مزایای مهاجرت به آمریکا

[N.D]

کاوشگرنت عزیز ای کاش یه گزینه می گذاشتی ومی گفتی
استفاده از امکانات آمریکا
چون بنظرم هیچ کس برای شناخت فرهنگ مهاجرت نمیکنه مسافرت میکنه
آرامش بنظرم یه چیزه نسبی هستش شاید در مورده بعضی چیز ها در آمریکا آرامش باشه ولی همه میدونیم در آمریکا تلاش بسیاری باید بکنیم که بعضی وقت ها همراه با استرس هست
در کل من فقط وفقط برای استفاده از امکانات آمریکا مهاجرت میکنم.

[kavoshgarnet]

گزینه مورد نظر شما در مورد استفاده از امکانات را اضافه کردم ولی اشکال آن این است که 34 نفری که تا به الان در نظر سنجی شرکت کرده‌اند امکان انتخاب مجدد و تغییر رای نخواهند داشت.

====
گزینه هشتم "تجربه استفاده از امکاناتی متفاوت" را امروز سوم می 2010 اضافه کردم و با توجه به اینکه بیشترین رای 34 و کمترین آن 27 تا به الان بوده است مقدار اولیه آن را از 27 و برابر کمترین رای قرار دادم. یعنی انگار 27 نفر تا به الان رای داده‌اند ولی در واقع اینطور نیست.

[loony]

من فکر کنم از اینکه هر آدمی با هر سلیقه و دین و مذهبی می تونه به راحتی توی آمریکا نظر خودشو بیان کنه خیلی خوبه! درسته که اکثر آدمها به یک چیز خاص تمایل دارند اما اینطوری نیست که چون من نظرم فرق کنه زندانی بشم. من همیشه برای آزادی اندیشه احترام خاصی قاءل ( ببخشید کی بوردم بعضی کلمه ها رو نداره.) و حتی مثلا اگه از کسایی که حرفشون ۱۸۰ درجه با من متفاوته ناراحت نمیشم. گاهی هم دعا می کنم که هدایت بشم و درست فکر کنم شاید که من اشتباه می کنم. به هر حال فکر کنم بیان اندیشه ها موجب ارتقاء فرهنگی و پیشرفت جامعه میشه.

[rasarasa]

من طبق آمارهای شخصی دو دلیل پر رنگ مهاجرت ایرانیان را دلیل پاسپورت آمریکایی و دادن امکان زندگی بهتر به فرزندان می دانم که هیچکدام از این گزینه ها در نظر سنجی شما نیست و شاید بد نباشد آنها را هم اضافه کنید.

البته دلیل من از مهاجرت هم در گزینه ها نبود بنابراین فعلا رای ندادم .دلیل من پی گیری رویاهای شخصی ورسیدن به موفقیت و رشد کاری بود که با وجود سیستم بیمار ایران که براساس روابط و پول و جانماز آب کشیدن و مجیز گویی است نه توانایی و پشتکار فرد ،غیر ممکن به نظر می رسید، بنابراین فرار را بر قرار ترجیح داده و به سرزمین فرصتها کوچ کردم به این امید که اینجا رنگ آسمان متفاوت باشد.

[honareirani]

به سرزمین فرصتها کوچ کردم به این امید که اینجا رنگ آسمان متفاوت باشد.

نتیجه گیری شما چیست سارا خانم؟
از نظر شما آسمان آنجا همین رنگ است یا رنگارنگ است؟!

[loony]

موافقم overlord جان
هر جایی بهتر از اینجاست. حتی افغانیستان!
من هم همه رو تیک زدم و واقعا واسه من یکی تمام این گزینه ها درسته!

نه دیگه خواهش می کنم از این افغا نیستان چشم پوشی کن! خدایی من یک فیلم مستند در مورد زندگی افغانی ها توی ایران ساختم . ببینی دلت واسشون کباب میشه اونوقت بهشون میگی چرا ایران موندن و نمیرن میگن اونجا امکانات نیست و اینجا هست! اونوقت اینجا توی بدترین وضع زندگی میکنن و خیلی هم از زندگیشون راضین!

[rasarasa]

به سرزمین فرصتها کوچ کردم به این امید که اینجا رنگ آسمان متفاوت باشد.

نتیجه گیری شما چیست سارا خانم؟
از نظر شما آسمان آنجا همین رنگ است یا رنگارنگ است؟!

البته در آمریکا هم پارتی و روابط و پول فاکتورهای خیلی مهمی برای پیشرفت هستند ولی چون شخصا هنوز وارد دنیای حرفه و کارنشده ام ،نمی دانم که اینجا برای توانایی و پشتکار آدم چقدر ارزش قائلند و طبق تجربۀ شخصی خودم به این نتیجه رسیده ام که بهتر است از روی حرفهای این و آن که قبلا این مراحل را طی کرده اند نتیجه گیری خاصی نکنم .چون در آمریکا هرکس تجربۀ شخصی خود را دارد که واقعا قابل تعمیم نیست و هر کس از دید خود چیزهایی می گوید که ممکن است 180 درجه با تجربه و برداشت شما متفاوت باشد .
همینست که وقتی پای صحبت ایرانیان مقیم آمریکا می نشینی هر کدام اینجا را یکجور دیگر تعریف می کنند. یکی می گوید اینجا بی نقص ترین کشور دنیاست و برایش بهشت است و یکی آنقدر از اینجا بیزاز می شود که ترجیح می دهد برگردد .و جالب است که اغلب ،هر دو گروه درست می گویند و نمی توان منکر حرفهایشان شد.این شعر "هرکسی از ظن خود شد یار من .... از درون من نجست اسرار من"واقعا در مورد آمریکا صدق می کند.
خلاصه که من چون خودم هنوز تجربه نکرده ام برای قضاوت من خیلی زود است ولی امیدوارم که آسمان هر رنگی غیر از رنگ آسمان ایران باشد.
البته خیلی از افرادی که در ایران هستند انگار تمام این سوالات برایشان حل شده است وشاید حتی به تردید من بخندند و به راحتی الان فتوا صادر کنند که صدر در صد در آمریکا برای توانایی افراد ارزش درخوری قائل هستند،و توانایی افراد حرف اول را در موفقیت می زند.ولی من تا تجربه نکنم نمی توانم نظری بدهم چون اینجا هیچ چیز غیر ممکن نیست. همانطور که اسکار گرفتن فیلم متوسط the heart luckerغیر ممکن نبود.

[ParsTrader]

به سرزمین فرصتها کوچ کردم به این امید که اینجا رنگ آسمان متفاوت باشد.

نتیجه گیری شما چیست سارا خانم؟
از نظر شما آسمان آنجا همین رنگ است یا رنگارنگ است؟!

البته در آمریکا هم پارتی و روابط و پول فاکتورهای خیلی مهمی برای پیشرفت هستند ولی چون شخصا هنوز وارد دنیای حرفه و کارنشده ام ،نمی دانم که اینجا برای توانایی و پشتکار آدم چقدر ارزش قائلند و طبق تجربۀ شخصی خودم به این نتیجه رسیده ام که بهتر است از روی حرفهای این و آن که قبلا این مراحل را طی کرده اند نتیجه گیری خاصی نکنم .چون در آمریکا هرکس تجربۀ شخصی خود را دارد که واقعا قابل تعمیم نیست و هر کس از دید خود چیزهایی می گوید که ممکن است 180 درجه با تجربه و برداشت شما متفاوت باشد .
همینست که وقتی پای صحبت ایرانیان مقیم آمریکا می نشینی هر کدام اینجا را یکجور دیگر تعریف می کنند. یکی می گوید اینجا بی نقص ترین کشور دنیاست و برایش بهشت است و یکی آنقدر از اینجا بیزاز می شود که ترجیح می دهد برگردد .و جالب است که اغلب ،هر دو گروه درست می گویند و نمی توان منکر حرفهایشان شد.این شعر "هرکسی از ظن خود شد یار من .... از درون من نجست اسرار من"واقعا در مورد آمریکا صدق می کند.
خلاصه که من چون خودم هنوز تجربه نکرده ام برای قضاوت من خیلی زود است ولی امیدوارم که آسمان هر رنگی غیر از رنگ آسمان ایران باشد.
البته خیلی از افرادی که در ایران هستند انگار تمام این سوالات برایشان حل شده است وشاید حتی به تردید من بخندند و به راحتی الان فتوا صادر کنند که صدر در صد در آمریکا برای توانایی افراد ارزش درخوری قائل هستند،و توانایی افراد حرف اول را در موفقیت می زند.ولی من تا تجربه نکنم نمی توانم نظری بدهم چون اینجا هیچ چیز غیر ممکن نیست. همانطور که اسکار گرفتن فیلم متوسط the heart luckerغیر ممکن نبود.

سلام
از اینکه انقدر بدون حب وبغض وبا تفکر سعی می کنید که شرایط امریکا را توضیح دهید سپاسگزارم متاسفانه بعضی دوستان از امریکا برای خود کعبه امال ساخته اند
البته اگر کسی در یک نقطه محروم وبسیار دور افتاده زندگی کرده باشد (مثل همان افغانی ها ) شاید امریکا برایش هیچ نقصی نداشته باشد اما قطعا بسیاری که از شهرهای بزرگ به امریکا رفته اند بهتر می توانند نقد منصفانه نسبت به امریکا داشته باشند بنده خودم قصد رفتن به امریکا را دارم واز شرایط موجود هم ناراضی هستم اما معتقدم کشور خودمان در همین شرایط هم نکات ارزنده بسیاری دارد و امریکا هم خالی از نقص نیست مقایسه ایران با امثال افغانستان اصلا منطقی نیست از دوست ارمنی پرسیدم چرا تو به ارمنستان نمی روی گفت انجا یک پنجم
امکانات اینجا را هم ندارم وبه طور مثال شما به خاطر قیمت بالای اب بیشتر از 3 تا 4 دقیقه نمی توانید زیر دوش اب باشید و.....
همچنان منتظر نوشته خوب شما از امریکا هستم چون فکر می کنم در ایران وضع بدی نداشته اید واز امریکا هم بدون حب وبغض صحبت می کنید که این تصویر خوبی به من می دهد
با تشکر فراوان

[honareirani]

سارا خانم ممنون از گفته هایتان.
ولی همچینی دلِ پُری از the heart lucker داری ها !!!!

[soroush2031]

پیرو صحبت سارا خانم که فرمودند اینجا هر کسی تعبیر خاص خودش رو از زندگی داره باید بگم به نظر من آدمها همینطور که از نظر ظاهر منحصر به فرد هستند و هیچکس کپی کسی نیست از نظر درونی و سناریوی زندگی هم منحصر به فردند و مقایسه آدمها با هم و سنجیدن زندگی ها با هم کار عبث و بیهوده ای است .چون سناریوها با هم فرق داره و هر کسی سناریوی خودش رو باید بازی کنه و مهم هم نیست که توی این سناریو در بدو ورود چه نقشی داریم .مهم اینه که نقش رو به تمامی بازی کنیم و ازش لذت ببریم .اگه نقش خوب بازی بشه خود کارگردان نقشهای بهتر به ما میده.حالا کارگردان کیه؟بماند.برای اینکه نقشهای مختلف سناریوی زندگی رو بازی کنیم فقط حضور مهمه حضور در همون لحظه که هستیم .مثل یه کودک که وقتی داره با اسباب بازیهاش بازی میکنه محاله به گذشته فکر کنه .محاله استرس آینده رو داشته باشه.
حضور در لحظه مارو به آینده روشن میبره .حضور در لحظه خلاقیت مارو آزاد میکنه.حضور در لحظه وابستگیها و زندانهای ذهنی مارو نابود میکنه.بخاطر اینکه زندگی در لحظه جریان داره و فقط کافی ما باهاش همراه بشیم .
حضور در لحظه مستلزم بریدن تمام بند هاست.مستلزم کودک شدن و برگشتن به بی ذهنی است .دوباره کودک شدن برابر است با دوباره خلاق شدن .وخلاقیت همان چیزیه که جامعه آمریکا میخواهد.

[kavoshgarnet]

به نظر من برشمردن ایرادات و انتقاد و بازگویی مشکلات حتی اگر شخصی هم باشد و قابل تعمیم هم نباشد برای همه می‌تواند بسیار مفید باشد. اگر گاهگاهی دوستان در باره بعضی نوشته‌های انتقاد گونه جبهه می‌گیرند تصور این است که آن نوشته‌ها غیر واقعی نیست. وگرنه همه کسانی که قصد یا آرزوی مهاجرت دارند بیشتر منتظر خواندن مشکلات هستند تا خود را بیشتر آماده کنند و اگر اینگونه نوشته‌ها زیاد باشد دوستان نتیجه بهتری خواهند گرفت.
درست است که این تاپیک درباره مزایا است ولی خود من منتظر نوشته‌های معایب واقعی از دوستان مقیم آمریکا هستم.

----------------------------
درباره مقایسه بین ایران و آمریکا که تاپیک جداگانه‌ای هم ایجاد شده بود من نظرم همیشه این بوده است که ایران یک نمونه کوچک شده آمریکا از همه نظر است به جز دو مورد یک در مورد آزادی‌های فردی و اجتماعی و دو در مورد میزان ارزشگزاری برای مردم. که برای رسیدن به این دو مورد نیز تغییرات بسیار وسیعی لازم است و اگر این دو مورد در ایران وجود داشت نه تنها خود ما بلکه بسیاری از مردم جهان ایران را به آمریکا ترجیح می‌دادند.
من مزایای اصلی آمریکا نسبت به ایران را بیشتر روی این دو مورد می‌دانم.

[N0!$!eRv@mp!eR]

در آنجا هر کسی میتونه خیلی بهتر و کامل تر خودشو پیدا کنه دنبال هدف هاش بره چون لازم نیست اگه عقیده و طرز فکر خاصی داری یا یه کار و رشته ایو خیلی دوست داری پنهانش کنی به هر دلیلی! و یا به خاطر نبون شرایط بهش نرسی! در کل اونجا هر شخصی با هر هدفی که داشته باشه میتونه دنبالش کنه!

Newyork=the city that any dreams can come true! ( نتیجه گیری فیلم I love NY )!

[usa.lover]

Newyork = The big apple

بابا جان هرکی دوست دارید، یه چند تا فیلم انرژی مثبت در رابطه با آمریکا معرفی کنید...

سپاسگزارم

[hasti_banoo]

شاید خیلی جدی و حیاتی به نظر نرسه، اما من غیر از اونکه خانواده ام بیشتر اونجا زندگی می کنن، به این دلیل می خوام برم که از قید و قیود بیش از حد زندگی امروزی ایرانی خلاص بشم. از اینکه هر روز از صبح تا شب باید مراقب باشی که چی می پوشی، کجا می ری ، با کی حرف می زنی، اگه مجردی چرا مجردی؟ و اگه متاهلی تمام مدت درگیر برآوردن توقعات فامیل و دوست و غریبه باشی. تازه آخر سر اگه بخوای به این مسائل بی توجهی کنی و سرت تو کار خودت باشه می گن افسرده است ! اگه بخوای ساده لباس بپوشی و بگردی ، می گن اُمّل ! یه ذره به خودت برسی ، یه جور دیگه حرف می زنن. ساده ترین حالت حتی وقتی تو مترو میری تمام مدت چندین جفت چشم از سر تا پا براندازت می کنن چه برسه به میهمانی و ...

زندگی ها شده همه تجمل و چشم و هم چشمی. اکثر مردم بخش بزرگی از فکر و ذکرشون شده خریدن و خریدن و خریدن . از موبایل و تلویزیون و ماشین .. گرفته تا مدل به مدل، لباس و ..، بدون اینکه حتی واقعا لازم داشته باشن. اگه نخوای هر سال مدل موبایل و .. رو عوض کنی باز هم میشی خسیس و امّل . امروزه ایرانی ها مثل چند سال پیش نیست که به شمال و کیش رفتن قانع باشن. دیگه خیلی ها کسر شأن می دونن که به هر مناسبتی سفر خارج نرن. میهمانی ها همش تجمله. تمام وقت صاحب خونه باید به فکر باشه که فلان سرویس عذاخوری چی باشه. غذا چی تهیه کنه. مهمونها هم اونقدر چشمشون دنبال سر و ریخت و وسائل همدیگه است که لذتی از با هم بودن نمی برند. نمی گم آمریکا اینطور نیست ولی انصافا تو این 5-6 سال اخیر چقدر مردم تجملاتی شدن؟

حالا علاوه بر اینها اضافه کنم که اینجا اهمیت چندانی به سواد و تلاش و کوشش کسی داده نمیشه. برای کسانی که می خوان استخدام کنن ، پارتی بیشتر مهمه. تو دانشگاهها - تازه تراز اول ها- استادا فقط تو فکر تولید مقاله هستن. شده یک میدون رقابت که همه میدوند فقط برای اینکه هر چه بیشتر مقاله تولید کنن. تولید علم هم که شده کپی پیست ..

بازم تاکید می کنم نمی گم این مسائل اونجا وجود نداره ، برای دوستانی هم که خیلی عِرق وطن دوستی دارن اعتراف می کنم خیلی کشور و مردمم رو دوست دارم. اما این روش های و منش ها رو نه. اگه امکانش باشه که آمریکا مخصوصا ایالتی که می رم کمتر با -برخی - هموطنان معاشرت کنم فکر می کنم نسبت به اینجا آرامش بیشتری به دست بیارم.

هر چند عقیده دارم تمام کسانی که به مهاجرسرا میان ، به نوعی یا اونجا رفتن، یا دارن می رن و یا آرزوی رفتن دارن. بنابراین مسائل مشابهی باعث شده که زندگی در کشور دیگه رو به کشور خودشون ترجیح بدن. خدا کنه هر چه ایرانی هست در تمام دنیا خوشبخت و سرافراز باشه.

[usa.lover]

یو اس لاور عزیز این فیلم رو بهت توصیه میکنم ته موفقیت تو آمریکاست که داستانشم واقی

ممنون کانگ فو عزیز...

خوشبختانه من این فیلم رو دیدم و قصد دارم بعد از امتحانم، دوباره ببینمش! بسیار بسیار فیلم جالبی هست و به فیلم من مورد علاقه من تبدیل شده!

بیشترین چیزی که در مورد آمریکا و کلاً کشورهای جهان اول بهش علاقه مندم، اینه که اونجا آدم از صفر میتونه به یک مالتی میلیونر تبدیل بشه! چه مهاجر چه غیر مهاجر!!! البته شرافتمندانه نه با مال مردم خواری و پارتی بازی...

تو ماهواره داشت خلاصه زندگی نامه ریچارد برانسون رو نشون میداد...از صفر به یک مالتی میلیونر تبدیل شده!

یا مدیر شرکت اسنیکر ( شکلات ) که از شکلات درست کردن در سینی شروع کرد و به یکی از پولدارترین مردان آمریکا تبدیل شده!

یا هزاران نفر موفق دیگه!

واقعاً جا برای پیشرفت هست، اما متاسفانه خیلی از مهاجران برای اهداف commonplace تشریف میبرند!

و اینجاست که آدم به این حقیقت پی میبره که : نصر من الله و فتح القریب، and also، بشر الصابرین!!!