گفتگوی آزاد در مورد اعلام نتایج (شمارش معکوس)

[milad.abadani]

 یه واقعیت یه اعتراف یه سناریو  و شاید بهتر بگم‌ یک آروز!!


!امروز میخوام یکی از حرفای دلمو بزنم که شاید براتون جدید و جالب باشه!
اول اینکه من اگر قبول بشم به هیچ عنوان توی گروه ها و فامیل و حتی مهاجرسرا امسال اعلام نمیکنم و بعد از ورود به آمریکا(یک سالو خورده ای بعد از قبول شدنم) اعلام میکنم!(( خاک زیر پای تمام بچه های گل مهاجرسرا هم هستم؛ دلیل اعلام نکردنم توی مهاجرسرا فقط اینه که چون چنتا از آشناهامون توی مهاجرسران.
وگرنه خیلی دوس دارم شادیمو با دوستان مهاجرسراییم تقسیم کنم اما حیف که سناریوم اجازه نمیده!!! ))

حتی! به هیچ عنوان به مادر پدر و کل خانواده ی خودمم هم اعلام نمیکنم!

فقط به یک دلیل!!!!!!!!

اونم رسیدن به آرزومه!

آرزوم رو هر شب با خودم مرور میکنم. حتی ساعت رسیدنم به اونجا...


حالا سناریوم رو میگم تا شاید براتون جااب باشه.
 
برنامم اینه که به امید خدا یک هفته مونده به رفتنم به آمریکا به یکی از خواهرهام بگم موضوع رو و بگم که بدونه اینکه کسی متوجه بشه یه مهمونی میگیری که همه جمع باشن(حدود ۲۰ نفری میشیم)(آخر هفته هم باشه)
بعد برای پدر مادرمم کیک میگیره به عنوان دورهمی یا تولد یا...
بعد با هماهنگی با خواهرم و اتفاق جالب و سورپرایز؛ من زنگ خونه ی مادرمو میزنم و...
لحظه های شادی...جیغ...گریه...آغوش
اینجاست که دلم آروم می گیره... اینجاست که آغوش گرم پدر و مادرم تسکین دهنده ی درد سال های دوری میشه و اینجاست که به آرزوم رسیدم.

شبی نیست که به این سناریو فکر نکنم و چشمام خیس نشه.


به امید قبولی تمام آرزومند ها.

درست میفرمایید,
من به شخصه,وقتی در رابطه با لاتاری در بین خانواده صحبت میکنم,نظر مساعدی ندارن,و بطور کلی مخالف هستن.
البته,در صورت قبولی,به چند تن از دوستان صمیمیم میگم,و در این گروه اعلام میکنم.
خانواده خودم,منطقی تر با موضوع کنار میان,ولی خانواده همسرم ,شک دارم.