خوب، من هنوز از سفر برنگشتم و حتی مصاحبه هم هنوز نكردم، اما به نظرم میتونم بخشی از به اصطلاح سفرنامه رو الان بنويسم.
سفرنامههای قبلی دوستان خيلی مفيد بود، و من کلی چیز یاد گرفتم. از این که کجا بریم و چه کار کنیم، تا این که هزینهها چقدره و چه کاری رو چه موقع میشه انجام داد. چیزی که توی این سفرنامهها کم بود، این بود که به جز مسایل مربوط به گرین کارت، چه باید کرد. به هر حال معمولا هر کسی که برای گرین کارت میره حدود پنج تا هفت روز (گاهی بیشتر) ترکیه هست، و در این مدت باید جاهای مختلف رو بره، خرید کنه، غذا بخوره و غیره. پس چه خوبه که راجع به اینها هم قبل از رفتن اطلاعاتی داشته باشیم. من سعی میکنم راجع به این چیزها بیشتر بنویسم. به جای این که به صورت سفرنامه بنویسم هم، به صورت نکته مینویسم:
- در آنکارا آدمایی که انگلیسی بلد باشن خیلی کم هستن. در نوع خودش مسخرهاس، چون بیشتر مغازهها آهنگ آمریکایی دارن پخش میکنن، و یک کلمه هم نمیفهمن! حتی اگر بپرسی انگلیسی بلد هستین، خیلیها به جای «نو» میگن «یوک» (معادل ترکی کلمه «خیر»)! خلاصه این که اگر یه کم ترکی بلد نباشین گیر میکنین. من خوشبختانه یه کم بلد بودم، یک کم هم از لغتنامه کمک میگیرم. دوستان آذری توجه داشته باشن که ترکی استانبولی تفاوتهای قابل توجهی با آذری داره، و گاهی اصلا حرف شما رو نمیفهمن. بهتره قبلا خودتون رو آماده کنید. دوستان غیر آذری هم توجه کنن که اعداد رو راحت میشه یاد گرفت (بیست تا لغت بلد باشین کافیه، چون سیستمش کلا مثل فارسی هستش)، و خیلی مهمه که عدد بدونین. اگر وقت شد بعدا یه چیزایی در این باره مینویسم.
(یک خاطره: از یک نفر که استثنائا انگلیسی بلد بود، پرسیدم مگه تو مدرسه به شما انگلیسی یاد نمیدن، گفت چرا. گفتم پس چرا همه میگن بلد نیستن، گفت چون بیشتر شاگردها تنبل هستن!)
- نقشه شهر رو خیلی مهمه که بلد باشین (به طور کلی). اینجا فقط کتابفروشیها نقشه میفروشن، اما اکثر هتلها وایرلس دارن و Google Maps هم که رایگانه. من در دو روز اول، تمام نقاط مهم دیدنی رو توی گوگل مپ شناسایی کردم؛ حتی یک نقشه شخصی درست کردم و همه جاهای مهم رو توش علامت زدم، که دفعه دوم مجبور نباشم دنبالش بگردم. نقشه جاپی رو هم بعدا از کتابفروشی D&R خریدم، به قیمت ده لیر. (من از شعبهای که توی Panora بود خریدم).
- بحث لیر شد: لیره ترکیه قبلا خیلی پول ناپایداری بود (الان کمی بهتر شده). اون موقع اینقدر ارزش پولشون کم شد که هر دلار میشد 1.6 میلیون لیر! بعد اومدن شش تا صفر رو برداشتن. لیره جدید که به اسم YTL شناخته میشه (مخفف «ینی ترک لیره» به معنی لیره جدید ترک) ارزشش نسبت به دلار حدود 1.5 تا 1.6 به ازای هر دلار هست. فقط حواستون باشه که پول رو در بانک تبدیل نکنید. هم ضریب تبدیل کمتری در نظر میگیرن، و هم این که یه درصدی کارمزد میگیرن. دنبال صرافی بگردین؛ خودشون به صرافی میگن Döviz و در جاهای اصلی شهر حتما پیدا میکنید.
- بین بازار و پاساژ باید فرق بگذارید! بازار یعنی جایی مثل خیابون ولیعصر، که مغازهها لب خیابون هستن و همهچیز میشه بخرین (از لباس تا رب گوجه تا ادویه تا چرخ خیاطی). پاساژ یعنی یه چیزی مثل «میلاد نور» یا «تندیس» در تهران. البته نمیدونم به پاساژ چی میگن، اما ایرانیهای ساکن اینجا که بهش میگن «پاساژ». و اگر به تاکسی بگید منو ببر بازار، میبره اونجایی که اول گفتم. اگر به تاکسی بگین شما رو ببره یه پاساژ (به اسم بگید، مثلا Panora) بعد ازش بپرسین اینجا که میریم بازاره، میگه نه!
- تاکسی، تاکسی، تاکسی! اگر هتلتون نزدیک به سفارت نباشه، یا اگر بخواید برید جاهای دیدنی، لازمه که تاکسی سوار شین. اتوبوس سواری هم وقت زیادی میگیره، هم گاهی صفهای طولانی داره. تاکسیها همه تاکسیمتر دارن، و اگر باهاتون حال کنن، پول خوردشو هم تخفیف میدن (اما اگر حال نکنن، به بالا رند میکنن!)
- مکانهای دیدنی رو بشناسید. من شبها با سرچ کردن شناسایی میکردمشون. مهمترینها اینهان: آرامگاه آتاتورک و موزه مربوطه که جمعا به اسم Anıtkabir شناخته میشه، برج میلادشون (!) که اسمش Atakule هست (زیرش یه پاساژ هم هست که نسبتا گرونه)، و چند تا قلعه و برج (اسماشون رو از بر نیستم) که اگر از هتلدار بپرسید بهتون آدرس میده. با تور لیدر هم میشه هماهنگ کنید شما رو بگردونه. فقط روز اول با خرج خودتون برید بگردید، تاکسی سواری کنید و غذای بیرون بخورید، تا قیمت دستتون بیاد. این جوری میفهمید که رقمی که تور لیدر برای گردش در شهر (و دادن ناهار) میخواد، میارزه یا نه.
- غذای محلی: ترکیه ممکلت اسلامیه (عین جملهای بود که یکی به من گفت، وقتی بهش گفتم که یکی از افراد تور ما، راجع به حلال بودن گوشت سوال میکنه)! گوشتها حلالن، و معمولا گوشت گاو یا گوسفند هستن (من گوشت بز ندیدم اما میگن هست). غذاهای مطلوب معمولا این ها هستن: Döner kebab که همون کباب ترکی باشه، Urfa kebab که شبیه کباب کوبیده ماست اما خیلی خوشمزهتر، و Iskander kebab که چون در دو جای مختلف به دو شکل مختلف دیدمش، نمیدونم کدومش رو براتون توصیف کنم (یکیشون شبیه کباب برگ بود، یکی دیگه شبیه کباب برگی که توی سوپ غوطهور شده باشه!)
- غذای فرنگی: شعبههای KFC و McDonald و Pizza Hot و غیره رو در شهر میتونید پیدا کنید؛ بیشتر در محلهای شلوغ (از جمله نزدیکای سفارت) و پاساژهای بزرگ (از جمله اونی که پایین برج Atakule بود) شعبه دارن.
- آب: انگار بیشتر هتلها اجازه نمیدن از بیرون آب بخری بیاری توی هتل. آب رو اگر بیرون بخرین، تقریبا قیمت ایرانه. یک بطری یک و نیم لیتری حدود سیصد تومن میشه. من البته آب Hayat Su هم دیدم که شش لیتری حدود هزار تومن بود! اگر از خود هتل آب بخرین، پنج تا ده برابر باید پول بدین!
- خرید: در مورد خرید هنوز اطلاعاتم کامل نیست اما مهمترین مراکز خرید ظاهرا اینها هستن: AnkaMall که خیلی شیک اما خیلی گرونه و پر از اجناس مارک دار، Panora که باز هم شیک و گرونه اگر چه من تونستم سوغاتیهای خوبی (لباس) از اونجا بخرم، Karum که هنوز نرفتم، Armada که نرفتم اما شنیدم مثل پانورا هستش و حتی گرونتر، CEPA mall که هنوز نرفتم، و قسمتی از مجاورات بلوار آتاتورک و محدوده Kızılay که در این آخری هم چیزهای زیادی خریدم (ارزونتر از موارد قبلی هستش، حالت بازار داره ولی چند تا پاساز هم داره، و برای پیدا کردن جنس خوب باید بگردین و خیلی بنده مارک و برند نباشین).
فعلا همینقدر وقت داشتم بنویسم. بعدا تکمیل میکنم. هر کسی هر سوالی داره (از جمله سوالهای متفاوت) همینجا یا به صورت پیغام از من بپرسه؛ من در قسمتهای بعدی سفرنامه، حتما توضیح خواهم داد.
سفرنامههای قبلی دوستان خيلی مفيد بود، و من کلی چیز یاد گرفتم. از این که کجا بریم و چه کار کنیم، تا این که هزینهها چقدره و چه کاری رو چه موقع میشه انجام داد. چیزی که توی این سفرنامهها کم بود، این بود که به جز مسایل مربوط به گرین کارت، چه باید کرد. به هر حال معمولا هر کسی که برای گرین کارت میره حدود پنج تا هفت روز (گاهی بیشتر) ترکیه هست، و در این مدت باید جاهای مختلف رو بره، خرید کنه، غذا بخوره و غیره. پس چه خوبه که راجع به اینها هم قبل از رفتن اطلاعاتی داشته باشیم. من سعی میکنم راجع به این چیزها بیشتر بنویسم. به جای این که به صورت سفرنامه بنویسم هم، به صورت نکته مینویسم:
- در آنکارا آدمایی که انگلیسی بلد باشن خیلی کم هستن. در نوع خودش مسخرهاس، چون بیشتر مغازهها آهنگ آمریکایی دارن پخش میکنن، و یک کلمه هم نمیفهمن! حتی اگر بپرسی انگلیسی بلد هستین، خیلیها به جای «نو» میگن «یوک» (معادل ترکی کلمه «خیر»)! خلاصه این که اگر یه کم ترکی بلد نباشین گیر میکنین. من خوشبختانه یه کم بلد بودم، یک کم هم از لغتنامه کمک میگیرم. دوستان آذری توجه داشته باشن که ترکی استانبولی تفاوتهای قابل توجهی با آذری داره، و گاهی اصلا حرف شما رو نمیفهمن. بهتره قبلا خودتون رو آماده کنید. دوستان غیر آذری هم توجه کنن که اعداد رو راحت میشه یاد گرفت (بیست تا لغت بلد باشین کافیه، چون سیستمش کلا مثل فارسی هستش)، و خیلی مهمه که عدد بدونین. اگر وقت شد بعدا یه چیزایی در این باره مینویسم.
(یک خاطره: از یک نفر که استثنائا انگلیسی بلد بود، پرسیدم مگه تو مدرسه به شما انگلیسی یاد نمیدن، گفت چرا. گفتم پس چرا همه میگن بلد نیستن، گفت چون بیشتر شاگردها تنبل هستن!)
- نقشه شهر رو خیلی مهمه که بلد باشین (به طور کلی). اینجا فقط کتابفروشیها نقشه میفروشن، اما اکثر هتلها وایرلس دارن و Google Maps هم که رایگانه. من در دو روز اول، تمام نقاط مهم دیدنی رو توی گوگل مپ شناسایی کردم؛ حتی یک نقشه شخصی درست کردم و همه جاهای مهم رو توش علامت زدم، که دفعه دوم مجبور نباشم دنبالش بگردم. نقشه جاپی رو هم بعدا از کتابفروشی D&R خریدم، به قیمت ده لیر. (من از شعبهای که توی Panora بود خریدم).
- بحث لیر شد: لیره ترکیه قبلا خیلی پول ناپایداری بود (الان کمی بهتر شده). اون موقع اینقدر ارزش پولشون کم شد که هر دلار میشد 1.6 میلیون لیر! بعد اومدن شش تا صفر رو برداشتن. لیره جدید که به اسم YTL شناخته میشه (مخفف «ینی ترک لیره» به معنی لیره جدید ترک) ارزشش نسبت به دلار حدود 1.5 تا 1.6 به ازای هر دلار هست. فقط حواستون باشه که پول رو در بانک تبدیل نکنید. هم ضریب تبدیل کمتری در نظر میگیرن، و هم این که یه درصدی کارمزد میگیرن. دنبال صرافی بگردین؛ خودشون به صرافی میگن Döviz و در جاهای اصلی شهر حتما پیدا میکنید.
- بین بازار و پاساژ باید فرق بگذارید! بازار یعنی جایی مثل خیابون ولیعصر، که مغازهها لب خیابون هستن و همهچیز میشه بخرین (از لباس تا رب گوجه تا ادویه تا چرخ خیاطی). پاساژ یعنی یه چیزی مثل «میلاد نور» یا «تندیس» در تهران. البته نمیدونم به پاساژ چی میگن، اما ایرانیهای ساکن اینجا که بهش میگن «پاساژ». و اگر به تاکسی بگید منو ببر بازار، میبره اونجایی که اول گفتم. اگر به تاکسی بگین شما رو ببره یه پاساژ (به اسم بگید، مثلا Panora) بعد ازش بپرسین اینجا که میریم بازاره، میگه نه!
- تاکسی، تاکسی، تاکسی! اگر هتلتون نزدیک به سفارت نباشه، یا اگر بخواید برید جاهای دیدنی، لازمه که تاکسی سوار شین. اتوبوس سواری هم وقت زیادی میگیره، هم گاهی صفهای طولانی داره. تاکسیها همه تاکسیمتر دارن، و اگر باهاتون حال کنن، پول خوردشو هم تخفیف میدن (اما اگر حال نکنن، به بالا رند میکنن!)
- مکانهای دیدنی رو بشناسید. من شبها با سرچ کردن شناسایی میکردمشون. مهمترینها اینهان: آرامگاه آتاتورک و موزه مربوطه که جمعا به اسم Anıtkabir شناخته میشه، برج میلادشون (!) که اسمش Atakule هست (زیرش یه پاساژ هم هست که نسبتا گرونه)، و چند تا قلعه و برج (اسماشون رو از بر نیستم) که اگر از هتلدار بپرسید بهتون آدرس میده. با تور لیدر هم میشه هماهنگ کنید شما رو بگردونه. فقط روز اول با خرج خودتون برید بگردید، تاکسی سواری کنید و غذای بیرون بخورید، تا قیمت دستتون بیاد. این جوری میفهمید که رقمی که تور لیدر برای گردش در شهر (و دادن ناهار) میخواد، میارزه یا نه.
- غذای محلی: ترکیه ممکلت اسلامیه (عین جملهای بود که یکی به من گفت، وقتی بهش گفتم که یکی از افراد تور ما، راجع به حلال بودن گوشت سوال میکنه)! گوشتها حلالن، و معمولا گوشت گاو یا گوسفند هستن (من گوشت بز ندیدم اما میگن هست). غذاهای مطلوب معمولا این ها هستن: Döner kebab که همون کباب ترکی باشه، Urfa kebab که شبیه کباب کوبیده ماست اما خیلی خوشمزهتر، و Iskander kebab که چون در دو جای مختلف به دو شکل مختلف دیدمش، نمیدونم کدومش رو براتون توصیف کنم (یکیشون شبیه کباب برگ بود، یکی دیگه شبیه کباب برگی که توی سوپ غوطهور شده باشه!)
- غذای فرنگی: شعبههای KFC و McDonald و Pizza Hot و غیره رو در شهر میتونید پیدا کنید؛ بیشتر در محلهای شلوغ (از جمله نزدیکای سفارت) و پاساژهای بزرگ (از جمله اونی که پایین برج Atakule بود) شعبه دارن.
- آب: انگار بیشتر هتلها اجازه نمیدن از بیرون آب بخری بیاری توی هتل. آب رو اگر بیرون بخرین، تقریبا قیمت ایرانه. یک بطری یک و نیم لیتری حدود سیصد تومن میشه. من البته آب Hayat Su هم دیدم که شش لیتری حدود هزار تومن بود! اگر از خود هتل آب بخرین، پنج تا ده برابر باید پول بدین!
- خرید: در مورد خرید هنوز اطلاعاتم کامل نیست اما مهمترین مراکز خرید ظاهرا اینها هستن: AnkaMall که خیلی شیک اما خیلی گرونه و پر از اجناس مارک دار، Panora که باز هم شیک و گرونه اگر چه من تونستم سوغاتیهای خوبی (لباس) از اونجا بخرم، Karum که هنوز نرفتم، Armada که نرفتم اما شنیدم مثل پانورا هستش و حتی گرونتر، CEPA mall که هنوز نرفتم، و قسمتی از مجاورات بلوار آتاتورک و محدوده Kızılay که در این آخری هم چیزهای زیادی خریدم (ارزونتر از موارد قبلی هستش، حالت بازار داره ولی چند تا پاساز هم داره، و برای پیدا کردن جنس خوب باید بگردین و خیلی بنده مارک و برند نباشین).
فعلا همینقدر وقت داشتم بنویسم. بعدا تکمیل میکنم. هر کسی هر سوالی داره (از جمله سوالهای متفاوت) همینجا یا به صورت پیغام از من بپرسه؛ من در قسمتهای بعدی سفرنامه، حتما توضیح خواهم داد.