2010-07-28 ساعت 04:51
آنچه که تجربه ی منه !!! چون اقلیت ایرانی نسبت به خود آمریکاییها و دیگر ملیتها خیلی کمه؛ و روزهای اوّل مهاجرت هرکسی در به در میگرده تا یه همزبون پیدا کنه؛ این باعث میشه که بدیهای آنان نسبت به ایرانیان داخل که 70 میلیونند بیشتر جلوه کنه.
البته بزرگترین مشکلی که هست اینه که بیشتر ایرانیان دارای سن بالایی هستند و سالهاست که از محیط ایرانی و تغییرات فرهنگی حاکم بر جامعه دورند. برای همین نمیتوان بخوبی یک ایرانی که چند سال بیشتر نیست از ایران آمده ارتباط برقرار کرد... یکی از سرگرمیهای رایج ایرانیان که بازمانده از افکار فسیل شده ی آنان است این که: چون خودشان روزگاری از نادر خارج نشینان بوده اند؛ همیشه ی عمر بادی به گلو دارند و عجیب مغرورند و کم مانده «خدایی» نیز بکنند.
آنقدر که همان رفتارهای گذشته را از خودشان بروز میدهند: دست انداختن؛ جوک های مسئله دار و توهین به دیگران، بدنبال سوژه ای تازه گشتن و مخصوصاً شنیدن تلفظ اشتباه یک کلمه ی انگلیسی از فردی و از کاه کوه ساختن و ....
با این همه همانطور که بعضی دوستان معتقدند برای فرد تازه وارد راهی نیست جز پناه بردن و راهنمایی خواست از دیگر هموطنانی که سالهاست در آمریکا زندگی میکنند و به نظر من تنها پیشنهادی که میتوان داد این است که تا حدّ امکان بجز از موارد ضروری از آنها کمک نگیرید و مشکلات خود را با مشورت با خود آمریکایییها بهتر میتوانید حل کنید.... تا بدینوسیله یک منتی تا آخر عمر روی دوش شما و پشت سر شما نباشد
البته بزرگترین مشکلی که هست اینه که بیشتر ایرانیان دارای سن بالایی هستند و سالهاست که از محیط ایرانی و تغییرات فرهنگی حاکم بر جامعه دورند. برای همین نمیتوان بخوبی یک ایرانی که چند سال بیشتر نیست از ایران آمده ارتباط برقرار کرد... یکی از سرگرمیهای رایج ایرانیان که بازمانده از افکار فسیل شده ی آنان است این که: چون خودشان روزگاری از نادر خارج نشینان بوده اند؛ همیشه ی عمر بادی به گلو دارند و عجیب مغرورند و کم مانده «خدایی» نیز بکنند.
آنقدر که همان رفتارهای گذشته را از خودشان بروز میدهند: دست انداختن؛ جوک های مسئله دار و توهین به دیگران، بدنبال سوژه ای تازه گشتن و مخصوصاً شنیدن تلفظ اشتباه یک کلمه ی انگلیسی از فردی و از کاه کوه ساختن و ....
با این همه همانطور که بعضی دوستان معتقدند برای فرد تازه وارد راهی نیست جز پناه بردن و راهنمایی خواست از دیگر هموطنانی که سالهاست در آمریکا زندگی میکنند و به نظر من تنها پیشنهادی که میتوان داد این است که تا حدّ امکان بجز از موارد ضروری از آنها کمک نگیرید و مشکلات خود را با مشورت با خود آمریکایییها بهتر میتوانید حل کنید.... تا بدینوسیله یک منتی تا آخر عمر روی دوش شما و پشت سر شما نباشد
دوستان گرامی، برای خواندن نوشته های بیشتری از اینجانب، میتوانید با کلیک کردن در«اینجــا- از دیار نجف آباد تا آمریکای جهانخوار»به وبلاگ شخصی ام تشریف بیاورند تا بیشتر درخدمتتان باشم..... موفق و پیروز باشید. ارادتمند حمید