آفیسرهای آنکارا (تعداد آفیسرها و شخصیتهاشون)

[الهه سابق]

من خودم بدم نمیاد در مورد آفیسرها بدونم. ولی اصلا نه بخاطر اینکه بگم فلانی بد ویزا میده، فلانی خوب ویزا میده. نه، این حرف کاملا بی معنیه. فقط واسه این دوست دارم بدونم که احساس کنم محیط اونجا واسم آشناست و حس خوبی بهم دست میده اگه آفیسرا رو بشناسم. حتی اگه همشون بد و بداخلاق و گیر باشن، تاثیر بدی اصلا رو من نداره، برعکس وقتی وارد سفارت بشم احساس آشنا بودن بهم دست میده

[فردا]

منم فکر می کنم اگر به اندازه کافی روی حالات و ذهنیاتمون تسلط داشته باشیم و با خودمون رو راست باشیم ،داشتن یک تصویر و شِمای کلی بد نیست.این خاصیت ادمیزاد که حتی اگر بخوان ببرنش جهنم ترجیح میده ازقبل بدونه درش از کدوم طرفه و چه رنگیه! دیگه چه برسه به سفارت و مصاحبه خوب این امکان هم وجود داره تصورات اولیه با واقعیت جور درنیاد.
برای من که پیدا کردن یک شناخت کلی خیلی مفید بود.تنها افسری که من لابلای نوشته های بچه ها شناختم همون آقای بلوندی بود که کمی هم شوخ طبع و همون هم با هام مصاحبه کرد.نمی گم 100در 100 ولی مصاحبم بسیار شبیه تصورات قبلیم بود.ولی آقایی هم بود که مصاحبش اصلن با تصورش جور در نیومد و .... اگه خواستین براتون می گم چرا

[الهه سابق]

فردا جان قضیه چی بوده؟

[فردا]

فردا جان قضیه چی بوده؟

روزی که من رفتم دکتر یک آقایی هم اونجا بود که روز مصاحبش با من بود.زمانیکه در سالن اتنظار بودیم همه باهم صجبت میکردن و از کیس هم می پرسیدن که ایشون گفت من ازدواج کردم و اینکه صددرصد ویزامو یکضرب می گیرمو ،آفیسر رو کیس من حرف نمی تونه بزنه و خلاصه .... چون کیس من هم مشابه بود ازشون پرسیدم مدارکی که ازتون خواستن چیه که با پاسخ ایشون متوجه شدم کسر مدرک دارن و بهشون گفتم که زیاد حرف من رو جدی نگرفت.مدتی که منتظر بودیم هر خانم جوونی که میومد تو ،گل از گل این آقا شکفته میشد تا حدی که توجه دو سه نفر از اطرافیان جلب شد.خب به نطر همه رفتار ایشون شبیه یک مرد متاهل نبود و بعدش هم از اون جایی که افیسر از من و شما خیلی زرنگ تر روز موعد بهش ویزا ندادن و مجددن براش وقت مصاحبه گذاشتن.این ماجرا خیلی خورد توی ذوق ایشون و می گفت آفیسر مقصر ! ولی خب ما چی می گفتیم؟!!

[mhy_1985]

بعضی از آقایون رو نمیشه گفت آقا بهتره بگی آغا. چه مجرد چه متاهل.

امیدوارم همه به آرزوهامون برسیم.

[mercedeh2011]

روزی هم که من رفتم برای مصاحبه ؛ تعدادمون فقط 7 نفر بود و یک آفیسر؛
آفیسر یه پسر جوون و باهوش آمریکایی بود که یک هدست بزرگ روی گوشهاش بود؛ صداش به خوبی این طرف می اومد و واضح و مسلط فارسی صحبت می کرد که البته بسته به شرایط مصاحبه شونده ها باهاشون فارسی یا انگلیسی صحبت می کرد؛ حتی یکی بود که درخواست فارسی داشت ولی چون نامزدش خارجی بود بهش گفت باید انگلیسی صحبت کنی ببینم چطور با نامزدت ارتباط برقرار می کنی و تمام مصاحبه رو به انگلیسی ازش پرسید
خیلی مودب؛ مهربانانه؛ صمیمی و تیزهوشانه سوال می پرسید ؛
وقتی یه نفر مصاحبه اش تموم میشد حدود یک ربع تا 20 دقیقه طول می کشید که شماره نفر بعدی ظاهر بشه که مشخص بود تو این فاصله داره پرونده قبلی رو جمع و پرونده نفر جدید رو باز می کنه؛
نوبت من که شد روی میز جلوی روش و دست چپش پر از کاغذهای من بود، بعد از پرسیدن یه سری سوالها و جمع بندی آنها رو توی کامپیوتری که کنارش بود تایپ کرد که شما اصلا مونیتورش رو نمی دیدی
آلبوم عکس هم جلوی روش باز بود و مشخص بود همه با دقت خونده شده و تصمیم نهایی انگار از قبل گرفته شده بود؛ مگر اینکه نکته حائز اهمیت دیگه ای در مصاحبه ات پیدا میشد.
من برگه آبی گرفتم

[afshin4749]

سلام دوستان ،
روزی که من مصاحبه داشتم ، بسیار بسیار روز خاطره انگیزی بود !! دلم خیلی شور میزد و نمیدونستم که آفیسر چه برخوردی باهامون داره . قبلاً گفته بودن که یه آفیسر هستش که یه آقای جوون با مو و ریش بلونده که خیلی هم بد ویزا میده !! وقتی صدامون کردن ، دیدم توی اون باجه همون آقا نشسته . آقایی جوون و بسیار خوشرو . گفتم یا خدا خودت کمک کن . وقتی وارد شدم بلند شد و سلام کرد ( البته به فارسی ) . و من هم به فارسی پاسخ ایشون رو دادم . وقتی رنگ و روی منو دید ، گفت فکر کن اومدی یه دوست قدیمی رو ببینی !! منم یه کمی آرامش پیدا کردم . برخلاف تمام نوشته های بچه ها ، ایشون یه آدم بسیار با شخصیت و مهربون و شوخ بودن . وقتی مصاحبه تموم شد ، بهش گفتم ، چه ویزا بگیرم و چه نگیرم ، بسیار خوشحالم که با انسانی محترم مثل شما برخورد کردم و ممنون از اینکه به من این فرصت رو دادین که با شما ملاقات کنم و درخواست ویزا رو تقدیم شما کنم . من هرگز چهره شما رو فراموش نخواهم کرد . ایشون هم خندیدن و گفتن ، منم هرگز چهره نگران شما رو فراموش نخواهم کرد . از الآن هم ورودتون رو به آمریکا خوش آمد میگم و امیدوارم که زندگی خوبی رو در اونجا شروع کنید . فکر کردم که ویزای یکضرب گرفتم ، ولی برخلاف تصورم ، برگه آبی رو داد !! اما بلافاصله گفت حالا کجا میخواید برید ؟ گفتم همونطور که نوشته بودم ، میشیگان . گفت اونجا خیلی سرده ، چرا نمیری کالیفرنیا ، آخه همه ایرانیا اونجان . منم گفتم ، دوست من میشیگانه و ایشون قراره که به من کمک کنه . ایشون هم گفت تا سه چهار هفته دیگه سایت رو چک کن ، امیدوارم که اسمتون رو ببینید ، هر وقت که دیدین ، یکیتون بیاید و ویزاها رو بگیرید . و دقیقاً هم سر 29 روز اونطور که در ویزا زده شده بود من کلیر شده بودم . اما سایت 36 روز و با هفت روز تاخیر اسمم رو اعلام کرد . من هرگز اون روز رو و اون آفیسر عزیز رو فراموش نخواهم کرد و ازش هم ممنونم که دل منو خانواده منو شاد کرد . خیلی هم آدم خوبی بود . یادش بخیر . امیدوارم هرکجا که باشه در پناه ایزد بزرگ موفق و پیروز و سربلند باشه . موفق باشید .

[sib 24]

راستش من با 2 تاآفیسرمصاحبه داشتم.که الهی خیرازجوونیشون ببینن.مصاحبه من درآنکارا روزچهارشنبه بودافیسرم خانم امریکایی حدودچهل ساله بودمدارکم رودیدازم پرسیدشماازدولت امریکا پول میخواهید؟گفتم آره.افیسرم گفت اگه پول میخوای کیست ردمیشده ویزانمیدیم منم گفتم نههههه اگه پول بدین میگیرم.گفت پولی نداریم بدیم.منم گفتم نمیخوام.خلاصه یک چیزی شبیه معجزه بود.به گمونم اثردعاهای مامانم پشت درب سفارت بود که افیسربهم گفت جوابت روبکن No وجلوش امضاکن.قضیه تموم نشد اینجاگفت مدارک اسپانسرت ناقصه بایدکامل کنی فردابیارش.روزبعدکه پنجشنبه بود دوباره همون آفیسر بود گفت مدارکت بازناقصه من همونجا وارفتم چون فرداش جمعه بود به کسی نوبت مصاحبه نمیدن تاپرونده هاروبررسی کنندازطرفیم دوشنبش سفارت تعطیل بودعملاتاسه شنبه بایدسرگردان میموندیم انکارا.ولی بهم گفت بااینکه فرداجمعست ولی مدارکت روکامل کن یک کاغذبهت میدم تافردابتونی داخل سفارت بشی.روزجمعه فرارسیدیک خانم دیگه که فارسیم بلدنبودمدارک روگرفت ازپشت بلندگواعلام کردمترجم احتیاج داره یک پسرجوون ایرانی که اونهم الهی خیرببینه بااین خانمه کلی صحبت کردکه من یکشنبه بلیط دارم ویزام سریعتربدند.خانم افیسرگفت همه سعیمون میکنیم فرداویزاروبگیری.همونهم شد.دراخرین دقایق کار اداری شنبه فکرکنم اخرین نفرمن بودم چون هتلم شمال انکارابودساعت یک ربع به یک ظهرویزام گرفتم.

[jafarpourmh]

سلام دوستان
من 27,2013,jun در آنکارا مصاحبه داشتم(به اتفاق همسر و فرزندم) ساعت 8 رسیدم جلو سفارت و مستقیم رفتیم توی ردیف صف هایی که هیچکس توش نبود و یارو گارد امنیتیش هم که حسابی مسلح بود یه نگاهی به من کرد و گفت همینجا وایسا . بعدش اطرافمو که نگاه کردم دیدم چیزی حدود 100 تا ایرانی اونور خیابون وایسادن و دارن تو دلشون به من بد و بیراه میگن. من خیلی ناراحت شدم چون اصلا زرنگ بازی رو دوست ندارم.یک دقیقه بعد به اونا هم اشاره کرد بیان تو صف پشت سر من وایسن. البته از این 100 تا شاید 90 تاشون توریستی بودن و فقط 10 نفرمون اقامتی بودیم که بین ما دو خانواده بودن که بچه هاشون فلج بودن و ما رفتیم کنار تا اونا برن جلو و شدیم نفر یکی مونده به آخر.وارد سفارت که شدیم مدارکمونو تحویل خانمی که دادیم که توی ورودی نشسته بود . به نظر میومد فیلیپینی یاهمچین چیزایی باشه . اون فقط میگفت چه مدرکی میخاد و من میدادم. بعدش هم یه شماره داد و رفتیم تو سالن اصلی. که خیلی شلوغ بود و اکثرشون ترک بودن و شمارشونو میخوند و میرفتن جلو باجه و حدودا هر نفر یک دقیقه کارش طول میکشید و ریجکت میشد. خلاصه همینجوری آدم میومد تو و ریجکت میشد و میرفت . و سالن از جمعیت پر و خالی میشد. بنظر میرسید ترک ها خیلی هم برنامه ریزی خاصی نداشتن. بعد از یک ساعت شماره ما رو خوند و رفتیم انگشت نگاری که یه خانم جوون بود با موی بلوند که فارسی بلد نبود و خیلی مهربون و خندون بود ولی معلوم بود کارمند بلند پایه ای نبود چون هم خیلی جوون بود و هم کارش خیلی تاثیرگذار نبود. انگشت نگاری که تموم شد حال ساعت 10 بود.تا 11 نشستیم باز همون خانم جوونه از یه باجه دیگه پیجمون کرد و ازم پایان خدمت و ترجمشو خواست که دادمش و گفت بشین تا صداتون کنم دیگه حوصلمون سر رفته بود که حدود 12-12.30 باز همون دختره پیجمون کرد و یه کاغذ داد که پرونده شما رو هنوز بررسی نکردیم وبرید عصر با این کاغذ بیاید تو. رفتیم نهار خوردیم و یه دور زدیم و 2 برگشتیم و باز یه 2 ساعتی نشستیم که شمارمونو خوند . یه آقای آمریکایی لاغر با قد متوسط و بلوند بود که ته ریش داشت. خوش اخلاق بود ولی جدی بود و اصلا نمی خندید. اول گفت کو بچتون؟ بچمون هم که به شدت در حال بازی با اسباب بازیهای سفارت بود دل به کار نمیداد و نمیومد تا اینکه مجبور شدم برم دنبالش و بیارمش. افسره که دیدش گفت خوب حالا برو. الان دیگه بچه ما ول کن نبود و نمیرفت و میخاست خودشو به افسره نشون بده. چند تا سوال از پروندم پرسید میخاست ببینه ساختگی هست یا نه . میخاست ببینه مدرک سازی کردم یا واقعی هست. البته یه جاشو اشتباه کردم ولی بعدش درستش کردم. تقریبا مثل این بود که پرونده من مثل کتاب علوم بود که داره ورق میزنه و از جاهای مختلفش ازم سوال میکنه. حدود ربع ساعت مصاحبمون طول کشید . در مورد سربازی هم ازم سوال کرد که گفتم معاف شدم وگفت چجوری که گفتم خرید خدمت. بعدش گفت همه چیز خوب به نظر میرسه و کاغذ صورتی رو داد و گفت هر وقت شمارتون رو تو سایت دیدید بیاید. خلاصه 9 ساعت کامون طول کشید با یه آنتراکت بینش.الان شده 9 ماه و هنوز اسممون رو نزدن.