(2012-05-08 ساعت 17:07)amir_cool_2001 نوشته:(2012-05-08 ساعت 16:21)saeedmech نوشته:(2012-05-08 ساعت 09:12)amir_cool_2001 نوشته: البته لاتاري يكي از راه هاي مهاجرته. كسي كه قصد مهاجرت داره هر راهي رو امتحان ميكنه و تا به هدفش نرسه دست بردار نيست. چون هدف داره پس موفق هم ميشه. بعضي وقت ها يه شرايطي جور ميشه كه طرف اصلا فكرش رو هم نميكرد. من بارها برام اتفاق افتاده كه در جايي كه هيچ اميدي وجود نداشته ناگهان همه چيز درست شده چون به كاري كه ميخواستم انجام بدم اعتقاد داشتم و تمام تلاشم رو كرده بودم. از سويي اگه تلاش نكنيم موفقيت برامون بي معني بود. لااقل به خودم نمي گم كه تلاش نكردم و نتونسم برم، بلكه ميگم همه راه ها رو امتحان كردم ولي نشد. البته خواستن توانستن است ممكنه كه به شرايط مورد نظر نرسيم ولي ممكنه شرايط به طور ديگه ايي بهتر بشه. مثل يكي از اقوام من كه ميخواست بره آمريكا ولي نشد. بعد رفت آلمان پيش برادرش دانشگاه بعد از دوسال از طرف دانشگاه فرستادنش آمريكا براي مطالعات تحقيقاتي بعدش هم اونجا عضو هيئت علمي شد و براي اقامت اقدام كرد. خلاصه من به اين قدرت جذب خيلي اعتقاد دارم.
تو رو خدا از گفتن این جمله کلیشه ای "البته لاتاري يكي از راه هاي مهاجرته. كسي كه قصد مهاجرت داره هر راهي رو امتحان ميكنه و تا به هدفش نرسه دست بردار نيست. چون هدف داره پس موفق هم ميشه." دست بردارید. آقا شما به من بگو راهشو من برم امتحان کنم.
یکیش سرمایه گذاریه که من اگه 500000 هزار دلار داشتم تو همین ایران بهترین زندگیو می کردم. دیگه مرض نداشتم برم آمریکا.
یکیش داشتن اقوام درجه یک و اسپانسره که ما نداریم.
از طریق دانشجویی هم که اگه بری وقتی درست تموم شد باید برگردی.
منه بی اطلاع راه دیگه ای سراغ ندارم اگه شما بلدی بی زحمت به ما هم بگو از این بلا تکلیفی در بیایم.
آها یکی دیگه هم هست. اینکه بری شوهر یا زن سیتیزن بگیری که اونم هیچ.
برادر من درسته راه ها زياد آسون نيست شما بايد يكم به خودتون زحمت بديد تا موفق بشيد. من دوسه تا راهي كه آشنايان خودم اقدام كردن رو براتون ميگم تا يكم از تنبلي دست برداريد و همت كنيد شايد موفق بشيد.
1- يكي از اقوام من رفت اوكراين اونجا دانشگاه قبول شد با استفاده از سهميه دانشگاه براي مدت محدود اجازه كار دانشجويي گرفت و رفت آمريكا اونجا اسپانسر كاري گرفت و بعد اقامت گرفت
2- يكي از اقوام من در خواست جذب نيروي نظامي براي نيرو هاي حافظ صلح داد بعد گزينش شد بعدش هم 4 سال رفت دوقوزآباد يه كشور افريقايي بعدش هم در خواست اقامت براي آمريكا داد و موفق شد اقامت بگيره.
3- يكي ديگه از اقوام من كه رفت آلمان رو هم كه گفتم.
4- يكي ديگه از دوستام هم پناهندگي گرفت و 2 سال تو كمپ بود بعدش اقامت گرفت
خودت هم 4 موردش رو عنوان كردي
پس مي بيني راه هاي زيادي براي اقامت هست فقط يكم بايد همت كني و سختي بكشي تا به هدفت برسي. كسي نمياد در خونتون رو بزنه بگه ببخشيد يه جاي خالي براي اقامت تو آمريكا هست اگه مايليد محبت كنيد به كشور ما مهاجرت كنيد بياييد كشور ما براتون فرش قرمز پهن كرديم.
ببین من نشستم تو خونه رو پر غو برام گرین کارت بیارن.
من پارسال از آمریکا پذیرش تحصیلی گرفتم.
ولی به هر دری زدم نتونستم فاند بگیرم.
شما که این همه تو آمریکا اقوام داری میدونی که خرج تحصیل تو آمریکا حداقل سالی 30000 دلار هستش. تازه بدون در نظر گرفتن خرج زندگی. تازه با ویزای دانشجویی اجازه کار نداری.
اون وقت من چه جوری برم اونجا به این امید که شاید یه اسپانسر پیدا کنم؟
بعدشم من میخوام برم تو آمریکا که راحت زندگی کنم نه اینکه برم 2 سال تو کمپ تو شیپیش زندگی کنم که بعدشم نتونم برگردم ایران خانواده ام رو ببینم.