تا حالا پشیمون شدید از رفتن؟

[rs232]

یکی از چیزهایی که در ایران آزار دهنده است این است که شما هر چقدر هم که پول بیشتر بدهید هیچوقت نمی توانید مطمئن باشید که خدمات و یا کالایی که دریافت می کنید تقلبی و یا آلوده نیست. از دارو گرفته تا مواد غذایی و حتی پوشاک. مثلا هر زمانی که در اخبار می شنویم که یک کشوری قرار است هزارها تن گوشت مشکوک به آلودگی خود را نابود کند پیش خودمان ناخودآگاه می گوییم که الآن یکی از همین فرصت طلبان می رود و آن گوشت ها را به یک دهم قیمت می خرد و به خورد مردم ایران می دهد. چون نظارت و واردات و اجازه بهداشت و این چیزها همه با پول خریده می شود متاسفانه این افکار چندان هم دور از واقعیت نیست و این وسط فقط مردم بیچاره ایران هستند که قربانی سودجوها می شوند. تمام داروها و یا واکسن ها و سرنگ های آلوده ای که وارد ایران شده است قرار بوده است که در کشور مبدا نابود شوند ولی در نهایت سر از ایران درآورده اند و بچه های ما را از بین برده اند. وارد کننده ها هم چنان گردنشان کلفت شده است که توپ هم آنها را از جایشان تکان نمی دهد. مواد اولیه تمام داروهایی که در ایران تولید می شوند توسط دلال های دسته دوم و سوم به کارخانه های ما می رسند و کیفیت آنها اصلا با اصل آن قابل مقایسه نیست. متاسفانه بسیاری از این موارد تقلب برای ما اصلا مشهود نیست چون مثلا ما می توانیم متوجه پایین بودن کیفیت خودروی وطنی نسبت به خودروی ساخت آلمان بشویم ولی متاسفانه متوجه بسیاری از چیزهای دیگری نمی شویم که مستقیما با جان و زندگی ما و خانواده ما ارتباط دارد و فقط زمانی که بلایی سرمان آمد متوجه آن می شویم. مثلا وقتی چندین نفر بچه های خودشان را از دست دادند اعلام می کنند فلان محموله دارو و یا واکسن آلوده بوده است و تازه باز هم معلوم نیست که آن داروها را نابود کنند چون کسی در ایران پولش را به خاطر جان ناقابل آدمیزاد به دور نمی ریزد. حالا آلودگی های رادیویی هم که دیگر جای خودش را دارد و از امواج ماکروویو گرفته تا امواج ایزوتوپ های فعال. آخر وقتی چهار نفر سر یک بشکه را می گیرند و آن را روی زمین این طرف و آن طرف می کشانند فقط کافی است که پای یکی از آنها پیچ بخورد و تمام محتویات آن بشکه وارد فاضلاب شهری شود و تشعشع پراکنی کند. آلودگی هوا هم که جای خودش را دارد و همین طور سرب و دیگر مواد سمی معلق در هوا وارد ریه آدم می شود. نشانگرهای آلایندگی هوا را هم که کنده اند و یا آن را دستکاری کردند تا پایین نشان دهد و خیال همه راحت شود. خوب همه این چیزها اگر آدم را در جا نکشد به مرور از عمر او می کاهد و به سلامتی و روان او لطمه می زند. به نظر من ظلم است که آدم یک بچه را در چنین وضعیتی نگه دارد تا مبادا وقتی که بزرگ شد ما را تحویل نگیرد و یا حرف ما را گوش نکند.
البته مهاجرت هم می تواند خیلی دشوار باشد ولی آدم باید برای آینده بهتر خود و خانواده اش سختی را تحمل کند همان طوری که ما سختی کار کردن را برای درآمد و آسایش خود و خانواده مان تحمل می کنیم.