2017-05-05 ساعت 19:25
پیشکسوت عزیز حرفهای درونم را گفتی
وقتی پامو گذاشتم( حالا سن حوزه نه اس انجلس!!!) یک دوست ایرانیم بهم گفت سارا من که تو رو می شناسم بهت قول میدم حتی با یک ایرانی که درامریکا زندگی می کنه سعی خواهی کرد که اصلا روبرو نشی .در واقع مخلص کلام ،همه دوستان را راحت کنم : بی هویترین انسانهایی که اصلا هیچ جایی نیستند را مشاهده کرده و از انسان بودن وایرانی بودنت شرمنده ی هستی میشوی .البته کلیت نیست اما اون تعداد کم هم میان این بی هویتان گم گشته اند . پیشکسوت ممنون
وقتی پامو گذاشتم( حالا سن حوزه نه اس انجلس!!!) یک دوست ایرانیم بهم گفت سارا من که تو رو می شناسم بهت قول میدم حتی با یک ایرانی که درامریکا زندگی می کنه سعی خواهی کرد که اصلا روبرو نشی .در واقع مخلص کلام ،همه دوستان را راحت کنم : بی هویترین انسانهایی که اصلا هیچ جایی نیستند را مشاهده کرده و از انسان بودن وایرانی بودنت شرمنده ی هستی میشوی .البته کلیت نیست اما اون تعداد کم هم میان این بی هویتان گم گشته اند . پیشکسوت ممنون
(2009-09-28 ساعت 09:46)rs232 نوشته: میدونم که خیلی از شماها مشتاق زندگی در آمریکا هستید و ممکنه در آینده دور و یا نزدیک به این کشور مهاجرت کنید. مطلبی را که میخواهم در این تاپیک مطرح کنم تجربه خودم از برخورد با ایرانیان مقیم در آمریکا است که ممکن است به درد شما بخورد. در یک کلام ایرانیان مقیم آمریکا در واقع آمریکاییهای ناقصی هستند که نه میتوانند به زبان فارسی درست صحبت کنند و نه به زبان انگلیسی تسلط دارند. نه خصلتهای ایرانی خودشان را دارند و نه خصلتهای آمریکایی را گرفته اند. وقتی به نفعشان باشد آمریکایی هستند و وقتی به نفعشان باشد ایرانی هستند. میتوانم بگویم که از خصلتهای ایرانی تقریبا بدترینشان را مثل چشم و همچشمی و غیبت و ... را گرفته اند و از خصلتهای آمریکایی هم بدترینش را گرفته اند مثل نوع آرایش و لباس پوشیدنی که مخصوص قشر خاصی از آمریکاییها است و یا غذا نپختن و جدایی زن و مرد و ... بله آنها یک چیزی تو مایه های شترمرغ هستند. خدا را شکر من لس آنجلس زندگی نمیکنم ولی چند بار که برای دیدن موج عظیم فامیلهایم به آنجا رفتم احساس کردم که آنها حتی از مردم ایران از نظر فرهنگی 30 سال عقب تر هستند و مرا بیاد فیلمهایی می انداخت که مربوط به زمان قدیم میشد مثل دایی جان ناپلئون و غیره. خلاصه اینکه برایم مشمئز کننده بود و نمیتوانستم مدت زیادی آنها را تحمل کنم درحالی که مردمی که در ایران با آنها در ارتباط بوده و هستم آدمهای بسیار باکلاس تر و فهمیده تری هستند. خلاصه کلام اینکه اگر زمانی گذارتان به آمریکا و مخصوصا لس آنجلس افتاد زیاد از دیدن مردم آنجا شوکه نشید و بدانید که آنها با شما خیلی فرق دارند. وقتی یه مهمونی ایرانی هست همه یا در حال پز و قمپز در کردن هستند و یا درباره ملک و املاک و مدل مو حرف میزنند. هیچکدامشان در عمرشان یک کتاب هم نخوانده اند و حتی بحثهای اجتماعی و سیاسیشان هم آب دوغ خیاری است. من که ترجیح دادم درجایی زندگی کنم که دور از آنها باشد و اگر هم بخواهم فارسی صحبت کنم با دوستان و آشنایانم در ایران صحبت میکنم. اگر در بین آمریکاییها زندگی کنید نه تنها با زبان و فرهنگ آنها آشنا میشوید بلکه زبان و فرهنگ ایرانی شما هم دست نخورده باقی میماند و آلوده نمیشود. امیدوارم که این حرفها بدردتان بخورد و خوشحال میشوم اگر نظرتان را بشنوم.