کیا واقعا دارن میرن امریکا ؟!!!

[giantboy94]

سلام به همه دوستان
راستش من این موضوع رو گذاشتم تا اونهایی که مثل من سالهاست که سر دوراهیه منطق و احساس موندن برای رفتن و مهاجرت بیان اینجا و حرف دلشونو بگن ( بدون اینکه بخوان خودشونو گول بزنن )
اول خودم :
من از وقتی یادم میاد توی خونمون بحث مهاجرت بود اما فرصتی که خانواده دنبالش بود هنوز پیش نیومده و اما خود من از سال 75 که وارد دبیرستان شدم همش دنبال برنامه رفتن بودم و بالاخره سال 2000 رفتم و مدتی هم خارج از ایران بودم و دوباره برگشتم اما حقیقت موضوع این بود که من در اون زمان به خاطر شرایط سنی که داشتم 60 درصد از روی احساس تصمیم به مهاجرت گرفته بودم و فقط 40 درصد از روی منطق
ولی الان بعد از گذشت تقریبا 9 سال از اون دوران به خاطر شرایط سنی و شرایط زندگی در ایران و درک بالاتری که پیدا کردم حالا 80 درصد از روی عقل و منطق و فقط 20 درصد از روی احساس تصمیم دارم که برم و اگر شرایط به همین مموال پیش بره تا چند وقت دیگه درصد عقل و منطق از 100 درصد هم رد میشه

[bardia7]

اگر خدایی نکرده قبول بشم بدون شک میرم. همین

[ChairMan]

lمن نمیدونم داریم کار درستی میکنیم یا نه آخه الان از هیچ چیز اونجا اطلاع نداریم توی این سایت هم هر چی از مدیران محترم میخواهیم در این باره مفصل تر بحث کنند به سخنان بنده توجه نمیکنند.
من که خیلی دوست دارم برم هرچی باشه هر چقدرم بد باشه از ایران بهتره
ببینید من نمیدونم اینجا بمونم یا برم ولی 99 درصد میخواهم بروم
البته مشکل مالی دارم برای رفتن ولی خدا بزرگه
بیایید بیشتر درباره زندگی در اونجا صحبت کنیم

[mormin]

سلام به همه دوستان
چند روزی میشه که پیامهای اعضای این فوروم رو تو پستی که درباره ی پییگیری آمدن نتایج لاتاری گرین کارت آمریکا هستش رو میخونم اگه راستش رو بخواین یه چند تایی از اونها توجه م رو به خودشون جلب کرد و پیش خودم گفتم که خوبه عضو بشم و نظرات و تجربیات خودم رو بگم تو این زمینه. اونقدر تنبلی کردم تا بالاخره این پست ایجاد شد! ممنونم که تصمیم گرفته شد به این موضوع نیز پرداخته بشه. بنظر من یکی از مهمترین موضوعاتی که باید درباره ش صحبت بشه این مساله هست. قبل از اینکه برم سراغ موضوع اصلی یه خورده درباره خودم بگم شاید تو پیشبرد بحث کمک بکنه. من سال ۲۰۰۳ برای اولین بار اومدم آمریکا برای دوره فوق لیسانس ولی در کمتر از یک ماه برگشتم ایران. بعد از دو سال یعنی در سال ۲۰۰۵ دوباره برای دوره فوق لیسانس اومدم آمریکا و بعد از اینکه مدرکم رو گرفتم تو یه شرکتی مشغول به کار شدم و خوشبختانه هنوز هم در اون شرکت مشغولم. خیلی تو این نوشته نمیخوام ریزترین نکات رو بگم با خودم گفتم شروع کنم از یه جایی بعد به فراخور بازخوردی که میگیرم به بقیه مطالب میپردازم. دوستان نزدیک من که من رو خوب میشناسن میدونن که توصیه من به هر کسی که این امکان براش فراهم هستش که برا مدتی زندگی تو خارج از ایران رو تجربه کنه این هستش که به هیچ وجه این فرصت رو از دست ندن. اولین دلیلی هم که دارم برای این مساله این هستش که شما فرصت تجربه و دیدن چیزهایی رو تو اطرافتون خواهید داشت که تا قبل از اون موقع نداشتین. خیلی شنیدین که گفته میشه آمریکا سرزمین فرصتهای طلایی است. اگر نظر من رو در رابطه با این مساله بخواین خواهم گفت که من با این موضوع موافقم. کافی ست نمونه هایی از کارهای بزرگی که شده رو پیش روتون بیارین. البته تو این نوشتار نمیخوایم به دلایل این موضوع که چرا آمریکا سرزمین فرصتهای طلایی هستش و مثلا اروپا یه همچین ویژگی نداره بپردازیم. این خودش بحث مفصلی هست. گاهی اوقات با دوستانم به شوخی به هم میگیم این آمریکا معلوم نیست آبش چی داره که آدم رو طوری بار میاره که بزرگ فکر کنه. این موضوعات همه به کنار. موضوعی که میخوام درباره ش صحبت کنم این هست که خوب آمریکا عالی ولی من برای چی میخوام برم اونجا. سوالی که خیلی از شماها شاید از خودتون بپرسین. گاها دیدم که بعضی از افراد دلایلی نظیر: دیگه از اینجا خسته شدم هر جایی بغیر ازینجا و یا دلایل دیگه یی که به راستی روشن نیست واقعا هدف از این کوچ چیست؟ دوستان اگرچه این دلایل شاید مشوقهای خوبی برای شما برای مهاجرت باشد و حتی شما رو برای مدتی اینجا بند کنند ولی زندگی در آمریکا اگرچه جالب است ولی بعد از مدتی آنچه شما بدان به دیده جالب نگاه میکنین عادی خواهد شد و اینجاست که دلایل واقعی شما از مهاجرت پیش رو می آیند. اگر از من بپرسید که مهمترین مساله چیست میگم: برای زندگیتان برنامه داشته باشین و سعی کنین همیشه خوشبین باشین همین! این باعث میشود حتی در صورت کنار رفتن جذابیتهای اولیه کماکان از اینکه در محیطی جدید هستین لذت ببرین. در این مسیر سعی نکنین که نسخه ای که دیگران برای خود پیچیده اند را برای خود استفاده کنین بدون کمی و کاستی. اگرچه میتوان از برنامه های دیگران سود جست ولی بد نیست به این موضوع توجه کنیم که افراد با یکدیگر متفاوت هستن و روشی که برای یک نفر جواب میدهد ممکن است برای ما جواب ندهد. خیلی خلاصه اگه بخوام بگم باید مراقب باشیم که با موج حرکت نکنیم و برای خود برنامه داشته باشیم.

خوب سرتون رو درد اوردم اگر خواستین بیشتر درباره من بدونین تا شاید کمکی کنه که بهتر بتونیم با هم صحبت کنیم و حرفهای هم رو بهتر بفهمیم میتونین نوشته های من رو تو این دو جا بخونین:

http://honestypays.persianblog.ir

http://www.hamraah.com

برای همتون آروزی شادی و سلامتی و موفقیت دارم.

مرتضی

[sazdahani]

کیا واقعا دارن میرن؟ یکیشون من!
باور نمی کنی؟!
بشین و ببین وقتی نامه ام فردا رسید چه جوری مثل بنز می رم...
بدون اسپانسر - بدون پول - مدرک دانشگاهم هم هنوز صادر نشده که نشون بدم. موقتشم که غیر قابل ترجمه ست (چون زدم یونیورسیتی دیگری)...
آقا اومدیم جدی جدی من فردا نامم اومدم...
چه خاکی بکنم تو سرم با این همه سنگ جلو پام؟!
تازه عکسم هم ماله 3-4 سال پیش بوده...
چه گندی زدم من نه؟؟؟!
اما اگه خدا بخواد.... اگه بخواد .... اگه ............................

[giantboy94]

سلام به همه بچه ها
mormin عزیز از پست فوق العاده مفیدی که گذاشته بودی ممنون دقیقا من هم منظورم همین بود که بیایم با خودمون روراست باشیم و ببینیم که هدف ما از رفتن چیه ؟ واقعا از روی منطق تصمیم گرفتیم یا احساسات چون اگر دومی باشه بعدا ممکنه کمی با مشکل مواجه بشیم
در مورد 100% تکیه نکردن به تجربیات دیگران در زندگی خارج از ایران هم کاملا موافقم
اما باید بگم من از اینکه همون 9 سال پیش که به نیت مهاجرت رفتم و بعد از چند ماه برگشتم کاملا پشیمونم چون شرایط بدی نداشتم و فقط چون از روی احساس تصمیم گرفته بودم که برم توقع زندگی اشرافی از روز اول داشتم که میسر نبود و الان منطق حکم میکنه که سختی های سال های اول ارزش ارامش بعد از اون سالها رو داره
پس من میخوام که برم و میرم

[atm849]

به نظر من آدم هر تصمیمی میگیره باید ببینه چه چیزهایی را از دست میده و چه چیزهایی را به دست می یاره و این احتیاج به مطالعه در مورد تصمیمش داره. قطعا آمریکا برای همه بهتر از ایران نیست. خواهر من از برندگان 2008 لاتاری بود. و 6 ماه آمریکا بود و برگشت. با توجه به دلایلی که آورد من فکر می کنم در شرایط حاضر برای اون ایران بهتر از آمریکا باشه. ولی من خودم با تحقیق هایی که کردم احساس می کنم شرایط پیشرفت برای من اونجا مهیاتره و فقط بستگی به خودم داره که از اون شرایط بتونم استفاده کنم.