سفرنامه و تجربه زندگی جدید در آمریکا

[philter]

قسمت اول
به نام خدا
سلام دوستان. امیدوارم حالتون خوب باشه.
خب الان حدود 3ماه و 11 روز از ورودم (31 جولای 2014) به امریک*ا و شهر سن حوزه میگذره. خیلی سرم شلوغ بود و وقت نشد که سفرنامه رو بنویسم والان در خدمتتون هستم.

داستان اینجوری بود که من در ابوظبی یه ضرب رو گرفتم و اومدم تهران، بعد از مذاکرات با رییس مستقیمم در شرکت یه نامه نوشتم حضور مدیر منابع انسانی و مدیر عامل که من به دلایلی مجبورم به مدت یکسال کشور رو ترک کنم و مرخصی یکساله بدون حقوق میخوام که موافقت شد.(شما هم اگه خواستین یه چنین کاری کنید، هیچ تضمینی وجود نداره که من برم و موفق شم و راضی باشم، پس راه برگشت رو بازگذاشتم. زندگی هزار جور بالا و پایین داره)
بلیط رو اردیبهشت ماه ازدفتر اصلی امارات درخ ولیعصر بصورت 2 طرفه یکساله کلاس اکونومی به مبلغ 5،557،000 تومان گرفتم.از تهران به دبی و ازاونجا به سن فرانسیسکو.
چمدون هم یک هفته قبل پرواز، یه ست سه تایی بامارک Corona که قفل TSA معروف روش داره از خ منوچهری به مبلغ 1،000،000 تومان گرفتم.

هتل رو هم دوستان روی سایت Extended Stay America رو معرفی کرده بودن و با تماس تلفنی (001 408 573 0648__001 408 931 4324)با خانم نارینه که در رسپشن اونجا کار میکنه (ِDowntown San Jose) برای یک ماه بدون هیچ پیش پرداختی رزرو کردم. شبی 94 دلا*ر به علاوه شبی 10دلا*ر تکس که روی هم میشه 108 دلا*ر.خب چون من کسی رو نداشتم تنها راه هتل بود دیگه.

از زمان شروع مرخصی یکساله من تا زمان پرواز دوماه وقت داشتم که تو این فرصت سه دوره شبکه رفتم، دندونپزشکی رفتم، وسایلم رو جمع و جور کردم، دلا*ر خریدم، کارهای مالی رو تمام کردم و کلی کار دیگه رو پیش بردم. در مورد ار*ز مسافری بگم که رفتم بانک سامان وبعد از کلی اتلاف وقتم بهم گفت چون ویزات مهاجرتی هست بهت تعلق نمیگیره!!!!!!!!!!!!!! هیچی دیگه پا شدم رفتم یه شعبه سامان دیگه و اونها بدون هیچ مشکلی حواله من رو صادر کردن. پس زودی ناامید نشید. این اسمش ار*ز مسافری هست و به مسافر تعلق میگیره و پاسم و تبعیتم ایرانیه ، پس کسی گیرداد شیرفهمش کنید.
روز آخرتو سایت امارات دیدم که هم از تهران به دبی و هم از دبی به سن فرانسیسکو صندلی بغل دستیم خالیه! روزهای آخر هم اینقدرسرم شلوغ بود که دیگه بطور اتوماتیک زمان خوابم کلا برعکس شد و وقتی رسیدم اصلا مشکلی نداشتم. No Jet Lag
خب پس از برگزاری چندین مراسم خداحافظی با دوستان وهمکاران و خداحافظی نهایی با خانواده در روز 31 جولای پرواز از تهران به دبی بلند شد. یکی از چمدونهام 400 گرم و یکی دیگه 1400 گرم اضافه بار داشت که بهم گیر ندادن (ترازوی دیجیتال داداشم رو قرض گرفته بودم و 3 روز وفت برد که دقیق چمدون هام رو به وزن مجاز برسونم. داستانی بودش برای خودش، باید هی کم و زیاد میکردی تا به وزن مجاز میرسید،خلاصه شده بودم سوژه خنده). تگ مقصد خورد روی چمدون هام یعنی در سن فرنسیسکو اونها رو تحویلم میدن. کسی هم تو فرودگاه نپرسید چقدر پول داری با خودت. فقط مامور کنترل پرسید کجا میری؟ گفتم دبی. پرسید بعدش کجا میری؟ گفتم سن فرنسیسکو. (بچه تیزی بودش )
پرواز اول خوب بود با پذیرایی و ال سی دی روبروتون هم که هزاران فیلم و آهنگ و سریال رو دراختیارتون میذاره که سرگرم باشین.
بعد از نشستن در فرودگاه دبی، با اتوبوس به سمت ترمینال 3 رفتیم که پرواز کانکشن اونجا بودش. من فقط 1:45 برای رسیدن به پرواز دوم وقت داشتم که دیدم زیاد هم هست. از فریشاپ هم چیزی نگرفتم. موقع Boarding ازمن ویزا رو خواستن و بعد از دیدن ویزا پرسیدن که آیا از فریشاپ چیزی خریدی یا نه؟ دوستان من همراهم کلد استاپ و ژلوفن و ادالت کلد داشتم و هیچکس بخم گیر نداد.

رفتم داخل هواپیما. اغلب مسافرها هندی بودن و یه زن و شوهرهندی هم اشتباهی جای من نشسته بودن که از مهماندارخواستم باهاشون حرف بزنه و بلندشون کنه. مهماندارها اول فرم مخصوصی که مربوط به گمرک هست رو توزیع کردن و پرواز به موقع بلند شد. بعدش هم که هدفون ها رو پخش کردن. مسیر طولانی بود و بعضی مواقع داخل زیاد سرد میشد و خدمه پرواز پتو توزیع میکردن. چند پذیرایی و بعدش هم دیگه تقریبا همه خواب بودن ولی همچنان پذیرایی ها ادامه داشت ولی کسی رو بیدار نمیکردن و خدمه زیاد برخوردشون دوستانه نیست ولی بسیار مودب هستن و جدی. یه سری هم با فیلم و آهنگ و سریال یا بازیهای سیستم روبروشون مشغول بودن. در کلاس اکونومی میشه تقریبا راحت خوابید ولی پاها زیاد راحت نیستن دیگه. از دیدن مناظر اطراف لذت بردم. دیدن قطب هم خالی از لطف نبود و سرما رو میشد با دیدن یخها حس کرد. Lady Gaga و یه سری از خوانندگان دیگه لطف کردن و اینقدرتو هدفون برام خوندن که من هم خوابم برد! در ساعات آخر دیگه داشتم ثانیه میشمردم یا زوری میخوابیدم که گذر کند ثانیه ها اذیتم نکنه. نمونه فرم گمرکی رو دیده بودم ولی برام سوال پیش اومد و تا جایی که میشد پرش کردم و گفتم میرم بقیه اش رو از خودشون میپرسم.
بالاخره بعداز 15 ساعت و50 دقیقه پرواز، هواپیما در سن فرانسیسکو به موقع به زمین نشست. وای رسیدم بالاخره... مرسی خدا.



پیاده شدم و رفتم به سمت سالن. صف شلوغ بودش ولی با سرعت پیش میرفت و چندین نفرراهنما مسافران رو به صف درست هدایت میکردن. چندین تلویزیون هم تو سالن بودش که دمو نشون میداد که یه سگ آموزش دیده میاد کنار نقاله چمدونها و دست میذاره رو یه چمدون و آفیسر فرودگاه اونو باز میکنه و کاشف به عمل میاد که داخلش میوه و پول نقد زیادی هست. لطفا لیست کامل اجناس ممنوعه رو بخونید. نوبت من شد. با مامور پشت باجه سلام و احوال پرسی کردم، برخوردش خوب بود و خوش آمد بهم گفت. فقط 4 انگشت دست راستمو اسکن کرد، مدارک و پاسپورت رو ازم گرفت و چند دقیقه بعد گفت برو اتاق انتهای راهرو.
رفتم داخل و یک مامور چشم بادومی گفت بیا اینجا و پاکت گوشه باز سفارت گرفت و گفت منتظر بشین تا صدات کنن. بعد چند دقیقه صدام کردن، اولش یه برگه آورد و شابلون گذاشت روش و گفت امضا کن و اسمتو بنویس و انگشت بزن و بعدش رفتیم یه راهرو دیگه و ازم آدرس پستی گرفت و من یه آدرس جدید بهش دادم و ازش خواستم که جایگزین آدرس قبلی کنه.
پرسید کسی رو اینجا داری؟ گفتم نه. شوکه شدش و گفت یعنی هیچکسی رو نداری؟ گفتم نه. پرسید این آدرس کیه؟ گفتم خاله دوستم. گفت کجا میری الان؟ گفتم میرم هتل و آدرس هتل رو ازم گرفت. چند دقیقه بعد گفت اینجا دیگه کاری نداری.
رفتم به سالن برای تحویل چمدونها. از دور دیدمشون که اونها رو از روی نقاله برداشته بودن و روی زمین بودن. برداشتموشون و رفتم به سمت خروجی. مامور اونجا مدارکمو دید و گفت این فرم رو پر کن که باید داخلش مشخصات کلی خودم و مقدار دقیق پول همراهم رو که بالای 10 هزار تا بود مینوشتم. با کمک خود مامور فرم رو پر کردم و از فرودگاه خارج شدم. چمدونهام هم باز نشده بود چون اون کاغذ اعلام به مسافر داخلش نبود.
راستی دوستان من عکس قفسه سینه رو در کیف همراهم داشتم و در هیچ مرحله ای نه دبی و نه سن فرانسیسکو ازم نخواستنش.
اومدم بیرون و کلی تابلوها رو خوندم تا خروجی درست رو پیدا کردم. رفتم به میز پذیرش که به مسافرها درمورد وسایل نقلیه آماده اطلاعات میداد و ازش درمورد Shared ride van پرسیدم. بهم گفت برم کجا. رفتم در ایستگاه و منتظر ایستادم تا یه ون اومد و همه سوار شدن. وقتی داشت وسایلمو بار میزد گفت کرایه میشه 45$ و دیدم چهره اش خیلی شبیه ایرانی هاست. تازه راه افتاده بودیم که گوشیش زنگ خورد و شروع کرد فارسی حرف زدن که گویا رییسش پشت خط بود. حرفش که تموم شد باهاش سلام و علیک کردم و گرم گرفتیم. چون یه زن وشوهر چینی آدرس دقیقشون رو نمیدونستن و کلی معطل شدیم. دیگه داشتم قاطی میکردم. کلافه بودم. . تا برسم 2 ساعتی شد(آخرین نفر). جلوی هتل پیاده شدم و رفتم برای چک این. کلید اتاق و رمز وایرلس هتل رو گرفتم و رفتم که حسابی بخوابم. یه ایمیل هم به خونه زدم که رسیدم. تخت خوابیدم تا صبح و بعدش رفتم برای صبحانه هتل و بعدش هم یه مقدار رو گوگل مپ گشتم.

نزدیکترین Bank of America رو پیدا کردم وبه همراه مدارک رفتم برای افتتاح حساب که بسیاااااااااااااار خوش برخورد بودن و خیلی تبریک گفتن وقتی میگفتم تازه دیروز رسیدم اینجا. مدرک خاصی نخواستن ولی آدرس ایران و هتلم و ایمیل رو گرفتن وازم خواستن وقتی خط موبایل گرفتم بیام اعلام کنم. امضا ازم گرفتن و برای رمز اینترنتی هم کیبورد رو میچرخوند طرفم که رمز بدم و یاد آور رمز و در همین حین یه سری نکات میگفت که امنیت کاربا حسابم بالا باشه وبعداز پرداخت پول به باجه ازم عکس گرفت و چند دقیقه بعد یه کارت دبیت موقت بهم داد و گفت این کارت رو استفاده کن تا اصلش برات پست شه و چون عکس و امضات روش نیست شاید برخی موارد ازت کارت شناسایی بخوان (که هیچ وقت پیش نیومد). بعد منو برد بیرون شعبه و پشت خودپرداز برام کارت رو فعال کرد و گفت رمز تعیین کن و موجودی هم گرفتیم و تبریک گفت و پرسید اگر سوالی نداری کارت برای امروز تموم شده و ازم خداحافظی کرد.

Google Map خیلی کمک میکنه. راستی تا وقتی خط نگرفتید یا حتی وقتی هم گرفتید میتونید رایگان از سرویس Google Voice برای تماسهای داخلی استفاده کنید به هر شماره ای که برای آ*مریکا باشه. هر وقت هم بیرون از هتل اینترنت لازم داشتین میتونید برید نزدیک رستوران های زنجیره ای یا کافی شاپ ها که وایرلس رایگان آنتن بده و کارتون راه بیوفته تا وقتی که خط موبایل با اینترنت بگیرید(از هیچی که بهتره).

من روز سوم لازم شد برم یکی از دوستان قدیمی ام رو که در سن فرنسیسکو هست ببینم. خب گوگل مپ آپشن های زیادی میده مثلا با چی میخوای بری(ماشین، پیاده یا حمل ونقل عمومی) و ترافیک رو برات محاسبه میکنه و میگه که خط شماره فلان رو در ساعت فلان سوار شو ودر ایستگاه فلان پیاده شو و در ساعت فلان سوار فلان قطار شو تا برسی. خب من خط موبایل نداشتم و داشتم میرفتم برسم به محل. یه جایی باید سوار یه اتوبوس دیگه میشدم که دیدم ای بابا نمیاد؟؟!! داشت دیر میشد و گفتم اون معطل من میشه و نمیتونم بهش خبر بدم. میدونستم تاکسی گرونه ولی چاره ای نداشتم. یه تاکسی گرفتم وگفتم فلان جا. گفت نمیشناسم(یه مرد حدودا 55 ساله بودش). دیدم رو صندلی شاگرد هزارجور دستگاه جی پی اس و بیسیم نصب کرده، گفتم بزن برات پیدا کنه دیگه. دیدم داره لفطش میده خودم زدم رو جی پی اس موبایلم. گفت تا اونجا با ترافیک زیاد میشه برات میخوای تاکسی مترنزنم وتوافقی 100 دلا*ر بریم؟ سریع خردرونم بهش گفت آره. بعد با خودم گفتم که ای بابا اگر براش نمیصرفید که پیشنهاد نمیداد توافقی بریم. گفتم نه داداش تاکسی مترتو روشن کن. خندید و از آینه منو نگاه کرد وگفت چی شد نظرت عوض شد؟؟؟ گفتم آره دیگه.(تو دلم گفتم خودتی). گفت با ترافیک مسیر کرایه بیشترهم میشه هاااااا؟؟؟ گفتم فدای سرت !!!! بذار بشه. هیچی دیگه منو ازGolden Gate Bridge رد کرد و بعد چند دقیقه رسیدیم. شد 58دلا*ر. که این آقای زرنگ (خیلی قیافه و لهجه اش به ایرانی ها شبیه بود) میدونست و بهم آفر100 دلا*ری داد که منو بتیغه. پول دادم و رسیدمو گرفتم و اومدم بیرون.خب بعد از دیدار تمام مسیررو با اتوبوس و مترو برگشتم و رسیدم هتل.
دوستان اگه مثل من ماشین نداشتین حتمااااااااااا یه Power Bank همراهتون باشه که وقتی زیادی از هتل دور میشین و مجبورید با جی پی اس مسیر رو پیدا کنید باتریتون تموم نشه که هی از خلق الله آدرس بپرسید (البته شارژر هم همراهتون باشه که درجاهای عمومی بتونید شارژ کنید).

پایان قسمت اول

[reza_norouzi]

سلام به همه دوستان گلم
نوبت من شد تا سفرنامه و تجربه های اولین سفرم به آمریکا رو براتون بنویسم.
تقریباً از هفته بعد از دریافت ویزام تصمیممو برای خرید بلیت گرفتم. برای تهیه مقدمات و هزینه سفر لازم دیدم که از حداکثر 6 ماه زمان مهلت ورود به آمریکا استفاده کنم تا هم کارامو به صورت کامل تحویل بدم و هم بارمو کم کم ببندم.
بعد از بررسی پروازای خارجی تصمیم گرفتم که با لوفتانزا سفر کنم چون هم پرواز مطمئن و با کیفیتیه و هم تنها خط هوایی بود که لازم نبود بعد از رسیدن به شهر مقصدم با یه پرواز داخلی دیگه سفر کنم. پروازم به این صورت شد: یه طرفه تهران-فرانکفورت-دنور. تنها اشکالش این بود که باید 7 ساعت تو سالن ترانزیت فرودگاه فرانکفورت منتظر پرواز بعدی میموندم که اونم از نظر من اشکال عمده ای نبود.
به هر حال تاریخ پرواز فرا رسید. من برای سفر محدودیت بار 2 چمدان 23 کیلویی و یه بار دستی 8 کیلویی داشتم که در مجموع 4 کیلو (2 کیلو برای هر چمدان) اضافه بار داشتم که باید برای هر چمدان 150 دلار میدادم اما خوشبختانه مسئول مربوطه منو جریمه نکرد و بارمو تحویل گرفت! تازه اینجا بود که متوجه شدم عوارض خروج رو پرداخت نکردم. البته مشکلی نبود و همونجا باجه بانک ملی هست و در عرض 1 دقیقه اونم دادم.
اینم بگم که من تقریباً همون 5000 دلارو همراهم داشتم که خوشبختانه کسی گیر نداد و اصلاً هم نپرسیدن که چقدر همراهم دارم!
خلاصه بعد از عبور از گیت برادران 3پاه سوار هواپیمای ایرباس A340 شدیم و فرودگاه امام رو به مقصد فرانکفورت ترک کردیم.
جایی که من رزرو کرده بودم کنار پنجره بود اما خب چون ساعت 3 صبح پرواز کردیم و ساعت 6 صبح به وقت فرانکفورت نشستیم کل مسیر هوا تاریک بود و هوای صبح فرانکفورت هم ابری بود در نتیجه ترجیح دادم تا جایی که میتونم بخوابم و خوبم خوابیدم! غذایی هم که دادن خوب بود (نمیدونم به اون چیزایی که تو پروازای داخلیمون میدن میشه گفت غذا یا نه!).
فرودگاه فرانکفورت یکی از بزرگترین فرودگاه های دنیاس اما تابلوهای راهنما همه جا نصب شده و به راحتی میشه گیت بعدی رو پیدا کرد. تو قسمت کنترل پاسپورت و بار، همه جامونو با اون دستگاه های الکترونیکی ردیابی وجب به وجب گشتن و حتی از همه میخواستن که کفشاشونو هم در بیارن و توی دستگاه اشعه ایکس قرار بدن! ایرانی و آمریکایی هم حالیشون نبود نامردا !!!
خلاصه ازین قسمت که گذشتیم و وارد سالن ترانزیت شدیم به سمت گیت خروجی مورد نظر حرکت کردم و بعد از پیدا کردنش، همونجا نشستم و از شروع کردم به لذت بردن از اینترنت وایرلس رایگان و دیدن مناظر و حرف زدن با بقیه مسافرا.
اینم فضای روبروی گیت ورودی تو سالن ترانزیت:



چون ژتون ناهار نداشتم یه سری به شعبه مک دونالد زدم و ناهارمو همون جا خوردم (انصافاً ساندویچای سوپر استار خودمون یه سر وگردن بالاتر از مک دونالدن!!! فقط اسم در کرده لامصب!).
اون 7 ساعت انتظار به پایان رسید و تو صف گیت وایسادم تا سوار بشم. دقت کردم دیدم 99% مسافرای این پرواز آمریکایی بودن و من حتی یه ایرانی هم ندیدم! هواپیمای این سفر هم یه بویینگ 747 بود که بازم من کنار پنجره بودم و چون کل سفر روز بود، میتونستم از دیدن فضای بیرون لذت ببرم.
در تمام طول مسیر مانیتور روبروی هر مسافر علاوه بر نمایش فیلم و موزیک و ... که برای هر نفر به صورت جداگانه قابل انتخاب بود، به صورت آنلاین مکان هواپیما رو نشون میداد که هر لحظه در کجای مسیر هستیم.



واسم سوال شد که چرا مسیر به صورت منحنیه و از روی بخش های یخ زده کانادا وارد میشیم که یکی از خدمه توضیح داد که به خاطر آب و هوای بسیار نامساعد روی سطح اقیانوس، مسیر به این صورت انتخاب شده و همچنین در صورت سقوط هواپیما، زمین بیشتری برای فرود اضطراری وجود داره.
قبل از پرواز به همه مسافرا اون فرم معروف آبی رنگ رو دادن که مشخصات خودمونو وارد کنیم و اگه بیشتر از 10000 دلار همراهمونه اعلام کنیم. همچنین باید لیست همه خوراکی هایی که همراهمونه هم تو این فرم وارد کنیم.
خلاصه بعد از 10 ساعت پرواز طولانی به فرودگاه دنور رسیدیم و بعد از پیاده شدن از هواپیما و دنبال کردن تابلوهای مربوطه به گیت کنترل پاسپورت رسیدیم و پاسپورت و فرم آبی رنگ و پاکت زردرنگ رو به مامور کنترل تحویل دادیم. بهم خوش آمد گفتن و منو به بخش مهاجرت راهنمایی کردن. بازم جز خودم مهاجر دیگه ای ندیدم!
مامور بخش مهاجرت بعد از چک کردن مدارک و مهر زدن پاسپورت گفت که این مهر تا یکسال حکم گرین کارت رو داره. منم تشکر کردم و اومدم بیرون و بارمو از روی نوار نقاله برداشتم. کلاً 10 دقیقه بیشتر طول نکشید.
قسمت بعدی هم بخش کنترل بار بود که چون من اعلام کرده بودم که مقداری لواشک و میوه خشک داشتم به اون قسمت هدایت شدم و بارم توسط دستگاه اشعه ایکس کنترل شد و فقط ازم سوال کردن که چی دارم و منم گفتم و تمام!
بعدشم از اون بخش بیرون اومدم و فامیلامون که واسه pick-up کردنم اومده بودن منو pick-up کردنو و رفتیم خونه!
امیدوارم مواردی که گفتم مورد استفاده دوستان قرار بگیره.
شاد باشین.

[آلیس-1980]

سلام بر دوستان مهاجرسرایی امیدوارم که همگی خوش و سلامت باشید.این سفرنامه رو هر روز که اتفاقات جدید بیافته آپدیت می کنم.
ما هم بعد از گرفتن ویزا بلافاصله شروع به برنامه ریزی برای کارهای پیش رو و بلیط کردیم اون موقع فکر می کردم که اگه شروع هفته(دوشنبه) برسیم آمریکا می تونیم کارهای اداریمون رو زودتر شروع کنیم ولی تنظیم خوابمون بهم خورده بود.
بلیط رو از ترکیش ایر تو برج نگین بالاتر از میدان ونک سمت راست،3ماه زودتر از پروازمون گرفتیم. یکطرفه کامفورت نفری 1265 دلار.برای تاریخ 8 DEC ساعت 8:10 صبح .پرواز خوب و راحتی داشتیم یکبار صبحانه دادن و دو بار هم وعده ی اصلی .اول که نشستیم دمپایی راحت دادن.ما که تو هفته ی قبلش خیلی کم خوابی داشتیم همش خوابیدیم. وقتی رسیدیم چون جلوی هواپیما نشسته بودیم خیلی سریع رفتیم بدون اینکه عجله کنیم ولی نفر اول بودیم تو اون باجه که امضا و اثر انگشت می گیره .اول رفتیم صف ویزیتورها و بعد که نوبتمون شد گفتیم اولین بارمونه اومدیم پرسید کسی رو اینجا دارین؟ فامیل دارین؟ که من گفتم دوست همسرم.کارمون کلا نیم ساعت طول کشید و خیلی راحت بود و وقتی اومدیم بیرون دوستای بسیار نازنینمون منتظرمون بودن .ما الان یکهفتس خونشونیم و بسیار مهمانواز و خیر هستن .همشون می رن سر کار ولی به ما هم تو کارامون کمک می کنن. اینجا بدو ن ماشین نمی شه کاری کرد و ما منتظر دوستامون می مونیم تا بریم  دنبال هر کاری. همسرم روز دوم رفت سر کار پیش همکارای همین دوستمون.من هم با همسرش عصر روز دوم وقتی از سر کار اومد رفتم اداره ی سوشال تو mission viejjo و اون خانم گفت که هنوز نیومده و وقتی فقط شماره هارو خواستم گفت اون هم نیومده،21 روز دیگه بیاین. چند روز هم دنبال خانه رفتیم تو این دفاتر leasing office تا اینکه روز 5ام خونه ای رو پیدا کردیم که خیلی خوشمون اومد آپارتمان یکخوابه طبقه ی دوم تو ارواین با قیمت ماهی 1595 دلار که نور گیرش عالی بود و خیلی تمییز ولی چون ما سوشال نداریم باید 2 ماه دیپازیت + اجاره ی ماه اول رو همون اول بدیم . گذشته از این باید فرمهای درخواستمون رو بررسی کنن تا ببینن approved می شیم یا نه .
سوشال سکیوریتی نامبر(ssn):
روز 2ام بعد از ورودمون رفتیم به اداره ی سوشال و همچنین روز 8ام . دو کارمند متفاوت،هر دو گفتند که بعد از 21 روز میاد و شماره رو هم نداشتن که بدن.و گفتن اگه بعد از 21 روز نیومد بیاید و شماره رو بهتون می دیم.گفتیم که تغییر آدرس داریم اونا هم گفتن به آدرس دسترسی ندارن و تا شماره نیاد اونا نمی تونن کاری برای آدرس بکنن.ما دوباره بعد از 22 روز (30 دسامبر)رفتیم اداره ی سوشال Mission viejjo و خبری از سوشال نامبرامون نبود فرم پر کردیم و گفت تا دو هفته میاد.بالاخره سوشال نامبرمون 6 ژانويه بدستمون رسيد.دقيقاٌ يك هفته بعد از پر كردن فرم و ٢٩ روز بعد از ورودمون.
حساب بانکی
ما امروز(15 دسامبر 2014) یک هفته بعد از ورودمون،رفتیم بانک chase ولی قبول نکرد بدون سوشال  برامون حساب باز کنه و ما هم رفتیم wells fargo و کارمند ایرانی خانمی به اسم ایده که بسیار خانم خوش برخورد و با حوصله ای بودن و خیلی خوب و راحت فقط با پاس و ویزا برامون حساب باز کردن 1 حساب checking account و یک saving account و سکیور کردیت. هر کداممون جداگانه و از بانک statment بردیم برای دفتری که خونه می خواستیم اجاره کنیم و از محل کار همسرم هم یه نامه ی سر برگ دار، حالا هم منتظریم تا جوابش بیاد.تا چند روز دیگه.Debit کارتمون بعد از 3 روز و کردیت کارتمون هم بعد از یه هفته اومد.
گرین کارت
درست کردن اکانت گرین کارت و ریختن پولش یکهفته قبل از پروازمون انجام شد و هنوز هم بعد از یکهفته تو مرحله ی accepted هست.من هر روز چک میکنم.بعد از ورودمون تو فرودگاه تغییر آدرس دادیم. و وفتی رسیدیم خونه توی سایت وزارت خارجه یعنی همون USCIS ELIS که اکانت 165 دلار رو ساخته بودیم. تو قسمت View my profile رفتم كه سمت چپ صفحه سبز رنگ نوشته شده كليك كردم و وارد صفحه اي مي شيد كه نوشته account information كه سه تا تب داره كه اوليش نوشته account و همون صفحه اي هست كه بازه،دوميش نوشته profile  كه اگه روش كليك كنيد صفحه اي باز مي شه با مشخصات فايل شما كه توش دو تا باكس هست كه يكيش نوشته Phycical address و یه کادر دیگه که نوشته mailing  address و سمت راست بالا زير تب ها نوشته Update profile information اگه روش كليك كنيد مي تونيد آدرس جديدتون رو بديد.من تو هر دو آدرس جدید رو نوشتم.قبلش مي گه كه شما فقط مي تونيد يه سري آيتم ها رو تغيير بديد كه من هم زدم موافقم و بعد از اديت كردن اطلاعات رو سيو كردم.پايين همون صفحه كه لينكهاي مختلف رو گذاشته يكي از لينكهاش هم تغيير آدرس هست روي اون هم كليك كنيد اين لينك Change of address و تو صفحه اي كه باز شده راجع به وضعيت كيستون مي پرسه كه من زدم No و بعد مشخصات رو طبق تمام مدارك و به همون شكل تو باكسهاي مربوطه پر كردم و آدرس قديمي و جديد رو هم نوشتم تو باكس مربوط به خودش.اين كارايي بود كه من براي تغيير آدرس انجام دادم و به دوستاي كه تغيير آدرس دارند هم توصيه مي كنم كه اينكارو انجام بديد و براي پست نيازي نيست.تو نامه هايي هم كه از پست مياد كاملا واضح مي گه كه شما با هر ارگاني كه كاري داريد تغيير آدرستون رو به اون ارگان اعلام كنيد.پس فقط براي يكسري چيزها تغيير آدرس بدرد مي خوره كه البته حتما هر وقت آدرستون عوض شد تا ١٠ روز بايد به پست اطلاع بديد.براي DMV هم همينطوره يعني بايد به غير از تغيير آدرس در سايت پست در سايت خود DMV هم تغيير آدرس رو اعلام كنيد البته اينا به گرين كارت ربطي نداشت فقط خواستم بگم كه شما فقط كافيه تو پروفايلتون و سايت وزارت خارجه كه لينكش رو گذاشتم تغيير آدرس رو اعمال كنيد و نگران نباشيد.چون گرين كارت رو داخل صندوق پستي آدرسي كه دادين ميندازن و نيازي به حضور شما تو اون آدرس نيست. بعد از سه هفته سایت https://egov.uscis.gov/casestatus/landing.do کیس ما رو شناخت و بعد 23 روز بهمون ترک نامبر برای پی گیری از طریق پست رو داد. و بعد از   25 روز از ورودمون ساعت 5:45 گرين كارتهامون در صندوق پستی آدرس جدیدمون بود.امروز 4 ژانویه،2 روزه که گرین کارتمون رو دریافت کردیم.
فریت کردن بار
2 روز قبل پرواز بارمون رو که بیشتر از 300 کیلو بار به emarate cargo شرکت توشه بران  تحویل دادیم خودشون اومدن در خونه تحویل گرفتن و ما ازشون خواستیم که 10-11 روز بعد از پرواز ما بار برسه که تا اون موقع بتونیم خونه اجاره کنیم و بارها رو مستقیم ببریم به خونه ای که اجاره کردیم. که گفتن 1 هفته رایگان نگه می دارن و بعد می فرستن که خدا رو شکر امروز چک کردم دیدم که تحویل shipper شده. و تا 19 DEC می رسه.
یکی از دوستان در این مورد سوالی پرسید که به نظرم خوبه که جوابش رو اینجا بنویسم شاید سوال بقیه هم باشه.
سوال:
توی سفرنامتون نوشته بودین که شما 300 کیلو بار رو از طریق شرکتی برای آمریکا بارنامه کردین . چندتا سوال داشتم اگه لطف کنید پاسخ بدین ممنون میشم
1- هزینه ارسال چقدر شده؟به چه صورت هزینه رو حساب میکنن ؟؟ بر اساس نوع بار یا بصورت وزنی ؟؟
2- چطور وسایلی رو ارسال کردین ؟؟ منظورم نوع وسایلی هست که ارسال کردین.مثلا پوشاک بوده یا چیزای دیگ هم بوده ؟
3- چقدر زمان میبره تا برسه؟
باتشکر
جواب:
سلام
1.بر اساس وزن حساب می شه و به نوع بار بستگی نداره ،کیلویی 2 دلار و 65 سنت،ولی همین مقدار رو به ریال از ما گرفت به حساب بانکیش ریختیم. همسرم با خودش دلار برد به فرودگاه که بده ولی گفت باید به ریال حساب کنیم.نوع بار در هزینه تاثیری نداشت.جز اینکه همسرم شمشیر سامورایی داشت که اونو بهونه کردو 50000 تومان هم ازش بخاطر اون گرفت.برای تحویل بار باید پاسپورت ،بلیط و آدرس و فرستنده و گیرنده دستتون باشه.
2.وسایلی که ارسال کردیم پوشاک،لوازم غیر برقی و اولیه آشپزخانه از جمله قاشق،بشقاب،چنگال،قابلمه و ... جلو مبلی پوست،سی دی ،کتاب،لحاف،تشک،6 بسته سبزی خشک،وسایل حمام،لوازم بهداشتی آرایشی ،کفش
3.از زمانی که بفرستن 3 تا 4 روز زمان میبره البته ما برای کالیفرنیا و فرودگاه لس آنجلس درخواست کردیم .

اگر به شماره ی شرکت توشه بران(55678248) چند روز زودتر زنگ بزنید جواب همه ی سوالاتون رو می دن.
خانه
برای اجاره کردن خانه به خیلی از leasing office ها در شهر ارواین رفتیم . چند روز پشت سر هم با دوستم بعد از اومدنش از سر کار،دفاتر تا ساعت 6 کار می کردند و چند جا هم که شمارشون رو برداشته بودیم تو مسیر زنگ می زدیم و راجع به قیمت ها و باقی چیزها سوال می پرسیدیم و اگه به نظرمون مناسب بود قرار می زاشتیم ببینیم.برای low income هم فرمهایی بود که می شد پر کرد ولی خیلی هاشون باید مدت زیادی مثلا 4 سال منتظر می موندی تا نوبتت بشه.نهایتا بعد از 2-3 روز گشتن ،تو villa siena یه آفر خوب پیدا کردیم که جزء moderate program بود. مال irvine company . شرایظش خیلی مناسب بود آپارتمان یک خوابه توی منطقه خوبی از ارواین، بسیار خوش نقشه و تمییز،دارای laundry،گاز،مایکروفر،یخچال و فریزر بزرگ و جادار،کابینتهای تمییز.1595 $ اجاره و 2 ماه هم چون سوشال هیستوری و سوشال نداشتیم deposit دادیم و حساب بانکی مون رو هم خواستن که چقدر پول توش داریم که ما 17000$،statement از بانک بردیم.و نامه ی از محل کار همسزم خواستن با سر برگ شرکت که اون رو هم گرفتیم بهشون دادیم.و در تاریخ ۱۹ دسامبر ۲۰۱۴ برای یکسال قرارداد بستیم و بهمون قبل از دادن کلید یه برگه دادن که توش شماره شرکت برق،گاز و اینترنت رو نوشته بود،گفتن از این شرکت ها account number تون رو بگیرید و به ما بدید تا کلیدتون رو بدیم. ما هم اومدیم به شرکت برق که اینجا اسمش edison هست زنگ زدیم و چون سوشال نداشتیم گفتن باید deposit بدید که ما هم گفتیم ok و برای 2 ماه deposit قبول کردیم شماره پاسپورت و اسم و فامیلی و تاریخ تولد رو گرفتن و بهمون اکانت نامبر دادن. برای گاز هم همین کار و کردیم. اینترنت اجباری نبود ولی چون احتیاج داشتیم و اینترنت اون خونه رو شرکتی که بهمون معرفی کردن که اونجا cover  می کنه cox بود ما هم برای خونه،زنگ زدیم به Cox و فقط اینترنت پرسرعتش رو سفارش دادیم نه خظ تلفن، و ماهی 67 $ شد.و مودم رو فرستادن به آدرس دوستمون .ما بعد از گرفتن اکانت نامبر برق و گاز به دفتر لیزینگ villa siena رفتیم و کلیدامون رو  تحویل گرفتیم با برگه ای که توش تمام قسمتها رو نوشته بود و از ما خواستن که طی 3 روز بهشون بگیم که کجاهای خونه خرابی یا مشکلی هست. از قفل و کلید و دیوارها و لامپها و همه چی شاملش می شد. ظمنا بعد از 1 سال اگه باز هم بخوایم بمونیم . مهم نیست که وضعیت مالیمون بدتر شه یا حتی میلیاردر شیم،می تونیم با همین اجاره قرارداذ رو تمدید کنیم و می تونیم اینکارو ماهانه انجام بدیم.
هزینه آب، برق، گاز و اینترنت
اینترنت
at &t, اینترنت ۲ گیگ . طرحی که برای ۲ نفره گرفتیم. ماهی ۱۴۴ دلار. و اینترنت خونه هم Cox ماهی ۶۷ دلار.سرعتش هم عالیه . هم at&t،هم Cox .
آب و برق و گاز
برق بستگی به مصرف داره برای ما حدودا ماهی ۲۵ دلار،گاز هم حدودا ۷۵ دلار ،اجاق ما هم گاز سوز است.
utility که شامل آب و فاضل آب و آشغال است ماهی ۴۶ دلار.
خرید
برای خرید خوراکیهای ایرانی چندتا سوپر ایرانی تو به اسمهای سوپر ارواین و wholesome choice و یه سوپر دیگه هم هست که هنوز نرفتم که توش همه چی پیدا می شه سبزی های تازه همه چی،گوشت و مرغ و ماهی و تمام ادویه جات،البته ادویه رو از costco هم می تونید بخرید.تو wholesome choice نون سنگک خوب می تونید بخرید.یه سوپر هست به اسم Trader Joes آلمانیه و اجناسش healthy تره و عسلهای organic خوبی داره و بیشتر اجناسش ارگانیک هستن. مغازه ی 1.5 دلاری ژاپنی(Diso) هم چیزای خوبی پیدا می شد .south coast plaza یه جاییه که کلا مخصوص خریده و توش همه ی مارکها پیدا می شه . مثل بازار می مونه نه از نظر کلاس،از نظر اینکه همه برای خرید کلی می رن اونجا.از قیمت پایین تا قیمت نجومی هم توش پیدا می شه.یه منطقه س پر از مالها و فروشگاههای مختلف و زیبا و دیدنی و وسیع.فروشگاه sears هم برای وسایل برقی خوبه من جاروبرقی kenmor خریدم با تکسش 150$ اونجا که امتحانش کردم خیلی خوب بود حالا باید دید که چطور می شه و اگه خراب شه فقط 50% پول رو میدن البته تا فکر کنم 1 سال.و فروشگاه bed bath & beyond هم خیلی عالیه جنسای لوکس و جنس خوب داره با قیمتهایی که برای ما بالا بود ولی جنساش زیبا و عمریه. و همه جور وسایل خونه داره.ما رفتیم یه سری وسیله مثل میز کامپیوتر و میز و صندلی صبحانه و تخت و تشک و دراور و یه سری چیزهای خورد و ریز و ساده رو از ikia تو costa mesa خریدیم که هم با هم ست باشن و هم خریدش راحت بود خودمون هم تو ماشین جا دادیم و آوردیم .البته 2 سری رفتیم خرید.قیمتاش هم مناسب بود.اگر هم یه چیزی توی یکی از شعبه هاش نبود می تونید بگید خودشون از یه شعبه ی دیگه بیارن براتون.
خرید ماشین
برای خرید ماشین به سایت های مختلفی سر زدیم.چون قصد نداشتیم ماشین لیز کنیم به سایتهایی که ماشین دست دوم دارن سر زدیم تو گوگل نوشتم used cars in california و سایت craigslist.org رو هم دیدم چون dealer ها می خوان رو قیمت بکشن و ... من تو همون سایت سرچم رو با by owner فیلتر کردم و می تونید range قیمت هم بدید و تو همون قسمت چند تا تویوتا کمری دیدم که چون طبق تجربه دوستان ماشین ژاپنی کم مصرف تره و خرید و فروشش هم راحتتره، تصمییم گرفتیم که تویوتا بخریم.شماره تماس چندتا رو نوشتم و تو سایت kbb هم ماشین ها و وضعیتشون رو چک کردم و بعد از اینکه چند ماشین رو دیدیم نهایتا با یکیش به نظرمون سالم و مناسب و قیمتش هم خوب بود با 2700 دلار خریدیمش و 400 دلار هم بیمش کردم تحت اسم هر دومون که هردومون بتونیم سوارش بشیم و به اداره ی Dmv هم رفبتیم و چون گواهینامه ی بین المللی با خودمون آوردیم گفت از روزی که اینجا خونه اجاره کردین تا 1 ماه می تونید در صورت داشتن بیمه باهاش رانندگی کنید.
گواهينامه رانندگي
من و همسر ١٢ ژانويه-٨ روز پيش رفتيم براي امتحان آيين نامه به DMV ي laguna hills و خدا رو شكر هر دومون بار اول قبول شديم . ما امتحان فارسي رو انتخاب كرديم ولي بسيار بد ترجمه شده بود.ترجمش فارسي نبود،افغاني بود و دركش سخت بود،به نظرم انگليسي خيلي راحتتره.نفري ٣٣ دلار داديم و همونجا پشت باجه معاينه چشم انجام شد. حروف خيلي بزرگه ،حتي كسي كه چشمش كمي ضعيف باشه هم مي تونه ببينه.همسر من چشمش يكم ضعيفه ولي همه رو درست خوند بجز يكي .بعد هم همونجا توي باجه ي ديگه يه عكس ازمون انداخت و سوالاي امتحان رو داد بهمون و سر پايي تو يه قسمت كه مال امتحان بود جواب داديم و ١٠ دقيقه بعد هم نتيجه رو داد دستمون و گفت براي امتحان شهر(behind the whee driving test)l وقت بگيريم.البته براي آيين نامه ما وقت قبلي نگرفته بوديم  و ساعت ٨:٢٠ صبح جلوي در توي صف طويل وايستاديم و نمي دونم شايد ٢-٣ ساعت بعد رفتيم تو و شماره گرفتيم وساعت ٢ اينطورا بود كه نوبتمون شد.ساعت ٤:٣٠ بود كه كارمون تموم شد.البته من٢٠دقيقه به ٤، ولي باجه اي كه همسرم رفت گفت حتما بايد گرين كارت بدي تا بتونم بهت نوبت بدم اونم مجبور شد بره و گرين كارتشو از خونه بياره و رفت و برگشتش باعث شد ٤٥ دقيقه بعد از من كارش تموم شه.
روز ٤ فوريه همسرم براي امتحان شهر رفت و خدا رو شكر همون بار اول قبول شد و بهش يه مجوز دادن تا وقتي كه كارتش بياد به صندوق پست اون حكم گواهينامه رو داره.حالا ما هر شب مي ريم و من تمرين مي كنم .
روز ۷ آپریل بالاخره تو بار سوم موفق شدم امتحان شهر رو قبول بشم..راستی امتحان شهر در تمام مراکز یه مسیر مشخصی داره که همه رو از همون مسیر میبرن اگه مسیرش رو یاد بگیرین و تو اون مسیر تمرین کنید براتون راحتتر میشه.
بيمه
به سايت كاورد كاليفرنيا رفتيم و يكسري اطلاعات بدست آورديم ثبت نام كرديم تا مرحله ي eligibility پيش رفتيم ولي براي ارائه ي مدارك به يكي از دفاترش مراجعه كرديم.آدرس و ساعتهاي كاري دفاترش هم تو همون سايتwww.coveredca.com هست و اگه بزنيد find local help و Find a storefront near you تمام آدرسهاي نزديك شما رو نشون ميده.به دفترش رفتيم و بعد از انتظار ٢٠ دقيقه اي رفتيم و همون جا از مداركمون(گرين كارت و سوشال كارت و paycheck همسر به عنوان مدرك درآمد، اسكن گرفت و آپلود كرد و گفت كه شما براي كاورد كاليفرنيا صلاحيت نداريد و مي تونيد مديكال كه رايگانه بگيريد كه خود سايت براي شركت مديكال تمام چيزهايي كه به كاورد داديم رو مي فرسته و اگه اونا چيزي اضافه تر بخوان بهمون اطلاع مي دن،يا با نامه يا تلفن و بعد از ١ تا ٢ هفته نامه مياد با شماره پرونده براي مديكال و در نهايت هم بعد از ٢ ماه كارت مديكال و ما هم بايد هر گونه تغييري رو بهشون اطلاع بديم از جمله آدرس و درآمد.نامه ي اول بعد از يك هفته اومد كه گفته بود شما براي كاورد صلاحيت نداريد.بعد از ٢ هفته هم نامه ي دوم اومد كه مي گفت پروندمون براي مديكال تشكيل شده و در تاريخ ٩ مارچ هم كارتهاي medi-cal اومد.
کار
ما از لحاظ کار هم شانس آوردیم. همسرم که همون روز دوم با دوستمون به سر کارش رفت و همونجا مشغول کار شد(شرکت ساختمانی).و منهم تو این ۳ ماه یه کار موقت باز هم از طریق همین دوستمون پیدا کردم.که تو این روزا واقعا کمک بود برامون ولی اصلا دوست نداشتم اون کار رو ادامه بدم. به همین دلیل دنبال کار در تمام فروشگاه ها گشتم و برای والمارت و کاستکو اپلای کردم و چون والماوت خیلی به ما نزدیک بود پی گیر کار در آنجا شدم .بعد پر کردن فرم آنلاین نوشته که این فرم تا ۶۰ روز اعتبار داره و اگه تا اون موقع خبری نشد ۲ باره باید پر کنید.
شما بعد از اینکه برای هر جایی فرم پر کردید باید به قسمت خدمات مشتری به خود اون فروشگاه مراجعه کنید و بگید که فرم آنلاین رو پر کردید و برای پی گیری اومدید و علاقمندید که در اونجا کار کنید.اگر نرید اونها به شما زنگ نمی زنن. اونها باید ببینن که شما برای کار مصر هستید و می خواید کار کنید نگران زبان نباشید.تا جایی که می تونید منظورتون رو برسونید و حرف بقیه رو تا جایی که خراب کاری نکنید متوجه شید برای شروع کافیه .البته این بستگی به فروشگاهش هم داره بعضی جاها و کارها نیاز به زبان بهتر داره.
من روز بعد از پر کردن فرم آنلاین به والمارت رفتم و گفتم که می خوام اینجا کار کنم و فرم آنلاین رو پر کردم. بهم یه شماره دادن گفتن تماس بگیر . ۲-۳ روز هر روز زنگ زدم تا برام وقت مصاحبه گذاشتن و خدا رو شکر که تو مصاحبه هم موفق شدم و من رو به دراگ تست فرستادن و گفتن تا چند روز بعد خبر می دیم.تو این مرحله باز هم نباید منتظر خبر اونها موند و همون روزی که گفتن خبر می دن باید خودمون تماس بگیریم. من منتظر خبرشون موندم ولی بعد از چند روز که خبری نشد زنگ زدم  و گفتم منتظر تماس شما بودم برای کار و خبری از شما نشد . اونها هم گفتن اون قسمت پر شده و کلاسش هفته پیش بود می تونی برای فلان قسمت بیای منهم گفتم آره که ۲ باره گفت فلان روز زنگ می زنیم تا بهت بگیم orientation class(کلاس آموزشی قبل از کار) چه روزی هست.اینبار منتظر تماس اونها نشدم و تو همون روزی که گفته بودن زنگ می زنن باهاشون تماس گرفتم و بعد صحبت کردن با برگزار کننده کلاس و مطمئن شدن از اینکه اسم من رو هم تو لیست کلاس گذاشت. خودم رو برای روز و ساعتی که گفت آماده کردم و از اون روز مشغول به کارم .روز ۲۴ مارچ(بعد از ۳ماه و خردی) شروع به کار بیرون از منزل کردم.یکسال و هشت ماه تو Wal-Mart کار کردم و بالاخره بعد از حدود ۲ سال از مهاجرت در ۲۱ نوامبر، تونستم کارم رو تو بانک شروع کنم. دوستای خوبم امیدوار باشید که با تلاش اینجا میشه موفق شد.
کالج
بعد از تحقیقهای بسیار برای اینکه تو این منطقه و با توجه به شرایط شخصی خودم چه رشته ای برای تحصیل مناسب و کدوم کالج معتبر و نزدیک هست و رشته ی مورد نظر رو داره orange coast collage رو انتخاب کردم و با اینکه هنوز یکسال از سکونتمون نمی گذره .تصمیم گرفتم اپلای کنم و شرایطشون رو بفهمم.می خوام اگه بشه امتحان ارزیابی رو بدم و بفهمم کجای کارم و اگه شرایطم از نظر کار و زندگی مناسب بود و نیاز به گذروندن زبان و ریاضی داشتم .اون درسهایی که می شه non-credit بردارم و بعدا فقط امتحان بدم و اگه قبول شدم درسهایی تخصصی رو شروع کنم . امروز ۹ جون یه ایمیل از طرف کالج اومد شما بر اساس اطلاعاتی که دادین مجاز به استفاده از شرایطی رزیدنسی نیستید و برای ترم بهار اگر فلان مدارک را بیاورید مجاز هستید.و الان اگر می خواهید می توانید هزینه ی غیر رزیدنت را پرداخت کنید.هر اطلاعات چدیدی تو این مسیر بدست بیارم می نویسم.
آخرش هم رفتیم ارواین ولی کالج،یکسال گذشته بود و ازمون هیچی برای اثباتش نخواستن.البته ما تو همه ی فرمها شماره گرین کارت و سوشال رو داده بودیم.و برای فایننشال اید هم اگه لیسانس نداشته باشین می تونین بدون مشکل بگیرین و میزانش هم وابسته به تعداد واحدی که سالیانه بر می دارید هست.تو مدارکی که برای فایننشال اید می خوان برای آقایون مدرکی خدمت سربازی در آمریکا هست که اگه سنتون بالای ۲۶ سال هست نمیتونید ثبت نام کنید.حتما گرین کارتتون رو بهشون نشون بدید که بفهمن شما نیازی نیست ثبت نام کنید،در غیر اینصورت ممکنه اگه کسی که اونجا نشسته و جواب شما رو می ده تازه کار باشه اصلا ندونه که چی لازمه و چی کار باید کرد و کارتون رو سخت کنه و به تعویق بندازه.برای ما دختر کم سن و سالی که تو دفتر فایننشال اید ارواین ولی بود.می گفت شما حداقل باید تلاش کنید  که ثبت نام کنید و وقتی ایمیل اومد که شما نمی تونید ثبت نام کنید اون ایمیل رو برای ما بیارین و همون موقع یکی از همکاراش از ما پرسید،گرین کارت دارین و وقتی ما گفتیم بله ،گفت نیازی نیست ثبت نام کنن.ولی اون دختره حرف خودش رو میزد و وقتی من اومدم خونه و رفتم به سایت که برای ‎selective service‎ ثبت نام کنم وقتی سن رو وارد میکردم سایت پیغام ‎Error‎ می داد که شما مجاز به ثبت نام نیستید و من حتی از اون صفحه عکس گرفتم و به دفتر فایننشال اید کالج ایمیل کردم و توضیح دادم که سایت اجازه ی ثبت نام نمی ده،این ایمیل هم فایده ای نداشت.تا اینکه تصمیم گرفتیم پاسپورت و گرین کارت و سوشال کارت رو ببریم کالج و بهشون نشون بدیدیم که بابا این آقا بیشتر از ۴۰ سالشه و این هم گرین کارت،خدا رو شکر که اون دختره نبود و یه نفر دیگه اونجا بود ما گرین کارت رو بدون اینکه از ماجراهای قبلی حرفی بزنیم بهشون دادیم و بدون هیچ حرفی مشکل حل شد.
جریمه رانندگی
ما همون اوایل که اومده بودیم تو های وی اورنج کانتی-لس انجلس،جریمه ی سرعت گرفتیم.تازه اونموقع هنوز گواهینامه نگرفته بودیم و با گواهینامه بین المللی رانندگی می کردیم.توی تیکت آدرس دادگاه و تاریخی که تا اونموقع باید به دادگاه مراجعه کنیم رو نوشته بود. که حدود ۴ماه از زمان جریمه وقت داشتیم. که همسرم مراجعه کرد و مبلغ ۳۲۰$ جریمه شد.اینجا وقتی جریمه بشی اون جریمه توی رکوردها ثبت می شه و رو همه چی حتی کردیت و بیمه و همه چی تاثیر می زازه.ولی قوانین خاص خودش رو داره مثلا اگر چریمت مربوط به سرعت باشه و اون سرعت از یه ماکزیممی بیشتر نباشه می تونی با گذروندن traffic school اون رکورد رو پاک کنی،یعنی با اینکه جریمه ی مالی رو پرداخت کردیم ولی اون رکورد اگه این آزمون رو نگذرونیم پاک نمیشه و این آزمون هم برای تمام جریمه ها نیست و یکسری محدودیتها وجود داره.بهتره تا جایی که می تونید جریمه نشید خیلی دردسر داره،ولی ما این کلاس رو آنلاین ثبت نام کردیم و امتحان دادیم اگه انگلیسیتون خوب باشه خیلی راحته،حالا که رسید اتمام کلاس رو گرفتیم منتظریم ببینیم که وضعیت کیسمون تو دادگاه هم تغییر می کنه و اون پوینت پاک می شه.بعد از ۲ روز پوینت پاک شد و پرونده بسته شد.

[iris]

سلام سلام

یه دوستی وقتی که من خیلی گیج بودم در انتخاب شهری که می خوام بیام کاری که می خوام انجام بدم و برنامه ریزی هام بهم گفت به هیچ کدوم فکر نکن 10 20 30 40 کن و انتخاب کن هر جا رو دوست داری و برو اونجا بعد یک ماه راهت را پیدا می کنی این وسط کمی دلارهات بیشتر خرج می شه

و من امروز که دارم این مطالب را براتون می نویسم به این باور رسیدم که تویی که داری این مطالب را می خونی نگران چیزی نباش وقتی وارد امریکا بشی کمتر از یکماه طول می کشه که راهتو پیدا می کنی

من 14 اکتبر با پرواز قطر ایران را به مقصد سن خوزه ترک کردم
بلیطم 2280000 با مسیر تهران-دوحه-شیکاگو-سن خوزه
صندلی ها را از سایت قطر ایرلاین رزرو کردم
تهران -دوحه تقریبا دو ساعت پرواز
دوحه یک ساعت معطلی
تهران - شیکاگو تقریبا 14.5 ساعت پرواز
شیکاگو تقریبا 4 ساعت معطلی که ارزشش را داشت فرودگاه شیکاگو خیلی خوبه خیلی
شیکاگو- سن خوزه اصلا نفهمیدم چند ساعت شد اینقدر که ساعت تغییر ساعت داشتم گیج شدم فکر کنم 4-5 ساعتی باشه شایدم بیشتر

نکات مهم:
تمامی کارت پروازها در فرودگاه تهران بهم داده شد
صندلی هایی که رزرو کردم را می تونستم تغییر بدم موقع گرفتن کارت پرواز
موقع گرفتن کارت پرواز ازتون آدرسی در امریکا می خوان و حتما باید ادرس بدید که این مربوط به ایرلاین می شه برای ورود به امریکا ، کاری به ایران نداره
قبل از گرفتن کارت پرواز ویزاها را نماینده شرکت قطری چک می کرد
دو تا ساک 23 کیلو و یک ساک 8 کیلو به داخل هواپیما می شه برد من دو تا ساکم شد 47 کیلو و چیزی نگفت وقتی از تهران می خواهیم بریم قطر مسافرین زیادی به مقصد های غیر از امریکا هستند که
وزن ساک ها متفاوته مثلا تایلند و ژاپن 30 کیلو می تونستند ببرند. اما امریکا دو تا 23 کیلو
داخل هواپیما هم کلی خوراکی می دن
در تمام سه پروازم جون دختر بودم و تنها صندلی کناریم خالی بود و در پرواز امریکایی کنارم دو تا خانم دیگه بودند

پرواز شیکاگو- سن خوزه پرواز داخلی امریکن ایرلاین بود که ارزونترین کلاسش تو پکیج پرواز قطری بود اینو وقتی می خواستم صندلی رزرو کنم فهمیدم چوم فقط دو ردیف اخر بهم جا می داد اونم صندلی وسط و چک کردم دیدم low economy بود

وقتی در تهران ساک ها را تحویل دادم در شیکاگو تحویل گرفتم و بعد از عبور از گیت ها و گمرک اونجا نمایندگی های شرکت های پروازی مختلف ساک ها را تحویل می گرفتند مثلا من رفتم تحویل امریکن ایرلاین دادم و دقیقا چیزی که تو بلیط بود تحویل می گرفتند

ورود به امریکا:
فرودگاه شیکاگو
دقیقا انگار وارد یه فیلم آمریکایی شدی، دقیقا مثل درسای زبان که مربوط به فرودگاه هست همون صداها همون خانم های سیاه پوست با لهجه های غلیظ امریکایی
خیلی باحاله
وقتی وارد هر فرودگاهی می شید باید اینقدر مسیر exit و یا claim baggage را دنبال کنید تا به یه صف برسید که مردم ایستادند و منتظر چک کردن ویزا یا مهر ورود
در اینجا از من پاکت زرد را خواست باز کرد گذاشت لای یه پوشه صورتی و گفت اول ساک هات را تحویل بگیر و بعد برو برای کارا ی مهاجرتیت
منم اول ساک هام را تحویل گرفتم
بچه ها یادتون باشه ساک هاتون را با یه ربان مشخص کنید و مخصوصا قرمز انتخاب نکنید چون اونجا اینقدر تنوع ساک زیاده و همه هم ربان قرمز زدند هاهاهاها
بعد رفتم به قسمتی که کارای مهاجرتی بود
اونجا پوشه را تحویل دادم یه خانواده جلوم بودند همون موقع ادرسم هم که تایپ کرده بودم گذاشتم رو پوشه و گفتم تغییر ادرس دارم
بعد گفت بشین صدات می زنیم
بعد به اسم کوچک صدام زد و اثر انگشت و امضا گرفت و گفت خوش اومدی تقریبا یک ماه دیگه گرین کارتت به ادرس جدیدت ارسال می شه
بعد گفت برو ساک هات را از اون قسمت که گمرک هست رد کن
قسمت گمرک هم چون من چیزی نداشتم جیزی نگفت

دیگه ساک ها را تحویل ایرلاین امریکایی دادم و خودم باید با مترو یا اتوبوس یادم نیست می رفتم سالن پروازهای داخلی اونجا گیت پروازم رو کارت پرواز اشتباه بود وقتی به گیتی که رو کارت پرواز زده بود رسیدم بلیطم را دادم و گفتند برو گیت ... که رفتم اونجا و منتظر پرواز بعدی

وارد سن خوزه که شدم تاکسی گرفتم و رفتم هتل 25$ شد در سانتاکلارا، هتلم به فرودگاه نزدیک بود کلا فرودگاه سن خوزه داخل شهره.
هتل خیلی خوبی بود شبی 109$ شنبه و یکشنبه هم 10$ ارزونتر بودصبحانه هم داشت

روز دوم رفتم بانک chase برام حساب باز نکرد ، گفت اگر کارت شناسایی داری که ادرس دایمی ات در ایران توشه بده تا باز کنیم که من نداشتم
فرداش رفتم bank of america برام حساب باز کرد و البته دو ساعت طول کشید چون صد جا زنگ زد و البته بویزا رو به عنوان گرین کارت تایید کرند و بهم یه دبیت کارت موقت دادند و بعد از دو هفته دبیت کارت اصلیم به ادرسی که دادم پست شد و کردیت کارت ندادند چون سوشیال ندارم و عملا بدون سوشیال کردیت اصلا براتون حساب نمی شه
بعد از 15 روز تونستم یه استودیو از یه خانواده ایرانی اجاره کنم 1250$ برای یک ماه
و تقریبا 40 روز طول کشید که جایی با قیمت 780$ برای زندگی موقت یکساله پیدا کنم البته من خیلی سختگیر بودم
اگر نه چیزی که اینجا زیاده اتاق و اپارتمان

کلا در سن خوزه اجاره خونه خیلی گرونه
استودیو از 1350$ به بالا و خب یه استودیوی معقول برای زندگی 1500$
یک خوابه از 1600$ به بالا
دو خوابه از 2000$ به بالا

اتاق مستر از 900$ به بالا
اتاق که bath مشترک داره بسته به تجهیزات اتاق از 650$ به بالا

من الان یه اتاق با bath خصوصی گرفتم 780$ پس کمی هم بستگی به شانس و محل زندگی داره

واقعیت اینه که در سن خوزه بدون کار و کردیت خونه کرایه نمی دن مگر اینکه ایرانی باشند یا شما یه جور گول بزنید مثلا بگید دانشجویید و با اعتماد به نفس دروغ بگید هاهاهاها و یا اینکه ضامن داشته باشید cosigner

سن خوزه شهر امنی هست ، من حتی شب ساعت 8 تنها تو خیابون بودم و اتفاقی هم نیفتاده
کلا امریکا تا خودت کرم نداشته باشی کسی کاری بهت نداره
اینجا با اینکه وسایل نقلیه عمومی بد نیست و به همه نقاط شهر دسترسی داره ولی داشتن ماشین برا جلوگیری از اتلاف وقت خیلی ضروریه

شرق سن خوزه می گن برا زندگی خوب نیست و همینطور down town
اگر چه من خودم عاشق داون تاون سن خوزه ام از بس قشنگه

اب و هوای سن خوزه خنکه و روزهای گرم و افتابی شب های سرد در زمستون داره کمی رطوبت هم داره اما رطوبت اقیانوسی نه مثل شمال
بارندگی هم شده این مدت بارونهای تند


من گرین کارتم دقیقا یک ماه بعد از ورودم ارسال شد
اما سوشیالم هنوز بعد از سه ماه به دستم نرسیده چون به خاطر فامیلم دچار مشکل شدند هنگ کردند بیچاره ها

در مورد کار باید بگم هنوز تجربه جامعی ندارم که بنویسم ولی حتما بعدا اضافه می کنم

بعدا به سفرنامه ام حتما مطالب خوبی اضافه می کنم فعلا خسته شدم

.................................................................................................................................................................................................
در ادامه مطالبم
دیروز فهمیدم هر جای امریکا باشد زیپ کد شهر و 7777-777 شماره تاکسی هست مثلا سن خوزه می شه 7777-777-408 yellow cab
...............................................................................................................................................................................................
امروز بعد سه ماه سوشیال کارتم را شماره اش را گرفتم و دو روز دیگه هم گفتند کارتش پست می شه هوراااااا
به زودی تجربیات کاری براتون می ذارم