کلیرنس برندگان ۲۰۱۲

[j1970]

سلام دوستان . الان ساعت ۳ بعداز نیمه شبه همه خوابن .از نگرانی خوابم نمیبره حتما وضعیت منو میدونید . من بین دو راهی سختی قرار گرفتم از طرفی بچه ها ومدرسه وکالج ( درس و مسا ئل آنها همیشه اولویتهای من بوده )از یک طرف ، و کلیر نشدن همسرم از طرف دیگه .. نگرانی داره منو از پا در میاره نمیدونم چه کا ر کنم ؟ شنیدم مدرسه ها بیش از یک هفته است شروع شده .سختی مهاجرت وندانستن زبا ن خودش به اندازه کافی نگران کننده هست واضطراب کلیر نشدن همسرم دیگه ازظرفیتم خارجه . این مسایل وخیلی چیزهای دیگه نذاشت من طعم شیرین ویزای خودم وبچه هارو بچشم .افیسر به من گفت شما ها برید .اما فکر رفتن بدون همسرم احساس خیانت بهم دست میده . واز طرفی احساس میکنم دارم به بجه ها ظلم میکنم در هر دو صورت من محکومم .اگه نیاد من چه کا ر کنم ؟چقدر صبر کنم ؟بجه ها عاشق پدرشون هستن وسکوت کردن .نمیدونم چرا نمیتونم جلوی اشکهامو بگیرم من همیشه آدم قوی بودم یا حداقل فکر میکردم قوی هستم اما الان ....... بگذریم .ببخشید فقط کمی درددل بود. دلم برای خودمون میسوزه استحقاق این همه اضطراب نیستیم .هر چند میدونم چه شانس بزرگی به ما رو کرده .اما خدایا خواهش میکنم نصفه نگذارش .کاملش کن ..به امید کلیر شدن همه دوستان خوبم که میدونم همگی لیاقتشون بیش از اینهاست .

ما 3 نفریم که پسرم اول دبیرستانیه و زمانی که کلیر نشده بودم وضعیت مشابه شما رو داشتیم. وضعیت راحتی نیست اما اونموقع وقتی صحبت میکردیم قرار شد همسر و پسرم برن آمریکا و بعدا برای من اقدام کنن تا بتونم برم. بازم میگم به لحاظ احساسی و مسائل مالی اصلا و ابدا تصمیم‌گیری آسون نیس ولی وقتی منطقی فکر میکنی راه حلی بجز رفتن برای کسانی که کلیر شدن نیست.
به نظر من زیاد نباید نگران کمی دیر رسیدن به مدرسه هم بود و نهایتا یک افت رو باید تجربه کرد، همونطور که یک از صفر شروع کردن در زندگی رو تجربه میکنیم و گریزی ازش نیست.
ما یک ماه دیرتر از شروع مدارس میرسیم اما میدونم که زمان یک یا دو ماهه جبران میشه.
نگرانیه زیاد باعث فلج شدن و عدم تصمیم‌گیری درست و بموقع میشه، پس به داشته‌ها و تواناییهایی که دارین اعتماد کنین، قطعاً این دوران سخت و پر از استرس میگذره.
امیدوارم که همسر گرامی هم بزودی کلیر شن و بار نگرانی که دارین کمتر شه.