2010-09-15 ساعت 13:22
بچه ها سلام گرم من از از هوای گرم ایرواین بر شما.
ما الان ایرواین در اورنج کانتی هستیم. هوا عالیه ولی حیف جیبمون خالیه.
ما امروز بعد از 7 روز از ورودمون به غربت خونه گرفتی وسط بهشت. خیلی قشنگه .
جای یه میتینگ ناز تو ایوونمون خالیه.
ما بدون هیچ مدرکی تو bank of america حساب باز کردیم. واسه ssn رفتیم و بهمون یه برگه دادن وگفتن که میاد در خونه. امروز یه ماشین honda هم خریدیم. وسایل اولیه زندگی رو هم گرفتیم. از ایران ارزونتره. خورد و خوراک هم ارزونتره. گواهینامهاتونو بین المللی کنید حتما". چون تا ssn نیاد نمی تونید گواهی بگیرید و این یعنی نمی تونید پشت فرمون بشینید واین هم یعنی خونه نشینی. چون فاصله ها زیاده نمی تونید پیاده برید.
ما خونه رو 1400 تا اجاره کردیم که اشتباه کردیم چون بالاست اجاره اش.
می تونید از این کمتر هم پیدا کنید. راستی یه نفر باید معرفتون باشه. اینجا که قانونش اینطوری بود.
ما با لوفتانزا اومدیم واقعا" آشغال بود. خیلی صندلیها کوچیک بود. در ضمن قبل از پرواز مهماندارها مثل شوفرهای زمان قدیم مسافرها رو جابجا می کردن با این فرق که کسی رو حرف شوفرها حرف نمیزد ولی اینها از مردم خواهش می کردن.
خلاصه تمام طول سفر هم چیز میز به خوردمون دادن. دم در w.c یه صف 5 متری بود. یه بچه فلیپینی هم تمام طول سفر گریه کرد که ما به دید موزیک متن به این موضوع نگریستیم. موقع ورود به غربت 20 دقیقه وقتمونو گرفتن وازمون آدرس خواستن ومیزان پول رو هم که تو هواپیما اعلام کرده ودیم.
در کل کار سختی نبود ولی داشتن استرس کاملا" طبیعیه.
اینجا همچین آش دهن سوزی نیست فقط خیلی ساکت وتمیز وقشنگ وپیشرفته و... هست.
اصلا" نترسید هفته اول هممون فقط با ذهنی باز نگاهشون می کنیم. بعد که یه خورده ترستون ریخت شاید بشه یه کارهایی کرد.
از خرابکاری اصلا" نترسید اینجا همه مهاحرن وهیچکس به خرابکاری شما نمی خنده. اللخصوص اگه آمریکایی باشه با یه لبخند مهربون و کلی حوصله بهتون یاد میده که باید چیکار کنید.
اگه سوالی بود بپرسید اگه خودم جوابش رو ندونم از دوستهام واستون می پرسم. فعلا" bye
ما الان ایرواین در اورنج کانتی هستیم. هوا عالیه ولی حیف جیبمون خالیه.
ما امروز بعد از 7 روز از ورودمون به غربت خونه گرفتی وسط بهشت. خیلی قشنگه .
جای یه میتینگ ناز تو ایوونمون خالیه.
ما بدون هیچ مدرکی تو bank of america حساب باز کردیم. واسه ssn رفتیم و بهمون یه برگه دادن وگفتن که میاد در خونه. امروز یه ماشین honda هم خریدیم. وسایل اولیه زندگی رو هم گرفتیم. از ایران ارزونتره. خورد و خوراک هم ارزونتره. گواهینامهاتونو بین المللی کنید حتما". چون تا ssn نیاد نمی تونید گواهی بگیرید و این یعنی نمی تونید پشت فرمون بشینید واین هم یعنی خونه نشینی. چون فاصله ها زیاده نمی تونید پیاده برید.
ما خونه رو 1400 تا اجاره کردیم که اشتباه کردیم چون بالاست اجاره اش.
می تونید از این کمتر هم پیدا کنید. راستی یه نفر باید معرفتون باشه. اینجا که قانونش اینطوری بود.
ما با لوفتانزا اومدیم واقعا" آشغال بود. خیلی صندلیها کوچیک بود. در ضمن قبل از پرواز مهماندارها مثل شوفرهای زمان قدیم مسافرها رو جابجا می کردن با این فرق که کسی رو حرف شوفرها حرف نمیزد ولی اینها از مردم خواهش می کردن.
خلاصه تمام طول سفر هم چیز میز به خوردمون دادن. دم در w.c یه صف 5 متری بود. یه بچه فلیپینی هم تمام طول سفر گریه کرد که ما به دید موزیک متن به این موضوع نگریستیم. موقع ورود به غربت 20 دقیقه وقتمونو گرفتن وازمون آدرس خواستن ومیزان پول رو هم که تو هواپیما اعلام کرده ودیم.
در کل کار سختی نبود ولی داشتن استرس کاملا" طبیعیه.
اینجا همچین آش دهن سوزی نیست فقط خیلی ساکت وتمیز وقشنگ وپیشرفته و... هست.
اصلا" نترسید هفته اول هممون فقط با ذهنی باز نگاهشون می کنیم. بعد که یه خورده ترستون ریخت شاید بشه یه کارهایی کرد.
از خرابکاری اصلا" نترسید اینجا همه مهاحرن وهیچکس به خرابکاری شما نمی خنده. اللخصوص اگه آمریکایی باشه با یه لبخند مهربون و کلی حوصله بهتون یاد میده که باید چیکار کنید.
اگه سوالی بود بپرسید اگه خودم جوابش رو ندونم از دوستهام واستون می پرسم. فعلا" bye