آرشیو سفرنامه هاي 2010

[Ali Sepehr]

سفرنامه
حالا نوبت من هست که بخشی از دینمو به مهاجرسرا ادا کنم. اول از همه باید از مدیران و اعضای سایت تشکر کنم چون اگه کمکها و راهنمایی های دوستان واطلاعات سایت نبود شاید پذیرفته نشده بودیم.
ما 15 آپریل به آنکارا پرواز داشتیم، پوریا و مصطفی آمده بودند فرودگاه دنبالمون. ما هتل بیوک آرشان بودیم هتلش بد نبود قدیمی بود ولی تمیز بود کارکنانش هم فارسی بلد بودن. 70% -80% مسافراشم ایرانی بودن. خیابون بیرون هتل هم خیلی جالی خوبی بود برای وقت گذروندن. ما حدود ساعت 7 صبح رسیدیم هتل و همون موقع اتاق رو بهمون تحویل دادن. برای مدیکال 15 آپریل از دکتر اونگان نوبت گرفته بودم که خودش به من 17 آپریل نوبت داد ولی ما جمعه 16 آپریل رفتیم دکتر. اصلا وقت قبلی رو از ما نخواست و من ندیدم کس دیگری هم وقت داشته باشه، همه پاسپورتشونو میذاشتن توی نوبت و به نوبت صدا میزدن. از هتل ما تا دکتر 30 دقیقه پیاده راه بود، البته ما از خیابان تونالی میرفتیم که چون مغازه زیاد داره متوجه گذشت زمان نمیشدیم. از بلوار آتاترک که برید قبل از پارک کوقوقو، سمت چپ یک فرورفتگی هست که یک تابلو داره به نام DUZEN .
اول طبقه اول رفتیم و یک قطعه عکس گرفت و اسممونو یاد داشت کرد و گفت برید طبقه 5 . اونجا هم پاسپورتارو تو نوبت گذاشتیم و وقتی نوبتمون شد یک قظعه عکس دیگه ازمون گرفت و آزمایش خون دادیم و عکس ریه گرفتن. دوباره رفتیم طبقه اول و گفت ساعت 5 برای معاینه بیایید. ما توسط خانم اونگان معاینه شدیم و منو همسرم هر کدوم 3 تا واکسن خوردیم و هزینه دو نفرمون کلا شد 520 دلار. بعد از معاینه منشی گفت 2شنبه برای نتیجه بیایید.
شنبه و یکشنبه رو به گردش و تفریح با دوستای خوبمون گذروندیم, روز 2شنبه هم استرس مصاحبه اومد سراغمون و تازه یادمون اومد برای چی اومدیم آنکارا. سه شنبه صبح ساعت 7:20 پیاده بطرف سفارت راه افتادیم و 7:45 اونجا بودیم. درب ورودی سفارت موازی بلوار آتاتورک هست یعنی سفارت یک ساختمانه که 3 ضلعش آزاد هست یک ضلع توی بلوارآتاترک و یک ضلع کوچه کنارش و یک ضلع کوچه پشت که درب ورودی توی کوچه پشتی بود.حدود ساعت 8 درب باز شد و یک افسر به زبان ترکی گفت گرین کارتی ها یک طرف و ویزا معمولی یک طرف البته ما نفهمیدیم چی میگه فقط ویزا رو توی حرفاش میفهمیدیم چون ترکی حرف زد و حتی بعضی ها اشتباه واستاده بودن ما از افسر پرسیدیم گرین کارت و اون به سمت چپ اشاره کرد. خلاصه از دو تا در که صدای تق میداد رد شدیم و بعد از در دوم یک خانمی که فارسی خوب حرف میزد مدارکمونو گرفت: پاسپورت، اصل شناشنامه ، کارت ملی، آخرین مدرک برنده اصلی ، 2 قطعه عکس، مدارک مالی ،سند ازدواج، پاکت مدیکال. بعد پرسید مصاحبه فارسی یا انگلیسی که ما گفتیم فارسی و یک شماره بهمون داد و رفتیم توی سالن اصلی نشستیم. اول باجه 7 انگشت نگاری، بهد باجه 4 پول، و آخر باجه 5 مصاحبه. سریع رفت سر اصل مطلب و گفت دستای راستتونو بالا بگیرید و هر چی میگم تکرار کنید ما هم که حول شده بودیم دستامونو بردیم بالا و یکدفعه یادمون آمد یک جاهایی رو باید توی فرمها اصلاح کنیم سریع گفتیم فرم 230 همسرمو بده که دو تا تاریخو اصلاح کنیم (برای اشتباهات با کا سی سی مکاتبه نکرده بودم چون دیر فهمیدم) تاریخ سربازی یک ماه و چند روز اشتباه نوشته بودیم و تاریخ اخذ آخرین مدرک تحصیلی. وقتی به افسر گفتیم فرمو بده که اصلاح کنیم یک جوری نگاهمون کرد که انگار حوصله نداشت و توی دلش گفت اینا دیگه چقدر بیکارن. بعدش قسم خوردیم که راست بگیم. چون برنده اصلی من بودیم از من پرسید شغلت چیه گفتم مهندس عمران، گفت کجا کار میکنی گفتم فلان شرکت. پرسید چکار میکنید گفتم پروژه های آبی انجام میدیم. پرسید یعنی دولتی هست؟ چون کارهای آبی دولتی هست(نمیدونم چطوری به این نتیجه رسیده بود)، گفتم نه ما مناقصه شرکت میکنیم. گفت باشه حالا نمیدونم فهمید منظورمو یا نه. به همسرم گفت کجا کار میکنی ، گفت فلان شرکت. سربازی رفتی؟ بله اصلا نپرسید کجا (سربازی همسرم ارتش بود) و پرسید آدرس در امریکا دارید (چون قبلا نداشتیم و در فرمها ننوشته بودیم) و گفتم بله و گفت بنویس و وقتی من مینوشتم همش نگاه میکرد انگار عجله داشت. بعدش فرمو گرفت و برگه آبی رو داد و گفت سایتو بین یک تا 2 ماه دیگه چک کن و وقی شمارت اعلام شد یک نفر با پاسها بیاد.
ما اسپانسر نداشتیم و حساب بانکی بردیم(برای دو نفر) یک حساب با 42 میلیون و دو تا حساب که گردش مالی داشت با موجودی 5میلیون و 10میلیون. و یک سند خانه(آپارتمان). من با یک خانم توی مطب دکتر آشنا شدم که نامه دوم دوهفته قبل از مصاحبه به دستشون رسیده بود و چون با مهاجرسرا آشنا نبود از طریق ایمیل تاریخ مصاحبه نگرفته بود. سریع مدارکشونو ترجمه کرده بودن و آمده بودن. کارتهای ملی رو ترجمه نکرده بودن ولی همراشون بود. پوریا بهش گفته بود یک جایی هست که ببره ترجمه کنه، دیگه نمیدونم چکار کرد. درضمن عکس خانم با گردنبند بود که لیدرشون و پوریا بهش گفته بودن دوباره عکس بگیره چون سفارت ایراد میگیره. خانمهایی که هنوز نرفتن حتما حواسشون باشه بدون زیورآلات عکس بگیرن. و همچنین اسپانسر هم نداشتن و 52میلیون برای چهار نفر ازشون قبول کردن. و مورد دیگه ای که داشتن این بود که خانمه اسمشو توی فرمهای اولیه و 230 با یک spell نوشته بود ولی قبل از مصاحبه پاسپورتشو عوض کرده بود و اسمشو با یک spell دیگه نوشته بود و وقتی افسر ازش پرسده بود گفت برای اینکه فهمیدم این spell درست تره. و افسر قبول کرد. البته کار دولتی نداشتن و آقا سربازی هم نرفته بود ولی چک خوردن. یک خانم دیگه هم اونجا بود که کار دولتی نداشت ولی بهش چک خورد. خودش میگفت برای اینکه متولد قم بود چک خورده.
ما برای خرید به آنکامال رفتیم که برعکس اون چیزی که دوستان گفته بودن مرکز گرونی بود ولی جای قشنگی بود و ارزش دیدن داشت.
امیدوارم همه بچه ها زودتر ویزاشونو بدون دردسر بگیرن و سعی کنید توی هر مرحله ای از پروسه لاتاری که هستید بدون استرس و با آرامش کارها رو انجام بدید چون توی هر مرحله که باشید استرس خاص خودشو داره. و شک نکنید که همه موفق میشیم.
هر سوالی که داشتید در خدمتم و خوشحال میشم اگه بتونم کمکی کنم.