لاتاری برنده شدم. برم آمریکا یا نرم؟

[free_free]

دوست عزیز:
1:اگر در سر آرزوهایی داشته باشی مطمئن هستم که اینجا به آنها نخواهی رسید
2: اگر مدعی باشی که هیچ آرزویی نداری بهت میگم داری و لی سرکوبش کردی کافیه بری یکم فکر کنی
3: اگه پشتت به ماهی 500 تومان گرمه باید بهت بگم تو آمریکا با حقوق ساعتی 9 دلار (معادل حقوق کارگران افغانی در ایران) پس انداز ماهانه تو میتونه همین مبلغ باشه
4: اگه فکر میکنی سابقه کارت برات ارزش و اعتبار میاره و امنیت تو رو فراهم میکنه باید بگم امسال حقوق کارمندای دولت 6 درصد رشد داشته و سال دیگه میکن صفر و سال دیگه هم خبری از همون هم نیست چشاتو باز کن
5:دست آخر به بچه هات ، مثل خودمون که تمام بدبختی هامون رو به ندادنم کاری های والدینمنون میندازیم اونا هم بعدا همیشه حسرت این موقعیت از دست رفته رو میخورن
6: تو میتونی نسلی رو خوشبخت و یا بدبخت کنی
ببخش که اینطور صریح واقعیت ها رو بهت گفتم جون دوست دارم .

مرگ تدريجي ما آغاز خواهد شد اگر سفر نكنيماگر مطالعه نكنيم...

مرگ تدريجي ما آغاز خواهد شد اگر سفر نكنيماگر مطالعه نكنيم...
مرگ تدريجي ما آغاز خواهد شد
هنگامي كه عزت نفس را در خود بكشيم
هنگامي كه دست ياري ديگران را رد بكنيم
مرگ تدريجي ما آغاز خواهد شد
اگر بنده ي عادتهاي خويش بشويم
و هر روز يك مسير را بپيماييم
اگر دچار روزمرگي شويم
اگر تغييري در رنگ لباس خويش ندهيم
يا با كساني كه نمي شناسيم سر صحبت را باز نكنيم
مرگ تدريجي ما آغاز خواهد شد
اگر احساسات خود را ابراز نكنيم
همان احساسات سركشي كه
موجب درخشش چشمان ما مي شود
و دل را به تپش در مي آورد
مرگ تدريجي ما آغاز خواهد شد
اگر تحولي در زندگي خويش ايجاد نكنيم هنگامي كه از حرفه يا عشق خود ناراضي هستيم
اگر حاشيه ي امنيت خود را براي آرزويي نامطمئن به خطر نياندازيم
اگر به دنبال آرزوهايمان نباشيم
اگر به خودمان اجازه ندهيم
براي يكبار هم كه شده
از نصيحتي عاقلانه بگريزيم



بياييد زندگي را امروز آغاز كنيم!

بياييد امروز خطر كنيم!

همين امروز كاري بكنيم!

اجازه ندهيم كه دچار مرگ تدريجي بشويم![/b]

پابلو نرودا نویسنده شیلیایی[/color]

[javad1998]

maxsupermax عزیز
با سلام و عرض تبریک
خیلی خلاصه و مفید بگم از خودت بگذر و به فکر آینده بچه ات باش
بدرود

[cky]

کسایی که برنده شدن و حالا نمی دونن چی کار کنن پس چرا ثبت نام کردن؟وقتی کسی توی این ور موقعیت کاری خوب زندگی خوب داشته باشه باید به این فکر کنه که فردا اگه رفت می تونه توی یه کشوری که فرهنگ و فکرشون هم با ایران فرق می کنه موفق بشه یا خیر؟بعد انگیزه هم خیلی مهمه.این رو بدونین که خیلی ها دوست دارن یه روزی به جای شما باشن.پس فرصت رو از دست ندین.فکر کنین و همه شرایط رو بسنجید.مهاجرت هیچ گاه آسون نبوده و همیشه هر کاری دشواری های خودش رو داره.اما بعد از کمی سختی میشه آدم گلیم خودش رو از آب بکشه بیرون ...

[Elf]

آب در کوزه دیگرانو *** ما تشنه لبان دم در خونمون میگردیم !

[bita-p]

دوست عزيز شرايط ما هم تقريبا مشابه شماست من و هم همسرم هر دو كار وپست دولتي با حقوق و مزاياي خوب سابقه كار زياد و زندگي متوسط ولي سالهاست لاتاري شركت ميكنيم و وقتي امسال برنده شديم حتي يك لحظه هم ترديد نكرديم چون ميخواهيم جايي باشيم كه بشه نفس كشيد و زندگي كرد نه اينكه فقط زنده بود.همه ما زندگي كردن يادمون رفته بعضي هامون كه از اولش هم بلد نبوديم.يعني ياد نگرفتيم.ما ميخواهيم بريم كه لااقل بچه هامون زندگي كنند اونجور كه ميخوان و اونجور كه شايسته نام انسانه.نميخوام براي كسي نسخه بپيچم دارم در مورد خودم ميگم اين بديهي ترين تصميم زندگيمونه.ميريم كه به تمام نگراني ها دلشوره ها وجنگيدنهاي بيهوده بر سر طبيعي ترين حقوق انساني مون پايان بديم به قول شاملوي عزيزهمه هراس من مردن در سرزميني است كه مزد گوركن از ازادي ادمي افزون باشد.اگر دغدغه هاي اينچنين داريد بهترين موقعيت رو به دست اورده ايد

[yas]

آدم دلش میخواد گریه کنه وقتی می بینه ما ایرانی ها که اجدادمون از همه دنیا بهتر و مرفه تر زندگی می کردند به چه وضعی افتادیم!!!
اقتصادمون از 3 تا کشور تو دنیا بهتره. تورممون از همه بالاتره. از همسایه های خودمون که یه روزی جزو خاکمون بودن فرسنگ ها فاصله داریم. از نظر طول عمر کمترین میانگین ها رو بعد از چندتا کشور آفریقایی داریم.. فقر و بدبختی و افسردگی بیداد میکنه. فقط تهرانی ها 2 میلیون ساعت عمرشون تو ترافیک تلف میشه..
سیاست رو که دیگه نگو..
اونوقت باهامون کاری کردن که به همین جهنمم راضی باشیمو دو دستی بچسبیمش تا آخرم عمرمونو تلف کنیم و جیک نزنیم..
واقعا از ماست که بر ماست. همین راضی بودن به کمترین هاست که پدرمونو درآورده. آخه از چی میترسین؟ شما که تو بدترین شرایط تونستین زندگی کنین. تو این اقتصاد بی در و پیکر. آخه آمریکا اگه از الان تا 100 سال دیگه هم اوضاع اقتتصادیش خوب نشه به اینجا که نمی رسه!!!!!!!!!!
مشکل اینه که تا از این قفس بیرون نریم نمی فهمیم زندگی یعنی چی. نمی فهمیم چقدر عمرمون تلف شده
دوست عزیز پلی پشت سر شما نیست که خراب بشه. شما بین زمین و هوا معلقین! دیر یا زود تو این مملکت حقوقتون کمتر میشه آخرشم شغلتونو از دست میدین..
مطمئن باشین وقتی بچه هایی تو این کشور بزرگ کنین که پر از عقده و مشکل باشن و بفهمن یه روز همچین فرصتی رو از دست دادین هرگز نمی بخشنتون.

[hamed2010]

دوست عزيز شرايط ما هم تقريبا مشابه شماست من و هم همسرم هر دو كار وپست دولتي با حقوق و مزاياي خوب سابقه كار زياد و زندگي متوسط ولي سالهاست لاتاري شركت ميكنيم و وقتي امسال برنده شديم حتي يك لحظه هم ترديد نكرديم چون ميخواهيم جايي باشيم كه بشه نفس كشيد و زندگي كرد نه اينكه فقط زنده بود.همه ما زندگي كردن يادمون رفته بعضي هامون كه از اولش هم بلد نبوديم.يعني ياد نگرفتيم.ما ميخواهيم بريم كه لااقل بچه هامون زندگي كنند اونجور كه ميخوان و اونجور كه شايسته نام انسانه.نميخوام براي كسي نسخه بپيچم دارم در مورد خودم ميگم اين بديهي ترين تصميم زندگيمونه.ميريم كه به تمام نگراني ها دلشوره ها وجنگيدنهاي بيهوده بر سر طبيعي ترين حقوق انساني مون پايان بديم به قول شاملوي عزيزهمه هراس من مردن در سرزميني است كه مزد گوركن از ازادي ادمي افزون باشد.اگر دغدغه هاي اينچنين داريد بهترين موقعيت رو به دست اورده ايد

كاملا با بيتا موافقم. ولي خب به نظر من مهمترين ترديدي كه براي شخص برنده ممكنه به وجود بياد ترس از تجربه نكرده هاست. من نظرم اين هست كه شخص مردد كمي در مورد زندگي تو آمريكا مطالعه كنه حتما نظرش عوض ميشه. فقط اگه مطمئنه اونجا دچار بحران روحي ميشه اقدام نكنه!!!!!!!!!!!

[Ultraseaboy]

سلام.
من برنده 2008 هستم چند باری رفتم و به این نتیجه رسیدم .
1) اگر از وضع کار و زندگیتون در ایران کمال رضایت را دارید دور آمریکا یا هر کشور دیگه ای رو خط بکشید.
2) اگر خواهان ادامه تحصیل هستید بهترین جا آمریکا هست.
3) اگر خواهان یک زندگی متفاوت هستید گرین کارت آمریکا رو از دست ندید.
4)اگر رویای آمریکا رو در سر دارید بدونید 5/3 این رویا حقیقت داره.
5)اگر بدنبال آرامش هستید و از اینجا خسته شدید با در نظر گرفتن خصوصیات روحیتون و وابستگی به خانوادتون آمریکا رو هدف بگیرید.
6)اگر بدنبال یک زندگی متعادل و تحصیل و شغل متناسب هستید با کمی سرمایه اندک آمریکا خوب هست.
7)در کل خصوصیات شخصیتی و و مادی خودتون مهم تر از هر پند و اندرز هست.این مطالب صرفا تجربه من هست.

[hanok]

دوستان عزیز سلام
فکر می کنم کمتر کسی شرایطش توی ایران به باثباتی شرایط من باشه. خودم دارم سال آخر یکی از تخصص های جراحی رو می گذرونم. پدرم متخصص جراح هست. خانمم پزشک هست. بنابراین من با رفتن قید تمام این 4 سال تخصص خودم و کار اماده توی ایران رو می زنم تا برم اونجا تازه امتحان بدم و بعد از 6 سال یک تخصص غیر جراحی بگیرم(اونجا به خارجی ها خیلی به سختی تخصص های جراحی میدن). واقعا هنوز مطمین نیستم که کار درست چیه. اما حداقل می تونم به شما بگم که به آب باریکه ی 500 تومنی دل نبند. آینده ی نزدیک ایران از نظر من نگران کننده هست. ریشه هامون رو جایی عمیق کنیم که قابل اتکا باشه.

[laili]

بنابراین من با رفتن قید تمام این 4 سال تخصص خودم و کار اماده توی ایران رو می زنم تا برم اونجا تازه امتحان بدم و بعد از 6 سال یک تخصص غیر جراحی بگیرم(اونجا به خارجی ها خیلی به سختی تخصص های جراحی میدن).

دوست عزیز ممکنه شما برای دریافت مدرکتون به خوندن دوره های بیشتری نیاز داشته باشید ولی واقعا اینطوری نیست که به خارجیها خیلی سخت تخصص های جراحی بدن.اینجا یک کشور مهاجر پذیره و در اصل مهاجرها دارند این کشور رو پیش میبرند و اصلا فرقی بین خارجی و آمریکائی وجود نداره .
تصمیم بسیار درستی گرفتید . امیدوارم موفق باشید.

[jayjay]

من هنوز برنده لاتاري نشدم و منتظرم كه حضرت حق يه گوشه چشمي هم به ما بندازه
اما تجربه كار توي كشور امارات و در رشته خودم كه حسابداري هست رو داشتم و ميتونم بهتون بگم من واقعا با نظر خيلي از دوستان موافقم كه ميگن ادم بايد جايي زندگي كنه كه بتونه نفس بكشه و زندگي كنه نه اينكه تو يك محيط افسرده مثل (متاسفانه ايران عزيزمون ) فقط بخواد شبشو صبح كنه و صبحشو شب
من بااينكه الان اينجام درامد خوبي دارم و از نظر مالي مشكلي ندارم و مجردم و با اينكه توي امارات هم شايد از نظر درامدي يه زندگي متوسط البته با توجه به سابقه كم كاريم داشتم كه شايد اگه ميموندم درامدم خيلي بهتر ميشد اما اگه بخاطر بعضي مشكلات خانوادگي نبود هرگز بر نميگشتم البته زندگي تو امارات مثل خانه روي اب ساختن است (يعني حتي با وجود ويزاي اقامت بازم شما پا در هوايي و ممكنه يه روز كه دلشون نخواست راحت بهت بگن بفرماييد بريد) و اصلا قابل مقايسه با امريكا نيست اما از ايران خيلي بهتر بود حالا كساني كه بچه دارن كه به نظر من بايد حداقل اين از خود گذشتگي رو براي بچه هاشون داشته باشن.
اما دوستان همه چيزم پول نيست باور كنين تا يه مدت اونجا زندگي نكرده باشين شايد متوجه نشين من چي ميگم البته تجربه من در امريكا نبود اما چون از نظر محيط يه جورايي شبه هستن شايد بدونين من چي ميگم
روزي كه برگشتم و اولين روزي كه از در خونه اومدم بيرون از ديدن بعضي چيزاو بعضي ادمها......... واقعا دلم واسه خودمون سوخت
البته اين به شخصيت خود اون شخص برميگرده كه دنيا رو چه جوري ببينه اما دوست عزيز اينجا به قول بعضي از دوستان اصلا پلي نيست كه بخواي پشت سرت خرابش كني حالا بازم خود داني

[leilanosa]

آخه من نمیفهمم،چه کاری ،این امامزاده که دستت بش بخوره و برگردی فقط ۶،۰۰۰،۰۰۰تومن خرج بر میداره،حالا چه برسه به این که بخوای وایسی تا گرین کرتت بیاد ،راه بری باید تکس ب دی،حداقل ۲۰ میلیون تومن پول باید همراهت باشه ،تازه بعدش چی‌ که تکلیفت نا‌ معلومه ،نه کاری نه باری و نه زندگی‌ .پس بهتره که حداقل یا با پول بیشتری برید از ایران ،یا با دانش و هنر اونجا آشنائی پیدا کنید.اینم بگم که تو مملکت قریب ،پول مهمترین و بهترین دوست شما است ،و هر کس به بهانه‌های واهی از دادن قرض به شما طفره میره،بهتره که با دیده باز و عاقلانه و تحقیق و جستجو تصمیم بگیرید.

گود لاک

[manoch]

سلام دوست من شاید من هم مثل شما باشم ولی تو زندگی باید خطر کرد با خطر کردن که زندگی معنی پیدا میکنه مهاجرت سخت معلوم نیست اون ور چی انتظار ما رو میکشه ولی من ترجیح میدم به جنگ مشکلات برم و یه زندگی نو رو از اول شروع کنم

[indmehdi]

من جواب اين سوال رو قبلاً و توي تاپيک‌هاي مشابه دادم. البته اونجا بسيار مختصر گفتم. اينجا بيشتر توضيح ميدم.

همونطور که بقيه دوستانم اشاره کردند، اين موضوع به شخص شما برمي‌گرده. اينکه تصميمتون واسه زندگي‌ چيه و چه اهدافي رو دنبال مي‌کنين. چه چيزهايي در زندگي واستون مهمه و چه کارهايي از نظر روحي ارضاتون مي‌کنه.
شايد درست نباشه اينو بگم، اما يکي از دوستاي منم تقريباً شرايطش مثه شماست. کارمند يکي از بزرگترين و سرشناس‌ترين شرکت‌هاي دولتيه با حقوق مکفي. کمتر از سه سال سابقه کار داره ولي توي همين مدت کم پيشرفت خيلي خوبي داشته. کمتر از دو ماه پيش و قبل از اينکه بره مصاحبه، يک پوزيشن «رياست» بهش پيشنهاد شد. (اينم بگم، واقعاً پارتي نداره). اما اين پيشنهاد رو رد کرد، صرفاً بخاطر اينکه نکنه توي تصميمش دودل بشه. چون چيزايي که دنبالشه و واسش مهم هستن رو نميتونه اينجا داشته باشه. (البته آرزوهاش جزء حقوق اوليه يه انسان هستش). مي‌تونم به جرأت بگم حتي لحظه‌اي واسه رفتن شک نکرده، چون به خداي خودش ايمان داره و بخودش مطمئنه که موفق ميشه.

پس اين موضوع هم يه تصميم شخصي و البته سرنوشت سازه. بنظر من بيشتر فکر کنين. اين فرصت فقط يکبار در زندگي و نه براي همه افراد، رخ ميده. قدرشو بدونين.
موفق باشين.

[beigebar]

من هم یک شغل دولتی رسمی دارم با خون دل فراوان بدست آورده زجربیکاری و طعنه زدن این و ان راچشیده ام در ضمن 13 سال سابقه دارم از نظر مادی بخور و نمیر بیمه هم هستم خانه هم دارم و آینده شغلی ام تامین است ولی نمیدانم اونور هم همینطور است یا نه در ضمن همه چیزهایی که دارم با زجر و زحمت بدست آورده ام لطفا راهنمائی کنید

این فکر قبل از شرکت کردن می کردی که جایی کسانی را که واقعا می خوان برن و نیاز دارن نگیری.
چرا این تو کلمون فرو نمیره ...