر منفی گذاشته و با تصمیم به رفتن (تحت فشار اینگونه پستها) در حالی که به صلاحشان نیست آینده بدی را برای خودشان رقم بزنند. پاسخ "شک نکن برو" یا " اگر پول و تخصص نداری نرو" یا هر پاسخ قاطعی هم ممکن است به نتیجه اشتباه و دردسر ساز برای افراد دو دل منجر شود. اینگونه محاکمه ها منجر به این می شود که افراد دودل نگرانی های خود را پنهان کرده و از دسترسی به اطلاعات سایر دوستان محروم شوند.
از دیگر سو اگر کمی تحلیلی تر به موضوع بپردازیم خواهیم دید که هر چه تعداد بیشتری از افرادی که قبول شده اند نروند امکان رفتن برای دیگرانی که واقعا قصد رفتن دارند و به آن نیازمندند بیشتر می شود. برای نمونه تصور کنید که در دو سال گذشته افرادی که دودل بودند نمی رفتند آیا امکان اینکه ویزا تمام شده و به نفرات پایانی نرسد وجود داشت؟ و چه بسا برای آن افراد بازمانده بسیار حیاتی بود که ویزا بگیرند.
برای روشن شدن بهتر موضوع کشورهایی مثل بنگلادش، چین، هند و پاکستان را در نظر بگیرید که به دلیل رفتن زیاد آنها به آمریکا آنها را از شرکت در لاتاری محروم کرده اند.
دلایل تحلیلی بیشتری برای اثبات این موضوع دارم که برای جلوگیری از طولانی شدن بیشتر از این از یادآوری آنها خودداری می کنم.
افراد دودلی که به این تاپیک مراجعه می کنند نیاز به اطلاعات دارند و آنها برای محاکمه شدن به این تاپیک مراجعه نمی کنند فلذا دوستانی که هیچگونه اطلاعات مفیدی ندارند که منتشر کنند به نظر من بهتر است از امر و نهی و یا محاکمه کردن افراد بپرهیزند. و به جای آن گردآوری بیشتر اطلاعات برای خودشان یا سایر دوستان گمان کنم که بهتر باشد. اینطور نیست؟
من دوستانی که گمان می کنند کسی که برنده شده و قصد ندارد برود حق دیگران را خورده را دعوت می کنم کمی منطقی تر به موضوع نگاه کنند. دولت آمریکا به همه حق شرکت داده است و به همه کسانی هم که قبول می شوند حق اینکه نروند را داده است و من و شما نمی توانیم این حق را به آنها ندهیم. افرادی که قبول شده و نمی روند جزو آن پنجاه هزار نفری هستند که برای نرفتن پیش بینی شده اند. از سوی دیگر افرادی که قبول شده و پس از قبولی بین رفتن و نرفتن مانده اند افرادی هستند که به اطلاعات بیشتر نیازمندند نه سرزنش. اگر فشار بر این افراد گذاشته شود که اگر نروی حق دیگری را خورده ای ممکن است در تصمیم گیری درست این افراد تاثیر منفی گذاشته و با تصمیم به رفتن (تحت فشار اینگونه پستها) در حالی که به صلاحشان نیست آینده بدی را برای خودشان رقم بزنند. پاسخ "شک نکن برو" یا " اگر پول و تخصص نداری نرو" یا هر پاسخ قاطعی هم ممکن است به نتیجه اشتباه و دردسر ساز برای افراد دو دل منجر شود. اینگونه محاکمه ها منجر به این می شود که افراد دودل نگرانی های خود را پنهان کرده و از دسترسی به اطلاعات سایر دوستان محروم شوند.
از دیگر سو اگر کمی تحلیلی تر به موضوع بپردازیم خواهیم دید که هر چه تعداد بیشتری از افرادی که قبول شده اند نروند امکان رفتن برای دیگرانی که واقعا قصد رفتن دارند و به آن نیازمندند بیشتر می شود. برای نمونه تصور کنید که در دو سال گذشته افرادی که دودل بودند نمی رفتند آیا امکان اینکه ویزا تمام شده و به نفرات پایانی نرسد وجود داشت؟ و چه بسا برای آن افراد بازمانده بسیار حیاتی بود که ویزا بگیرند.
برای روشن شدن بهتر موضوع کشورهایی مثل بنگلادش، چین، هند و پاکستان را در نظر بگیرید که به دلیل رفتن زیاد آنها به آمریکا آنها را از شرکت در لاتاری محروم کرده اند.
دلایل تحلیلی بیشتری برای اثبات این موضوع دارم که برای جلوگیری از طولانی شدن بیشتر از این از یادآوری آنها خودداری می کنم.
افراد دودلی که به این تاپیک مراجعه می کنند نیاز به اطلاعات دارند و آنها برای محاکمه شدن به این تاپیک مراجعه نمی کنند فلذا دوستانی که هیچگونه اطلاعات مفیدی ندارند که منتشر کنند به نظر من بهتر است از امر و نهی و یا محاکمه کردن افراد بپرهیزند. و به جای آن گردآوری بیشتر اطلاعات برای خودشان یا سایر دوستان گمان کنم که بهتر باشد. اینطور نیست؟