2014-07-04 ساعت 20:33
2- تجربه کاری ایران و اشتغال در آمریکا:
با مطالعه این تاپیک پی میبریم که این سوال جزو اولین و احتمالا منطقی ترین سوالاتی است که مطرح میشود که مثلا من در ایران فلان کار را کردم یا فلان سمت را داشتم حال آیا برای من در آمریکا کاری هست؟ در این مورد نیز قطعا نمیتوان اظهار نظر قاطع کرد ولی از نظر من چون نحوه کاریابی و پیشرفت شغلی افراد در ایران و آمریکا متفاوت است یک سری شاخصه های مشترکی میتوان یافت که میتواند کارا باشد. چون جمع حاضر همه برقی هستیم من برای ملموس تر شدن قضیه ازمفهوم توان اکتیو و توان راکتیو کمک میگیرم. یکی از تفاوتهای پیشرفت شغلی در ایران با آمریکا این است که در ایران یک فرد میتواند با صرف توان راکتیو به سطوح بالای شغلی نایل گردد. به عنوان مثال اگر موقعیت شغلی که الان دارید ناشی از داشتن رابطه فامیلی با فردی خاص یا یا ناشی از داشتن یا برعکس نداشتن منش سیاسی اعتقادی یا مذهبی خاص بوده ویا برای حفظ آن نیازمند پارامترهایی غیر از توانایی های فردی هستید پس شما برای شغل حاضرتان بیش از آن که توان اکتیو صرف کرده باشین توان راکتیو مصرف کرده اید و این به کار جامعه جدیدی که انتخاب کرده اید نمی اید. پارامتر دیگر از نظر من نوع کاری است که انجام میدهید به عنوان مثال اگر شغل شما نیازمند این است که در دیتیل کار کنین حالا هر دیتیلی مثلا طراحی نقشه اسکماتیک ویا مثلا کار کردن روی زمان بندی پروژه احتمال سریعتر کار پیدا کردن شما بیش از کسی است که مثلا در فلان شرکت وابسته به دولت ویا یک شرکت فامیلی بدون آنکه از جزییات کاری که انجام میشود اطلاعی داشته باشد صرفا با دانستن کلیات دارای سمتهای دهان پرکنی چون مدیر اجرایی یا سرپرست پروژه است ولی عملا به رتق و فتق کارهای اداری مشغول است. و این درواقع تفاوت دیگری از کار در اینجاست که هرچه مرتبه شغلی فرد بالاتر میرود اطلاعاتش درمورد جزییات بیشتر میشود ولی در ایران لزوما به این شکل نیست.
با مطالعه این تاپیک پی میبریم که این سوال جزو اولین و احتمالا منطقی ترین سوالاتی است که مطرح میشود که مثلا من در ایران فلان کار را کردم یا فلان سمت را داشتم حال آیا برای من در آمریکا کاری هست؟ در این مورد نیز قطعا نمیتوان اظهار نظر قاطع کرد ولی از نظر من چون نحوه کاریابی و پیشرفت شغلی افراد در ایران و آمریکا متفاوت است یک سری شاخصه های مشترکی میتوان یافت که میتواند کارا باشد. چون جمع حاضر همه برقی هستیم من برای ملموس تر شدن قضیه ازمفهوم توان اکتیو و توان راکتیو کمک میگیرم. یکی از تفاوتهای پیشرفت شغلی در ایران با آمریکا این است که در ایران یک فرد میتواند با صرف توان راکتیو به سطوح بالای شغلی نایل گردد. به عنوان مثال اگر موقعیت شغلی که الان دارید ناشی از داشتن رابطه فامیلی با فردی خاص یا یا ناشی از داشتن یا برعکس نداشتن منش سیاسی اعتقادی یا مذهبی خاص بوده ویا برای حفظ آن نیازمند پارامترهایی غیر از توانایی های فردی هستید پس شما برای شغل حاضرتان بیش از آن که توان اکتیو صرف کرده باشین توان راکتیو مصرف کرده اید و این به کار جامعه جدیدی که انتخاب کرده اید نمی اید. پارامتر دیگر از نظر من نوع کاری است که انجام میدهید به عنوان مثال اگر شغل شما نیازمند این است که در دیتیل کار کنین حالا هر دیتیلی مثلا طراحی نقشه اسکماتیک ویا مثلا کار کردن روی زمان بندی پروژه احتمال سریعتر کار پیدا کردن شما بیش از کسی است که مثلا در فلان شرکت وابسته به دولت ویا یک شرکت فامیلی بدون آنکه از جزییات کاری که انجام میشود اطلاعی داشته باشد صرفا با دانستن کلیات دارای سمتهای دهان پرکنی چون مدیر اجرایی یا سرپرست پروژه است ولی عملا به رتق و فتق کارهای اداری مشغول است. و این درواقع تفاوت دیگری از کار در اینجاست که هرچه مرتبه شغلی فرد بالاتر میرود اطلاعاتش درمورد جزییات بیشتر میشود ولی در ایران لزوما به این شکل نیست.
شماره کیس:2012AS00070XXX
تاریخ رویت قبولی:July 15th
تاریخ ارسال فرمهای سری اول:August 27th
کنسولگری : آنکارا
تاریخ کارنت شدن کیس:June 2012
تاریخ مصاحبه : اواخر July
تاریخ صدور ویزا: روز مصاحبه
تعداد نفرات : 2 نفر
انجمن مهندسین برق مهاجرسرا
تاریخ رویت قبولی:July 15th
تاریخ ارسال فرمهای سری اول:August 27th
کنسولگری : آنکارا
تاریخ کارنت شدن کیس:June 2012
تاریخ مصاحبه : اواخر July
تاریخ صدور ویزا: روز مصاحبه
تعداد نفرات : 2 نفر
انجمن مهندسین برق مهاجرسرا