سفر به ترکیه برای مصاحبه: تور، هتل، بلیط و ...

[mgolchin13]

دوستان گرامی با توجه به این که تعداد فزاینده ای از دوستان میخوان برن استانبول برای مدیکال و سوالاتی داشتن فکر کردم که این سفرنامه هایی که من قبلا توی سفرنامه های 2012 خونده بودم مفید باشن. چون بلد نبودم چطور لینک بدم کپی پیست کردم ولی تبریک وتشکر ها رو از نویسنده ها یعنی funnybluesolea و parsi631 و roghiyehبکنید:

با سلام به دوستان گرامی
با عرض معذرت از تاخیر 6 روزه ام، نوشتن سفرنامه ام رو شروع می کنم امید که مفید واقع بشه. خواهر من در استانبول زندگی می کنه به همین دلیل من مدیکالم رو در استانبول انجام دادم و برای مصاحبه یک سفر 1 روزه به آنکارا داشتم پس سعی می کنم سفرم رو با جزئیات بیشتر بیان کنم تا برای دوستانی که قصد دارن سفرشون رو از استانبول شروع کنن مفید باشه. ضمنا نکاتی که از نظرم مهم میاد رو بولد می کنم تا دوستانی که وقت زیاد ندارند و یا مثل من کمی تنبل هستند آن نکات رو مطالعه کنن.
[b]خلاصه شرایط:
سن:30
مجرد
سربازی: معافیت کفالت
تحصیلات: فوق لیسانس مهندسی صنایع
کار: شرکت خودم رو دارم
محل انجام مدیکال: استانبول
مدارک مالی: 24 میلیون حساب بانکی + ترجمه سند زمین
نتیجه مصاحبه: ویزای یکضرب
[/b]
تهیه بلیط هواپیما
بعد از مشخص شدن تاریخ مصاحبه ام که تقریبا 2 ماه قبل از مصاحبه ام بود اقدام به جمع آوری مدارک و تهیه بلیط کردم. قصد داشتم بلیط رفت و برگشت به استانبول تهیه کنم. نکته مهم اینکه پروازهایی که کانکشن دارند خیلی ارزونتر از سایر پروازها هستند.
با مراجعه به سایت ترکیش ایرلاین پروازها با تاریخ مورد نظرم سرچ کردم، پروازی که انتخاب کردم به اینصورت بود: از تهران پرواز مستقیم به استانبول و پرواز برگشت 1 هفته بعد از استانبول به تهران که یه استاپ 2 ساعته در آنکارا داشت. توجه کنید که این پرواز حدود 200 دلار از پرواز مستقیم و دو طرفه استانبول تهران کمتر بود.
مشخصات پرواز مورد نظرم (تاریخ پرواز و شماره پرواز و فرودگاه مقصد) رو یادداشت کردم و برای خرید با آژانسها سر زدم. خیلی از آژانسها پروازی که می خواستم رو نداشتن… توصیه می کنم به حرف آنها گوش ندید، بعضا به من می گفتن که پروازهایی که در سایت هستن رو فقط می تونید اینترنتی خرید کنید و آژانسها آن پرواز ها رو ندارن… با توصیه دوستانم به مراجعه به آژانس جزیره بهشت بلیط مورد نظرم رو خریدم که حتی ارزانتر از قیمتی که در سایت بود درآمد (410 هزار تومان) این قیمت حتی از قیمت اون زمان پروازهای ایران ایر و ماهان هم کمتر بود.
نکته مهم: استانبول درای 2 فرودگاه هست که اسم فرودگاه قسمت آسیایی اش Sabiha و فرودگاه اروپایی اش Ataturk هست. با توجه به اینکه بیمارستان آمریکایی که باید برای مدیکال به آنجا مراجعه کنید در قسمت اروپایی هست باید سعی کنید هتلتان و فرودگاه مقصد رو در قسمت اروپایی انتخاب کنید، در غیر اینصورت هزینه رفت و آمدتون بسیار بالا خواهد بود.

گرفتن وقت از بیمارستان
1 ماه قبل از مصاحبه ام مکاتبه ام توسط ایمیل برای گرفتن وقت از بیمارستان آمریکایی شروع کردم. با توجه به اینکه مصاحبه ام روز 5 شنبه بود تصمیم داشتم شب قبل از مصاحبه یعنی 4 شنبه شب از استانبول به سمت آنکارا حرکت کنم که صبح پنج شنبه آنکارا باشم. برای همین می خواستم 3 شنبه جواب مدیکالم حاضر باشه. به همین دلیل قصد داشتم که برای وقتم رو برای 2 شنبه (روز رسیدنم به استانبول) تنظیم کنم اما به من گفتن که برای 2 شنبه وقت ندارن و هر چه هم شرایطم رو توضیح دادم قبول نکردن که 2 شنبه وقت بدن به همین دلیل به دوستان توصیه می کنم که هر چه زودتر برای گرفتن وقت از بیمارستان اقدام کنن. بالاخره وقتم برای 3 شنبه تنظیم شد و تصمیم گرفتم همون روزی که جواب رو گرفتم به سمت آنکارا حرکت کنم.

رفت و آمد در استانبول
حتما می دانید در ترکیه هزینه تاکسی زیاده، من از فرودگاه آتاتورک تا خانه خواهرم در منطقه Bahcesehir با فاصله کمتر از 15 دقیقه 45 لیر ناقابل رو به راننده محترم تقدیم کردم. برای هزینه کمتر شما باید از مترو و اتوبوس استفاده کنید. مترو و اتوبوس ها در استانبول تنها با کارت اعتباری قابل استفاده هستند بنابراین شما مجبورید یکی از این کارتها رو خریداری و شارژ کنید.

مدیکال
مسیرها: تا آنجایی که متوجه شدم (مطمئن نیستم) هر نقطه در قسمت اروپایی استانبول به سمت "مجیدیه کوی" (Mecidiye koy) و میدان "تکسیم" (Taksim) در استانبول خط اتوبوس دارد. شما اگر این محل ها بروید به راحتی می توانید خودتان رو به بیمارستان برسونید. بعد از رسیدن به یکی از این 2 محل، ایستگاه مترو را پیدا کنید. بعد از ورود با استفاده از تابلو های راهنما باید خطی را سوار شوید که به سمت ایستگاه "عثمان بی" (Osman bey) می رود. اگر از ایستگاه مجیدیه کوی سوار قطار شوید بعد از یک ایستگاه به "عثمان بی" می رسید. بعد از پیاده شدن با 5 تا 10 دقیقه پیاده روی به بیمارستان می رسید. آنجا باید از یکی بپرسید که از کجا بروید. بهتر است به جای انگلیسی صحبت کردن بگید: "آمریکن هاستانسی" یا اینکه روی یه تیکه کاغذ بنویسید “Amerikan Hastanesi” تا بتوانید از این طریق از دیگران راهنمایی بگیرید و خودتون رو به بیمارستان برسونید.
بیمارستان: شما باید به قسمت Check up واقع در طبقه دوم بیمارستان برید. به نظر می یاد تنها راه ارتباطی شما با کارکنان و دکتر انگلیسی و یا ترکی استانبولی هست. در قسمت رسپشن 2 قطعه عکس، برگه حاوی کیس نامبر و پاسپورت رو از من خواستند و یه فرم به من دادند تا پر کنم و خواستند که منتظر بمانم. در این حین از برکت مهاجرسرا دوست بسیار عزیزم جناب Parsy و همسر محترمشون رو زیارت کردم که دقایقی رو با هم همکلام شدیم. بعد از چند دقیقه اتظار اسمم رو صدا کردند پس از بینایی سنجی، تست خون و گرفتن قد و وزن کارت واکسنم رو تحویل دادم و دوباره به سالن انتظار برگشتم. بعد از مدت زمانی دکتر مجددا اسم من رو صدا کرد و من رو به اطاقشون راهنمایی کردند. سوالهایی رو به انگلیسی از من پرسیدند که عمدتا در مورد سوابق بیماری های خاص بود، من کلمه های تخصصی رو متوجه نمی شدم اما از آنجایی که سابقه بیماری ای ندارم همه رو با NO جواب می دادم. اگر شما خدای نکرده سابقه بیماری دارید باید اسم آن بیماری را به انگلیسی بلد باشید تا گیر نکنید.
دوستان من واکسنهای دیفتری، کزاز، هپاتیت (2 مرحله)، آنفلوانزا و MMR رو زده بودم و تست آنتی بادی آبله مرغان رو با خودم برده بودم، به همین دلیل هیچ واکسنی تزریق نشد.
پس از انجام مراحل پزشکی هزینه آن را که 332 لیر ( حدود 185 دلار) پرداخت کردم و گفتند که برای X-ray به طبقه منفی 1 برم. اونجا شما باید از طریق دستگاه (مثل بانک) شماره بگیرید و منتظر بمانید. پس از گرفتن X-ray کار شما در بیمارستان تمام است. اگر در روزی غیر از جمعه و شنبه به بیمارستان مراجعه کنید ، فردای همون روز بعد ار ساعت 4.5 بعد از ظهر می توانید نتیجه مدیکال رو دریافت کنید.
سفر به آنکارا با اتوبوس:
در ترکیه شرکتهای مسافربری زیادی وجود دارند. به گفته خودشون شرکت ULUSOY بهترین است. من برای رفت از اتوبوسهای ULUSOY و برای برگشت از شرکت METRO استفاده کردم، بهتر است که بلیط رفت رو از یکی 2 روز قبل از سفر تهیه کنید و بلیط برگشت رو خریداری نکنید به این دلیل که اصلا معلوم نیست که کار شما در سفارت چقدر طول خواهد کشید در ضمن در ترمینال آنکارا اتوبوسها هر ساعت به سمت استانبول حرکت دارند. فقط باید توجه کنید که اتوبوسها در محل اقامت شما در استانبول برای پیاده کردن مسافر توقف داشته باشند. به نظر من تفاوت چندانی از نظر کیفیت و سرویس دهی بین آن دو شرکتی که اسم بردم وجود نداشت اما قیمت بلیط رفت 55 لیر و برگشت 45 لیر شد. تنها تفاوت آنها این بود که در اتوبوس اول صندلیهای تکی وجود داشت. در هر 2 اتوبوس مقابل هر مسافر LCD وجود داشت که شامل فیلمها، موزیکها و تلویزیون و اینتزنت بود که شما رو در طول سفر سرگرم می کنه. اکثر اتوبوسها از جلو شرکت خودشون حرکت می کنند، بهتر است فاصله محل اقامتتون تا آن شرکت رو در نظر بگیرید تا هزینه کمتری رو بابت حمل و نقل متقبل شوید.
دوستانی که قصد استفاده از اتوبوس برای مسافرت به آنکارا را دارند توجه کنند که حرکتتون از استانبول دیرتر از 12 شب نباشه. چون تنها 2 پل قسمت اروپایی و آسیایی استانبول رو به هم متصل می کنه و گاهی مواقع ترافیک سنگینی در آن ناحیه درست می شه. من حرکتم ساعت 12.5 شب بود و راس 8.5 جلو سفارت بودم و مسافرتم 7 ساعت طول کشید. این در حالی که زمان برگشتم 6 ساعت بود ( به دلیل خلوت بودن پل)
نکته مهم: معمولا اتوبوسها در نقاطی از استانبول و آنکارا برای سوار کردن و پیاده کردن مسافرها توقف دارند. شما باید توجه کنید که اتوبوستان در آنکارا در ترمینال "آشتی" توقف داشته باشه. چون شما از آنجا به راحتی و با استفاده از مترو می تونید خودتون رو به ایستگاه کیزیلای که فاصله کمی با سفارت داره برسونید.
از کیزیلای تا سفارت حدود 20 دقیقه پیاده روی داره، البته تاکسی ها هم دقیقا مقابل ایستگاه مترو کیزیلای حضور دارن.
سفارت
پس از 20 دقیقه پیاده روی از کیزلای به سفارت رسیدم. وقت من ساعت 8:30 بود من هم راس 8:30 آنجا بودم، 2 صف تشکیل شده بود مهاجرتی و غیر مهاجرتی، یک آقای درشت هیکل ترک پاسپورتها رو می گرفت و بعد از مدتی بر می گشت و اسمها رو می خواند برای ورود. حدود 1 ساعت طول کشید تا اسم من رو بخونه. پس از عبور کیف از دستگاه و تحویل موبایلم وارد شدم. یه در دیگه بود که جلوش صف درست شده بود و از تو به صورت الکتریکی در رو باز می کردن و دونه دونه افراد وارد می شدند. بعد از ورود همون خانمی که معرف حضور همه دوستان هست از من 2 قطعه عکس، پاسپورت، اصل شناسنامه و اسناد مالی را خواست و یه شماره داد. در سالن 4 بار شماره من روی اون تابلو الکتریکی ظاهر شد. یک بار از من خواسته شد اصل سند مالکیت و اصل کارت معافیت را ارائه بدم و همچنین اصلاحات روی فرمها رو انجام بدم. بار دوم اثر انگشت و بار سوم پول و از من خواستند که منتظر مصاحبه بمانم این در حالی بود که به بعضی ها که زودتر از من آمده بودند گفته بودند که بروند و ساعت 1:30 برگردند.
مصاحبه:
مصاحبه من با همون آقای معروف ریش قرمز بود و کلا 1 دقیقه هم طول نکشید، در مورد مدارک مالی(با اینکه گردش مالی در نامه آمده بود و معادل دلاری ذکر نشده بود) و کار و اینکه قصد دارم به کجا بروم هیچ سوالی پرسیده نشد.
آفیسر: آیا سوگند می خورید ….
من: سوگند می خورم…
آفیسر به انگلیسی: می تونی انگلیسی صحبت کنی
من: بله اما شاید نه خیلی روان
آفیسر: چرا پس مصاحبه فارسی انتخاب کردی
من: که درمورد سوالهای خاصی که ممکنه پرسیده بشه سو تفاهم پیش نیاد
آفیسر به فارسی: اوه چه جالب (خنده)… شما اینجا نوشتید که در دانشگاه… درس خوندین، موضوع رساله کارشناسی ارشدت چی بود.
من: عنوان تزم رو مطرح کردم.
آفیسر: شما سربازی معاف شدید؟
من: بله
آفیسر: یعنی با وثیقه خارج شدید؟(شک ندارم که می خواست یه دستی بزنه)
من: نه کسی که معاف شده قانونا پاسپورت داره و به راحتی می تونه از کشور خارج بشه.
آفیسر: تبریک می گم هیچ مشکلی وجود نداره فقط متاسفانه پاسپورت شما باید پیش ما بمونه تا ویزاتون صادر بشه. شما باید برید UPS و …

[b]UPS:[/b] نکته جالب اینکه هزینه UPS برای ارسال مدارک به آنکارا و استانبول تفاوتی نداره، و من همون 17 لیر رو پرداخت کردم.

دریافت ویزا: من 5 شنبه مصاحبه داشتم، کمتر از 48 ساعت بعد پاسپورت و سایر مدارکم با UPS به دستم رسید.
امیدوارم سفرنامه ام حاوی اطلاعات مفیدی برای دوستان باشه، خوشحال می شم اگر سوالی باشه جواب بدم.
موفق باشید.

قسمت نخست سفرنامه - تهران استانبول
سلام به همه دوستان گل مهاجرسرا و تشکر مخصوص از همراهان 2012 که الان بعد از یک سال همراهی احساس می کنم دوستان قدیمی و اعضای یک خانواده هستیم
راستش معرفت حکم می کنه یک تشکر ویژه هم از مدیران این سایت و دوستان قدیمی مخصوصا بعضی از بچه های 2011 یا سالهای قبل تر داشته باشم .دوستانی مثل یاشار و ماری عزیز یا هورنت و خیلی از دوستانی که الان اسمهاشون را یادم نمی یاد. تو این یکسال فراز و نشیب بودن شما ها کلی از بار استرس ما را کم کرد و به لطف شما و تجارب خوبی که منتقل کردید سفر خوبی داشتیم هر چند برای ما هم این سفر خالی از اتفاق نبود و چیزهایی هست که مایلم به عنوان تجربه برای بقیه دوستان عنوان کنم. در این سفر شانس داشتم بعضی از دوستان عزیز 2012 -- funny گل که پسر بسیار نازنینی است و تحصیکرده و متشخص و واقعا ویزای یکضرب حق ایشان بود، vm1974 و خانواده محترمشان که در هتل آنکارا پلازا افتخار آشنایی با ایشان را پیدا کردم --frz61 و همسر خوبشان که در فرودگاه آنکارا و موقع برگشت ملاقات داشتیم و برخی دیگر از دوستان را ملاقات کنم که از همینجا به همه آنها سلامی دوباره دارم و برای همه شان آرزوی بهترین ها را در آمریکا دارم.
کمی از خودم بگم. من 41 ساله ، کارمند دولت ، کارشناسی ارشد منابع طبیعی ، انجام خدمت سربازی در سپاه ، متاهل و پدر یک فرزند پسر 9 ساله بسیار زیبا هستم که ممکن برخی از شما او را جلوی درب سفارت دیده باشید . او اوتیسم دارد و گاهی اوقات به دلیل شرایطی که دارد دلش می خواهد برخی کارها را به اصرار انجام بدهد یا بر عکس به هیچ قیمتی زیر بار انجام دادن برخی از کارها نمی رود. چرا این را گفتم چون بخشی از ماجرای سفرنامه ما به او مربوط می شود و شاید در سال های آینده و یا حتی امسال دوستانی باشند که شرایط مشابه ما را داشته باشند و بتوانند از تجربیات ما استفاده کنند.
سال ها بود که با توجه به شغلم و خیلی از گرفتاری ها و به ویژه مسائل پسرم دل و دماغی برای تغییرات بزرگ در زندگی نداشتم تا امسال که به اصرار همسرم برای لاتاری ثبت نام کردم و بعد از بیش از 12 سال از گرفتن فوق لیسانس در آزمون ورودی دکترا هم ثبت نام کردم. 15 جولای 2011 هنگام غروب بود که داشتیم به اتفاق خانواده آماده می شدیم برای شام بریم خانه پدرم. سایت بشدت شلوغ بود و صفحه 2012 را باز نمی کرد . خواهر خانمم که او هم لاتاری ثبت نام کرده بود تلفنی تماس گرفت. او قبول نشده بود و از ما راجع به نتیجه سئوال کرد. گفتیم نمی دانیم. پشت تلفن شماره ثبت نام همسرم را خواندم چک کرد دید قبول نشده بعد شماره من را وارد کرد چند لحظه صبر بعد سکوت . پرسیدم چی شد ؟ گفت یک توضیحاتی آمده . پرسیدم چی نوشته . خواند دیدیم انتخاب شده ام چنان فریادی زدم که هر چی الان فکر می کنم می بینم بیچاره همسایه ها !!
خلاصه تا سایت و دستور العمل ها را خواندم و فرم های 122 و 230 را پر کردیم شد 8 آگوست که با TNT و با هزینه 74 هزار تومان فرم ها را برای KCCفرستادیم.
این فرآیند کارنت شدن را همه تان به خاطر دارید و واقعا داستانی بود و فکر کنم من یکی از فعال ترین اعضا در تاپیک کارنت شدن بودم. به هر حال تاریخ مصاحبه ما برای 25 جون تعیین شد. ما به چند دلیل تصمیم گرفتیم بیمارستان آمریکایی استانبول را برای معاینات پزشکی انتخاب کنیم:
1- نسبت به یک مطب و لابراتوار فضای بزرگتری دارد و انتظار و .... در آنجا راحت تر است.
2- تراکم متقاضیان آنجا کمتر است و در نتیجه انتظار کوتاه تر.
3- با توجه به شرایط پسرم چنانچه به معاینات تخصصی نیاز می شد به هر حال بخش های لازم آنجا وجود داشت.
4 - تجارب دوستان قبلی از مراجعه به این بیمارستان.
با ایمیل از مسئول پذیرش برای 19 جون ساعت یک بعد از ظهر وقت گرفتم. گرفتن وقت راحت است و صرفا با ارسال ایمیل و یا تماس تلفنی می توان این کار را انجام داد . فقط باید کمی زودتر این کار را انجام داد تا تاریخ مورد نظر شما پر نشده باشد چون تعداد پذیرش برای هر روز محدود و خیلی هم در این خصوص سخت گیر هستند. طی ایمیل از آنها سئوال کردم که آیا می شود تست سل را در ایران انجام داد و نتیجه را برایتان آورد که در زمان صرفه جوی شود. پاسخ دادند خیر و لازم است همه کارها در بیمارستان انجام شود.ما هم پذیرفتیم.
برای خرید بلیط بعد از بررسی سایت ترکیش ایر لاین و تتنظیم برنامه پرواز و شماره پرواز ها ، بلیط را از آژانسی که از سفرنامه های دوستان پیدا کرده بودم خریدم به فیمتی مناسب . مسیر تهران - استانبول - آنکارا- تهران برای هر نفر بزرگسال 415 هزار توان و برای پسرم 330 هزارتومان . لازم است بگویم پرواز داخلی استانبول به آنکارا خیلی متنوع و با قیمت های مختلف انجام می گیرد. پروازهای صبح اول وقت گران است ولی پروازهای بعد از ظهر ارزان می شود. و پروازی که ما گرفتیم تقریبا نفری 70 لیره شد کمی گران تر از قیمت بلیط اتوبوس . با توجه به تمام محاسنش.
پرواز رفت ساعت 35/3صبح بود. باید حدود ساعت 30/12 می رسیدیم فرودگاه. ساعت 11 از سیر و سفر 1833- ماشین رزرو کردیم . سر ساعت دم در بودو تا فرودگاه امام خمینی 35 هزار تومان هزینه شد. راننده مودب و ماشین تویوتا کمری و خیلی تمیز بود. صندوق عقب این ماشین تا سه چمدان جا دارد . توصیه می کتنم با توجه به چند مرتبه جابجایی کسانی که مسیر مارا را برای سفر انتخاب می کنند دو چمدان بیشتر با خودشان نداشته باشند بیشترش واقعا دست و پا گیر است و البته هزینه بر. کنترل پاسپورت ها و مهر خروج در صف گیشه کنترل فرودگاه امام خمینی حدود یک ساعت طول کشید. پسرم خسته شده بود و خوابش می آمد و مرتب نق می زد. به هرحال راس ساعت به هواپیما متقل شدیم ولی با توجه به تاخیر تعدادی از مسافرین پرواز با 50 دقیقه تاخیر در ساعت 15/4 انجام شد.این مسافرین تاخیر دار نمی دانم از کدارم کشور بودند ولی زن های بسیار چاق و مردای بسیار بی ریختی که بلند بلند هم صحبت می کردند و لباس های راه راه شان و نق نق های پسرم من را بد جوری یاد سوسن خانم انداخته بود!!!!
ادامه دارد.........................

قسمت دوم سفرنامه تهران استانبول
صبحانه ترکیش ایرلاین تعریفی ندارد یا حداقل با ذائقه ما زیاد جور نبود. طول پرواز تا استانبول سه ساعت و نیم است و با توجه به اختلاف ساعت ( 1.5 ساعته ) ساعت 6 صبح به وقت محلی در فرودگاه استانبول فرود آمدیم . فرودگاه آتاتورک که فرودگاه اصلی استانبول است در قسمت اروپایی استانبول واقع شده است. استانبول فرودگاه دیگری هم دارد که در قسمت آسیایی آن واقع شده و فرودگاه صبیها گوچن نام دارد که نخستین خلبات زن ترک بوده است و به افتخار او این نام را برای فرودگاه انتخاب کرده اند. شایان ذکر است برخی از پروازهای ایران نظیر هواپیمایی زاگرس و یا پگاسوس به این فرودگاه می رود که کم از مرکز شهر دور است و باید کرایه نسبتا زیادی برای رسیدن به بخش اروپایی پرداخت لذا باید در انتخاب پروازها دقت لازم را در این خصوص به خرج داد. بیمارستان آمریکایی استانبول در شیشلی -نیشانتاشی واقع شده است که 15 دقیقه با میدان تقسیم فاصله دارد و خیلی از مراکز درمانی خوب استانبول در این محل هستند. در خصوص هتلی که برای اقامت چند روزه در استانبول مناسب باشد خیلی حوصله به خرج دادم. بر خلاف هتل های آنکارا ، ستاره ها در استانبول معنا و مفهوم دارند و کلی فرق بین یک هتل چهار ستاره و سه ستاره هست. مکان هم خیلی مهم است چون استانبول هم شلوغ است و هم گران. کرایه رفت و امد هم نسبتا زیاد است. با بررسی گوگل نزدیکترین هتل مناسب به بیمارستان یک هتل چهار ستاره بنام mim hotel پیدا کردم. آدرس سایت :http://mimhotel.com/en/index.html در تهران خیلی جاها آن را نمی شناختندو رزرو نمی کردند ولی همان آژانس معروف برای مدت 2 شب از قرار شبی 110 یورو برای اتاق سه تخته و با صبحانه آن را برای ما رزرو کرد و ووچر آن را از همین تهران گرفتیم. در فرودگاه استانبول حدود بیست پرواز هم زمان با ما فرود آمده بود و وقتی جلوی باجه کنترل رسیدیم با صفی طویل مواجه شدیم. پسرم خسته و بسیار ناآرام بود (قبلا شرایط اورا توضیح داده ام) . با کمال ناامیدی به افسری که در باجه دیپلماتیک مسئول بود گفتم پسرم اوتیسم دارد و نمی تواند در صفی طولانی منتظر بماند. پرسید کجاست ؟ او را و مادرش را با انگشت از دور نشان دادم. گفت صدایشان کن . هر دورا به گیشه شیشه ای برد و در کمال تعجب با احترامی فوق تصور برایمان خارج از نوبت مهر ورود زد و باز هم پس از تشکر برای ورود به خاک ترکیه مار ا از لاین سبز مشایعت نمود. وای بر ما . این ترکیه است ؟؟؟!!!!
پس از گرفتن چمدان ها بیرون فرودگاه راه های مختلفی برای رسیدن به هتل داشتیم . اتوبوس های هاواش هست. مترو هم هست که تا آکسارای می رود و هزینه کمی داردولی برای رسیدن به شیشلی باید دو سه بار مترو عوض کنید که با چمدان و بچه و... نمی ارزد ولی تنها باشید می توانید از این وسایل به خوبی استفاده کنید. اتوبوس ego هم هست. به هرحال تاکسی تا درب هتل بیش از 45 دقیقه طول کشیدو حدود 8 صبح هتل بودیم . کرایه تاکسی 45 لیره شد. تا یادم نرفته بگم در فرودگاه به میزان نیاز که پیشنهاد می کنم 200 دلار را حتما لیر بگیرید. اگر همان روز وقت دکتر دارید تا 300 - 400 دلار در همان فرودگاه لیر بگیرید. بانک ها قیمت های بهتری می دهند ولی پاسپورت می خواهند. از هتل بگویم پرسنل یونیفورم پوش ، هتل تمیز ، خنک و خوشبو با لابی راحت و مهمان نوازی عالی . برای 110 یورو واقعا می ارزید.به رسپشن گفتم می دانم چک این ساعت 2 است ولی... حرفم را قطع کرد گفت اتاقتان آماده است . آیا صبحانه خورده اید ؟ گفتیم بلی. رفتیم اتاق . کوچک ولی تمیز. دو تخت جدا و یک تخت کوچک. همسر و پسرم خوابیدند و من برای خرید برخی چیزها رفتم بیرون. قبل از رفتن دو تا خط ایرانسل اعتباری را هرکدام 10 هزار تومان شارژ کرده بودم و با خودمان داشتیم برای تماس های ضروری احتمالی. با یک تماس بین المللی به ایران 10 هزار تومان میپرد و اصلا خوب نیست. یا از رومینگ همراه اول استفاده کنید یا از سیم کارت های ترکسل که برای 500 دقیقه مکالمه و 1000 پیام کوتاه بیست و سه لیر می شود و البته باید آن را 20 لیر هم شارژ کنید که البته من از این ها نگرفتم و تا موقع آمدن از همراه اول با avea اسفاده کردم همه هزینه اش شده است 25 هزار تومان. الته برای تماس شماره هتل را داده بودم از ایران با ما تماس می کرفتند یا با کامپیوتر . به هرحال هتل برگشتم دیدم خانواده عزیز و گرامی از کوچکی اتاق گله مند هستند. ساعت 2 بعد از ظهر بود. به رسپشن رفتم و گفتم اتاق درخواستی من سه تخته بوده چرا اتاق دوتخته داده اید؟ فورا ما را به یک اتاق بزرگتر با سه تخت بزرگ منتقل کردند. انصافا برخوردشان خوب بود.
طی مدت اقامت در استابول جشنواره خرید بود و مراکز زیادی هم تفیف های خوب دارنداز جمله مرکز خرید جواهر که از هتل پیاده یک خیابان سربالایی تند بود از درکه هم تندتر به مدت نیم ساعت پیاده روی و با تاکسی هم 15 لیره. خیلی بزرگ و همه چیز داشت cevahir mallرا برای اطلاعات بیشتر جستجو کنید.
شب 18 جون را زودتر خوابیدیم و 19 صبح پس از صبحانه هتل که کامل بود و یک گشت کوچک به بیمارستان رفتیم. از هتل تا بیمارستان 10 دقیقه پیاده راه است. خیابان فراه ferah sokak پیاده به بالا 100 متری شیب دار است بعد شیب ملایم کمی جلوتر دست راستتتان بیمارستان آمریکایی استانبول بسیار شیک واقع شده است. البته این خیابان به سمت هتل یکطرفه بود و ما چون می خواستیم پیاده روی نکنیم مسیر 10 دقیقه پیاده را یک ربع با ماشین رفتیم و 20 لیر هم هزینه نمودیم از جیب مبارک!!!
جلوی درب بیمارستان یک گاو است که عینکی به چشم دارد و نمی دانم فلسفه گاو جلوی درب بیمارستان چیست؟ گیت ورودی وسایل را بازرسی می کنند بعد برای معاینه باید طبقه دوم برویم check up department.در بدو ورد پاسپورت ها ، 2 قطعه عکس و نتیجه تست سل پسرم را خواستند. گفتیم مگر نپرسیدیم گفتید باید همینجا انجام شود. خلاصه پس از کلی گفت و گو و تماس با مسئول پذیرش ما را به یک مرکز دولتی ارجاع کردند به نام verme savash در محله بشیکتاش . قرار شد برویم آنجا تست بدهیم و مجددا برای ادامه معاینه بیاییم بیمارستان. دوست عزیزم funnybluesolea را همین جا ملاقات کردیم و کلی دیدن او برای ما انرژی مثبت آورد. از ایشان متشکرم. خلاصه تاکسی گرفتیم به مقصد بشیکتاش . 30 لیره مجبور شدیم پرداخت کنیم الکی . عصبی و خسته شده بودیم . تاکسی هم این مرکز را نمی شناخت و ما را کلی پایین تر از مرکز پایده کرد و مجبور شدیم حدود ساعت 3 بعد ازظهر کلی در آفتاب راه برویم تا این مرکز را پیدا کنیم. رفتیم داخل . سراغ خانمی را گرفتیم که آدرس داده بودند. گفت تست سل؟ خوب . پاسپورت پسرتان؟ گفتیم بیمارستان نگه داشته که بعد از انجام تست برویم. گفت نمی شود باید حتما پاسپورت باشد. دیگه واقعا مستاصل شده بودیم. یک خانم چاقی بود کمی فهمیده و مهربان . تلفنی با بیمارستان تماس گرفت و مشخصات را پرسید و قرار شد موقع گرفتن جواب کپی پاسپورت را ببریم. قرار شد جواب را جمعه بعد از سه روز ساعت 10 صبح بدهند. همه این ها را بگذارید کنار این که این جماعت هیچکدامشان یک کلمه انگلیسی نمی دانست و من مجبور بودم با همه آنها ترکی شکسته وبسته ای که بلدم صحبت کنم که کار را خیلی سخت می کرد.
دوباره تاکسی و برگشت به بیمارستان برای انجام بقیه کارها.
همه چیز بر عکس ابتدای کار روتین پیش رفت. ابتدا آزمایش خون خانم بعد من . از پسرم خون نگرفت. بعد از کمی انتظار رفتیم اتاق فشارخون و قد و وزن و بعد دسته جمعی برای معاینات رفتیم داخل اتاق دکتر. دکتر جدی ولی وارد بنظر می رسید و برعکس قیافه جدی اش بسیار مهربان بود. کارت های واکسن زرد بین المللی پاستور و نتیجه آزمایش تست ابله مرغان را ایشان دادیم. گفت نتایج ایران بنظر زیاد دقیق نیست . ایا به شما واکسن هم زده اند که این کارت ها رابرایتان صادر کرده اند و من هم شرحی از فرآیند کارهای پزشکی مان دادم . انگلیسی اش خوب بود و کاملا مسلط .شرحی از بیماری ها و داوهایی که مصرف می کنیم پرسید. خانمم پاسخ داد. تیتر ابله مرغان همسرم نشان می داد او در کودکی مبتلا شده و نیازی به هیچ واکسنی نداشت. از من پرسید کارت کودکی خودت را هم داری. گفتم نه. پرسید پس این پاستور شما از کجا فهمیده شما در چه تاریخی واکسن سل زده اید. جواب دادم بر اساس اظهار شخصی و با توجه به واکسیناسیون اجباری در ایران. از من راجع به ابله مرغان پرسید . کفتم نگرفته ام و البته تست پاستور هم این را نشان می داد. از من پرسید اجازه می دهید به شما این واکسن را تزریق کنیم؟؟؟ من هم گفتم اگر لازم است حتما. با لبخند!!!!
برای پسرم کلی وقت گذاشت. از تیم پزشکی ایران گزارشات لازم را گرفته بودیم همه به انگلیسی و شرح داروهایی که مصرف می کند. همه را به دقت دیدو چند سئوال کرد که همه نشان از دقت و هوش بالای او داشت. برای پسرم هم دو واکسن هپاتیت آ و واکسن آبله مرغان تجویز کرد. دوباره رفتیم اتاق اولی برای تزریقات. پرستارها بشدت مهربان و مثل پروانه دور ما می چرخیدندو بسیار کارشان را بلد بودند. تمام واکسن ها هم تاریخ 2012 داشت و برای ما کارت های مخصوص صادر کردندو قرار شد روز جمعه سه روز بعد بعد از ارائه نتایج تست سل پسرم نتایج رابگیریم. هزینه معاینات و واکسن ها شد 500 دلار و 150 لیر ترک که نمی دانم چرا به این ترتیب گرفت ولی گفت حتما باید 150 لیر ترکیه پرداخت شود لذا حتما دوستان لیر به میزان لازم همراه داشته باشند.من به اندازه کافی نداشتم چون مجبور شده بودم کلی کرایه تاکسی پیش بینی نشده بدم .داخل بیمارستان بانک هست ولی تبدیل نمی کند. بیرون بیمارستان دست چپ به سمت بالا یک Doviz یا صرافی هست که به فاصله 7 دقیقه از بیمارستان پیاده است. انجام دادم و برگشتم.
بعد مراجعه به قسمت ایکس ری برای عکسبرداری از قفسه سینه و تمام.
ادامه دارد..................

بچه ها من چند روز بود نبودم و الان كه صحبت برگه قرمز شده از استرس دارم ميميرم.
ما اگه خدا بخوادجمعه عازم استانبول و از اونجا انكارا هستيم.
براي من و همسرم دعا كنيد.

من و همسرم هم استانبول هستیم.اگه کمکی خواستین در خدمتیم.

roghiye ع

سلام
باید عرض کنم که در استانبول چند تا جا داریم که به باهچه شهیر معروفه ولی در هر صورت شما برای اینکه برید به بیمارستان باید به میدان تاکسیم برید.در اونجا باید سوار مترو بشید و در اولین ایستگاه که اسمش عثمان بی هستش باید پیاده بشید.از ایستگاه عثمان بی تا بیمارستان حدود 15 دقیقه پیاده راه هستش.چون بیمارستان داخل کوچه و خیابان فرعی هستش نمیتونین مستقیم با اتوبوس برین اونجا.رزرو اتوبوس رو هم بهتره از دفاتر فروش داخل شهر انجام بدید.در همه جای شهر دفاتر مربوط به شرکت مترو رو میتونید ببینید.از نزدیکترین دفتر به هتلتون بلیط رو تهیه کنید.هر دفتری که بلیط رو ازش میخرین موظفه شما رو ببره تا محل اتوبوس.مثلا اگه بلیتتون ساعت دوازده شب هستش بهتون میگه که یازده شب جلوی همون دفتر حاضر بشین تا با سرویس شما رو ببرن ترمینال پیش اتوبوستون.یادتون باشه حتما قبل از خرید بلیط بپرسین که این سرویس رو میده یا نه.هزینه بلیط اتوبوس از استانبول تا آنکارا از 30 لیر هستش تا 45 لیر.بستگی به اتوبوسش داره.ولی ارزونترین اتوبوسش هم از بهترین اتوبوسای ایران بهتره.فصله بین استانبول تا آنکارا حدود 5-6 ساعت هستش.برای اینکه تو آنکارا الاف نشین سعی کنین بلیط اتوبوس رو برای آخر وقت یعنی ساعت حدودا یک شب بگیرید.صبح اول وقت میرسین آنکارا.وقتی از اتوبوس پیاده شدین باید برین داخل سالن ترمینال و ورودی مترو رو پیدا کنید.ایستگاه داخل ترمینال آشتی نام داره و اولین ایستگاه حرکت مترو هستش.پس نگران اشتباه سوار شدن نباشید.از هر جا که سوار بشین به طرف مسیر درست خواهد رفت.حدود ده دقیقه بعد در ایستگاه کزل آی پیاده میشین.دقیقا یادم نیست چندمین ایستگاه میشه.ولی جای نگرانی نیست چون هم با بلندگو ایستگاهها رو اعلام میکنه و هم بالای در مترو نقشه ایستگاهها رو زده و راحت میتونین بفهمین در کدوم ایستگاه هستین.وقتی در کزل آی از مترو پیاده شدین تا سفارت حدود بیست دقیقه پیاده راه هستش.ولی پیشنهاد میکنم اگر بلد نیستین با تاکسی برین.حدود 10-15 لیر میشه.راستی بلیط اتوبوس رو رفت و برگشت نگیرین چون معلوم نیست کارتون کی تموم میشه.در ثانی از آنکارا به استانبول در هر ساعت دهها اتوبوس حرکت میکنه.هر لحظه به ترمینال برین دهها نفر در حال گشتن دنبال مسافر برای استانبول هستن.در ضمن پیشنهاد میکنم صبحانه رو نزدیک سفارت بخورین.دقیقا روبروی در ورودی که همه صف میکشن حدود 80 متر جلوتر برین.یه سرپایینی هستش.سمت راست یه مغازه تو مایه های کافه هستش که کیک و چای و انواع شیرینی و...میفروشه.فکر کنم همه مشتریاش هم کسانی هستن که قراره مصاحبه بشن و زودتر اومدن جلوی سفارت.ما با اینکه یه بار تو ترمینال آشتی صبحانه خورده بودیم ولی چون خیلی زود رسیده بودیم اونجا برای اینکه اون وسط آویزون نمونیم مجبور شدیم یه پرس دیگه اونجا بزنیم.تو عمرم به اون آهستگی چیزی نخورده بودم.آخه باید حدود دو ساعت وقت تلف میکردیم.
خلاصه نمیدونم نوشته هام چقدر میتونه کمک کنه ولی اگر باز هم سوالی بود خوشحال میشم کمکی کنم.در ضمن در استانبول هم میتونم کمک کنم.اگه کسی خواست بیاد استانبول میتونه رو کمک ما حساب کنه.