Customer is King

[Ali Sepehr]

حتماً این شعار رو شنیده اید که مشتری پادشاه است و همیشه حق با مشتری است. ولی خوب شنیدن کی بود مانند دیدن. بدون تعارف باید عرض کنم که در کشور ما این واقعاً فقط یک شعار و به ندرت پیش میاد که حق با مشتری باشد. ولی این مسئله در کشور پرجمعیت و نسبتاً فقیر هند به عینه دیده می شود، نیازی نیست شما حتماً ماشین مدل بالا و یا کت و شلوار چندین هزار تومانی و یا کیف پر از تراول داشته باشید. یک مشتری ساده هم در هند مخصوصاً در حیدرآباد هنگام خرید پادشاه است و همیشه حق با اوست.


وقتی شما وارد فروشگاه یا مغازه ای می شوید تمام فروشنده ها به احترام شما بلند می شوند و در خدمت شما هستند. باید حتماً اینجا باشید تا ببینید وقتی توی فروشگاه مواد غذایی شیشه مایونز بزرگی از دست شما می افتد و میشکند نه تنها اجازه نمی دهند که شما دست بزنید به چیزی حتی پول اون مایونز رو هم از شما نمی گیرند. مطلب دیگر هم اینکه سرویس دهی در حد بالایی است، مثلاً اگر شما لوازم منزل خریداری کنید واقعاً از گارانتی آن می توانید استفاده کنید و در صورت داشتن مشکل بدون هیچ توضیح اضافه می توانید آن را تعویض کنید.

در کل مردم حیدرآباد مردم دلسوزی هستند و همیشه می خواهند یه جوری به شما کمک کنند. اگر آدرس بخواهید چند نفر میان تا شما را راهنمایی کنند. برعکس خیلی از جاهای دنیا اینجا هنوز ما ایرانیها دارای احترام خاصی هستیم.

به امید اون روزی که بتونیم در ایران هم فروشندگان صبور و خوش برخوردی داشته باشیم.

برگرفته از http://indiaonline.blogfa.com/cat-2.aspx

[lexington]

صدرا جان اینطوری که شما این نکته ها رو انتخاب میکنی و اضافه میکنی، من یکی را دچار افسردگی مزمن خواهی کرد.(شوخی)

آخه تا نیومده بودم اینجا، فکر میکردم این حقه فروشنده است که با لحنی خشن بپرسد که : حتما ً میخواهی بخری؟ مطمئنی؟ نیارم و بعد از دوساعت بگی ، نمیخوام؟
و یا این حق مشتری نیست که جنس خریداری شده را پس بدهد و هزاران هزار مورد دیگری که همگان میدانند و وقتشان را نمیگیرم.

امـــّّا وقتی اومدم آمریکا، یه کم یه کم متوجه شدم، دراین وانفسای نق.ض حق.وق ب..ش.ر، چه حق و حقوقی که از مشتریها ، در کشورم پایمال میشود و چه میشود کرد که ریشه در فرهنگ جامعه دارد.
ولی چیزی که تقریبا ً کمی باعث تسکین درد دلم میشد، اینکه تنها کشور ما نیست که جهان سومی است . و با در ذکراین جمله، بادی به به گلو میانداختم که : آره !! بدتر از کشور ما هم هست!!!؟؟

ولی «کم کم که کاشی به عمل آمد» و خوب حقیقت معلوم شد، حتی همین کردستان عراق هم، دراین چندساله چنان پیشرفتی کرده که دست کمی از اروپا ندارد و وای بحال پسرفت های کشور من. میترسم و البته به جا و باید هم بترسم که همین روزها و کم کم هموطنان ما، آرزوی رفتن و مهاجرت به هندوستان که هیچ، حتی افغانستان در سرداشته باشند.

ارادتمند حمید میزوری