بر ما چه گذشت، چه می گذرد؟

[twins]

دوستان من الان منتظر كلير هستم ولي يكم نگرانم. شايد واسه نگراني ديره ولي قبلا زياد به اين موضوعات فكر نمي كردم الان كه نزديك تموم شدن كاره تازه دارم فكر مي كنم. همش نگرانم كه نتونم اونجا زندگي كنم. نتونم درس بخونم سر كار برم. مي ترسم خيلي سخت باشه با آدماي خارجي كار كردن. الان اينجا كارم خوبه خيلي راضيم و لي مي ترسم برم اونجا نتونم كار خوبي داشته باشم با توجه به اينكه ليسانس مار رو اونا قبول ندارن و بايد ادامه تحصيل داد. نامزدم ميگه نگران نباش تو منو داري ولي در آخر خودمم كه بايد كلي زحمت بكشم تا بتونم به يه جايي كه راضيم مي كنه برسم. حالا اگه سنم كمتر بود شايد اميدمم بيشتر بود ميگفتم حالا حالاها وقت واسه درس و كار و پيشرفت دارم. ولي الان فكر مي كنم ديگه يكم ديره نمي دونم. تازه دوري از خانواده كه ديگه بدتر از همه. شايد بگيد قبلا بايد اين فكرها رو مي كردي و لي خب 3 سال پيش باز جوونتر بودم با انگيزه اي بيشتر.

دوست عزیز هیچوقت تو زندگی برای هیچ کاری دیر نیست . متاسفانه از بچگی در گوش ما گفتن که الان این کار برای تو زوده و یا دیره! من به دلایل مشکلات عدیده ای که تو زندگیم داشتم دیپلمم رو تو تو سن 33 سالگی گرفتم ( چون سال چهارم دیگه امتحاناتم رو ندادم) اما بعد از 14 سال تصمیم گرفتم دیلمم رو بگیرم و با اینکه در نظر خیلیها این یک کار احمقانه بود و میگفتند دیگه نمیتونی اینکارو بکنی با معدل 17/5 موفق به گرفتن دیپلم ریاضی شدم و تصمیم دارم حتما در آینده ادامه تحصیل بدم . من اعتقاد دارم تا روزی که نفس می کشیم باید برای زندگیمون تلاش و پیشرفت کنیم چون سکون و در جا زدن مال دنیای مردگان است. پس اصلا اینطوری فکر نکن و به درهای تازه ای که خدواند پیش روت باز کرده لبخند بزن و قدمهات رو محکم و استوار در جهت اهدافت بردار.
حتما موفق خواهی شد.