2015-01-25 ساعت 23:39
(2015-01-24 ساعت 21:34)nasimr نوشته: سلام به همه ی دوستان عزیزدوست عزیز ایرانی جماعت کارش غر زدن وست ایرانی را اگر به بهشت هم ببرند باز غر میزند در حالی که همه چیز برایش مهیاست.به نظر من که نباید به این جور حرف ها اعتماد کرد انسان باید خودش تجربه کند و به این مثل فکر کرد:شنیدن کی بوود مانند دیدن!به نظر من شما باید خودت محیط را لمس کنی تا بتوانی تصمیم بگیری!با این که فقط یک سال در امریکا زندگی کردم اما تجربه هایی از ان کسب کردم که به اطمینان می توانم بگویم کل عمرم به یک طرف ان یک سال هم به یک طرف!امیدوارم بتوانید راه صحیح را انتخاب کنید و به این نکته که گفته شد یعنی اعتماد نکردن به حرف دیگران عمل کنید!موفق باشید!
من یکی از اهدافم تو زندگی این بوده که برای مدتی زندگی تو کشور دیگه رو تجربه کنم. در کنارش ادامه تحصیل ام هم رو داشته باشم و آزادی هایی که اینجا تو ایران ندارم. اما یه سال اخیر که تصمیم واسه رفتن جدی شده بسیار مردد شدم.
یک ابراز ناراحتی بیش از حد خانواده و به خصوص مادرم از این قضیه هست.
دلیل دوم و مهم تر اینکه از خیلی از کسایی که هم سن و سال های خودمونن و خیلی بهم نزدیکن و برای Phd آمریکا و کانادا رفتن پرسیدم احساس خوشایندی بهم ندادن. مثلا می گن همون پارتی بازی هایی که تو ایران در زمینه ی تحصیل و کار هست اینجا هم هست. یا مثلا اینکه ماها دیگه نمی تونیم مثل اونها باشیم و از زندگی مثل مردم نیتیو اونجا لذت ببریم. و یا اینکه اکثر ایرانی هایی که رفتن معمولا تنهان، شاید چند دور و برشون ظاهرا شلوغ باشه. این چیزا واقعا مرددم می کنه و این تردید باعث افسردگیم شده چون همه ی هدفم این بوده که روزی برم از ایران!
از شما می خوام صادقانه در مورد مطالبی که نوشتم نظر بدید. اگر همه ی اینها درست هست پس چرا این همه آدم می رن و کم پیش می یاد که برگردن؟!
قضیه ی انتخاب بین بد و بدتره؟ یا واقعا می شه اونجا از زندگی روزمرره لذت برد و احساس خوبی داشت؟
تمام سپاسم ازآن كسيست كه به من نيازى نداشت امافراموشم نكرد (کورش کبير)