سفرنامه و تجربه مصاحبه در آنکارا

[mitme]

سلام مجدد؛ ما الان تو اتوبوس به سمت استانبول در حرکتيم جالبه كه خط اینترنت تو اتوبوس با پرسرعت تو ايران برابری ميکنه؛)‏ ديدم لااقل با گوشی ميتونم فارسی راحت تايپ کنم فرصت خوبيه تا قسمت آخر سفرنامه رو مختصر بگم: اين سه روزی كه آنکارا بوديم هوا تمام مدت باروني برفي يا دست کم ابر به همراه باد بود؛ ديروز صبح رفتيم مقبره آتاتورک ‏(دوستان مسير رو قبلا گفتن تو سفرنامه ها)‏ خيلی جای قشنگی بود منظره عالی قسمت موزه فوق العاده اگر اين مساله رو كه چقدر به عنوان يك ايرانی حسرت و افسوس ميخوری كه اين همه ارزش و احترامي كه تركها و البته دولتشون واسه چنين اماکنی و شخصیتهاش ميگذاره رو در نظر نگيريم به ما كه خيلی خوش گذشت ابتدای ورودمون ما رو چند دقيقه تو يكي از برجهای ورودی مقبره نگه داشتند، ترکی یه چيزی گفتند ما که نفهميديم!‏
 کلي هم سرباز با يونيفرمهای متنوع و عجيب دورو برمون بودن؛ بعد يه پسر ترك دست و پا شكسته گفت رییس جمهور پرتغال واسه بازديد و ادای احترام قراره بياد ؛ بعد هم از اونجا شاهر رژه سربازا و ورود رييس جمهور و همراهانش بوديم بعدا چند تا عكس ميذارم اگر دوست داشتيد ؛ بعد از اونجا هم از اونجا كه يه اشتباه كرده بوديم و وعده باغ وحش رو به بچه داده بوديم به ناچار تو اون هوا رفتیم باغ وحش؛ از جلوی ورودی مقبره يه تاكسی با ٢٠ليره ما رو برد تا باغ وحش کلمه zooرو بگيد میفهمن؛ باغ وحش به خاطر سردی هوا بيشتر حيوونا رو نشد خوب ببينيم؛ ورودي هم نگرفتن؛ بيرون که اومديم بارون شديد شده بود منتظر بوديم تاكسی یا اوتوبوس بياد تا زودتر برسيم هتل ديديم یه ماشين جلومون نگه داشت يه آقای ميانسال ترک بود که يک کلمه هم انگليسي نميدونست با اين حال با اصرار سوارمون كرد اسم کيزيلای رو كه برديم با ايما و اشاره گفت تا اونجا ميبرمتون خدا خيرش بده با اون ترافيک و مسافت طولانی اسم پول که آورديم اخم كرد و بعد با مهربونی خداحافظی كرد و گفت خوش بگذره خدایی خيلی برامون عجيب و باورنکردنی بود؛ گوشیم داره داغ ميکنه اميدوارم لااقل اين همم نوشتم ارسال بشه