كارهايي كه فقط از عهده يك ايراني بر مي آيد!!!

[rs232]

من در ایران خجالت می کشیدم که ته مانده غذا در رستوران را به خانه ببرم چون مثل بقیه گمان می کردم این کار بی کلاسی است. ولی در امریکا حتی اگر یک لقمه از غذا هم مانده باشد می گویم آن را در جعبه بریزند و می برم چون همه امریکایی ها هم این کار را می کنند. البته نه فقط به خاطر پولی که بابت آن پرداخته ایم بلکه به خاطر اینکه غذای ته مانده من به غیر از خود من برای هیچ فرد دیگری قابل استفاده نیست و اگر از آن استفاده نکنم به هدر می رود. در امریکا و در میان مردم دور ریختن و هدر دادن غذا بسیار بد است گرچه با اینحال مقادیر زیادی غذای ته مانده به طور روزانه دور ریخته می شود.

[soheilbadami]

سعید جان . اون بند اولش گویای همه چیزه ! مهمترین ایراد اکثریت ما نداشتن ذهن پرسشگر و عادت به قصه شنوی است.
یکی هم من اضافه کنم ! که یکجورایی نتیجه همین جمله بالاست
انتخاب ساده ترین راه بجای بهترین راه و لاجرم همرنگ جماعت شدن و ماندن.

[sib 24]

تا حالا دقت کردین یکى از سرگرمى هاى خاص مردم ایران اینه که :وقتى از مطب دکتر میان بیرون،حساب کنن ببین این دکتره روزى چقد درآمد داره ….

[saied-k]

تا حالا دقت کردین یکى از سرگرمى هاى خاص مردم ایران اینه که :وقتى از مطب دکتر میان بیرون،حساب کنن ببین این دکتره روزى چقد درآمد داره ….

خیلی جالب بود ( به نکته خوبی اشاره کردید ! )

ولی من یکبار وقتی داشتم به یک منشی دکتر پول میدادم و منشی داشت مبلغ رو در ادامه بقیه دستمزد ها می نوشت تند تند و همونجا سرپا ! مبالغ رو جمع زدم و کف کردم!! ساعت حدود 2 بعد از ظهر بود و دکتر شیفت صبحش داشت تموم می شد و هنوز بعد از ما 4 - 5 نفر دیگه مریض داشت و مبلغ حدود یک میلیون و هشتصد هزار بود !! من همونجا بر اورد کردم تا اخر شیفت غروبش حدود 4 تا 5 تومن کاسبه !!!

این محاسبات هم از اونهایی که فقط از یک ایرانی بر میاد ؟؟ نه ؟؟

البته بنده خدا بعد از 15 سال درس خوندن باید روزی 16 ساعت کار کنه ها ... !!! ( منصف باشیم !!!)

[amir_arian]

تا حالا دقت کردین یکى از سرگرمى هاى خاص مردم ایران اینه که :وقتى از مطب دکتر میان بیرون،حساب کنن ببین این دکتره روزى چقد درآمد داره ….

خیلی جالب بود ( به نکته خوبی اشاره کردید ! )

ولی من یکبار وقتی داشتم به یک منشی دکتر پول میدادم و منشی داشت مبلغ رو در ادامه بقیه دستمزد ها می نوشت تند تند و همونجا سرپا ! مبالغ رو جمع زدم و کف کردم!! ساعت حدود 2 بعد از ظهر بود و دکتر شیفت صبحش داشت تموم می شد و هنوز بعد از ما 4 - 5 نفر دیگه مریض داشت و مبلغ حدود یک میلیون و هشتصد هزار بود !! من همونجا بر اورد کردم تا اخر شیفت غروبش حدود 4 تا 5 تومن کاسبه !!!

این محاسبات هم از اونهایی که فقط از یک ایرانی بر میاد ؟؟ نه ؟؟

البته بنده خدا بعد از 15 سال درس خوندن باید روزی 16 ساعت کار کنه ها ... !!! ( منصف باشیم !!!)

من یک پزشک رو تو مشهد می شناسم تو هر عمل نیم ساعته حدود 5 میلیون کاسب میشه. جای جالبش اینه که اکثر پرشکا (بلانسبت پزشکای مهاجرسرا !)اینقدر خسیسا که حد نداره.

[Iman-gta]

فقط یه ایرانی میتونه آدرس بده:سید خندان پلاک 385

[peyman.eskandary]

فقط تو ایرانه که میشه قانون را خرید و سر ادم ها را کلاه گذاشت و ...

[kavoshgarnet]

صادق هدایت در کتاب بوف کور خود می نویسد ;
.. سی و هفت درد و عیب اساسی ما ایرانیان که هیچوقت درمان نشد..!
در زندگی درد هایی است که روح انسان را از درون مثل خوره می خورد
و می تراشد،این درد ها را نه می شود به کسی گفت و نه می توان جایی بیان کرد..!
به قسمتی از درد های اجتماعی ما ایرانیان توجه کنید:

1-ا

سعید جان اینها موضوعات آگاه کننده خوبی هستش ولی من هر چی فکر می کنم یادم نمی آد این جملات را در بوف کور خوانده باشم. البته به جز پاراگراف: "در زندگی چیزهایی هست که مثل خوره ...." البته من سه یا چهار بار بوف کور را خوانده ام و اولین بار حدود بیش از بیست و پنج سال پیش و آخرین بار هم ده سال پیش بوده. شاید فراموش کرده ام و البته شاید هم منظورتان این است که همان یک پاراگراف از صادق هدایت است و بقیه از کسی دیگر.

[*Mohsen*]

فقط در ایرانه که دکتر را بر مبنای شلوغی مطبش میسنجن نه بر اساس علم و توانایش.
فقط در ایران که به محض بیمار شدن همه دکتر و جراح و فوق متخصص میشن.
فقط در ایرانه که طرف در تابستون سوار ماشین روز و مدل بالا میشه و از کولر استفاده نمیکنه میگه موتور ماشین ضعیف میشه.
فقط در ایرانه که میشه با یک زبون گرم و گیرا و به کمک شغل شریف دلالی یک شبه راه صدساله را رفت.
فقط در ایرانه که ملت با دیدن اب مفت رودخونه و دریا شروع به شستن ماشین میکنن.

[kavoshgarnet]

فقط در ایرانه که معنی افعال و صفات در گفتار برعکس معنی نوشتاریه:
- باشه باشه برررداررر. = اگر برداری می کشمت.
باشه بشکن ... بشکن ... این خط و این نشان.
شدیدا تکذیب می کنیم = با خجالت تایید می شود.
اجازه نخواهیم داد دلار گران شود = راهی برای جلوگیری از گرانی دلار نداریم.
به مقدار زیادی سکه و طلا وارد بازار خواهیم کرد = هر چی سکه و طلا باشه را از بازار جمع می کنیم.
سازندگی =
پیشرفت =
اخلاق =
فقط در ایرانه که بچه از تن و لحن صدای بابا یا مامانش می فهمه که باید اون کار را انجام بده یا نه وگرنه افعال همان افعاله
فقط در ایرانه که افعال و صفات اگر کلمه واقعاااا جلویشان نباشه ممکنه معنی برعکس بده ...
..
..
فقط در ایرانه که ما چیزی می گیم و انتظار داریم چیز دیگه برداشت کنند.
فقط در ایرانه که همیشه می گیم منظور من این نبود.
فقط در ایرانه که ما می گیم درسته اینو گفتی ولی منظور تو چیز دیگه ای بود.

[soheilbadami]

گر کمی با خودمان صادق باشیم، حتما به یاد می‌آوریم مواردی را که بی هیچ استدلال، صرفاً به پیروی از جمعی خاص، مرتکب کنشی خاص شده‌ایم.
تعدد مصادیق و فراگیری آنها حاکی از این است که جوزدگی تا مغز استخوان جامعه ایرانی نفوذ کرده، در حدی که رواج اپیدمیک آن را هیچ کس نمی‌تواند انکار کند. از نمونه‌های ساده و پیش پا افتاده همچون بوق‌‌زنی دسته‌جمعی پشت چراغ قرمز بگیرید تا سطوح رفتاری کلان‌تر از جمله کنش‌های جمعی سیاسی و اجتماعی، همه و همه موید درستی همین گزاره هستند.

اندکی غور در ادبیات و فرهنگ ایرانی و تامل در سرنوشت جنبش‌های اجتماعی و سیاسی، حداقل در چند سده اخیر نشان می‌دهد که جوزدگی، نه یک معضل نوظهور که آسیبی دیرپا در سپهر فرهنگ ایران‌زمین است و جایگاه رفیع و خدشه‌ناپذیر ضرب‌المثل «خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو» در فرهنگ شفاهی و مکتوب ما هم شاید از همین مسئله نشات گرفته باشد.

پیشینه «جوزدگی ایرانی» هر چه که باشد، قطعاً پیدایش فیس‌بوک و رواج آن در میان ایرانیان، نقطه عطفی در تاریخ آن است، هر کس که فقط یک بار گذرش به این شبکه مجازی افتاده باشد، در درستی این گزاره لحظه‌ای تردید نمی‌کند که رفتارهای ایرانی‌ها در فیس‌بوک به شکل دراماتیکی متاثر از «جو» است؛ چه آن که تنها اگر ایرانی باشید می‌توانید یک روز از خواب برخیزید و در کمال تعجب ببینید بسیاری از دوستانتان عکس‌های پروفایل خود را به تصویر گوسفند تغییر داده‌اند و این همه برای اعتراض به کشتار حیوانات در عید قربان انجام شده است. نه اشتباه نکنید! اینکه همین اعتراض‌کنندگان همیشه، گوشت قرمز می‌خورند و همین عید قربان را در زندگی واقعی خود، به نزدیکانشان تبریک می‌گویند، به شما و هیچ کس دیگر ربطی ندارد، اینگونه چون‌وچراتراشی‌های منطقی و جستجوی روابط علی-معلولی در گفتمان جوزدگی هیچ جایگاهی ندارد.

واکنش‌های فیس‌بوکی ایرانیان به واقعه درگذشت بنیانگذار شرکت کامپیوتری اپل نیز، نمونه‌ تمام‌عیار دیگری از جوزدگی مجازی ایرانی بود. در آن روزها نقل قولی به مطایبه، دهان به دهان می‌گشت که« طرف فرق آیفون در خانه‌اش را با Iphone نمی‌داند اما عکس پروفایل خود را به عکس استیو جابز تغییر داده است»، این شوخی به اعتبار شوخی بودنش، رگه‌هایی از اغراق هم با خود داشت اما کیست که نداند، اندوه مجازی ایرانی‌ها برای مرگ استیو جابز، تنها در گفتمان جوزدگی ایرانی بود که می‌توانست قابل تعریف و تفسیر باشد.

نمونه‌های جوزدگی مجازی ایرانی‌ها، به دو موردی که ذکرش رفت محدود نمی‌شود. برشمردن تک تک مصادیق این مسئله در رفتار فیس‌بوکی ایرانیان، به مثنوی هفتادمنی ختم می‌شود که نه گفتنش در توان نگارنده هست و نه شنیدنش در حوصله مخاطب. مرگ فلان نویسنده، توهین فلان خواننده، پوشش فلان بازیگر، رای دادن فلان سیاست‌مدار، خاطره گویی از فلان رخداد سیاسی وغیره، همه و همه مصادیق همین فرایند رفتاری آزاردهنده هستند.
حدیث جوزدگی ایرانی در عرصه مجازی و خصوصاً فیس‌بوک بسی بغرنج‌تر از عرصه واقعیت است و این شاید در مسئولیت‌گریزی ذاتی که وب برای اهالی هزاره سوم به ارمغان آورده،‌ ریشه داشته باشد.

از مصادیق که بگذریم، در این خصوص نکاتی وجود دارد که شایسته تامل و تدقیق است؛ جوزدگی-چه از نوع مجازی و چه از نوع واقعی‌اش- هر چه که باشد با توسعه‌یافتگی فرهنگی و اجتماعی نسبت عکس دارد. شاید یک مقایسه سرانگشتی با کشورهای دیگر، قضاوت در این باره را آسان‌تر ‌کند. کافی است رفتار فیس‌بوکی ایرانیان در دو واقعه مرگ استیو جابز و ازدواج مارک زاکربرگ-صاحب فیس‌بوک- را بررسی کنیم و آن را با رفتار آمریکائی‌ها که در واقع هموطنان دو فرد ذکر شده هستند، مقایسه کنیم. در خصوص مورد اول نه آمریکائی‌ها که بعید است حتی خود خانواده جابز هم به اندازه ایرانیان حاضر در فیس‌بوک، برای جابز شیون و زاری کرده باشند. در خصوص مورد دوم هم که در میان تبریک‌ها و شادمانی‌های دیگران، کمپین سنجش اندازه دماغ همسر زاکربرگ و اعلام انزجار از زشتی نامبرده در فیس‌بوک ایرانی شکل گرفت و تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.

ظریفی از استادش نقل می‌کرد که «حماقت وقتی جمعی شود، ناپدید می‌شود.» در پارادایم جوزدگی ایرانی اما، گاهی نه تنها وجه حماقت‌بار برخی کنش‌ها نادیده انگاشته می‌شود، که در کمال ناباوری آن کار واجد ارزش‌ تلقی می‌شود، به طوری که شخصِ "به‌ جَو نپیوسته" چنان مغبون و مطرود می‌شود که انگار از مهم‌ترین قافله روشنفکری عالم جا مانده است!

در این فضا منطق به شکل بی‌رحمانه‌ای مورد تعرض قرار می‌گیرد و قضاوت‌ها به شدت کاریکاتوری و مضحک می‌شود. بیش از آنکه ماهیت و معنای ذاتی کنش‌ها مهم باشد،‌ وجه نمایشی آنها اهمیت می‌یابد و بدین ترتیب دیوار واقع‌گرایی روزبه‌روز کوتاه و کوتاه‌تر می‌شود.

کمرنگ شدن حس مسئولیت‌پذیری یا به تعبیر بهتر تقویت روحیه مسئولیت‌گریزی از دیگر پیامدهای محتوم جوزدگی است. این پدیده فضایی را فراهم می‌کند که در آن هر کسی با انتساب عواقب کار خود به دیگران،‌ از پذیرفتن مسئولیت می‌گریزد و این با ایجاد نوعی آنارشی، در دراز مدت مناسبات انسانی جامعه را غیرمسئولانه می‌کند.

فراتر از این مسئله، امواج هیجانی، همیشه موج‌سواران خاص خود را هم تربیت می‌کند، در جامعه‌ای این چنین مستعد برای جوزدگی، خیلی‌ها –از رسانه‌داران و سیاسیون گرفته تا کارتل‌های بزرگ اقتصادی- برای استفاده از این پتانسیل اغوا می‌شوند.

اینگونه است که در بزنگاه‌های مهم، افکار عمومی به ساده‌ترین شکل ممکن منحرف می‌شود و در این میان بیش از کسی که آدرس غلط می‌دهد، جامعه‌ای که مترصد دریافت آدرس غلط است اهمیت دارد.

آسیب‌های منتج از جوزدگی را می‌توان بیش از این نیز به شمارش و بررسی نشست اما چه چیزی مهم‌تر از این که جوزدگی دقیقاً در تقابل با مفهوم «گفت‌وگو» قرار می‌گیرد و چه چیز غم‌انگیزتر از این که در جامعه‌ای اینچنین امکان گفت‌وگو سلب و عرصه بر گفت‌وگران تنگ شود.

فضای هیجانی از آنجا که ضداستدلال است، با گفت‌وگو نسبتی نمی‌تواند داشته باشد و این نکته‌ای است برای اهل نظر؛ خصوصاً آن دسته که می‌خواهند بفهمند چرا این روزها جامعه ایرانی بیش از همیشه از گفت‌وگو رویگردان است

نقل شده از وبلاگ ...

[saied-k]

صادق هدایت در کتاب بوف کور خود می نویسد ;
.. سی و هفت درد و عیب اساسی ما ایرانیان که هیچوقت درمان نشد..!
در زندگی درد هایی است که روح انسان را از درون مثل خوره می خورد
و می تراشد،این درد ها را نه می شود به کسی گفت و نه می توان جایی بیان کرد..!
به قسمتی از درد های اجتماعی ما ایرانیان توجه کنید:

1-ا

سعید جان اینها موضوعات آگاه کننده خوبی هستش ولی من هر چی فکر می کنم یادم نمی آد این جملات را در بوف کور خوانده باشم. البته به جز پاراگراف: "در زندگی چیزهایی هست که مثل خوره ...." البته من سه یا چهار بار بوف کور را خوانده ام و اولین بار حدود بیش از بیست و پنج سال پیش و آخرین بار هم ده سال پیش بوده. شاید فراموش کرده ام و البته شاید هم منظورتان این است که همان یک پاراگراف از صادق هدایت است و بقیه از کسی دیگر.

سلام
منظور همان پاراگراف است حالا نمی دانم بقیه مطلب شماره بندی شده از صادق هدایت باشد یا نه شاید در مقاله ای نوشته یا استنباط حرفهایش بوده است . به هر حال درست فرمودید فقط ان جمله مال کتاب بوف کور است.

[rs232]

گر کمی با خودمان صادق باشیم، حتما به یاد می‌آوریم مواردی را که بی هیچ

نقل شده از وبلاگ ...

سهیل جان. اول گمان کردم خودت این را نوشتی و انگشت به دهان ماندم و داشتم حمد و ثنای تو را می گفتم تا اینکه به جمله آخر رسیدم. ولی به هر حال از حسن سلیقه شما در انتخاب این مقاله از وبلاگ سه نقطه بسیار سپاسگزارم.

[saied-k]

ایا میدانید ؟؟؟ یا میدانستید ؟؟..

ایا میدانستید فقط از عهده یک ایرانی بر می آید ، که یک روز بگوید مرگ بر .... و فردا بگوید خدابیامرزتش ....


ایا میدانستید فقط از عهده یک ایرانی بر می آید ، تا با گرفتن فاکتور دروغین خرید از یک مغازه وام نه چندان واجب از بانکی بگیرد که به یک نفر واقعا مستحق وام مورد نیازش را نمیدهد بخاطر ناقص بودن مدارک ؟


ایا میدانستید فقط از عهده یک ایرانی بر می آید ، که همان پول وام گرفته را برای تغییر دکوراسیون خانه خرج کند و اصلا به فکر دیگری نباشد ؟


ایا میدانستید فقط از عهده یک ایرانی بر می آید ، هر سال با فشار اوردن به مستاجر و بالا بردن اجاره به تورم کمک کند و فردایش خودش هم فلان چیز را فلان قدر گرانتر بخرد ...؟


ایا میدانستید فقط از عهده یک ایرانی بر می آید ، چندین ساعت در یک مجتمع تجاری قدم بزند و داخل 1000 مغازه برود و دست خالی بیرون بیاید ؟؟؟


ایا میدانستید فقط از عهده یک ایرانی بر می آید ، تا برای خرید پراید از طرح پیش فروش 6 ماهه کمپانی تولید کننده استقبال کند ؟؟؟


ایا میدانستید فقط از عهده یک ایرانی بر می آید ، که این روزها اینقدر راحت از چراغ های قرمز بگذرد و ورود ممنوع برود و در چشم طرف مقابل زل بزند ...


ایا میدانستید فقط از عهده یک ایرانی بر می آید ، در اتوبان 4 لاینه دنده عقب بیاید و اگر برایش بوق اخطار زدی بهت بگوید بی شعور ...


ایا میدانستید فقط از عهده یک ایرانی بر می آید ، که این همه مشکلات و غم های فرهنگی را ببیند و دم بر نیاورد ؟؟


ایا میدانستید فقط از عهده یک ایرانی بر می آید ، که برای 50 نفر از دوستان و فامیلها در لاتاری ثبت نام کند ...


ایا میدانستید فقط از عهده یک ایرانی بر می آید ، که وقتی به فروشگاه یخ فروشی رفت دستش را روی یخ بگذارد و بگوید : آقا از این یخترشو نداری ؟؟؟!!!

[Yasaman mc]

فقط در ایرانه که معنی افعال و صفات در گفتار برعکس معنی نوشتاریه:
- باشه باشه برررداررر. = اگر برداری می کشمت.
باشه بشکن ... بشکن ... این خط و این نشان.
شدیدا تکذیب می کنیم = با خجالت تایید می شود.
اجازه نخواهیم داد دلار گران شود = راهی برای جلوگیری از گرانی دلار نداریم.
به مقدار زیادی سکه و طلا وارد بازار خواهیم کرد = هر چی سکه و طلا باشه را از بازار جمع می کنیم.
سازندگی =
پیشرفت =
اخلاق =
فقط در ایرانه که بچه از تن و لحن صدای بابا یا مامانش می فهمه که باید اون کار را انجام بده یا نه وگرنه افعال همان افعاله
فقط در ایرانه که افعال و صفات اگر کلمه واقعاااا جلویشان نباشه ممکنه معنی برعکس بده ...
..
..
فقط در ایرانه که ما چیزی می گیم و انتظار داریم چیز دیگه برداشت کنند.
فقط در ایرانه که همیشه می گیم منظور من این نبود.
فقط در ایرانه که ما می گیم درسته اینو گفتی ولی منظور تو چیز دیگه ای بود.

اخ اينو خوب اومدين.من چند وقته ميخوام به همسرم فارسى ياد بدم،موندم چطورى بهش بگم كه ما تنها ملتى هستيم كه "تو" و "شما" داريم،ولى يه قرون واسه تعارفامون ارزش قائل نيستيم.
فقط يه ايرانى ميتونه سه ساعت تعارف كنه،اخر سر اگر تعارفش گرفت بگه "مرتيكه مفتخور"