یادداشتهای روزانه حمید میزوری در آمریکا

[shahram1347]

[align=justify]*** یکی از تاثیرات مستقیم و به نظر من بسیار بسیار جالب و خوب مهاجرت، از نظر «م.ذ.ه.ب» و اعتقادات افراد است بخصوص کسانی که دائم با آثار مذهبی مواجه بوده اند. اینجا دیگر نه از اذان ظهر و شب صدایی میشنوید و نه از قرآن و سفره ی ابوالفضل و ماه رمضون وقضاوت مردم خبریه. حالا این وسط کسانی که فقط بخاطر تاثیر جامعه و بمباران رسانه ها مذهبی بودند کم کم عوض میشند و همین سبب میشه که ظاهر بینان، دین آنها را از دست رفته میدانند. در مقابل کسانی که با قلب و روح و باور خود پیرو «د.ی.ن» بودند؛ فرصتی پیدا میکنند تا به اعتقادات خود بصورت منطقی تر و آگاهانه تر فکر کنند و اگر هم باوری باشد از سر ایمان باشد تا تقلیدی کورکورانه.

آي گفتي آقا حميد و داغ دلم را تازه كردي
بخدا واقعا حرف دلم را زدي . پس ببين من و امثال من چي ميكشيم از دست اين متعصبهاي قديمي .البته من به سهم خودم نهايت احترام و ادب را برايشان قائل هستم فرقي نميكند چه در خانواده خود و چه آشنا باشد ، من راه خودم را ميروم . حميد جان تنها چيزي كه با اين عقل ناچيزم ياد گرفتم اينست كه ، گفتار و رفتار و پندار درست و حسابي داشته باشم و بس . حتما لازم نيست براي ظاهر سازي به مسجد و كليسا بروم خودنمايي كنم. زياده گويي نكرده باشم . ولي آقا حميد براي گفته بالاي شما پيشنهادي دارم . فيلم (( كتاب قانون )) را با بازي زيباي پرويز پرستويي و به كارگرداني مازيار ميري را حتما ببينيد . اين فيلم دو سالي ميشود كه اجازه اكران نداشت ولي ديدن آن خالي از لطف نيست . دقيقا حرف دل من و شما برادر بزرگوارم را زده . فيلمي است در قالب طنز و اشاره به كساني ميكند كه در ظاهر متدين هستند ولي در عمل دريغ از يك قدم خير برداشتن.