2010-09-29 ساعت 01:37
[quote='MSD' pid='78595' dateline='1285707007']
سلام به دوستای گلم
مدت زیادی بود که این صفحه رو با هیجان و امید زیادی دنبال می کردم. همیشه دلم می خاست حرف بزنم اما ترجیح دادم بزارم برای موقع مناسب. فکر می کنم الان اگر این نوشته رو بخونید بتونه یه نظر متفاوت باشه.
من از اول نه با امید دادن های بیهوده و بی دلیل موافق بودم و نه با دلداری دادنهای که الان دوستان می کنن و ذره ای از آلام روحی دوستان عزیزی که ویزا گرفتن رو کم نمی کنه. عقلانیت همیشه و در هر زمانی تنها راه چاره ی ماست.
کسایی که از یه ماه پیش به بچه های توی صف کلیر می گفتن حتما ویزا می گیرید به چه دلیل می گفتن؟ وزیر خارجه آمریکا هم نمی تونه چنین تضمینی بده. ویزا دادن تابع قوانین مصوب کنگره آمریکا و نهادهای امنیتی اونجاست. به چه دلیل این بچه ها رو اینقدر امیدوار کردید که حالا اینجوری بخوره توی ذوقشون. من عاشق احساس پاک همتون هستم. نمی خام زیر سوال ببرمش. می دونم نیت همتون پاک بود اما عقلانیت یعنی اون یه خطی که زیر برگه آبی نوشته شده بود و صراحتا این روز رو پیش بینی کرده بود که آقا یا خانوم محترم ممکنه ویزا تموم بشه، ممکنه کلیر نشی! ممکنه ویزا نگیری عزیز من! کاش همه ی ما یک بار هم که شده به جای رخورد احساسی قبل شروع این ماراتن نفس گیر به خودمون یه بار بگیم این بازی که واردش می شیم 99% احتمال برد داریم و 1% هم احتمال باخت. نه این برد اونقدرا ارزش داره نه باختش آخر دنیاست.
اما برای دوستانی که ویزا نگرفتن:
من حدود یک هفته پیش ویزا گرفتم. یعنی فقط یه هفته کمتر از شما استرس کشیدم. نمی تونم خودمو جای شما بزارم اما شاید بتونم احساستونو تصور کنم. گر چه بی ربطه اما از اینکه ویزا گرفتم احساس گناه می کنم. از اینکه الان ده ها نفر هم وطنم، همه مثل من، همه جوون، همه پر از امید و آرزو امشب هر جا که باشن، توی هتلشون، لب خلیج، توی اتوبوس، روی صندلی هواپیما یا بغض داره خفشون می کنه یا این بغض قطره های اشک شده و داره به پهنای صورتشون پایین میاد احساس گناه می کنم. به خدا دارم گریه می کنم و می نویسم.
اما بیاین این مساله رو از یه زاویه دیگه نگاه کنیم. ببینید، شانسی ایجاد شد، همه ی تلاشتون رو کردید و بی اینکه مقصر باشید نشد! اتفاق بدی افتاده اما چند تا نکته:
الان آمریکا در بدترین شرایط اقتصادی خودش از زمان بحران وال استریت تا الانه. من خودم توی یه بروکر فرابورس کار می کنم. شاخص های بورس نیویورک که نبض اقتصاد آمریکاست از مرز 13000 به 8000 سقوط کرده، و با تزریق حجم زیادی از پول فعلا مهار شده و البته موج دوم بحران با شدت ویران کننده ای توی راهه. الان 47 میلیون نفر آمار بیکاری آمریکاست. نرخ بیکاری به مرز دورقمی رسیده که توی این کشور بی نظیره. کارشناسای اقتصادی پیس بینی می کنن که به احتمال زیاد طی چند سال آینده اقتصاد آمریکا از رکود خارج و وارد بحران می شه. چیزی که باورش براتون غیر ممکنه اما قبلا هم در آمریکا اتفاق افتاده در 1939 و شاید باورتون نشه که اگر آمریکا وارد بحران بشه، همین مردم آمریکا برای یه کاسه سوپ توی صفهای چند صدمتری می ایستن. به خدا داستان تخیلی نمی نویسم. به عنوان یه کارشناس اقتصادی خودم به هیچ وجه حتی فکرشم نمی کنم که آمریکا برای زندگی بمونم فقط میرم دکترامو می گیرم و پاسپورتم و می خام ایران باشم.
بر عکس ایران الان از زمان شروع دولت این مردک با وجود تمام تحریم ها و مشکلاتی که داشته شاخص بورسش از 1000 در سال 79 به 19000 در سال جاری رسیده. در صورت بروز بحران های اقتصادی مطمئن باشید که همه آمریکایی ها آرزوی ویزای ایرانو می کنن. حرفام شاید خنده دار باشن. همه رو فراموش کنید فقط در این حد بشنوید: شاید اتفاق بدی نیفتاده باشه براتون، شاید! به عنوان یه فرصت بهش نگاه کنید.
تقدیر چو کعبتین و تدبیر چو نرد
در دست تو نیست، لیک در دست تو هست
تاس تخته نرد رو که میریزید، شما انتخاب نمی کنید که چه عددی بیاد، ولی این شمایید که انتخاب می کنید کدوم مهره رو بازی کنید. با تاس خوب همه خوب بازی می کنن. ببینم با تاس بد چه می کنی هم وطن! موفق باشید.
با پوزشی تلخ و بی حاصل*
[/quote
قابل توجه همگي دوستان
لطفا از إرسال هر گونه پستي كه باعث تازه تر شدن داغ دل دوستان ويزا نگرفته مي شود جدا خود داري كنيد.
با تشكر
سلام به دوستای گلم
مدت زیادی بود که این صفحه رو با هیجان و امید زیادی دنبال می کردم. همیشه دلم می خاست حرف بزنم اما ترجیح دادم بزارم برای موقع مناسب. فکر می کنم الان اگر این نوشته رو بخونید بتونه یه نظر متفاوت باشه.
من از اول نه با امید دادن های بیهوده و بی دلیل موافق بودم و نه با دلداری دادنهای که الان دوستان می کنن و ذره ای از آلام روحی دوستان عزیزی که ویزا گرفتن رو کم نمی کنه. عقلانیت همیشه و در هر زمانی تنها راه چاره ی ماست.
کسایی که از یه ماه پیش به بچه های توی صف کلیر می گفتن حتما ویزا می گیرید به چه دلیل می گفتن؟ وزیر خارجه آمریکا هم نمی تونه چنین تضمینی بده. ویزا دادن تابع قوانین مصوب کنگره آمریکا و نهادهای امنیتی اونجاست. به چه دلیل این بچه ها رو اینقدر امیدوار کردید که حالا اینجوری بخوره توی ذوقشون. من عاشق احساس پاک همتون هستم. نمی خام زیر سوال ببرمش. می دونم نیت همتون پاک بود اما عقلانیت یعنی اون یه خطی که زیر برگه آبی نوشته شده بود و صراحتا این روز رو پیش بینی کرده بود که آقا یا خانوم محترم ممکنه ویزا تموم بشه، ممکنه کلیر نشی! ممکنه ویزا نگیری عزیز من! کاش همه ی ما یک بار هم که شده به جای رخورد احساسی قبل شروع این ماراتن نفس گیر به خودمون یه بار بگیم این بازی که واردش می شیم 99% احتمال برد داریم و 1% هم احتمال باخت. نه این برد اونقدرا ارزش داره نه باختش آخر دنیاست.
اما برای دوستانی که ویزا نگرفتن:
من حدود یک هفته پیش ویزا گرفتم. یعنی فقط یه هفته کمتر از شما استرس کشیدم. نمی تونم خودمو جای شما بزارم اما شاید بتونم احساستونو تصور کنم. گر چه بی ربطه اما از اینکه ویزا گرفتم احساس گناه می کنم. از اینکه الان ده ها نفر هم وطنم، همه مثل من، همه جوون، همه پر از امید و آرزو امشب هر جا که باشن، توی هتلشون، لب خلیج، توی اتوبوس، روی صندلی هواپیما یا بغض داره خفشون می کنه یا این بغض قطره های اشک شده و داره به پهنای صورتشون پایین میاد احساس گناه می کنم. به خدا دارم گریه می کنم و می نویسم.
اما بیاین این مساله رو از یه زاویه دیگه نگاه کنیم. ببینید، شانسی ایجاد شد، همه ی تلاشتون رو کردید و بی اینکه مقصر باشید نشد! اتفاق بدی افتاده اما چند تا نکته:
الان آمریکا در بدترین شرایط اقتصادی خودش از زمان بحران وال استریت تا الانه. من خودم توی یه بروکر فرابورس کار می کنم. شاخص های بورس نیویورک که نبض اقتصاد آمریکاست از مرز 13000 به 8000 سقوط کرده، و با تزریق حجم زیادی از پول فعلا مهار شده و البته موج دوم بحران با شدت ویران کننده ای توی راهه. الان 47 میلیون نفر آمار بیکاری آمریکاست. نرخ بیکاری به مرز دورقمی رسیده که توی این کشور بی نظیره. کارشناسای اقتصادی پیس بینی می کنن که به احتمال زیاد طی چند سال آینده اقتصاد آمریکا از رکود خارج و وارد بحران می شه. چیزی که باورش براتون غیر ممکنه اما قبلا هم در آمریکا اتفاق افتاده در 1939 و شاید باورتون نشه که اگر آمریکا وارد بحران بشه، همین مردم آمریکا برای یه کاسه سوپ توی صفهای چند صدمتری می ایستن. به خدا داستان تخیلی نمی نویسم. به عنوان یه کارشناس اقتصادی خودم به هیچ وجه حتی فکرشم نمی کنم که آمریکا برای زندگی بمونم فقط میرم دکترامو می گیرم و پاسپورتم و می خام ایران باشم.
بر عکس ایران الان از زمان شروع دولت این مردک با وجود تمام تحریم ها و مشکلاتی که داشته شاخص بورسش از 1000 در سال 79 به 19000 در سال جاری رسیده. در صورت بروز بحران های اقتصادی مطمئن باشید که همه آمریکایی ها آرزوی ویزای ایرانو می کنن. حرفام شاید خنده دار باشن. همه رو فراموش کنید فقط در این حد بشنوید: شاید اتفاق بدی نیفتاده باشه براتون، شاید! به عنوان یه فرصت بهش نگاه کنید.
تقدیر چو کعبتین و تدبیر چو نرد
در دست تو نیست، لیک در دست تو هست
تاس تخته نرد رو که میریزید، شما انتخاب نمی کنید که چه عددی بیاد، ولی این شمایید که انتخاب می کنید کدوم مهره رو بازی کنید. با تاس خوب همه خوب بازی می کنن. ببینم با تاس بد چه می کنی هم وطن! موفق باشید.
با پوزشی تلخ و بی حاصل*
[/quote
قابل توجه همگي دوستان
لطفا از إرسال هر گونه پستي كه باعث تازه تر شدن داغ دل دوستان ويزا نگرفته مي شود جدا خود داري كنيد.
با تشكر