معرفی فیلم های مرتبط با مهاجرت و مهاجرین

[admin]

این فیلم به شکل ظریفی به مساله نژادپرستی در آمریکا می پردازد. یک خانواده مهاجر ایرانی بخشی از داستان فیلم را تشکیل می دهند. پادکست زیر به معرفی فیلم Crash می پردازد:

http://www.radiocp.com/?p=6&item=movie_crash

[maryamjay]

این فیلم به شکل ظریفی به مساله نژادپرستی در آمریکا می پردازد. یک خانواده مهاجر ایرانی بخشی از داستان فیلم را تشکیل می دهند. پادکست زیر به معرفی فیلم Crash می پردازد:

http://www.radiocp.com/?p=6&item=movie_crash

برنده سه جایزه اسکار
تدوین فوق العاده...توصیه شدید می کنم حتما ببینیدش سایر مشخصات فیلم در IMDB
http://www.imdb.com/title/tt0375679/
نظرتون چیه یه تاپیک واسه فیلم باز بشه؟

[WIKIMAN]

فیلم دیگه ای هم هست به نام House of Sand and Fog (خانه ای از شن و مه) ، در مورد یک خانواده ایرانی مهاجر به آمریکاس که پدر خانواده سرهنگ شـ.ـاهـ.نـ.شـ.ـاهی هست و در مورد خانه ای که خریداری می کنند دارای مسئله با صاحب قبلی می شند و ادامه ماجرا .... فیلم بسیار زیبا و با سبک دارم هست
نامزد سه جایزه اسکار با بازی شهره آغداشلو
مشخصات کامل فیلم : http://www.imdb.com/title/tt0315983
تریلر فیلم : http://www.youtube.com/watch?v=REodL9tT0Cg

"کتی (جنیفر کانلی) که به تازه گی از اعتیاد رها شده در خانه ای کوچک در نزدیک ساحل در شمال کالیفرنیا زندگی می کند؛ او که به خاطر جدایی از همسرش دچار افسردگی ست و به اتفاقات اطرافش بی توجه، به اخطاریه هایی که برای مالیات عقب افتاده اش دریافت می کند هیچ اعتنایی ندارد و تنها زمانی متوجه موقعیت خود می شود که ماموران برای تخلیه خانه و به حراج گذاشتنش به زور به خانه اش می آیند.

مسعود امیر بهرانی (بن کینگزلی) کلنل ارتش سابق ایران، به همراه خانواده اش از ایران فرار کرده اند و حالا در سان فرانسیسکو زندگی می کنند، بهرانی در چند شیفت به کارگری مشغول است اما در ظاهر خود را مانند یک تاجر جلوه می دهد تا باعث شرمساری همسرش نادی (شهره آغداشلو) و پسرشان اسماعیل (جاناتان اهدوت) و دختر تازه ازدواج کرده اش ثریا (نوی راوت) نشود. کلنل مغرور که بیشتر پس انداز خود را صرف برپایی مراسم مجلل ازدواج دخترش کرده در حراجی خانه ی کتی را به یک چهارم قیمت واقعی می خرد تا بتواند آن را با قیمتی بالاتر بفروشد و رویای ساختن خانه ای شبیه ویلایی که پیش از خروج از ایران در شمال داشته اند را عملی کند؛

کتی سعی دارد خانه اش را که به خاطر یک اشتباه از دست داده، باز پس بگیرد با نزدیک شدن به جانشین کلانتر، لستر (رون الدرد)، از او کمک می خواهد و لستر که برای همراهی کتی همسر و فرزندانش را ترک کرده بهرانی را تهدید می کند که در صورت باز پس ندادن خانه به کتی آنها را از کشور اخراج می کنند؛ مبارزه ی این دو برای خانه به پایانی تراژیک می انجامد.

فیلم خانه ای از شن و مه، که از روی کتاب آندره دوباس با همین عنوان ساخته شده است زندگی یک خانواده ایرانی، که در زمان پیروزی انقلاب ایران به آمریکا مهاجرت کرده اند را به نمایش میگذارد. شاید این فیلم بارزترین فیلم سینمای هالیوود باشد که به ایرانیان و مخصوصا ایرانیان مقیم آمریکا تکیه می کند. حوادث فیلم به زیبایی چیده شده اند و به دنبال هم با ضرب آهنگی ملایم به وقوع می پیوندند؛ از نقاط قوت فیلم نسبت به سایر فیلم های هم نوع آن، نداشتن هیچ صحنه و سکانس اضافی در حاشیه داستان برای جذب مخاطب و برانگیختن افراطی احساسات او است."
منبع توضیح کامل

---

---

فیلم کمدی "سلام علیکم" به کارگردانی علی صمدی احدی، کارگردان جوان ایرانی- آلمانی که به تازگی بر روی اکران سینماهای آلمان آمده است، فیلمی است بسیار تماشائی. علی صمدی در سال 2006 بدلیل ساختن فیلم مستندی در باره کودکان سرباز در شمال اوگاندا جایزه سال فیلم آلمان را نصیب خود کرده بود.

انتخاب میشائل نیاورانیان، کمدین ایرانی- اطریشی در نقشی که به او سپرده شده است، انتخاب بسیار مناسبی بوده است. او به شکل هنرمندانه ای جنبه های غلو آمیز فرهنگ ایرانی را به گونه طنزی تلخ، و با موفقیت به چشم تماشاچی می کشاند.
در "سلام علیکم" ، صمدی اینبار با فیلمی که به زبان فارسی- آلمانی و با بازیگری هنرمندان ایرانی و آلمانی کارگردانی کرده، تماشگران را در اوج خنده به فکر و تعمق وا میدارد. فیلم از جنبه های مختلف فرهنگی-اجتماعی، روانشناسی و سیاسی، موضوعات مختلفی که در زندگی روزمره در جامعه آلمان از پیشداوری انسانها نسبت به هم یا نسبت به ملیتهای مختلف نقش گرفته را با بیانی طنز آمیز برجسته می کند.

این فیلم پیوند سرنوشت فردی با شرایط اجتماعی و گذشته او را در ابعاد تلخ و شیرنش نشان میدهد. سیر و سفر انسان در رؤیا و خاطره برای گریز از واقعیت موجود را می شکافد و روشن می کند که چگونه انسانها برای فرار از واقعیت موجود، به ناگزیر از فشارهای زندگی به دروغ پناه برده و برای خود دنیائی بر بنیاد دروغ و خاطره و رؤیا بنا می سازند، دنیائی که کوتاه زمانی بیش دوام نداشته و در اولین پیچ و خم های پیش رو فرو می ریزد....

مشخصات کامل فیلم : http://www.imdb.com/title/tt1245528
وبسایت فیلم : http://www.salami-aleikum.de

[honareirani]

درود.
فکر کنم اگر عنوان تاپیک عوض بشه به "معرفی فیلم های زیبا" یا یه همچین چیزایی بهتر باشه.
ممنون از همه.

[Ali Sepehr]

نام تاپیک به معرفی فیلم های زیبای مرتبط با مهاجرت و مهاجرین تغییر کرد.

[WIKIMAN]

اگه مقصود فیلم های زیبا باشه ، که فیلم بسیار هست .. به نظرم فیلم هایی که فقط مربوط به مهاجرت و مهاجرین هست اینجا قرار داده بشه

[homeless]

نمی دونم این تاپیک شامل کلیپ های فرهنگی هم میشه یا نه ، ولی این لینکی که در زیر گذاشتم تقریبا بیست تا کلیپ فرهنگی هست در مورد مسایل اخلاقی و اینکه چگونه شادتر زندگی کنیم :
http://thewaytohappiness.org/

[mohsen324]

اگر به لس‌آنجلس می‌روید که خواننده بشوید دیدن این فیلم بی‌ضرر نیست!!


/
[url=http://www.levantinecenter.org/files/images/americabeauti.img_assist_custom.jpg]



http://www.imdb.com/title/tt0229211

[ChairMan]

فیلم برات و علی جی هم مربوط به آمریکا میشه خیلی جالبه ببینید .

[یه مهاجر]

فیلم ترمینال هم جالبه.که فکر میکنم همه دیده باشن.دیدنش برای افرادی که به فکر گرفتن پناهندگی هستن بد نیست

مهران کریمی ناصری متولد ۱۹۴۲ است. او درانگلیسی به Sir Alfred Mehran هم معروف است. او یک پناهنده ایرانی است که از تاریخ ۸ اوت ۱۹۸۸ تا اوت سال ۲۰۰۶ در ترمینال یک فرودگاه شارل دوگل پاریس زندگی می‌کرد.

مهران کریمی ناصری فرزند پزشکی انگلیسی و پرستاری ایرانی است. او، پس از تحصیل در انگلستان و بازگشت به ایران، در سال ۱۹۷۷ توسط رژیم شاه دستگیر می‌شود و سپس به خارج فرارمی‌کند. پس از گشت و گذارهای بسیار در اروپا، سرانجام در بلژیک به عنوان پناهندهٔ سیاسی پذیرفته می‌شود. اما به عشق یافتن پدر به انگلستان می‌رود و در مسیر فرار مدارک شناسایی‌اش را نابود می‌کند تا در آن‌جا پناهندگی بگیرد. انگلسیی‌ها او را به خاطر نداشتن ِ مدارک شناسایی به بلژیک و بلژیکی‌ها او را دوباره به انگلستان بازمی‌گردانند. در این رفت و آمدها سرانجام هشتم آگوست ۱۹۸۸ از فرودگاه شارل دوگل پاریس سربیرون می‌آورد. این‌بار اما از آن‌جا که فاقد مدارک شناسایی بوده، فرانسوی‌ها نمی‌توانند او را به کشوری که از آن آمده بود، برگردانند.

مهران کریمی ناصری از آن تاریخ تا آگوست ۲۰۰۶، یعنی برای هیجده سال، ساکن سالن ِ ترمینال ِ فرودگاه شارل دوگل پاریس می‌شود. در سال ۱۹۹۹ یک وکیل فرانسوی موفق می‌شود برای او اجازهٔ اقامت بگیرد، اما او با این استدلال که «من مهران کریمی ناصری نیستم، بلکه سر آلفرد مهران‌ هستم و ایرانی هم نیستم!»، از امضای مدارک سر بازمی‌زند. پس از آن به خاطر ابتلا به بیماریی که اعلام نشده، به بیمارستانی نامعلوم منتقل می‌شود. وی کتابی به انگلیسی به نام «مرد ترمینال» نوشته‌است که در آن به شرح ِ سرگذشت‌اش می‌پردازد.

ادعاهایش در این کتاب و در مصاحبه‌های متعددی که با او شده، آن‌چنان متناقض است که نمی‌توان به صحت ِ آن‌ها اعتماد کرد. براساس زندگی «مهران کریمی» یک فیلم سینمایی توسط اسپیلبرگ، یک فیلم مستند توسط حمید رحمانیان و مستندهای متعدد دیگری ساخته شده‌است. روزنامه‌ها و مجلات بسیاری در سراسر جهان دربارهٔ او نوشته‌اند.

چه چیزی باعث شده تا این فرد ایرانی پایش به این فرودگاه كشیده شود و این همه سال را در اینجا بماند. این مسئله‌ای است كه هیچ كس به درستی نمی‌داند و تا كنون روایت‌های بسیاری از آن شنیده شده است. گفته می‌شود كه مهران كه اكنون 59 سال دارد در دهه 1970 در دانشگاه برادفورد در انگلستان تحصیل می‌كرده است. او در عین حال دانشجویی بوده كه در فعالیت‌ها و تظاهرات علیه شاه شركت داشته و برای همین پس از مراجعه به ایران در سال 1976 به دلیل فعالیت‌هایش علیه رژیم از كشور اخراج می‌شود. زمانی كه او به انگلستان باز‌می‌گردد، دولت انگلیس از اعطای پناهندگی سیاسی به او خودداری می‌كند.

از آن پس ناصری در كسوت یك بی‌خانه‌مان سراسر اروپا را در سفری اودیسه‌وار زیر پا می‌گذارد و مدتی نیز به جرم مهاجرت غیر قانونی در زندان به سرمی‌برد. سرانجام در سال 1999 مقامات فرانسوی با اعطای پناهندگی به او موافقت می‌كنند اما این در حالی است كه مهران از امضای این مدارك خودداری می‌كند، چرا كه معتقد است نامش سر آلفرد مهران است نه آن طور كه در مدارك ذكر شده: مهران كریمی ناصری. مهران از آن پس در فرودگاه می‌ماند و حق رفتن به جایی را هم ندارد. مسوولان فرانسوی و پلیس فرودگاه هم او را نادیده می‌گیرند. یكی از ماموران پلیس در فرودگاه می‌گوید: او مزاحم كسی نمی‌شود و برای كسی دردسر ایجاد نمی‌كند. ما هرگز با وی مشكلی نداشته‌ایم. در واقع حالا دیگر او برای ما حكم بخشی از این فرودگاه را دارد.

اما ظاهر مهران هیچ شباهتی به یك آواره ندارد. او مو‌هایش را مرتب شانه می‌كند و به سر و وضع خود می‌رسد و آرام و شمرده حرف می‌زند. با این همه اگر چه 18 سال اقامت در فرودگاه او را از لحاظ جسمی بیمار نساخته، اما به نظر می‌رسد او را از واقعیت‌های دنیای پیرامون دور ساخته است. فیلیپ بارگین مسئول مركز پزشكی فرودگاه كه از لحظه ورود مهران در سال 1988 او را زیر نظر داشته می‌‌گوید: ممكن است نشانه‌های ظاهری آلفرد مثل یكی از ما باشد اما رفتار‌ها و عادات اوست كه متفاوت است. وی می‌افزاید: یك نكته جالب در مورد این شخص این است كه ما هیچ اطلاعات دقیقی از گذشته‌ و یا اطرافیانش نداریم و در این باره ناچاریم به آنچه خودش می‌گوید اعتماد كنیم. مهران اكنون برای حق ساختن فیلمی از سرگذشت خودش مبلغ 300 هزار دلار از كمپانی دریم وركس سازنده فیلم ترمینال دریافت داشته است. اما او همچنان زندگی ساده‌ای دارد و مبلغ زیادی از این پول را خرج نكرده است. او با روزی چند یورو در روز، روزنامه، غذا و قهوه می‌خرد و شب‌ها كه ترمینال خلوت است در فرودگاه حمام می‌كند.



او هنوز فیلم ترمینال یا هیچ فیلم دیگری از اسپیلبرگ را ندیده است، چرا كه اصلا از فرودگاه بیرون نمی‌رود. اما بعید نیست در صورت تماشای این فیلم مایوس شود، چرا كه اسپیلبرگ تنها اندكی از سرنوشت مهران الهام گرفته است. در واقع قهرمان ترمینال مهاجری از اروپای شرقی است كه در فرودگاهی در آمریكا سرگردان می‌شود و ماجرا‌های متفاوتی برای او اتفاق می‌افتد. این مهاجر همچنین عاشق مهمانداری (با بازی كاترین زیتا جونز) می‌شود. این در حالی است كه مهران به گفته خودش در این سال‌ها هرگز دوستی نداشته است. مهران در پاسخ به این سوال كه آیا قصد ندارد فرودگاه را ترك كند می‌گوید: شاید روزی این كار را بكنم.

گاهی دلم برای رفتن به شهر، سینما و خرید تنگ می‌شود، اما اینجا برای من زندان نیست. من در اینجا بیكار نیستم و خسته هم نمی‌شوم، می‌خوانم و می‌نویسم. ناصری كه سوژه ده‌ها فیلم و نوشته بوده حالا می‌خواهد كتابی را در مورد سرگذشت زندگی خودش منتشر كند. او اگر چه در مورد ترك این فرودگاه مطمئن نیست اما هنوز دست از رویاهایش نكشیده است و در حالی كه از پنجره پشت نیمكت خود به به بیرون خیره شده می‌گوید: همه روزه پرواز‌های بسیاری این فرودگاه را به مقصد جاهای دیگر ترك می‌كنند. رفتن از اینجا نباید زیاد سخت باشد

[یه مهاجر]

خانه جهنمی سوسن تسلیمی هم هست که من نه از اسمش خوشم اومد نه از خود فیلم...کلا مهاجرت رو خیلی منفی و سیاه و بد تصویر کرده و همه شخصیتهای فیلم آدمهای ناله و بدبختی هستن در غربت

[mohsen324]

بنظر من این فیلم‌ها از قلم افتاده:


۱- The Visitor

۲- God Grew Tired of Us: The Story of Lost Boys of Sudan

۳-The Kite Runner