آمریکا یا انگلستان ؟

[zer0c00l]

سلام دوستان با عرض پوزش از مدیران بنده دسترسی ایجاد این تاپیک رو در
بخش گفتگوهای آزاد نداشتم .

من بین یه دو راهی آمریکا یا انگلستان گیر کردم هر دو فرصت هم میتونم پیش ببرم.

میخوام از دوستان خواهش کنم تمامی نظرات و پیشنهاداتشون رو با ذکر دلیل بدون هیچ نو جبهه گیری نسبت به کشوری خاص در مورد وضعیت و پیشرفت یک مهاجر ایرانی از هر لحاظ قابل مقایسه در یکی از این دو کشور را اینجا بگذارند.

با تشکر

[wushu kung fu]

سلام دوستان با عرض پوزش از مدیران بنده دسترسی ایجاد این تاپیک رو در
بخش گفتگوهای آزاد نداشتم .

من بین یه دو راهی آمریکا یا انگلستان گیر کردم هر دو فرصت هم میتونم پیش ببرم.

میخوام از دوستان خواهش کنم تمامی نظرات و پیشنهاداتشون رو با ذکر دلیل بدون هیچ نو جبهه گیری نسبت به کشوری خاص در مورد وضعیت و پیشرفت یک مهاجر ایرانی از هر لحاظ قابل مقایسه در یکی از این دو کشور را اینجا بگذارند.

با تشکر

دوست عزیز سوالتون مثل این میمونه که شما میخواید ازدواج کنید و از ما میپرسید دختر زری خانوم رو بگیرم یا اقدس خانوم
کلا یه سوالی کاملا شخصی ولی من در حدی که میدونم کمکتون میکنم

از دیدگاه من انگلستان خوب نیست چون تا اونجا که من میدونم مردمی کاملا نژاد پرست داره (کلا اروپا اینطوریه اوه آلمان رو که دیگه نگو ) و شما تا ابد یه خارجی میمونید هواش همیشه بارونی و همین باعث میشه شما بعد از مدتی کاملا سرد و افسرده شید موقعیت های پیشرفت ار دیدگاه من تو ی آمریکا خیلی خیلی بالاتر از انگلستان است لهجه ی بریتیش واقعا مسخرس

این ها دلایل من بود البته بازم میگم این یه سوال کاملا شخصی و کسی بهتر از خودتون نمیتونه جواب بده !

[aidazamani]

سلام دوستان با عرض پوزش از مدیران بنده دسترسی ایجاد این تاپیک رو در
بخش گفتگوهای آزاد نداشتم .

من بین یه دو راهی آمریکا یا انگلستان گیر کردم هر دو فرصت هم میتونم پیش ببرم.

میخوام از دوستان خواهش کنم تمامی نظرات و پیشنهاداتشون رو با ذکر دلیل بدون هیچ نو جبهه گیری نسبت به کشوری خاص در مورد وضعیت و پیشرفت یک مهاجر ایرانی از هر لحاظ قابل مقایسه در یکی از این دو کشور را اینجا بگذارند.

با تشکر

هموطن عزیز همانطور که دوست دیگری در پاسخ نخست اشاره کرده اند انتخاب یک کشور برای مهاجرت گاهی اجباریه گاهی انتخابی که در مورد شما حداقل بین این دو کشور قدرت انتخاب دارید.من بهتون پیشنهاد میکنم اگر براتون ممکنه به هر دو کشور ابتدا یک سفر توریستی داشته باشید. در صورت امکان در مکانی اسکان بگیرید که نیازمند این باشد که خودتان ماشین اجاره کنید و از سوپر خرید بکنید و صرفا توریستی محض نباشه و اگر هم در منزل دوستان یا اقوام میخواهید مستقر باشید از ایشان خواهش کنید که اجازه دهند یک سری کارها را ( رفتن به سوپر و خرید,گاها رانندگی و بنزین زدن,هر از گاهی تنها ماندن و کل مدت سفرتان به میهمانی و دور هم جمع بودن نگذردو...) این بهترین راه برای شما از نظر منه که خودتون تجربه کنید , و اگر نظر شخصی من را بخواهید من مدت زیادی در اروپا زندگی کردم و در نهایت تصمیم گرفتم که به امریکا مهاجرت کنم. شاید اگر سالها پیش من هم کسی را داشتم یا اصلا اینترنتی بود و چنین سایتهایی هرگز اروپا را انتخاب نمیکردم یا حداقل بعد از مدت کوتاهی از اروپا بعنوان سکوی پرش استفاده میکردم و زودتر به امریکا میرفتم.مطلبی که هموطن دیگرمون در ارتباط با آب و هوا هم اشاره کردند را لطفا جدی بگیرید, که اصولا این همه باد و باران و ابر با روحیات ما ایرانیها که چهار قصل سال را در کشورمان از کودکی تجربه کردیم همخوانی ندارد و به مرور مشکلات بزرگی رو میتونه بوجود بیاره. موفق باشید

[zer0c00l]

ممنون از جواب ها و نظرات دوستان محترم

من به همه چیز فکر میکنم حتی به شرایط بازنشستگی در هر دو کشور ! به کوچکترین شرایط
مثلا اگر شما در انگلیس بیکار باشید چه مزایایی میگیرید از دولت بیمه و ... اما در آمریکا چه ؟ و چیزای دیگه . . . .
آب و هوای بد تر از انگلیس هم تو ایران داریم شما همین امسال دیدین آب و هوای زنجان رو یا اینکه شمال رو که دیگه نگو . . . ؟
واینکه کلا من میبینم اینقدر ایرانی ها چطور سالهاست تو اون آب و هوا مشکلی ندارند ! و حتی ایرانی هایی هستند که در ایالت های سرد سیر آمریکا مثل آلاسکا و ... دوام آوردند .
کلا تنها چیز خوبی که خدا تو وجود انسان گذاشته عادته که اگر نبود
همه ی ما از بین میرفتیم . . .
ولی کلا عاشق سیستم آمریکایی هستم . . .
و اینکه هنوز کلا دو دلم . . . .

[m9780]

سلام
به نظر بنده سوال شما خیلی کلی هست!!!
اول انتظاراتتونرو بفرمایید تا بیشتر بشه راهنمایی کرد!

اما من در کل بخاطرم مهاجرت پذیر بودن مردم و جامعه امریکا، اماریکا رو انتخاب میکنم

[nimanj]

دوست عزیز من هیچکدوم رو تجربه نکردم ولی مطالعه در مورد هردو کشور خیلی داشتم، از مستندهای تجربی و خاطره تا تاریخ هزارسال پیش بریتانیا تا بیانیه ی آزادی امریکا!
من شخصا عاشق لندن هستم و یه لحظه اش رو با دنیا عوض نمیکنم. در هرحال از تعصب بیایم بیرون، انتخابش به خودت بستگی داره.
با وجود دوستان با تجربه جسارت نشه یکم توضیح بدم، حالا چیزی که خودم میدونم.
توی بریتانیا اگه دستات رو با دستبند ببندی به میدون یا خیابونی اگه ادامه بدی تا نخست وزیرش میاد ببینه چه مرگته، ولی توی امریکا براحتی میتونی از گرسنگی بمیری و تازه میشی جزو هزاران بی خانمان های مرده! امیدوارم منظورم رو گرفته باشی.
و بریتانیا (نگید انگلیس: اصلا همچین کلمه ای وجود نداره!) الکي بین ماها معروف شده به نژادپرستی. مردم بریتانیا وطن دوستند و به تاریخشون بسیار احترام قائلند. و اینم بگم اگر به یه بریتیش بگی اروپایی بهش بر میخوره! ولی به ماچه. باید بدونی برنامه ی خودت چیه.
و اینم درسته امریکا دنیای دیگه اییه (البته نه معدن ایرانیهاش!) و سرزمین فرصتهاست!
من اگه بخوام بنویسم یه کتاب میشه، شما بگو میخوای چی کار کنی، اعتقاداتت چیه، چقدر مذهبی هستی، چه انتظاری داری از دولت، کارت چیه و کلا میخوا چیکار کنی، تا من بهتر بتونم راهنماییت کنم.
(بازم میگم حرفای من تجربی نیست و همش از مطالعاته، البته مطالعات دقیق و اغلب خوندن تجربیات دیگران)

[ستاره شناس کوچولو]

سلام دوستان. اینکه میگیدامریکاسرزمین فرصتهاست رومن نمیفهمم ...بیشترتوضیح میدید؟ دوستی دارم که معتقده دراروپاادم پیشرفت نمیکنه ولی درامریکا برعکس! میگه اروپاگرونیه وامریکا نه ...شماچی فکرمیکنید؟

[h4di]

شما انگلستان رو میتونید با یکی از ایالتهای آمریکا مقایسه کنید. چون هر ایالت از لحاظ وسعت و در آمد در حکم یک کشور هست. وقتی با کل آمریکا مقایسه میکنید مسلما آمریکا جای بهتری برای انتخاب کردن میشه. شما در انگلستان یک شهر اصلی دارید به نام لندن که مرکزیت تمام امور در اونجا هست ولی در آمریکا انتخابهای متعددی هست و دست شما خیلی باز تره. هوای سرد میخواهید تشریف میبرید شمال. گرم تشریف میبرید جنوب. شرقش یه فرهنگ داره غربش یه فرهنگ دیگه. با تمام اینها تنها مشکل آمریکا به نظر من بیمه و مساله نبودن ثبات شغلی هست. امروز شما مدیری. فردا شاید بیل زن باشی. من نمیدونم وضعیت در انگلستان چگونه هست ولی فکر میکنم از این نظر ها بهتر باشه. به هر حال هر جایی یه خوبی هایی داره و یک بدی هایی. اما برای مهاجر معمولی ایرانی به نظر من آمریکا مناسب تره. مگر ملاک هایی خاص مد نظر داشته باشید.

[الهه سابق]

سلام دوستان. اینکه میگیدآمریکاسرزمین فرصتهاست رومن نمیفهمم ...بیشترتوضیح میدید؟ دوستی دارم که معتقده دراروپاادم پیشرفت نمیکنه ولی درآمریکا برعکس! میگه اروپاگرونیه وآمریکا نه ...شماچی فکرمیکنید؟

سوال خوبی کردین. من قبلا هم گفتم، آمریکا سرزمین فرصتهاست، واسه افراد خاص نه افراد معمولی مثل من. فرض کن یه خانوم بخواد خواننده بشه، یا یه نفر طراحی مد رو دوست داره، یا یه نفر ایده های بزرگی تو زمینه های علمی یا صنعتی داره. خوب اینگونه افراد توی ایران نمیتونن به خواسته هاشون برسن. واسه این افراد آمریکا سرزمین فرصتهاست. ولی من اگه برم آمریکا چه فرصتی واسم ایجاد شده؟ این که از شغل مهندسی برم گارسون بشم یا زمین شور بشم فرصته؟؟؟
نه دوست عزیز، آمریکا واسه افراد خلاق با ایده های بزرگ سرزمین فرصتهاست. اگه بحث پول درآوردنه که هیچ جا مثل ایران نمیشه پول درآورد.
آمریکا خوبه ولی واسه کسی که هدف خاصی داشته باشه که نتونه توی ایران به اون هدفش برسه

[ehsan99]

من بین یه دو راهی آمریکا یا انگلستان گیر کردم هر دو فرصت هم میتونم پیش ببرم.

میخوام از دوستان خواهش کنم تمامی نظرات و پیشنهاداتشون رو با ذکر دلیل بدون هیچ نو جبهه گیری نسبت به کشوری خاص در مورد وضعیت و پیشرفت یک مهاجر ایرانی از هر لحاظ قابل مقایسه در یکی از این دو کشور را اینجا بگذارند.

با تشکر

اگه امکان مهاجرت به هر دو کشور رو داريد بايد يه بررسی بکنيد که به چه شکل قراره مهاجرت کنيد
من چند مورد رو مثال ميزنم و آمريکا و انگلستان رو مقايسه ميکنم

مثلا بفرض که شما ميخوای دانشجويی مهاجرت کنی.در اين حالت انگليس و آمريکا هر دو گزينه های بسيار مناسبين چون بهترين دانشگاه های جهان بين اين دو کشور تقسيم شدن. شما در هر ليستی 20 ، 25 دانشگاه اول رو از اين دو کشور ميبينی . اما هزينه زندگی دانشجويی در انگلستان بسيار بالاست چون انگليس کشور بسيار گرانيه. هزينه تحصيل هم بسيار بالاست. گرفتن ويزای تحصيلی هم اينروز ها با شرايطی که پيش اومده اگه سخت تر از آمريکا نباشه، آسون تر نيست. در ضمن بخاطر شرايط بد اقتصادی دانشگاه ها زياد پول ندارن پس گرفتن فاند برای يک دانشجوی اينتر نشنال تقريبا غير ممکنه

در ضمن بايد ديد هدف از گرفتن از ويزای تحصيلی چيست. اگه هدف مهاجرته باز من فکر ميکنم آمريکا گزينه بهتريه.چون باز بخاطر شرايط اقتصادی قوانين ضد مهاجرتی به شکلی وضع شدن که به اين راحتيها کار به يک فارغ التحصيل اينترنشنال نميدن. ويزايی بود بنام ويزای post study که به دانشجو اجازه ميداد بعد از گرفتن مدرک دو سال انگليس بمونه که اين ويزا هم برداشته شد
نتيجه اينکه بعد از گرفتن مدرک اگه جاب داشتين که تغيير ميدين به ويزای کاری و اگه نه بايد برگردين. جاب پيدا کردن هم بسيار بسيار مشکل شده چون home office انگلستان هر جابی رو برای skill worker قبول نميکنه

در آمريکا اوضاع کاری بهتره و احتمال گرفتن جاب بيشتره اما هنوز که هنوز بخصوص در بسياری از رشته های فنی به طرف ويزای single entry ميدن

-
حالت دوم مهاجرت کاريست که باز من فکر ميکنم آمريکا بهتر باشه چون موقعيت شغلی بيشتری هست. در انگلستان الان کار برای انگليسی نيست و خيلی سخت ميشه کار پيدا کرد.ديگه چه برسه به خارجی
..خيلی بد ويزا ميدن و طرف هم همش آويزون صاحب کارست .خوبی آمريکا اينه که صاحب کار ميتونه بعد از مدتی برای شخص تقاضای گرين کارت بکنه در حاليکه انگلستان به اين شکل نيست و فکر کنم 5 سال طول ميکشه. ويزای کاری آمريکا باز single entry هست
-

ميشه از طريق ازدواج به آمريکا و انگلستان رفت. از اين نظر هم باز آمريکا گزينه بهتريه چون اگه طرف مقابل سيتيزن باشه مهاجر خيلی سريع گرين کارت ميگيره در حاليکه در انگلستان بر طنق قوانين جديد که امسال وضع شد طرف 5 سال در انگلستان مثل يک مهمان ميمونه و هيچ حق و حقوقی به طرف تعلق نميگيره
پس باز آمريکا گزينه بهتريه

-
نهايتا ممکنه طرف بخواد به صورت پناهندگی انگليس يا آمريکا بره. در اين حالت بايد به تفاوت های سيستم دو کشور نگاه کرد

آمريکا کشوريست با نظام سرمايه داريی که کمک دولت آنچنان درش تعريف شده نيست.مردم ماليات کمتر ميدن و در ازاش پول بيمه درمانی و پول همه چيز رو بايد خودشون بدن.دولت به کسی خونه نميده. به کسی پول نميده
اما انگلستان يک کشور سوسياليستيست که خيلی چيز ها درش مجانيست. در انگلستان هزينه های درمانی مجانيست. در انگلستان بی خانمان وجود نداره. شما حتی اگه کار نداشته باشی بهت حقوق ميدن و اگه خونه نداشته باشی شهرداری شهرت پول اجاره خونت رو ميده
نتيجه گرفتن گرين کارت در آمريکا اينه که با گرين کارت شخص در آمريکا اجازه کار داره و از معدود خدمات دولتی ميتونه استفاده کنه
در حاليکه گرفتن اقامت در انگلستان يعنی افتادن تو بشکله عسل . يعنی اينکه شما بدون اينکه يک پنی در اين کشور خرج کنی بهت خونه ميدن .ميشه در هر دانشگاهی تحصيل کرد و کلا کنترل زندگی رو دست خودت ميگيری بدون اينکه يک ريال از ايران خرج کنی. مشکلش چيه، مشکل اينه که اين زندگی يک زندگی بخور نميره و اگه زمانی طرف سر کار بره اونوقت روی ديگه سيستم سوسياليستی رو ميبينيه . سيستمی که همه حقوق و درامد رو خرج ماليات دولتی ميکنه

گرفتن اقامت دائم در انگلستان اصلا به اين راحتيها نيست و با تحصيلی و کاری و ازدواج به اين راحتيها نميشه بهش رسيد . از طريق سرمايه داری هم احتياج به 1 ميليون پوند داره اما پناهندگی سريعترين راه رسيدن به اين اقامته که خوب البته ريسک خودش رو هم داره. با توجه به سخت شدن قوانين در انگلستان يه قانون نآنوشته اينجا وجود داره که ميگه شما با هر ويزايی غير از پناهندگی وارد اين کشور بشی راحت بگم ولمعطلی و اين يکی از مهمترين دلايليست که خود من با بردن لاتاری با دمم گردو ميشکونم

--
اين مقايسه دو کشور از لحاظ سختی و آسونی ويزا و کار و ...

اما چی انگليس خوبه چی آمريکا خوبه

تو امريکا شما هر آب و هوايی رو در هر ايالتی ميتونی پيدا کنی اما انگليس از شمال تا جنوبش کلا 2 درجه اختلاف دما داره. هوا معمولا بارونی ، محيط مرطوب و بادهای بدی هم داره.از آفتاب هم خبری نيست.البته يه خوبی که داره اينه که مثل خيلی از کشور های اروپايی در زمستان خيلی سرد نميشه . مثل شمال خودمون ميمونه. اما آمريکا هر ايالتش ممکنه زمين تا آسمون با ايالت ديگه فرق داشته باشه

اگه کسی ميخواد اروپا زندگی کنه انگلستان بهترين انتخاب برای مهاجرته چون پايين ترين ميزان نژاد پرستی رو شما در اين کشور ميبينی. مردم بسيار بسيار با فرهنگی داره که خيلی چيز ها ميشه ازشون ياد گرفت. قوانين ضد نژاد پرستی بسيار سفت و سختی وجود داره و از اين نظر اوضاع حتی از آمريکا هم بهتره اما يه نکته اي اين وسط هست.آمريکا 300 ساله که آمريکاست اما انگليس تاريخ داره، گذشته داره . بالاخره از اول مال اين مردم بوده. پس نهايتا شما در انگسلتان يک خارجی هستی حتی اگه سعی کنی عين اونها بشی. کالچر و فرهنگ انگليسی يه چيز تعريف شدست در حاليکه آمريکايی نداره همچين چيز هايی از خودش پس يه مهاجر در آمريکا سريعتر جا می افته
چون ميدونه داره جايی زندگی ميکنه که صاحابی نداره. تاريخی نداره. تعصبی روش آنچنان وجود نداره. به يه انگليسی بگی برو برای کمپانی سيمنز آلمان کار کن شايد نره چون کمپانی آلمانيه اما به يه آمريکايی بگی برو برای فلان کمپانی ژاپنی کار کن ممکن با کله بره چون نگاه ميکنه کی پول بيشتر ميده
اين کالچر و قدمت خيلی جاها مشکل سازه. چون اونها دوست دارن با يه آدمی که اين کالچر رو ميشناسه و در خونشه ارتباط روزانه داشته باشن. اينرو اصلا نبايد پای نژاد پرستی گذاشت. نتيجه اينکه اگه يه انگليسی و يه خارجی از همه لحاظ با هم برابر باشن,يا حتی انگليسی کمی پايين تر باشه, اونها انگليسی رو ميگيرن چون باهاش راحت ترن. مثل ما ايرانيها . ما هم دقيقا همين جوری هستيم
آمريکايی ها معروفه که خونگرم ترن و انگليسيها مقرراتی تر و اين بر ميگرده به مراودات فرهنگی که آمريکايی ها با نژاد ها و فرهنگ های مختلف داشتن. به هر حال آمريکا يک کشور مهاجر پذيره. انگلستان هم يه کشور کالا مولتی کالچره و هر فرهنگ و زبان و نژادی رو درش مينينی اما نهايتا کشور انگلو ساکسون هاست پس اگه اونها ببينن تعداد مهاجر ها زياد شده و مهاجر ها train نشدن برای زندگی انگليسی جلوش رو ميگيرن در حاليک در آمريکا اينجوری نيست

محيط شهری در انگليس و آمريکا در ساختار يکسانه. يه مرکز کوچيک با کانتی های اطراف که هر کانتی سنتر خودش رو داره . با اين تفاوت که در انگلستان همه چيز سايزه s و در آمريکا XXlarge . در آمريکا هم چيز نو و شيکه اما در انگلستان سنتی با طرح قديمی و آجر های قرمز زنگ

در آمريکا شما کلا چند شهر بزرگ مادر شهر ميبينی و در انگلستان هم دقيقا به همين شکله. در آمريکا نيويورک و شيکاگو و سان فرانسيسکو با تعريف شهری که ما در ايران داريم ، واقعا شهر شناخته ميشن و در انگلستان هم لندن و ليدز و بيرمينگهام و منچستر

خيلی چيز هايی که در انگلستان بسيار بسيار مهمن در آمريکا اصلا وجود ندارن.مثل سرويس حمل و نقل عمومی که در انگلستان کاملا فراگيره اما در آمريکا اصلا وجود خارجی نداره و بدون ماشين اصلا زندگی نميچرخه.اينم برميگرده به تفاوت های جغرافيايی


اگه شما دنبال کشوری باشه که مردمش عقل و شعور و فهم بيشتری داشته باشن مطمئنا انگليس گزينه بهتريه . چون انگليسيها بسيار دموکرات تر، بی دين تر و آدم های فهميم تر و آگاه ترين. از مسائل روز دنيا خبر دارن. خيلی چيز ها براشون مهمه در حاليکه آمريکايی ها در خيلی از اين چيز ها يه گاو بتمام معنا هستن که تنها چيزی که ميبينن و باور ميکنن همون چيز هاييست که در رسانه هاشون ميبينن.

نهايتا اين احساس شخصی منه. اگه شما بتونی در آمريکا کار پيدا کنی آمريکا بهترين جاست. اما اگه تخصص آنچنانی ندری و ميتونی سريع اقامت انگلستان رو بگيری ، انگلستان جای بهتريست چون حمايت دولتی بسيار خوبی داری و زياد دغدغه زندگی نداری . اما گفتم کسی که در آمريکا کار داره کيف دنيا رو ميبره و بهترين ابزار برای لذت بردن از زندگيش براش فراهمه. هوای عالی ، زندگی مدرن . مکان های تفريحی منحصر بفرد و بسيار ارزان مثلا لاس وگاس. در حاليکه انگليسی در اين هوای داغون تنها سرگرميش مست کردن آخر هفتش تو باره

[مهاجر بریتانیا]

من در لندن زندگی میکنم، توضیحاتت درباره اینجا عالی بود، گفتم بهتر تایید کنم شاید برای دیگران مفید باشه فقط یک نکته اون هم اینکه دانشگاه الان مجانی نیست و وام میتونید بگیرید که بعد از این که سر کار رفتید، کم کم پس میدید. باز هم ممنون از این اطلاعات که در اختیار دیگران گذاشتی

[quote='zer0c00l' pid='158369' dateline='1333010936']


اين مقايسه دو کشور از لحاظ سختی و آسونی ويزا و کار و ...

اما چی انگليس خوبه چی آمريکا خوبه

تو امريکا شما هر آب و هوايی رو در هر ايالتی ميتونی پيدا کنی اما انگليس از شمال تا جنوبش کلا 2 درجه اختلاف دما داره. هوا معمولا بارونی ، محيط مرطوب و بادهای بدی هم داره.از آفتاب هم خبری نيست.البته يه خوبی که داره اينه که مثل خيلی از کشور های اروپايی در زمستان خيلی سرد نميشه . مثل شمال خودمون ميمونه. اما آمريکا هر ايالتش ممکنه زمين تا آسمون با ايالت ديگه فرق داشته باشه

اگه کسی ميخواد اروپا زندگی کنه انگلستان بهترين انتخاب برای مهاجرته چون پايين ترين ميزان نژاد پرستی رو شما در اين کشور ميبينی. مردم بسيار بسيار با فرهنگی داره  که خيلی چيز ها ميشه ازشون ياد گرفت. قوانين ضد نژاد پرستی بسيار سفت و سختی وجود داره و از اين نظر اوضاع حتی از آمريکا هم بهتره اما يه نکته اي اين وسط هست.آمريکا 300 ساله که آمريکاست اما انگليس تاريخ داره، گذشته داره . بالاخره از اول مال اين مردم بوده. پس نهايتا شما در انگسلتان يک خارجی هستی حتی اگه سعی کنی عين اونها بشی. کالچر و فرهنگ انگليسی يه چيز تعريف شدست در حاليکه آمريکايی نداره همچين چيز هايی از خودش پس يه مهاجر در آمريکا سريعتر جا می افته
چون ميدونه داره جايی زندگی ميکنه که صاحابی نداره. تاريخی نداره. تعصبی روش آنچنان وجود نداره. به يه انگليسی بگی برو برای کمپانی سيمنز آلمان کار کن شايد نره چون کمپانی آلمانيه اما به يه آمريکايی بگی برو برای فلان کمپانی ژاپنی کار کن ممکن با کله بره چون نگاه ميکنه کی پول بيشتر ميده
اين کالچر و قدمت خيلی جاها مشکل سازه. چون اونها دوست دارن با يه آدمی که اين کالچر رو ميشناسه و در خونشه ارتباط روزانه داشته باشن. اينرو اصلا نبايد پای نژاد پرستی گذاشت. نتيجه اينکه اگه يه انگليسی  و يه خارجی از همه لحاظ با هم برابر باشن,يا حتی انگليسی کمی پايين تر باشه, اونها انگليسی رو ميگيرن چون باهاش راحت ترن. مثل ما ايرانيها . ما هم دقيقا همين جوری هستيم
آمريکايی ها معروفه که خونگرم ترن و انگليسيها مقرراتی تر و اين بر ميگرده به مراودات فرهنگی که آمريکايی ها با نژاد ها و فرهنگ های مختلف داشتن. به هر حال آمريکا يک کشور مهاجر پذيره. انگلستان هم يه کشور کالا مولتی کالچره و هر فرهنگ و زبان و نژادی رو درش مينينی اما نهايتا کشور انگلو ساکسون هاست پس اگه اونها ببينن تعداد مهاجر ها زياد شده و مهاجر ها train  نشدن برای زندگی انگليسی جلوش رو ميگيرن در حاليک در آمريکا اينجوری نيست

محيط شهری در انگليس و آمريکا در ساختار يکسانه. يه مرکز کوچيک با کانتی های اطراف که هر کانتی سنتر خودش رو داره . با اين تفاوت که در انگلستان همه چيز سايزه s و در آمريکا XXlarge . در آمريکا هم چيز نو و شيکه اما در انگلستان سنتی با طرح قديمی و آجر های قرمز زنگ

در آمريکا شما کلا چند شهر بزرگ مادر شهر ميبينی و در انگلستان هم دقيقا به  همين شکله. در آمريکا نيويورک و شيکاگو و سان فرانسيسکو با تعريف شهری که ما در ايران داريم ، واقعا شهر شناخته ميشن و در انگلستان هم لندن و ليدز و بيرمينگهام و منچستر

خيلی چيز هايی که در انگلستان بسيار بسيار مهمن در آمريکا اصلا وجود ندارن.مثل سرويس حمل و نقل عمومی که در انگلستان کاملا فراگيره اما در آمريکا اصلا وجود خارجی نداره و بدون ماشين اصلا زندگی نميچرخه.اينم برميگرده به تفاوت های جغرافيايی


اگه شما دنبال کشوری باشه که مردمش عقل و شعور و فهم بيشتری داشته باشن مطمئنا انگليس گزينه بهتريه . چون انگليسيها بسيار دموکرات تر، بی دين تر و آدم های فهميم تر و آگاه ترين. از مسائل روز دنيا خبر دارن. خيلی چيز ها براشون مهمه در حاليکه آمريکايی ها در خيلی از اين چيز ها يه گاو بتمام معنا هستن که تنها چيزی که ميبينن و باور ميکنن همون چيز هاييست که در رسانه هاشون ميبينن.

نهايتا اين احساس شخصی منه. اگه شما بتونی در آمريکا کار پيدا کنی آمريکا بهترين جاست. اما اگه تخصص آنچنانی ندری و ميتونی سريع اقامت انگلستان رو بگيری ، انگلستان جای بهتريست چون حمايت دولتی بسيار خوبی داری و زياد دغدغه زندگی نداری . اما گفتم کسی که در آمريکا کار داره کيف دنيا رو ميبره و بهترين ابزار برای لذت بردن از زندگيش براش فراهمه. هوای عالی ، زندگی مدرن . مکان های تفريحی منحصر بفرد و بسيار ارزان مثلا لاس وگاس. در حاليکه انگليسی در اين هوای داغون تنها سرگرميش مست کردن آخر هفتش تو باره

[penguinsjr]

سلام
مهاجرت به روش نیروی متخصص به کشور امریکا راحت تره یا انگلستان؟

[m_f_sky]

دوست عزیز من هیچکدوم رو تجربه نکردم ولی مطالعه در مورد هردو کشور خیلی داشتم، از مستندهای تجربی و خاطره تا تاریخ هزارسال پیش بریتانیا تا بیانیه ی آزادی آمریکا!
من شخصا عاشق لندن هستم و یه لحظه اش رو با دنیا عوض نمیکنم. در هرحال از تعصب بیایم بیرون، انتخابش به خودت بستگی داره.
با وجود دوستان با تجربه جسارت نشه یکم توضیح بدم، حالا چیزی که خودم میدونم.
توی بریتانیا اگه دستات رو با دستبند ببندی به میدون یا خیابونی اگه ادامه بدی تا نخست وزیرش میاد ببینه چه مرگته، ولی توی آمریکا براحتی میتونی از گرسنگی بمیری و تازه میشی جزو هزاران بی خانمان های مرده! امیدوارم منظورم رو گرفته باشی.
و بریتانیا (نگید انگلیس: اصلا همچین کلمه ای وجود نداره!) الکي بین ماها معروف شده به نژادپرستی. مردم بریتانیا وطن دوستند و به تاریخشون بسیار احترام قائلند. و اینم بگم اگر به یه بریتیش بگی اروپایی بهش بر میخوره! ولی به ماچه. باید بدونی برنامه ی خودت چیه.
و اینم درسته آمریکا دنیای دیگه اییه (البته نه معدن ایرانیهاش!) و سرزمین فرصتهاست!
من اگه بخوام بنویسم یه کتاب میشه، شما بگو میخوای چی کار کنی، اعتقاداتت چیه، چقدر مذهبی هستی، چه انتظاری داری از دولت، کارت چیه و کلا میخوا چیکار کنی، تا من بهتر بتونم راهنماییت کنم.
(بازم میگم حرفای من تجربی نیست و همش از مطالعاته، البته مطالعات دقیق و اغلب خوندن تجربیات دیگران)

من دانشجوی دکترا معدن دولتی داخل ایران هستم 33 ساله و همسرم هم دبیر آموزش و پرورش هستن و فوق لیسانس کامپیوترو 34 ساله. ایشون 7 سال سابقه کار آموزش و پرورش (استخدام رسمی) تا الان دارن و من هم 8 سال سابقه بیمه تامین اجتماعی. من اصلا رشته ام رو تخصصی کار نکردم و همسرم هم مهارتش در رشته اش کاملا معمولیه یعنی مهارت آنچنانی در رشته خودمون توی ایران کسب نکردیم که رزومه قوی ای داشته باشیم. یک فرزند 6 ساله هم داریم. همسرم تازه برای یادگیری زبان میخواد اقدام کنه و منم زبانم معمولیه..نمیدونم آیلتس رو چند بگیرم و هنوز واس آیلتس اقدام نکردم.
میخواهیم که به یک کشور انگلیسی زبان مهاجرت کنیم و واس همین میخوام از الان شروع کنم به برناه ریزی هاش که تا 3 سال دیگه که درسم تموم میشه به یک نتایجی رسیده باشیم: و انتظارتمون از مقصد مهاجرتمان هم به شرح زیر هست:
1- موقعیت شغلی و درآمد و بیمه
2- طببعت و آب و هوا.... من عشق طبیعت لوکیشن سریال آن شرلی هستم... مثل طبعیت اطراف شهر کلن آلمان بود. فوق العاده سرسبز با مرتع و درخت و ...
3- سطح رفاه
4- ثبات و احترام کاری و اجتماعی
5- شرایط تحصیلی و آموزشی و فرهنگی عالی برای فرزندم
6- امنیت
7- زندگی و کار بدون استرس همراه با لذت از زندگی

لطفا راهنماییم کنید که:
1- از بین این کشورها کدام برای خواسته های ما مناسبتر هست؟؟
2- و همینطور مراحل مهاجرتش راحتتره؟؟
انگلیس
کانادا
استرلیا
ایرلند
اسکاتلند
نیوزلند
ضمنا ترجیح میدهیم تا جایی که امکان داره ویزای تحصیلی نگیریم آخه دیگه واقعا درس خوندن از حوصله ام خارجه....
3- لطفا مراحل اقدام برای مهاجرت رو برام مفصل توضیح بدید؟ من هیچ اطلاعاتی در موردشون ندارم....
4- همسرم میخواد یک رشته رو دانشگاه پیام نور شروع کنه به تحصیل که یک مدرک لیسانس یدک هم داشته باشه برای مهاجرت چه رشته ای رو پیشنهاد میدید که بکارش بیاد؟؟ من مترجمی زبان مد نظرم هست

5- ضمنا در رابطه با مهاجرت به آلمان هم یه مقایسه با کشورهایی که گفتم رو بهم بگید...البته بخاطر زبان آلمانی اصلا تمایلی ندارم مگر اینکه مزیتهای بیشتری داشته باشه.
سپاسگزارم از وقتی که میگذارید و صبوریتون

[ROK]

به نظر من کانادا برای شما گزینه بهتریه با این که سرده ولی مردم فهمیده تری داره من دو ساله آمریکا زندگی می کنم و همونطور که دوستان گفتن توقع قدرت تحلیل و یا ادب و فرهنگ از آمریکاییها نداشته باشید . در ضمن کانادا در زمینه تحصیلات از آمریکا سرتره و به مهاجرها بیشتر رسیدگی می کنه آمریکا خودتی و خودت و باید به تنهایی گلیمتو از آب بیرون بکشی از لحاظ بهداشت و درمان هم هزینه ها سرسام آوره.سریال آن شرلی و قصه های جزیره و به سوی جنوب هرسه کانادایی هستند پس درباره طبیعت یه پیش زمینه دارید. از نظر امنیت آمریکا سطحش از ایران هم پایینتره و اخبار تیر اندازی اینجا یه خبر روزمرس .شخصا اگه میتونستم ترجیح میدادم کانادا زندگی کنم.