گفتگوی آزاد - آرشیو

[aazitaa]

بچه ها الان كه دارم براتون مي نويسم خيلي دلم گرفته و احساس ناراحتي زيادي دارم
بعد از 10 سال شركت تو لاتاري و قبول نشدن ديگه تصميم گرفتم كه رفتن از طريق لاتاري رو فراموش كنم و بيفتم دنبال دانشجويي ..
خلاصه 2 سال زبان خوندم و تلاش و صرف هزينه زياد براي پذيرش دانشجويي براي پاييز سال بعد .. كه يكدفعه همه چيز دود شد رفت هوااا
اون موقع كه آرزوي رفتن داشتم يك جوان مجرد بودم با كلي اشتياق و آرزو ...
الان ديگه سني از من گذشته با همسر و فرزند و 15 سال سابقه كار ..
گاهي اوقات فكر مي كنم كه همه اين تلاش ها بيهوده هست من اگر كه خدا برام مي خواست اصلا تو اين كشور به دنيا نمي اومدم و بزرگ نمي شدم ..
خيلي خسته تر از اوني هستم كه بخوام دوباره به يك راه ديگه و يك كشور ديگه فكر كنم
از طرفي موندن و زندگي كردن تو اين فضا هم خيلي خسته ام كرده
.
.
به هر حال زندگي مي گذره و تموم ميشه اما چرا هاي ما هميشه به قوت خود باقي مي مونه ...
چرا خدا ؟
چرا ؟

منم دقیقا مثل شما تازه ما کلی هم هزینه کردیم و خونه و وسایل رو فروختیم من از شرکت استعفا دادم الان بیکارم تنها شانسی که آوریم اینه که هنوز همسرم استعفا نداده خلاصه من که افسردگی گرفتم کاملا شمارو درک میکنم اگه اینبار نشه کلا بی خیال مهاجرت میشیم هرچند اینجا هم کسی مارو نمیخواد و بواسطه تفاوت د*ی*ن*ی که داریم اینجا تو بدترین شرایط هستیم. اگه نشه مجبوریم همین جا دوباره از صفر شروع کنیم. خیلی سخته خیلیییییییییییی
لعنت به این شانس لعنت به زندگی