2013-07-16 ساعت 04:15
(آخرین تغییر در ارسال: 2013-07-16 ساعت 04:17 توسط مهتاب - 2251.)
(2013-07-16 ساعت 03:45)مرآت74 نوشته:من تجربه خودمو ميگم براتون يه هفته پيش ما مجبور شديم بريم بيمارستان و به قول شما بعد يه ماه مقاومت ديديم فايده نداره و رفتيم چون شوهرم سنگ كليه داره و ديگه دردش بي امونش كرده بود ، خلاصه با ترس. لرز رفتيم حالا يه مشكل ديگه داشتم اونم دخترم بود كه نميدونستم كجا بذارمش ، رفتيم تو و گفتن چي شده و ماههم گفتيم و بعد كه ديدن درد داره يكي رو گفتن اومد ما رو برد تو و فقط گفتن براي ثبت اسمتون يه كارت بدين(2013-07-15 ساعت 12:35)manila نوشته: [quote='مرآت74' pid='375659' dateline='1373857657']
راستش مشکل نداشتن بیمه و هزینه های پزشکی به نظر من در رتبه دوم بعد از بلد نبودن زبان انگلیسی مشکل ساز خواهد بود . شاید باورتون نشه ولی حدود 15 روزه نیاز مبرم به ویزیت پزشک پیدا کردیم ولی جرات رفتن پیش دکتر را نداریم . از روزی که پا به این خاک گذاشتیم بچم مریض شد و با داشتن آشنا یک پزشک کودکان ایرانی پیدا کردیم که 50 دلار حق ویزیت ایشون بود که بعد از پرسیدن فیها خالدون ما اصلاً بچه رو معاینه نکرد و گفت افسردگی ورود به آمریکا رو داره و باید با یک بچه بازی کنه که اصلاً اینطور نبود و به دلیل آب و هوا حالت آلرژی بهش دست داده بود . خلاصه هزینه های پزشکی وحشتناکه و من که همیشه مدافع زندگی در آمریکا بودم و می گفتم حداقل جونمون در امانه بر عکس باید دعا کنیم مریض نشیم .
مشکل دیگه برای دانشجویان و ما که بچه داریم اینه که دو نفر از اقوام بنده که میهمان اونها هستیم ماهیانه 300 دلار دارند قسط وام دانشجویی میدند جالبه که سیتیزن آمریکا هستند . هزینه تحصیل اونها حدود 200 هزار دلار شده و حالا با این همه پول که دانشگاه بعد از فارق التحصیل شدن از اونها می گیره باید مدرکشون رو بگذارند تو قاب . (دلمون رو به کیا خوش کردیم ) . و حالا این دو نفر که زن و شوهرن یک پیتزا فروشی زدند با وام و شبانه روز دارند جون میکنن که شاید روزی با دادن اقساط تحصیلشون بتونن یک پس اندازی جور کنند و بعد یک کار با حقوق ماهی 3000 دلار بگیرن و زندگی رو با کلاس ادامه بدن . ( من که مات موندم که آمریکا با شهروند خودش این کار رو میکنه وای به ما ... )
بردنمون تو يه اتاق فوق العاده مجهز و اصلا هم نگفتم بچه نميتونه بياد كلي هم وسيله بازي. و خوراكي بهش دادن و همونجا يه دستگاه دارن براي مترجم انلاين كه حرفهاي دو طرفو ترجمه ميكرد و سريع بهش رسيدگي كردن و سونو و اسكن و غيره و كلا چند ساعتي اونجا بوديم و كلي بهمون خدمات دادن و با كمال احترام و از تجهيزات هم كه ديگه فوووول اخرشم يه فرم دادن بهمون گفتن ببرين اداره سوشال ببينين بهتون كمكي ميكنن يا نه براي پرداخت هزينه.
اصلا نگفتن چقدر شده و من پرسيدم گفتن احتمالا حدود ٣٠٠٠ دلار البته قطعي نگفتن
ما رفتيم سوشال و اونا گفتن ما نميتونيم كمك كنيم به خود بيمارستان بگين كه نميتونين اينقدر بدين هم كم ميكنن هم قسطي حتي ماهي ٥٠ دلار!
حتي ميتونيم نديم و بگيم نداريم ولي خوب ممكنه باز ادم كارش بهشون بيوفته و انوقت جالب نيست !
در كل ميخواستم بگم از هزينه درمان نترسين و مطمئن باشين باهاتون راه ميان و اينجا اول سلامتي شما مهمه بعد پول !!!
مرات عزيز پست شما رو براي تحصيل و ... خوندم من فكر ميكنم ادم چند ماه اول خيلي احساس خوبي نداره ولي مطمئن باشين بعدش همه چيز رنگي ميشه

براي ماشين هم ما يه ماشين مال ٢٠٠٩ خريديم و بيمه اش شد ماهي ٤٥ دلار و پوشش خوبي هم ميده
خودتونو با كسي كه مهمونشين مقايسه نكنين هر كس يه. راهي داره تو زندگي
