سفرنامه و تجربه زندگی جدید در آمریکا

[saboteur]

سلام بر دوستان مهاجرسرایی
این تاپیک برای به اشتراک گذاشتن تجربیات دوستان در مورد ورود به آمریکا و تجربیات شان در مورد چگونگی استقرار و زندگی در آمریکاست.
دوستانتان را در تجربیات خود سهیم کنید

---

جهت مطالعه سفرنامه های مشابه سال 2014 به این تاپیک مراجعه نمایید
جهت مطالعه سفرنامه های مشابه سال 2013 به این تاپیک مراجعه نمایید

---

پست های غیر مرتبط و حاوی سوال و جواب در این تاپیک ممنوع است.
برای تشکر از سفرنامه ها از دکمه ی "تبریک و تشکر" زیر هر پست استفاده کنید

[elchin_f]

سلام به تمام دوستای خوبم،

بازم من اول شدم. من میخوام سفرنامه ام رو از بعد از برگشت از آنکارا براتون توضیح بدم و قسمت هایی که تو جاهای دیگه هم بوده رو اینجا جمع کنم و تا ورودم به آمریکا و آمدن سوشیالم که امروز بود و ....

به مرور زمان سفرنامه ام رو کامل میکنم که همه سفرنامه یکجا باشه که همگی بتونن استفاده کامل رو ببرن.
یکم نگارشم بده که بزرگی خودتون ببخشید.

من بلیطم رو از لوفتانزا گرفتم و برای اینکه هزینه ام کم بشه یکم به خودم سختی دادم و از استانبول بلیط رو گرفتم. بلیط رفت و برگشت 660$ و 1000000 تومان بلیط رفت و برگشت تهران - استانبول.

پرواز من 25 نوامبر از تهران به استانبول بود و براتون از جمع آوری وسایل میگم. من فقط فقط باخودم یکسری لباس نو که از سفر آنکارا خریده بودم و چند جفت کفش با خودم آوردم. اولین تجربه: با خودتون کفش بیارین چون اینجا کفش گرونه و در ابتدا که دلار به نرخ ریال خرج میکنید براتون قابل قبول نیست که مثلا 240$ برای یک کفش معمولی بدی. بقیه چیزا همه قیمت ها معقول هست مثلا بلوز از 20$ شروع میشه به بالا البته اگه تبدیل کنین شاید یکم زیاد باشه ولی به اندازه لازم برای چندین ماه اول خودتون لباس بیارین . لوازم شخصی هم بیارین البته اینجا به وفور هست ولی بهتره برای اول یکم داشته باشید تا بتونید خودتون روبا اینجا وفق بدین.
حواستون باشه با در نظر گرفتن اینکه کجا میرین ، متناسب با اون لباس با خودتون بیارین مثلا من سن دیگو هستم و به هیچ عنوان برای هیچ موقع سال نیاز به لباس گرم نیست.
فرودگاه امام خمینی: تو فرودگاه امام همه جا زدن که خروج بالای 5000$ قاچاق هست ولی شما با خیال راحت مبلغی رو که میخواین با خودتون ببرید رو حمل کنید چون اصلا حتی سوال هم نکردن که چقدر پول داری با خودت میبری.
بعد از یک پرواز طولانی از تهران به استانبول و بعد از استانبول به فرانکفورت و از اونجا به سن فرانسیسکو بالاخره وارد خاک آمریکا شدم. من با اینکه سن دیگو میخواستم برم پرواز رو سن فرانسیسکو گرفتم چون فرودگاه لس آنجلس خیلی شلوغه و ممکنه خیلی طول بکشه که کارای مهاجرت تمام بشه ولی فرودگاه سن فرانسیسکو خیلی عالی بود و من و سحر تنها مهاجرین بودیم و خیلی سریع کارامون انجام شد.
یه توصیه به تمام دوستان با ورود به خاک آمریکا باید یه آمریکایی باشی و آمریکایی فکر کنی! یعنی چی؟؟ یعنی اینکه قانون رانندگی در ایران رو کاملا از یادمون باید ببریم ، احترام به دیگران در اولویت اوله ، اگه از کنار هرکی رد شدید بهتون سلام کرد شوکه نشین اینجا همه به هم سلام میکنن. و سعی نکنین دلار رو به ریال تبدیل کنید چون خیلی اذیت کنندس. به این فکر کنید که قراره از این به بعد دلار در بیارین و خرج کنید اونوقت میفهمید همه چیز متناسب با درآمد مردم هست و خیلی چیزای دیگه که به مرور زمان دستمون میاد.
بعد از پیاده شدن از هواپیما پاکت زرد رو دستتون بگیرین و برین به طرف گیت مهاجرت فقط دقت کنید دم هر گیت یکسری تابلو هست که روش اسم کشورها رو نوشته که از کدوم گیتها میتونن استفاده کنن. این مورد برای اینکه اشتباه نکنید. تا یادم نرفته هر سوالی داشتید از هرکسی بپرسید خیلی مودبانه کمک میکنه و تا اینکه مطمن نشه فهمیدی توضیح میده پس خجالت نکشین و بپرسین. بعد از پیدا شدن به سمت گیت مخصوص مهاجرین برین و بعد مامور مهاجرت ازتون میخواد برید پیشش و بهتون خوش آمد میگه و ازتون میخواد پاسپورت مدارک و پاکت زرد رو بهش بدین و همینطور برگ آبی که تو هواپیما بهتون دادن.
چندتا سوال ازتون میپرسه. از من پرسید که چی خوندی و کجا میخوای بری و با کی میخوای زندگی کنی و چقدر پول همراهته و من چون بالای 10000 تا برده بودم و تو فرم پر کرده بودم بهش گفتم بعد ازتون عکس میگیره و انگشت نگاری انجام میده و داخل برگ آبی مینویسه که کجاها باید برید. اول میرین پیش یک آفیسر دیگه که ازتون پاکت زرد رو میگیره، یک اثر انگشت از انگشت اشاره میگیره و ازتون میخواد که یکجای که با شابلون مشخصه رو امضا کنید. بعد میگه میتونید برید چمدون هاتون رو وردارید و برید

بقیه رو فردا ادامه میدم

با شرمتدگی فراوان بابت تاخیر چند روزه برای ادامه سفرنامه آخه رفته بودم مسافرت :d .
بعد از گرفتن چمدون ها اگه تو برگ آبی نوشته شده باشه مامورین پلیس زحمت میکشن و کل چمدون هاتون رو میگردن ولی خیلی محترمانه این کار رو میکنن. اول ازتون سوال میشه که چکدون رو خودتون بستید ؟ این سوال برای اینه که میدونید داخل چمدونتون چی هست یا نه؟؟!! بعد میپرسن ممکنه چیزی داخل چمدون باشه که بهشون صدمه بزنه یا خیر؟؟

بعد از گذشتن از این مرحله شما رسما وارد آمریکا شدید و زندگی جدیدتون آغاز میشه. من چون یک پرواز دیگه هم داشتم از سحر خداحافظی کردم و رفتم برای پرواز داخلی ، در پرواز های داخلی آمریکا شما نمیتونید بار داشته باشید یعنی فقط میتونید یک carry on داشته باشید و چون من پرواز داخلی رو از هواپیمایی یونایتد گرفته بودم که با لوفتهانزا لینک هست تونستم بدون دادن پول 46 کیلو بار رو بدم داخل بار هواپیما و با خودم کوله پشتی و carry on رو هم بردم تو هواپیما. بعد از1:30 دقیقه پرواز که همشو خواب بودم رسیدم به سن دیگو و عموم اومد دنبالم و رفتیم برای شام و ......

در ارتباط با 165$ من یکماه و نیم قبل پول رو واریز کرده بودم، که طبق تجربه دوستان قدیمی نیازی به عجله نیست و میتونید تا زمان رسیدن به آمریکا و باز کردن حسابتون صبر کنید و بعد خودتون 165$ رو پرداخت کنید. در ارتباط با پرداخت پول هم اگه سوالی داشتید در خدمتون هستم.

بعد از ورود به آمریکا فقط باید صبور باشید تا سوشیالتون بیاد که مهم ترین مدرک هست و بدون اون هیچ کاری رو نمیتوتید شروع کنید.

برای باز کردن حساب ابتدا بانکی رو که میخواهید توش حساب باز کنید رو کاملا بررسی کنید و ببینید کدوم بانک fee کمتری میگیره و شرایطش برای برداشت fee بهتره ( fee پول زوری هست که بانک از مشتریاش میگیره ? ) من با بررسی بانک chees , wells fargo بانک wells fargo رو.انتخاب کردم از لحاظ fee سه تا شرط داشت.
1. موجودی حساب در هیچ روزی از ماه زیر 1500$ نشه
2. حقوق حداقل 500$ توسط کارفرما به حسابتون واریز بشه
3. حداقل 10 خرید از کارت انجام داده باشی.
که اگه یکی از این موارد رو داشته باشی هیچ fee از حسابتون کم نمیشه.

من حساب saving (پس انداز) و checking ( جاری) باز کردم و برای credit card ( کارت اعتباری) باید سوشیال داشته باشی که من تا اون موقع نداشتم و به بعد موکول کردم ولی در حال حاضر اون رو هم گرفتم. اگر در ولزفارگو حساب باز کردید بعد از هر خرید از کارت checking براتون به اجبار 1$ واریز میکنه به saving که پس انداز کنی . که به نظر من کار بسیار خوبی میکنن چون همین 1 دلار ها جمع میشن!

من بعد از 3 هفته کارت سوشیالم اومد البته من بعد از دو هفته به اداره مهاجرت مراجعه کرده بودم و فرم رو دوباره پر کردم و درست کمتر از 10 روز کارت سوشیالم به دستم رسید. با رسیدن شماره سوشیال به بانک رفتم که به بانک اعلام کنم که در حسابم وارد بشه و درخواست کارت اعتباری هم دادم.

بعد از اون به اداره DMV ( گواهینامه) مراجعه کردم برای گواهینامه ولی چون از قبل وقت نگرفته بودم فقط تونستم درخواست ID بدم و برای فوریه اولین وقت اداره راهنمایی و رانندگی ، وقت بگیرم. امتحان رانندگی از دو بخش تشکیل میشه 1.writen و 2. Behind the wheel که نا زمانی که در امتحان writing قبول نشی نمیتونی behind the wheel رو وقت بگیری.
برای درخواست ID فقط پاسپورت و کارت سوشیال کافیه. یک فرم میدن پر میکنی و تمام میشه و تا 60 روز میگن دستت میرسه.
دوستان محترم اینجا بدون ID یا گواهینامه باشی باید پاسپورت همیشه همراهت باشه پس بهتره درخواست بدین. هزینه ID. در روزی که من درخواست دادم 28$ بود.

در ارتباط با بیمه من خودم هم یکم سر درگم هستم ولی با تکمیل اطلاعات براتون اطلاعات رو مینویسم.

در ارتباط به بیمه تقریبا به نتیجه رسیدم و کارهایی که کردم جواب داد. من از بیمه مدیکل کاورد کالیفرنیا استفاده کردم که پیش ثبت نام تا 15 دسامبر بود ولی شما بازم برید و سر بزنید شاید هنوز هم بتونید اپلای کنید. من قبل 15 دسامبر ثبت نام کردم ولی چون سوشیالم نیومده بود همه کارا متوقف شد تا زمان آمدن سوشیال بعد از اومدن سوشیال رفتم دفتر کاورد کالیفرنیاچون متاسفانه آدرس منو نمیتونست وریفای کنه و بعد از کلی تلفن اینور و اونور رفتم اونجت و اونها با دسترسی که داشتن آدرس من رو وریفای کردن و گفتن باید منتظر یک بسته باشم برای انتخاب کارگزار بیمه که در کالیفرنیا 4 گروه هستند. 1.kaiser 4. health net 3.care1st2 . Health comunity که در حال حاضر کایزر مدیکل جدید قبول نمیکنه.بسته من همراه با یک کارت موقت بیمه به دستم رسید و من فرم رو پر کردم و بر اساس تجربه عموم health net. رو انتخاب کردم و فرم ها رو پرشده رو برای مرکزی که گفته بودند ارسال کردم. الان منتظر کارت دایم هستم و باید پزشک خودم رو انتخاب کنم.

اگه سوالی بود در خدمتون هستم و به مرور هر کاری انجام بدم و وقت کنم براتون مینویسم.

[Melon2015]

سلام به همگي

و اميدوارم كه واقعا امسال كسي از قطار جا نمونه و همه بيان

مكان مصاحبه ما آنكارا بود و در ماه نوامبر ويزا صادر شد. بعد از اون توسط https://elis.uscis.dhs.gov ١٦٥ دلار رو توسط يكي از دوستانم در كانادا پرداخت كردم كه زياد فكر خوبي نبود چون به خاطر تبديل دلار كانادا به آمريكا و ماليات مبلغي بهش اضافه شد كه دقيق يادم نيست چقدر ولي حدود ١٠٠$ فكر ميكنم. بهتره اگي كسي رو داريد توي آمريكا اون بپردازه.
پر كردن سايت elis هم خيلي ساده بود با توجه به راهنمايي كه توي سفارت بعد از تاييد ويزا بهمون دادند پرش كردم .

اون اولي كه ويزامون صادر شد بليط هاي هواپيمايي امارات براي مقصد ما يعني كاليفرنياحدود ١٠٠٠$ بود و براي واشنگتن حدود ٨٠٠$ ولي به اين علت كه تصميم قطعي نگرفته بوديم يك ماه طول داديم و بليط شد حدود $٢٦٠٠.نزديك پروازمون دوباره قيمت ها رو چك كردم به ٦٠٠٠$ رسيده بود، هر چقدر زودتر بليطتونو بگيرين بهتره.
بيمه مسافرتي sos گرفتيم كه به نظرم به درد مي خوره. اگه دچار حادثه بشيد يا اينكه پول هاتونو بدزدند يا چمدون هاتونو گم بشه و يا دعواتون بشه و احتياج به پرداخت خسارت داشته باشيد و بسياري ديگه هزينه ها رو تا سقف ٥٠ هزار يورو جبران ميكنند
پرواز امارات : از تهران به دبي و از دبي به كاليفرنيا

حداكثر هر نفر دو چمدون ٢٣ كيلويي ميتونست بار داشته باشه
پرواز ما با نيم ساعت تاخير انجام شد
توي فرودگاه امام كارت پرواز دوتا پروازو صادر كردند ، يعني وقتي به دبي رسيديم مستقيم به سالن ترانزيت رفتيم و اونجا وسايلي كه با خودمون توي هواپيما برده بوديم دوباره چك كردند و بعد سوار مترو شديم و رفتيم به سمت گيت پروازمون.
توي تمام فرودگاه هايي كه رفتم واقعا فرودگاه دبي زيبا بود و پر از فيري شاپ ... هر چند ما به علت ضيق وقت هيچ كدومو نديديم. قسمت ترنزيتش كاملا لوكس بود با طراحي داخلي فوق العاده حتي فرودگاه ال اي اكس به گرد پاش نميرسيد.
از دبي تا ال اي اكس فرودگاه لوس آنجلس ١٤ ساعت و نيم راه بود. شايد با پروازهاي ديگه كمتر باشه... بررسي نكردم. آخه دبي و لوس آنجلس روي نقشه در يك خط هستند ولي به جاي اينكه اين مسير مستقيمو بره اومد بالا و از ايران و مشهد و كشورهاي شمال ايران رد شد و نهايتا از قطب و كانادا هم رد شد و اومد دوباره پايين

پرواز پر از هندي و ميانگين سني پرواز به جرات بالاي ٥٠ سال
پذیرایی پرواز خوبه اول از همه هم غذای بچه ها رو میدن .
نکته منفی فاصله بین صندلی هاست که اونم که پرسیدم گفتند بقیه پرواز ها افتضاح تره و امارات خیلی خوبه .
ورود به فرودگاه:
پيشنهادم اينه كه وقتي وارد فرودگاه شديد پاكت هاتون دستتون باشه تا راحت تر راهنمايي بشين، من دستم نگرفتم كه باعث شد حرف ها و سوال هاي بي موردو جواب بدم و استرس گرفتم.
توي فرودگاه ال اي اكس اول رفتيم قسمت ويزيتورها و افسره چك كرد ويزامونو و گفت چقدر وقت اينجا ميمونيد؟ گفتم حدودا دو ماه گفت: چرا اينقدر زياد؟ من كلي جا خوردم . چون اصولا بايد ميگفت چرا انقدر كم .
گفتم چون ما بايد به اين دلايل برگرديم و نميتونيم بمونيم ، ويزامون مهاجرتيه
تازه پليسه فهميد چه خبره و پاكت هاي سفارت رو از ما گرفت (سی دی قفسه سینه رو نخواست )و ما رو با همراه يك پليس به قسمت مهاجرت بردند اونجا ازمون اثر انگشت و امضا گرفتند و بعد از چند دقيقه توي پاسمون مهر زدند كه حكم گرين كارت رو داره و من هيچ كسي رو نديدم كه فارسي بلد باشه يا حرف بزنه در هيچ مرحله اي....
بعد اومديم چمدون ها رو بگيريم كه يكيش نبود و مجبور شديم بريم قسمت گم شده هاي بار و نهايتا بعد از يك روز اوردند بهمون تحويل دادند
اون ورقي كه توي هواپيما دادند رو پر كرديم و بالاي ١٠ هزار دلار اعلام كرديم و تمام سوغاتي هايي رو كه آورده بوديمو نوشتيم
چمدون خيلي ها رو زير و رو ميكردند ولي ما حتي چمدون هامونو از چرخي هم پايين نيورديم
فقط افسره پرسيد برنج داريد؟ ليمو چه طور(منظورش ليمو عماني بود)؟ دانه گياه؟ خاك؟ميوه تازه؟
وقتي گفتم نداريم ، گفتند به آمريكا خوش اومديد
از دوستان شنیده بودم که به پسته و بادام هم گیر میدن ولی توی ال ای اکس اینطوری نبود
و ما کلی زعفران داشتیم که همه رو هم صادقانه نوشتم ولی به اون هم گیرندادند)

محل اقامت
یک جای ارزون که امکان آشپزی هم داشته باشه استدیو6 که با مالیات و ... برای ما شد هفته ای 525 $
ارزون ترین گزینه اینه که خونه اجاره کنید ولی تا اون موقع بیافتین و بفهمین کجایین که جای بدی نیست

فرداي ورودمون رفتيم براي social security number يا همون كد ملي خودمون ، اولين جاييه كه بعد از ورودتون بايد تشريف ببريد. چون بدون اون نه ميتونين حساب بانكي درست حسابي باز كنيد نه ميتونين گواهينامه بگيرين .
ساعت ١١ رسيديم و خيلي شلوغ بود مثل بانك ملي تا زماني كه پرداخت الترونيك نيومده بود. مثل بانك هاي خودمون يك دستگاهي نزديك در بود براي گرفتن نوبت كه از بين گزينه هايي كه داشت انتخاب كردم كه قرار ملاقات قبلي ندارم و شماره سوشال هم ندارم بعد دستگاه بهم شماره داد كه تا. اونجايي كه يادمه پنج نوع شماره ميداد ... به هر حال بعد از سه ساعت نوبتمون شد و خانومه گفت براي سوشال اقدام كرديد گفتم بله ولي وقتي اسم هامونو چك كرد گفت ثبت نشده و شروع كرديم از اول فرم پر كردن آخرش هم به ما رسيد داد و گفت تا دو هفته ديگه كارت هاش مياد محل اقامتمون?
كلا بهتره اين جور جاها رو صبح اول وقت رفت تاكمتر وقت آدم هدر بره
توي اينجا خيلي آدمهاي جور واجور ديديم خيليها ميان اينجا تا كمك دولتي بگيرن وقيافه هاشون كلي عجيب غريبه . خيليهاشونم از كارافتادن مثلا يك آقايي با كپسول اكسيژن اومده بود خيلي ها هم با واكر و ولچير ميان....


روز بعد رفتم پس يا usps براي فرستادن مدارك re entry permitكه اونجا هم money order گرفتم و با بقيه مدارك پست كردم
Re entry permitبراي گرين كارتي هاييه كه نميخوان حداكثر تا دو سال وارد آمريكا بشن. مي تونيد شرايط و فرم هاشو اينجا ببينيد

http://www.uscis.gov/i-131

روز بعدش رفتيم دنبال حساب باز كردن توي bank f America. خانمي كه اونجا مسئول بود ايراني بود و خيلي. ميخواست كمك كنه. گفت كه جديدا براي ايرانيها و كوبايي ها و ...قوانين جديد گذاشتن ، و من چون شما گرين كارت و سوشالتون نيومده بايد زنگ بزنم و اجازه بگيرم بعد از كلي بالا پايين و زنگ زدن و .... قرار شدتا دو روز ديگه خبر بدن كه ميشه يا نه. يك خوبي اين بانك اين بود كه از صرافي هاي ايران ميشد توش پول ريخت
City bankهمون اولش به راحتي گفت الان نميشه حساب باز كرد و تشريف ببريد. كلي هم صحبت كردكه اگه ٥٠ هزار دلار توي حسابتون پول باشه مشتري گلد ميشيد و بسياري از هزينه هاتون مجاني ميشه
Wells fargo خود بانك ها ميگفتند كه ولز فارگو راحت قبول ميكنه حساب باز كنه
توي ولز فارگو به راحتي و بسيار با احترام وصف ناپذير حساب باز كرديم. واقعيتش محيط بانك در حد Bank of America يا citybank نبود ولي وقتي همه احتیاجات ما رو برآورده ميكنه كافيه. یک حساب مشترک با همسرم باز کردیم . برای هر دومون کارت دبیت آنی صادر کرد که روش نوشته تا 30 روز اعتباز داره تا کارت اصلی بیاد. و من گفتم که کردیت میخوام .گفت چون تا به حال حساب بانکی و گردش نداشتید 300$ از حسابتون کسر میشه و بعد از 3 ماه (یا شاید هم دو ماه متاسفانه دقیق یادم نیست) اگه همه پرداخت ها به موقع باشه به حسابتون برگردونده میشه .و من هم درخواست دادم . که ساعت 6 بعد از ظهر از بانک زنگ زد که با کردیت کارت هاتون موافقت شد و تا دو روز دیگه 600$ از حسابتون کسر میشه (چون هم من درخواست دادم هم همسرم ) تا حدود یک هفته دیگه هم کارت هاش میاد به آدرستون .
هزینه نگه داری حساب بانکی :
اگه حداقل 1500$ توی حسابتون باشه مجانی
اگه در ماه حداقل 10 بار باهاش پرداخت انجام بدید مجانی
در غیر این صورت ماهی 11$
مدارکی که باید با خودتون برای باز کردن حساب برید :
پاسپورت .رسید کارت های سوشال. حتما آدرس محل سکونتتون همیشه همراهتون باشه. شماره تلفن .
ازش پرسیدم که ما میخوایم برگردیم ایران و تکلیف حسابمون چی میشه ؟ گفت که هیچ مساله ای نداره فقط قبل از اینکه برید بهم بگید که توی سیستم وارد کنم .
و این آقایی که حسابمونو باز کرد تا دم در بانک هم باهامون اومد و در و برامون باز کرد تا ما بریم که من از تعجب داشتم شاخ در میآوردم. خیلی خیلی با احترام باهامون برخورد کردند انقدر که گفتم همون بهتر که اینجا حساب باز کردیم.
نکته های جالب :توی سیتی بنک صحبت از 40-50 هزار دلار بود ولی اینجا کلی هم خوشحال بودند که ما داریم بالای 1500$ بهشون پول میدیم.
دو بار دیگه هم بهم از بانک زنگ زدند که آیا سوال یا مشکلی دارید ؟ آیا از خدمات ما راضی هستید ؟
پیشنهاد : بعد از گرفتن رسید سوشال مستقیم برید همین بانک و حساب باز کنید که نه پول زیاد همراهتون باشه هم اینکه پرداخت هاتون با کارت باشه که اعتبارتون بره بالا. حالا هر وقت سوشال اومد و بانک با کلاس خواستید برید سیتی بنک

یک تفاوت دیگه ولز فارگو با bank Of Amrica: گفتن که اگه از ایران پول واریز بشه .ولز فارگو دو هفته و bank Of Amrica یک هفته طوا میکشه که پول بیاد توی حسابتون

و باز من شنیدم که همراه داشتن پول نقد اینجا خیلی خطرناکه و نهایتا 20$ پول نقد همراهتون باشه مخصوصا اگه میرید Down town

تاکسی : تقریبا گرونه .اینجا هیچ مرکز خریدی نیست که جلوی درش تاکسی باشه . و وقتی هم زنگ زدم تا تاکسی بیاد یک بار نیم ساعت طول کشید .تاکسی بیشتر توی فرودگاه ها هست . که تاکسی متر دارند .

اتوبوس : باید برای سوار شدن کارت اتوبوس بگیرید که فروشگاه هاب بزرگ دارند .یک سیستم اتوبوسرانی اینجا هست به اسم مترو . که مثل اینکه مترو زیر زمینی هم داره که من تا الان ندیدم . به هر حال کارت اتوبوسشو از رالف خریدم .گویا مراکز خرید بزرگ میفروشن و توی مرکز شهر هم باجه هایی هست . قیمت7$ برای نا محدود روزانه (که 2$ هم پول کارتشه ).یعنی هر چقدر بخوام توی یک روز میتونم استفاده کنم . که هفتگی و ماهانه هم داره
می تونین کارت هم نگیرین و پول نقد بدید . که میشه 1.75 که باید دقیقا همین پول همراهتون باشه چون باقی پول رو نمیدن.

موبایل : من at&t گرفتم به صورت ماهانه 60$ . با این برنامه که صحبت کردن و اس ام اس نامحدود برای داخل کشور و 2.5 MG اینترنت.خیلی پلن های مختلف داره که با توجه به شرایطتتون باید بگیرین. سالانه 100$ هم هست که فقط میتونه صحبت کنه.

جاهای دیدنی :
یونیورسال : در یونیورسال سیتی
بلیط ورودی 92$ که اگه بخواین توی صف های طولانی نایستید با 135$ بدون صف میرید.
کلا یونیورسال یک شهرک سینماییه که توی ایستگاه های مختلف بهتون کلی چیز های جالب نشون میدن
مثلا فیلم های چهار بعدی که یکیش مثلا شرک بود که علاوه بر 3 بعدی بودنش آب تو صورتمون میپاشید و یوهو یک چیزهایی مثل عنکبوت زیر پامون راه میرفت
جلوه های ویژه چطوری درست میشه
و لوکیشن های فیلم ها و بسیار چیزهای جالب دیگه
که به نظرم واقعا دیدنیه


اينجا چند تا فروشگاهي كه من رفتمو معرفي ميكنم

Ralphs : بزرگه و از هر چيزي به طور معمول ١٠ قلم ياشايد بيشتر هم داره ولي. كمي گرونه .دم صندوق يك كارت هايي ميده براي تخفيف كه بد نيست بگيرين .این کارت های تخفیف که یک فرمی همراشه پر میکنید و میدین به صندوق .3 تا کارت داره یکی بزرگ اندازه کارت بانکی دو تا هم کوچولو برای اعضای خانواده .دیدم اینجا ملت یک جا سوییچی مانند دارن که تمام کارت تخفیف فروشگاه ها ازش آویزونه و مثل اینکه بعد از یک مقدار مشخصی خرید آفر های مجانی زیادی داره .
Target : مثل شهرونده
Costco : یک سوله یا انبار بزرگه که همه چیزو به طور عمده میفروشه و واقعا قیمت هاش خوبه .50$ حق عضویت سالانشه .
99سنت : می شه از توش چیزهای خوب خرید حتما برید .
بهترین تخفیف توی فروشگاه ها موقعیه که clearence بخوره

من سعي ميكنم هر روز بيام و كمي پستمو آپ ديت كنم و اگه سوالی دارید بپرسین تا حد معلوماتم با افتخار جواب میدم ... لطفا كمي تحملم كنيد

[atlantis770]

بسم الله الرحمن الرحیم

کیس من: دختر مجرد / 35ساله / دانشجوی دکترا / ساکن تهران/ محل مصاحبه:ابوظبی.

من بعد از مصاحبه شدن درابوظبی، کلیرنس خوردم ولی در مدت زمان کمتر از 2 ماه کلیر شدم. وقتی ویزای من صادر شد از طریق یک آژانس مسافرتی که کار پیکاپ ویزا رو هم انجام میداد خواستم ویزام رو از ابوظبی برای من بیارند. برای اینکار 270هزارتومن میخواست که خب برای من به صرفه بود تا اینکه خودم بخوام دوباره به ابوظبی برم و ویزا و پاسپورتم رو بگیرم. بعد از تقریباً 10 روز ویزا به دستم رسید. بعد از اون، اولین کاری که انجام دادم این بود که دنبال آژانس مسافرتی و تهیه ی بلیط برای آمریکا شدم. بعد ازمدتی سرچ کردن، موفق شدم آژانسی پیدا کنم که تقریبا ً قیمتهای مناسبی داشت.

من برای تهران -دوحه– هیوستون بلیط رفت و برگشت گرفتم به مبلغ 3800000 تومن، با پرواز قطری. واین پرواز رو هم برای 1 ماه بعد رزرو کردم. بنابراین 1 ماه فرصت داشتم که به کارهای شخصی و دانشگاهیم رسیدگی کنم. که خب شکر خدا من خیلی کارهای معوقه یا مدرک ناقص نداشتم. به همین خاطر این 1 ماه برای من زیاد هم بود. من تصمیم داشتم بمدت 2 ماه درهیوستون اقامت کنم تا بتونم کارهای اقامتی خودم از قبیل دریافت گرین کارت، سوشیال سکیوریتی و پاس سفید رو انجام بدم. اما مقصد نهاییم نبود. من بعد از این 2 ماه مجبور بودم برگردم ایران تا درسم رو به اتمام برسونم. بهمین خاطر درصدد گرفتن پاس سفید هم بودم.

دنبال این بودم که گواهی اشتغال به تحصیل از دانشگاهم بگیرم. ولی ظاهرا ً این گواهی رو به دانشجوهای مقطع دکترا نمیدن. از سایر مقاطع خبر ندارم. ولی وقتی این موضوع رو متوجه شدم خیلی صحیح ندیدم پیگیر بشم! شما هم اگر دانشجو هستید سعی کنید خیلی موضوع رفتنون به آمریکا رو به اطلاع دانشگاه یا امور آموزش قرار ندید.

کار بعدی من این بود که مدارک مربوط به دریافت پاس سفید رو آماده کنم (برای اطلاع کسانیکه نمیدونن: اگر شما فقط گرین کارت داشته باشید مجبورید یا درهمون سفر اول در آمریکا اقامت کنید. یا اینکه اگر قصد برگشت دارید باید هر 6ماه به 6 ماه بروید آمریکا تا برای گرین کارتتون مشکلی پیش نیاد. ولی اگر پاس سفید یا همون Re-entry permit رو بگیرید میتونید 2 سال تمام در ایران باشید تا کارها و درستون تموم بشه. بدون اینکه مجبور باشید 6ماه به 6ماه به آمریکا بروید. مشکلی هم برای گرین کارتتون پیش نخواهد اومد. برای اطلاع بیشتر میتونید صفحه ی مربوط به : "نحوهء دریافت پاس سفید" رو مطالعه کنید). مدارک رو آماده کردم و در یک فایل مجزا قرار دادم.

مدارک لازم برای دریافت پاس سفید:

- تکمیل فرم I-131
- تکمیل فرم G-1145
- تهیهء money order از هر اداره پست درآمریکا به مبلغ 445$
- یک کپی از ویزاتون که مهر ورود خورده باشه
- کپی از صفحه اول پاسپورت
- کپی از بلیط برگشتتون به ایران(برای تسریع روند کارهاتون)
- من یک قطعه عکس پشت نویسی شده(اسم و فامیل+تاریخ تولد+A.number) رو هم ضمیمه ی مدارکم کردم.هرچند فکر هم نمیکنم نیاز باشه.

از صفحات اول پاسپورت، شناسنامه، و حتی کارت دانشجوییم به تعدادی که لازم داشتم کپی گرفتم. اصل گواهینامه م رو هم با خودم بردم. لازمم نمیشد. ولی در یکی از سفرنامه ها گفته بودن که شناسنامه و گواهینامه رو ببرید. من هم بردم. ضرر نداشت.

هر دو پاکت زرد رو که به همراه ویزا دریافت کرده بودم رو هم بردم.

یکی از مهمترین کارهای دیگه ای که باید انجام بشه جستجو برای پیدا کردن یک اتاق، خونه، هتل، هاستل یا هر جای دیگه برای سکونت بود. خصوصا ً اونهایی که مثل من خانم هستند و تنها سفر میکنند خیلی باید در اینمورد دقیق باشند. چون بحث هزینه و امنیت خیلی مهم هست. البته من مشکلی در این زمینه نداشتم. چون در شهر مقصد، تنها نبودم و من و یک خانم دانشجو توافقی همخونه شدیم.

به مقدار لازم ارز خریدم. از صرافی هم- محض اطمینان- گواهی خرید ارز که ممهور به مهر صرافی خودش باشه خواستم.

یک هفته قبل از پرواز، اکانت خودم رو در سایت USCIS.ELIS درست کردم.
همچین 2 روز قبل از پرواز هم عوارض خروج رو به مبلغ 75هزار تومن در بانک ملی پرداخت کردم.

نکته:

* پریزهای برق در آمریکا به شکل ( | | ) هستند. برخلاف ایران که به شکل (oo) هستند. پس حتما مبدل لازم برای اینکار رو تهیه کنید. از ایران هم بخرید چون ارزونتره. من از لاله زار خریدم به مبلغ 2000 تومن.

* پولتون رو هرگز توی بار قرار ندید. من گذاشتم توی کوله م. چیزی حدود 100-150 دلار رو هم بصورت دستی توی کیف دستیم قرار دادم. رویهمرفته هرگز هیچ چیز مهمی رو توی بار قرار ندید.

* آدرس آمریکاتون رو حتما روی یک کاغذ بنویسید و دم دستتون باشه. چند جا لازمش دارید.

* با پرواز قطری مجاز هستید 2 تا چمدون 23 کیلویی بعنوان بار + یک ساک 8 کیلویی برای داخل هواپیما با خودتون داشته باشید. سایر خطوط هوایی رونمیدونم.

من شکر خدا کارهام رو طوری مرتب کرده بودم که تا یکهفته مونده به پرواز، چمدونهام کامل و بسته شده و آماده بودند. منتهی در تمام این مراحل یک مورد زجرم میداد و اونهم این بود که یک جفت چشم زیبا دائماً دنبالم میچرخیدن و لبریز از نگرانی و دلتنگی بودن.
چشمهای مادرم.......چه خداحافظی ای داشتیم ما...
به قول دوستی: ما داریم برای ترقی و یک زندگی بهتر میریم. در حالیکه مادرای شهدا با دست خودشون بچه هاشونو به راهی میفرستادن که میدونستن دیگه اونها رو نخواهند دید.
دم اون مادرا گرم واقعا ً.

پرواز من روز 20 فوریه (1 اسفند) ساعت 4:20 دقیقه صبح از تهران به مقصد دوحه بود. ساعت 1ونیم شب از منزل خارج شدم و اجازه ندادم پدر و مادرم به فرودگاه بیان. به فرودگاه که رسیدم توی صف مربوط به Check in ایستادم. صف نسبتا ً شلوغ بود. بعد از حدود 10 دقیقه که توی صف ایستاده بودم آقایی با پوشش مخصوص به خطوط قطری با خوشرویی بمن نزدیک شد و بعد از سوال در مورد اینکه مقصد نهاییم کجا هست ( که گفتم: آمریکا- هیوستون) از من مدارکی مثل بلیط و ویزا رو خواست. اونها رو همونجا چک کرد و به من تحویل داد. تقریبا ً نیم ساعت توی صف بودم. نوبت من شد. بارهام رو تحویل دادم، کارت پرواز گرفتم. و با نشون دادن پاسپورت+کارت پرواز+عوارض خروج، وارد سالن ترانزیت شدم. چون قبلا ارز دولتی رو گرفته بودم دیگه شامل حال من نمیشد. چون این ارز سالی فقط یکبار داده میشه.

پرواز تقریباً با نیم ساعت تاخیر انجام شد و ساعت 5 صبح بود که هواپیما از تهران به مقصد دوحه پرواز کرد. توی هواپیما که بودم روی صندلی کناری من پسربچهء 11 ساله ای به اسم "علی" نشست که پدرش ایرانی و مادرش آمریکایی بود. حتی 1 کلمه هم فارسی بلد نبود و دائم با مهماندارها به انگلیسی صحبت میکرد. اون تنهایی سفر میکرد و مقصدش مریلند بود. در طول سفر باهمدیگه همصحبت شدیم.
با هم دوست شدیم و عکس انداختیم. یه خورده که گذشت گفت: I am cold. من هم کاپشنم رو انداختم روی دوشش و بغلش کردم تا خوابید.

پرواز، خوب و آرام بود. مهماندارها بسیار خوش برخورد بودن. صبحانه ی مختصری دادند و حدود ساعت 7ونیم بود که به فرودگاه دوحه رسیدیم. من وعلی هم خداحافظی کردیم. هوای دوحه گرم و شرجی بود که یکم آزارم میداد. فرودگاه دوحه به زیبایی فرودگاه امارات نبود. ولی در برابر فرودگاه امام خمینی، باشکوه بود! توی فرودگاه دوحه چندتا آمریکایی دیدم. ولی اکثریت با مسافرای هندی بود.

پرواز بعدی من از دوحه به مقصد هیوستون ساعت 8:20 انجام میشد. از یک افسر نمازخونه رو پرسیدم. گفت: مصلی؟
گفتم:بله. نشونم داد. رفتم نمازم رو خوندم. بعد هم رفتم توی صف کنترل ایستادم. همسفرهندی زیاد بود.
هواپیمای ما بوئینگ 777 بود. ساعت 8ونیم صبح  بود که دوحه رو به مقصد هیوستون ترک کردیم. مسیر پرواز رو تا اونجایی که یادم میاد میتونم به این شکل برای شما توضیح بدم: دوحه- خلیج فارس- اصفهان- شیراز- تبریز- ترکیه- از بالای بخش اسکاندیناوی اروپا هم گذشتیم مثل دانمارک- قطب- آیسلند- تورنتو- شیکاگو و ........هیوستون.

تقریبا 1 ساعت مونده به فرودگاه هیوستون بود که فرمهای آبی رو بین مسافرین پخش کردند. این یک عدد فرم آبی پشت و رو بود. که باید در اون مشخصات فردی+مقدار پول همراهتون+نوع مواد غذایی همراهتون و .... رو مینوشتید. وقتی فرم تکمیل شد باید اون رو بهمراه سایر مدارکتون به افسر فرودگاه تحویل بدید.
پرواز ما حدوداً 15-16 ساعت طول کشید و این برای من که به هیچ عنوان اهل یکجا نشستن نبودم خیلی آزاردهنده بود. شاید به جرأت میتونم بگم فقط من و دو آقا، ایرانی بودیم. تک و توک آمریکایی. و باز هم بخش اعظم مسافرین هندی بودند.
یکی از اون آقایون کنار من نشست و دومی پشت سرم. دو آقا بودند که چون میدیدند این اولین سفر من به آمریکا هست کلی هوای من رو داشتند و بمن آدرس و شماره تلفن دادند که در صورت لزوم یا بروز مشکل با اونها تماس بگیرم. این لطف اونها کاملا ً دوستانه  و به دور از هر شائبه ای بود.

اولین وعده ی غذایی ای که سرو شد ناهار بود که حدودا ً 2-3 ساعت بعد از شروع پرواز انجام شد. اگرچه مهماندارها دائما در طول پرواز و در فواصل بین وعده های اصلی با چایی، قهوه، آب میوه یا شیرینی ازمسافرین پذیرایی میکردند ولی من شخصا ً از غذاهای اصلی ای که سرو میشد خوشم نمیومد. اگرچه کلا ً میتونم بگم که اشتهام درطول مسیر به صفر رسیده بود.

درحین اینکه داشتم در راهروی مربوط به خودمون راه میرفتم یکی از مسافرین (که بعد فهمیدم دندانپزشک هست) به انگلیسی بمن گفت: مشخصه پرواز کلافه ت کرده. لهجه ی بخصوصی داشت. به عربی بهش گفتم: شما اهل س و ر ی ه هستید.درسته؟! جا خورد و بهش گفتم که: من هم عرب زبان هستم. خوشحال شد. گفت که منزلش کالیفرنیا هست و با دادن شماره تلفنش از من خواهش کرد هر موقع لازم شد میتونم روی کمک و راهنمایی اون حساب کنم. من هم تشکر کردم والبته  اضافه هم کردم که ان شاالله لازم نمیشه.

من میدونم که الان باید روند دریافت گرین کارت و سوشیال سکیوریتی .... رو برای بار هزارم که از زبان دیگران شنیدید، بگم. قصد هم ندارم اینجا خاطرات پروازم رو برای شما بازگو کنم. ولی من داشتم میدیدم که رفتارها در خارج از ایران به چه شکل هست. داشتم شکل کمک دادن ها رو میدیدم. فرم محبتها رو میدیدم. موقعیکه خلبان یا سرمهماندار چیزی رو در هواپیما اعلام میکردند باید تیز میشدم و دقت میکردم که مبادا اشتباه بشنوم. به تمام حرکات و اشخاصی که به هر نحوی از کنارم عبور میکردند دقت میکردم. اینجا دیگه ایران نبود. پدر و مادری هم بالای سرم حضور نداشت. میتونستم از کمک دیگران سوء استفاده کنم. میتونستم قیافه ی جدی و خشکی به خودم بگیرم (سیستم تدافعی رایج دخترها در ایران!) که به احدی اجازه ندم حتی بمن نزدیک بشه، کمک دادن بماند! آیا هندی ها همونطوری بودند که در ایران میشناختم؟ آیا عرب ها به همون شکل و شمایلی بودند که در ذهن ما ایرانی ها تزریق کرده بودند؟ آیا باید از آمریکایی ها بخاطر کنار نیومدن با موضوع هسته ای ! دوری میکردم و با کینه نگاهشون میکردم؟ آیا صحیح بود بخاطر یکسری قضایای سیاسی و تبلیغاتی که حتی نمیشد راست و دروغش رو فهمید روی اینهمه ملت و نژاد مختلفی که سر راه من یکنفر سبز میشدند قضاوت کنم؟؟

این سفر با تمام نتایجش، برای من یک سفر 2 ماهه بود و نهایتا ًبرمیگشتم ایران و تموم میشد. ولی ذهنم به حدی درگیر این قضایا شده بود که در طول پرواز شاید فقط یک وعده غذا خوردم و یک لیوان چایی. بدون اینکه با کسی زیاد صحبت کنم کنار پنجره نشسته بودم و به بیرون، به آسمون و به زیر پای خودم نگاه میکردم. از تمام افکاری که توی ذهن مشوشم در حال رقصیدن بودند، فقط یکی رو تونستم از بقیه مجزا کنم. و اونهم اینکه: "...مهم نیست چی در مورد مردم سایر کشورها توی ذهنت تزریق کردن. ولی تو مهربان باش و از کسی نفرت نداشته باش. محتاط باش، ولی بدبین نه."

این یک دستاورد، برای من خیلی ارزش داشت و کمک کردن دیدم بهتر بشه.

ساعت حدود 4ونیم عصر به وقت محلی بود که به فرودگاه هیوستون وارد شدیم. لندینگ ناجوری داشتیم. یکم دل و روده م بهم خورد. از هواپیما که اومدم پایین همه از کنارم رد میشدن ولی من واقعاً نمیتونستم درست بایستم. یه جورایی حس میکردم بدنم شل و ول شده. تنم خیس عرق شده بود. قشنگ حس میکردم که قطرات عرق دارن از چونه م  میچکن. تنفسم هم سریع شده بود. رفتم روی یه صندلی توی فرودگاه نشستم. حالم که سر جاش اومد رفتم سمت سالن اصلی. فرودگاه نسبتا ً خلوت بود و ظاهرا ً ما تنها پرواز اون ساعتش بودیم. چیزی در حدود 15 گیت وجود داشت که ما که برای اولین بار وارد آمریکا میشیم باید در صف ویزیتورها قرار بگیریم. هر جا و هر موقع به مشکل برخوردید میتونید از افسرهای اونجا راهنمایی بگیرید. به شما کمک میکنند. صف ما شلوغ بود. وقتی نوبت من شد رفتم جلو. افسری که به کارهای من رسیدگی میکرد اسمش "رودریگز" بود. با مهربونی از من پاسپورتم رو خواست. بهش تحویل دادم و مطابقت داد. اسکن چشم و اثر انگشت هم گرفت. با لبخند پرسید: کجایی هستید خانم؟  گفتم: ایرانی هستم. پرسید: نامزد یا همسر داری؟ گفتم: نه. با تعجب گفت: تنها اومدی آمریکا ؟ کسیو نداری؟ گفتم: دوستم اینجا هست. گفت: من مسئول رسیدگی به پرونده ت هستم. تشکر کردم. و تعجب کردم از اینکه دیدم 3-4 کلمه فارسی هم بلد هست.
پرسید: با خودتون غذا دارید؟ گفتم: چندتا کنسرو دارم. گفت: چی؟ گفتم: تون ماهی. اونهم گفت: ok. مشکلی نیست.

بعد از اون من رو به یک اتاق که ظاهرا ًمخصوص مهاجرین بود راهنمایی کرد. حدود 10-12 نفر اونجا بودن. پاکت زرد+پاسپورت+فرم آبی که درهواپیما تکمیل کرده بودم رو به یک افسر دیگه تحویل داد. من هم نشستم. بعد از حدود 20 دقیقه اسم من رو صدا زد. رفتم جلو و از من امضا و اثر انگشت گرفت. یک شابلون مستطیلی کوچیک بود که شما بدون اینکه انگشتتون رو فشار بدید باید اثر انگشتتون رو اونجا بگذارید. بعد هم از من شغلم رو پرسید که بهش گفتم. در ضمن بهش گفتم که میخوام آدرسم رو تغییر بدم. خودش در یک فرم آدرس جدیدم رو گرفت و در اون تایپ کرد. بعد هم بمن داد تا صحت اون رو تایید کنم. روی ویزای من مهر ورود زد. بعد هم بمن یک برگه ی کوچیک داد که به انگلیسی توی اون تایپ شده بود که مهر ورود توی ویزام به مثابه ی گرین کارت موقت هست و تا 1 سال اعتبار داره.

همه چیز در حد 10 دقیقه و با یک روند بسیار ساده و راحت به اتمام رسید. از آفیس خارج شدم. و برای تحویل گرفتن بارهام رفتم به طبقه ی پایین. بارم رو گرفتم. به شدت احساس خستگی میکردم. شاید این همون Jet lagی بود که میگفتن. رفتم از یکنفر پرسیدم که چطور میتونم ماشین یا یه تاکسی بگیرم. که اون پیشنهاد داد بهتره از Express Shuttle استفاده کنم چون هزینه ش کمتره. برام مهم نبود. فقط میخواستم سریعا به یک هتل یا جایی برسم که یکم بخوابم و استراحت کنم. چون جدا از 15 ساعت پروازی که داشتم و اصلا نخوابیدم، تقریبا 24 ساعت قبل از پروازم هم نتونسته بودم بخوابم.
بارم رو که تحویل گرفتم رفتم سمت درب خروجی که ماشین بگیرم. دیدم یکی از دوستان اومده دنبالم. تشکر کردم و با هم از فرودگاه خارج شدیم. هوا یکم دَم داشت.

دو روز بعد از ورودم به آمریکا، از طریق سایت USCIS.ELIS مبلغ لازم برای صدور گرین کارت یعنی 165$ رو پرداخت کردم.  بلافاصله بعد از واریز، ایمیلی مبنی بر تایید واریز مبلغ به آدرس ایمیلم اومد.

در مورد گرفتن پاس سفید:

من مدارک لازم برای دریافت پاس سفید رو همون ایران که بودم آماده کرده بودم. فقط مونده بود کپی از ویزای مهر خورده+money order. توی سفرنامه ها، دوستان گفته بودن که مانی اوردر رو میشه از باجه ی پست هم تهیه کرد. ولی من به باجه که مراجعه کردم گفت: نداریم. وقتی ازش راهنمایی خواستم که از کجا میتونم تهیه کنم گفت: بانک یا فروشگاه.

بلافاصله رفتم بانک Chase. ولی بانک بمن گفت که این مانی اوردر رو فقط به کسانی میده که در بانک خودش، حساب باز کرده باشند. که من اونجا حساب نداشتم. گفتم: راهنماییم کن!
گفت:فروشگاهها دارند. من هم سریع رفتم به نزدیکترین فروشگاه و از فروشنده مانی اوردر به مبلغ 445$ رو خواستم. پول رو دادم و بمن یه برگه ی فیش مانند داد. فیش رو پر کردم. ضمیمهء سایر مدارک کردم. برگشتم باجه ی پست و از اون خانم متصدی خواستم با پست اکسپرس برای من ارسال کنه. که مبلغ اون هم شد حدوداً 20 دلار. بعد بمن یک رسید داد که یک track number داشت و از طریق اون میشد توی سایت پست آمریکا، محموله تون رو پیگیری کنید. وقتی ازش پرسیدم گفت: از ساعت 14 ی فردا میتونم پیگیری کنم.
در ضمن من چون قصد داشتم فقط 2 ماه آمریکا باشم و بعدش برگردم ایران، در هیچ بانکی حساب باز نکردم.

واریزی گرین کارت رو انجام دادم. منتظر سوشیالم هستم. مدارک پاس سفید رو هم پست کردم.

مراحل گرین کارت(دریافت شد):
 واریز165$ برای دریافت گرین کارت: 22 فوریه
 شناختن شمارهء IOE برای دریافت گرین کارت: 23 مارچ
 تبدیل کیس به وضعیت Closed : روز 30 مارچ
 دریافت گرین کارت: روز 31 مارچ
من تغییر آدرس داشتم و این رو هم در فرودگاه اعلام کرده بودم. با اینحال نگران بودم که مبادا به همون آدرس قبلی ارسال بشه که شکر خدا به همین آدرس جدیدی که توی فرودگاه داده بودم ارسال کردند. اسم من در پاسپورت(به طور فرضی) Maryam Alsadat هست. روی گرین کارت نوشته بودند Maryam A. ولی در پشت کارت اسمم رو بطور کامل نوشته بودند یعنی همون Maryam Alsadat.

مراحل پاس سفید:
 پست کردن مدارک: 3 مارچ
 دریافت نامهء اول(مبنی بر تایید مدارک در ادارهء مربوطه): 13 مارچ
 دریافت نامهء دوم(برای تعیین زمان و مکان انگشت نگاری): 18 آپریل
 زمان انگشت نگاری و بیومتریک: 30 آپریل
 دريافت پاس سفيد: 17 جولاي

مراحل سوشیال سکیوریتی(دریافت شد):
 مراجعه به ادارهء سوشیال سکیوریتی و اقدام برای سوشیال: 9 مارچ
 دریافت کارت سوشیال سکیوریتی: 17 مارچ


نکاتی در مورد آمریکا:

اینجا بدون داشتن ماشین واقعا ً فلج هستید و نمیتونید به کارهاتون رسیدگی کنید. نمیدونم سایر شهرها و ایالتها به چه شکل هستند. ولی در هیوستون سیستم حمل و نقل بسیار ضعیف، رقت انگیز و غیرقابل باور هست. اینطور به نظر میرسه که در کل سطح شهر فقط یک اتوبوس و یک قطار وجود داره. و این برای ما که برای یک مدت محدود میخواهیم اونجا باشیم و کارهامون رو انجام بدیم و فعلاً  قصد خرید ماشین هم نداریم جدا ً ناراحت کننده و یک مشکل تقریباً بزرگ هست. خصوصا ً اینکه در سطح شهر، بزرگراه زیاد هست و ادارات دولتی هم در فواصل نسبتا ً دوری از هم واقع هستند.

آب و هوای هیوستون تقریبا شبیه به تهران هست، شاید هم کمی گرمتر. از روزی که اومدم با اینکه زمستون بود ولی در کل هوا بهاری بود. فقط اینکه 7 روز به طور مداوم و بی وقفه بارون میزد. عمدتاً ابری هست ولی تک و توک روزهای آفتابی هم داشتیم. فکر کنم تابستونهای گرم و شرجی داشته باشه.

برای تهیهء مواد غذایی فروشگاههای متعددی وجود داره مثل: Phonicia که از لغت فینیقیه میاد. عمدهء محصولاتش مدیترانه ای و ایرانی-عربی و حلال هم هست. ایرانی هم زیاد توش میبینید. فروشگاه Kroger- فروشگاه Walmart و .... در کل قیمت مواد عذایی خیلی خوب و در حد دانشجویی هست.

آمریکاییها آدمهای نسبتاً خوب و خونگرمی هستن. بنظرم میاد بنیان خانواده در اینجا کمی مستحکمتر از اروپا باشه. درآمریکا زیاد دیدم که پدر و مادر بهمراه بچه هاشون (بچه های بالغ) توی پارک در حال گردش هستند. همچین صحنه ای در اروپا نادر هست و بچه ها از 17-18 سالگی میرن و جدا از خانوادشون زندگی میکنن. آمریکاییها کمی مقیدتر از اروپاییها هستند. با مشاهده ی کانالهای تلویزیونی در آمریکا میشه تفاوتهای مذهبی رو بین کشورهای اروپایی و آمریکا فهمید. بنظر میرسه در آمریکا کنترل بیشتری وجود داره و اون افسارگسیختگی ِ موجود در اروپا، اینجا یه ذره کمرنگ شده.

اینجا مسلمانها هم زیاد هستند و هم اینکه وجههء نسبتاً خوبی دارند. یکبار دیدم که در یک کلیسا علاوه بر انجیل، قرآن هم گذاشتند و حتی در یک بیمارستان دیدم برای پرسنل مسلمان اونجا یک نمازخونه یا Muslim prayer room اختصاص دادند.

در مورد سیستم اداری اینجا نمیتونم نظر خوبی داشته باشم. در کارهای اداریشون خیلی منظم و دقیق نیستند.

رویهمرفته من هیوستون رو شهر جالبی ندیدم. یا لااقل میتونم بگم که اون تصویر پراُبُهتی که از آمریکا توی اذهان ما ایرانیها ساخته بودند، با دیدن این شهر به یکباره برای من فرو ریخت.
اینها نظرات من در مورد هیوستون بود. و شاید خیلی نمیشه به کل آمریکا تعمیمش داد. شاید شهرها و ایالتهای دیگه زیباتر و بهتر باشند.

فعلا دیگه کاری برای انجام دادن ندارم. اگر سوالی دارید لطفا ً همینجا مطرح کنید که دیگران هم استفاده کنند. مراحل و روند انجام کارها بسیار ساده و روتین هست. و مطمئنم برای کسی مشکلی پیش نخواهد اومد. ان شاالله.

کسی که شما رو تا اینجا اوورده، رفیق نیمه راه نیست و تا آخر مسیر با شما خواهد بود. فقط کافیه به اون توکل کنیم.
سوالی بود در خدمتم.

[luigiazzuri4]

سلام به همه

من 4 مارچ وارد آمریکا شدم. زمان انقضای ویزام هم 9 مارچ بود. به دلیل مشکلی که در صدور ویزای کاری سوئد برام وجود داشت، نمیتونستم زودتر از این تاریخ، از سوئد خارج بشم، درنتیجه خیلی دم ددلاین رفتم و یه کم ریسکی بود. اما به هر حال مشکلم حل شد و به موقع هم رسیدم.

پرواز من لوفتانزا بود و مقصدم فرودگاه لوس آنجلس LAX و بعد از اون شهر کوچیک Anaheim Hills که 45 دقیقه با فرودگاه فاصله داشت. از استکهلم یه پرواز داشتم به مونیخ و بعد از 2 ساعت توقف یه پرواز 12 ساعته به LAX . واقعا پرواز راحت و خوبی بود و حتما برای مسیرهای طولانی بازم از لوفتانزا بلیط میگیرم.

وقتی به فرودگاه رسیدم، واقعا کارم سریع تر از اون چیزی که فکر میکردم راه افتاد. اول که یه خانومی از مسئولین فرودگاه پاکت زرد رو دستم دید، راهنماییم کرد که چه کار بکنم. بعدش یهو گفت شما ایرانی هستین؟ و بعد یه دور دیگه برام توضیح داد و گفت حتما اگر مشکلی بود بیا به من بگو. یه مقدار صف ها طولانی بود چون چند تا پرواز همزمان نشسته بودن. اولین آفیسر که خیلی سوال خاصی ازم نپرسید فقط اثر انگشت و عکس ازم گرفت و گفت که برای کارهای immigrant کجا باید برم. بعد رفتم سمت بخش مربوطه، اونجا هم شاید 10 نفری منتظر بودن، همه هم چشم بادومی بودن و یه آقای ایرانی هم بود که تا من دیگه وارد شدم کارشون تموم شده بود. همونجا آفیسر مدارکم رو تحویل گرفت و امضا و اثر انگشت گرفت. من عکس xray هم همراهم بود که آفیسر گفت اصلا نیاز نیست، نگه دار واسه خودت! بعد از شاید نیم ساعت نوبتم شد، صدام کرد و بدون هیچ سوالی مدارک رو تحویلم داد و گفت تمومه برو. فقط من یه آپدیت کوچیک تو آدرسم میخواستم بدم که این آخرش به آفیسر گفتم و یه کم شاکی شد چرا اولش نگفتی. ولی مشکلی نبود و آپدیت کرد واسم. در ضمن اون پاکت زرد من یه جاش پاره شده بود ولی مهر و چسبش سالم بود. با سفارت آمریکا تو سوئد چک کرده بودم که مشکلی داره یا نه و اونا هم گفته بودن اوکی هست. با این حال یه کم نگران بودم ولی چیزی بهم نگفتن تو فرودگاه و ردیف شد همه چی. مامورا هم هیچ کدوم اونجور که خیلی ها گفتن خدایی خوش اخلاق نبودن، حتی بد اخلاق هم بودن (شانسیه!) ولی کار رو خوب راه انداختن.
بعدش هم که رفتم بارم رو تحویل بگیرم چون یه کم کارم طول کشیده بود، تحویل بار پرواز من تموم شده بود و روی هیچ کدوم از نقاله ها نبود. از یکی از مسئولین پرسیدم کجا باید برم بگیرم، که شانسی همون لحظه دیدم چمدونم رو با چند تای دیگه دارن میبرن، سریع دیگه پریدم و همونجا با تگ بارم گرفتمش. مرحله بعدی هم که نشون دادن همون برگه آبی پر شده در مورد وسایل همراهم بود و چون چیزی خاصی نداشتم و پول نقد کمی هم همراهم بود سریع رد شدم و در نهایت هم که دختر داییم اومده بود دنبالم و رفتیم پی زندگیمون.

چند روز بعد از ورودم، دقیقا دوشنبه 9 مارچ رفتم اداره سوشیال توی شهر Mission Viejo برای درخواست کارت سوشیالم. ماشالا پر ایرانی هم بود و حتی مامور آمریکایی هم که دم در بود کلی کلمه فارسی بلد بود. فرم کارت رو پر کردم ولی گفتن بهم که باید 3 هفته از ورودت گذشته باشه. منم چون بلیط برگشتم 16 مارچ بود دیگه بیخیالش شدم تا شش ماه دیگه که برمیگردم. دیروز یعنی 16 مارچ دیگه برگشتم سوئد و همین امروز صبح دختر داییم که آدرسش رو داده بودم، برام اسکن کارت سوشیالم رو که رسیده بود ایمیل کرد!!!! یعنی 12 روز بعد از ورودم کارت به دستم رسید. در نتیجه معلوم شد اصلا نیازی به درخواست من نبوده و گویا از بدو ورود من پروسه در جریان بوده. اما به هر حال هرکی میره قطعا باید به اداره سوشیال سر بزنه تا مطمئن بشه. خلاصه دیگه سوشیال نامبرم مشخص شد در همین سفر. (در ضمن اون 165 دلار رو هم چند روز قبل از ورودم پرداخت کرده بودم.)

من چون 25 سالم هست باید برای اون مسئله Military و توی Selective Service System هم ثبت نام می کردم. (طبق چیزی که این پایین آوردم که تو مدارکی که سفارت بهم داده بود نوشته و همینطور چند تا از بچه ها اینجا گفته بودن.)



این کار باید ماکسیمم 30 روز بعد از ورود انجام بشه. برای آنلاین ثبت نام کردن حتما به سوشیال نامبر احتیاج هست.

https://www.sss.gov/Default.htm

اگر هنوز سوشیال نیومده باشه، باید فرمش رو دستی پر کرد و پست کرد. با توجه به چیزهایی که تو این سایت نوشته من اینجوری برداشت کردم. منم حالا خوشبختانه هنوز فرمم رو پست نکرده بودن برام و الآن با داشتن سوشیال نامبرم آنلاین رجیستر میکنم. )(فعلا البته ارور میده و زده: If your number is correct, then it is not yet in our database)
آپدیت: من چند هفته صبر کردم تا بتونم با سوشیالم آنلاین ثبت نام کنم ولی بازم شماره ام رو قبول نمی کرد. مجبور شدم فرمش رو پست کنم براشون و بعد از دو سه هفته از ارسال تاریخ 28 می دیدم که ثبت شده تو سیستم و نامه تایید هم به آدرسی که داده بودم تو آمریکا رفته بود.

تو این سفر دو هفته ایم هم 10 روز کالیفرنیا بودم و شهرای اطراف LA رو بیشتر گشتم و کلا یک روز هم بیشتر LA نبودم. بعد از اون هم در مسیر برگشتم سه روز رفتم نیویورک تا چند تا از دوستام رو ببینم و با پرواز داخلی Jet Blue رفتم که اوکی بود. واقعا جای جالبی بود نیویورک و سه روز خیلی کم هست برای گشتنش. حتما دوباره میرم تا بیشتر بچرخم.

دفعه بعدی هم که دوباره تابستون قبل از تموم شدن 6 ماهم میرم و فعلا برنامه ام اینه که ایشالا تا یک سال؛ ماکسیمم یک سال و نیم دیگه برم اونجا برای زندگی.

خلاصه این چیزی بود که بر من گذشت. هر سوالی بود خوشحال میشم جواب بدم.

[Mehrdad2001]

سلام دوستان عزیز

ببخشید که سفرنامه من یه کم دیر شد چون اصلا از وجود چنین تاپیکی بی خبر بودم. فکر میکردم سفرنامه فقط مربوط به سفر برای اخذ ویزا هست. به هر حال دیر شدنش باعث میشه که اطلاعات کامل تری بهتون بدم و امیدوارم مفید باشه.

خوب ما دو نفر هستیم و بعد از اینکه ٩ اکتبر یک ضرب ویزا گرفتیم و برگشتیم ایران شروع به گشتن دنبال بلیط کردیم. از انجایی که از قبل قرار بود در امریکا تا زمانیکه کار پیدا کنم مهمان خواهرزن و باجناق باشیم (کی میگه باجناق فامیل نمیشه) و ازانجاییکه تا وسایل را جمع کنیم و من از کارم استعفا میدادم به تعطیلات زانویه می خوردیم تصمیم گرفتیم تاریخ سفرمون را ١٥ زانویه بزاریم. برای تهیه بلیط هواپیمایی های مختلف را چک کردیم. ترکیش از همه ارزونتر بود ولی به مقصد ما یعنی دالاس پرواز نداشت. گزینه بعدی که از همه ارزونتر بود هواپیمایی قطر بود که بلیط یک طرفه ما تهران - دوحه - دالاس شد نفری ٢٤٨٠

کار بعدی جمع کردن وسایل بود. از انجایی که عیال بنده حاضر نبود از لباسها و کیف و کفش هاش دل بکنه مجبور شدیم به فکر فریت کردن وسایل باشیم. نخستین کار تهیه کارتن های پنج لایه (بدون هرگونه نوشته) از خیابان مولوی بود. کل بار ما ١٤ کارتن شد (دو کارتن سهم من و دوازده تا سهم عیال) و در مجموع شد ٤٣٦ کیلو. بعد از پرس و جو و تحقیق فهمیدیم که ارزانترین فریت به مقصد دالاس برای هواپیمایی امارات هست. با هماهنگی با شرکت بار بری پنج روز قبل از پرواز خودمون بارها را به پایانه هوشمند بار فرودگاه امام بردیم و انصافا یکی از جاهای با نظمی بود که تا حالا رفته بودم و خیلی خوب و سریع و منظم کارمون انجام شد. هزینه فریت را هم کامل همونجا میگیرند که برای ما شد سه میلیون و هفتصد هزار تومان که با انعام ها و خرجهای جانبی حدود چهار میلیون تموم شد. وقتی رسیدیم امریکا به فاصله دو روز از فرودگاه تماس گرفتند و گفتند بارتون رسیده که این مرحله فقط پنجاه دلار هزینه انبار برامون داشت.

پروازمون بدون تاخیر انجام شد. برای قسمت دوم پرواز که نزدیک ١٦ ساعت بود ما قرص Zoldem 10mg خوردیم و حدود هشت ساعت کاملا بیهوش شدیم. هنگام ورود به امریکا بعد از اینکه افیسر ویزاهامون رو دید پاکتهای معروف را تحویل گرفت و ما رو به اتاق مربوط به اداره مهاجرت راهنمایی کرد بعد از یک ربع اسم مون را صدا کردن رفتیم اثر انگشت و امضا گرفتن و گفتن برید به سلامت. رفتیم بارمون را تحویل گرفتیم و رفتیم برای بازرسی بار. این مرحله خیلی خوش شانس بودیم چون چمدانها فقط از دستگاه رد شد و اصلا حتی نگفتن بازش کنیم. خلاصه از فرودگاه خارج شدیم و چتر شدیم خانه باجناق.

نه روز بعد از رسیدن سوشیال هر دومون اومد و ما رو حسابی خوشحال کرد. چون با امدن سوشیال می تونستیم به کارامون برسیم.

اولین حرکت باز کردن حساب بانکی بود که طبق پیشنهاد دوستان در بانک wells fargo حساب saving & checking باز کردیم که بهمون یه کارت debit موقت همون موقع دادن و بعد از یک هفته کارت اصلی به ادرس پست شد.

دومین کار گرفتن گواهینامه بود. برای این کار بعد از چند روز وقت گذاشتن و خواندن ایین نامه به نزدیکترین DMV رفتم و همون روز امتحان written دادم. ٣٠ تا سوال بود و تا شش تا غلط مجاز بود که من با ٢٨ جواب درست قبول شدم. امتحان توی همون مرکز و پای کامپیوتر بود و در کل خیلی اسون بود. وقتی امتحان کتبی را قبول میشید میتونید تقاضای permit بدید. هزینه اش یازده دلار هست و با این پرمیت شما اجازه دارید رانندگی کنید ولی حتما باید یک نفر بالای ٢١ سال که گواهینامه داره کنارتون بشینه. من این پرمیت را گرفتم و وقت امتحان شهری هم گرفتم که زودترین وقت سه هفته بعد بود. خلاصه سه هفته انتظار کشیدیم ولی شانس من شب قبل از امتحان من برف شدید و یخبندان شد و همه امتحان های اون تاریخ کنسل شد. خلاصه ما یه وقت جدید گرفتیم و دوباره سه هفته صبر کردیم و امتحان دادم و قبول شدم.

راستی یادم رفت بگم. تو همین فاصله که درگیر گواهینامه بودیم اول گرین کارت من بیست و چهار روز بعد از ورودمون به امریکا اومد و به فاصله دو روز هم گرین کارت همسرم هم اومد و دیگه کلا خیال ما راحت شد.

کلا در مورد امریکا و بخصوص تگزاس بخوام نکته ای بگم اینه که اینجا کلا همه چیز بزرگ هست. از ماشین ها گرفته تا خیابانها تا خانه ها و کلا همه چی. مثلا شیر گالون چهار لیتری هست. خلاصه جالب ترین نکته در بدو ورود این هست. تا دلتون بخواد فروشگاه که اونها هم از همین قانون بزرگ بودن طبعیت میکنند.
فروشگاههای معروف هایپر مانند مثل walmart , keroger , aldi
فروشگاههایی که برای خرید کردن از انها حتما باید عضو باشید مثل costco , sam's
فروشگاههای تخصصی تر مثل home depot , office depot
برای لوازم الکترونیکی و کامپیوتر فروشگاه هایی مثل fry's , best buy
خلاصه چیزی که زیاده فروشگاه.

دیگه چیز خاصی به ذهنم نمیرسه. اگه چیزی از قلم افتاده یا سوالی داشته باشید خوشحال میشم کمک کنم.
با ارزوی سلامتی و موفقیت و ویزای یک ضرب برای همه دوستان عزیز.

[omid man]

با عرض سلام خدمت همه دوستان
الان که دارم مینویسمساعت دو نیم شبه.و بعد یه روز تمام تازه از خواب بلند شدم مسیر راه خسته کننده بود.خوب تا ترکیه رو که اکثریت دوستان از جریانش با خبرند واپدیت پس من از اون به بعد مینویسم.
تاریخ سی و یکم پروازم بود با ترکیش از استامبول به ال ای ایکس یا همون فرودگاه لوس انجلس.چون یه کم وسواس دارم چهار ساعت قبل پرواز اومدم فرودگاه و بعد رفتم طبقه دوم فرودگاه که هم فروشگاهاش هست و هم خروجی های بینولش .و همه دروازه های خروجی تو یه سمت قرار گرفتن.رفتم کنار یکی از تابلو های پرواز که تو قسمت وسط سالن پرواز بود و کنارش یه شعبه اطلاعاتم بود و این تابلو یه هوا بزرکتر بود از همه تابلوهای دیگه و پروازای بیشتری رو نشون میده.معمولا دو ساعت قبل پرواز سکوی پرواز رو مشخص میکنند همین که مشخص شد باید به بخش اطلاعات نزدیکش برین و اون بوردن کارتی رو که دارین نشون بدین اونم چک میکنه و میگه اره برین به سکوی مورد نظر.منم رفتم و سکوی مورد نظر رو پیدا کردم واسه بازرسی شدم پرسیدن که با خودت پاکت مهاجرت داری که نشونشون دادم بعدم بازرسی و رفتم تو بخش انتظار چون مسافرین کم بود و دو تا پرواز هم زمان بود به ال ای ایکس هر دو تا پرواز رو یه جا کردن .فکر کنم دلیلش این بود که من روز تعطیل پرواز رو انتخاب کرده بودم.
بعد کم کم مسافرین رو هدایت کردن به طرف هواپیما داخل هواپیما دو تا قسمت داشت که من قسمت ای بودم رفتم و کنار یه پنجره افتادم و دو تا بغلیمم یه زوج خوشبخت چینی بودن
مسافرین کم کم اومدن و موقع پرواز فرا رسید و هواپیما پرواز ش رو شروع کرد.بعد بلند شدن پذیرایی شروع شد و یه فورم اوردن که میبایست پر میشد مشخصات بود بعدم چند تا سوال که من همه رو خیر زدم چون کمتر از ده هزار تا و به غیر لباس با خودم چیزی نداشتم بعد اونم یه دو ساعتی با مونیتور ور رفتم بعدا چراغ خاموش کردن پرده ها رو پایین کشیدن و خوابیدم وقتی بیدار شدم از 14 ساعت همش 4 ساعتش مونده بود .بازم پذیرایی کردن و کم کم واسه نشست اماده شدیم
تو هواپیما هم به نظر من صندلی کنار راه رو بهتره چون اذیت نمیشه کسی واسه رفت و اومد.خلاصه پروازم بعد از گذشتن از از اروپا و یه گوشه از کانادا وارد امریکا شد و چند ساعت بعدشم نشست.تو فرودگاه هم هر چی پاکت رو نشون دادم کسی محلی نگذاشت تا رسیدم به محل چک پاس.توصف واستادم و نوبتم که شد پاکت و پاس رو افیسر گرفت و بعد شصت و عکس گرفتن گفت دنبالم بیا وارد یه شعبه دیگه شدیم و خدا رو شکر یه نفر بیشتر مهاجر اونجا نبود یه چند تا سوال پرسیدن و چون ادرسم عوض شده بود.ادرس جدید رو گرفتن بعدم افیسر گفت همراهم بیا رفتم شعبه بعدی .افیسر یه برگه رو گفت امضا کن و دستم رو گرفت و دو جا شصت من رو گذاشت و بعد گفت عکس داری بدی به من یه عکس داشتم دادم وبعدم مهر قشنگه رو زدو گفت ول کم تو یونایتد.سی دی رو بهش نشون دادم اما نگرفت چیزی هم نگفت اومدم طبقه پایین ساکم رو گرفتم و به طرف خروجی اومدم دو تا از دوستان بیرون منتظرم بودن پیدا شون کردم و به طرف واحدی که تو منطقه اورنج کانتی یا اناهایم داشتن حرکت کردم اب و هوای تمیز و متعادلی داره و اکثر خیابوناش بدون انسان پیاده اصلا فکر کنم از ادما بیشتر ماشینه اینجا هههههههه.بعدم رسیدم اپارتمان و یکی دو ساعت بعد پول گرین رو با استفاده از کارت یکی از دوستان پرداخت کردم بازم رفتم لالا تا الان. فردام قراره که کم کم بزنم بیرون دنبال کارای دیگه فعلا بازم میخوابم چون ساعت سه و نیم شبه .اگرم خدا خواست یه دو سه روز بعد بازم این سفر نامه رو تکمیل میکنم.فعلا اوقات خوشی رو ارزومندم.با تشکر از وقتی که گذاشتین فعلا بااااااای

[milad.nas]

سلام به همه عزیزان
خوب ما هم به سلامتی وارد امریکا شدیم و به طور موقت مستقر شدیم و حالا نوبت نوشتن سفرنامه من :
پرواز ما 22 می از مشهد به واشنگتن (قطری)بود و مقصد ایالت ویرجینیا و شهر بلکسبرگ.
پرواز ساعت 5:15 به وقت ایران به موقع انجام شد . کارای ارز مسافرتی و بعد از عبور از گیت انجام دادیم و بعد سوار شدیم مقصد اول دوحه بود پرواز کوتاه و راحتی بود بعد از اون که وارد فرودگاه دوحه شدیم صف چک پاسپورت یکم شلوغ بود اما زود راه انداختن و بعد از روی مانیتور گیت خروجی رو پیداکردیم(فرودگاه باحالی بود) 2 ساعت ترانزیت داشتیم که به نظرم زیاد بود البته پرواز به واشنگتن هم 15 دقیقه تاخیر داشت(یکی از دوستانی که با ما مدیکال دبی بود(اونا یکضرب گرفتن) و از تهران به واشنگتن پرواز داشت و هم تو سالن پرواز دوحه دیدیم و کلی خوش و بش کردیم و وقت زود گذشت) اینو هم یادم شد که تو ایران کارت پرواز دوم هم بهم دادن ولی تو دوحه کارتو عوض کرد ولی تغیری تو انتخاب صندلی که از تو سایت قطر کرده بودم ندادن و همینطور ادرس امریکا رو هم گرفت و قبل اون هم پاکت محاجرتی رو چک کرد.
خلاصه پرواز اصلی شروع شد اولش خوب بود ولی من چون نمیتونم تو ماشین و هر وسیله ای که در حال حرکت باشه بخوابم تا رسیدیم حسابی کلافه شدم ،انتهای مسیر هم برگه های ابی و داد و ما هم پر کردیم و هرچی اجناس قیمتی و پول نقد داشتیم نوشتیم
بعد از رسیدن پاکت و از کوله در اوردم و خودشون راهنماییم کردن تو صف طولانی بود ولی زود نوبتمون شد طرف یه مرد امریکایی مودب بود پاکتارو باز کرد و اسکن چشم و مارو راهنمایی کرد به گیته دیگه ای اونجا هم یه زن اسیایی بود از ما مدارکو گرفت اثر انگشت و امضا و تمام.
بعد از اون رفتیم تحویل بار و بعد گمرک. طرف یه پسر جوان امریکایی بود و برگه ابی و گرفت و پرسید چی دارید ما هم از قبل تمام محتویات خوراکی تو وسایلامونو به انگلیسی تو دفترچه ام نوشته بودم و نشونش دادم یه چندتاشو نمی شناخت که واسش توضیح دادم بعد هم از زیر دستگاه رد کرد و تمام.
فامیلمون تو فرودگاه منتظر بود و سوار شدیم و 4 ساعت بعد ویرجینیا و شهر زیبای بلکسبرگ.
2 روز بعد ورود ولز فارگو حساب باز کردم
10 روز بعد ورود رفتم روناک یک ساعتی بلکسبرک اپلای کردم واسه سوشیال (اینم بگم که تو سایت سوشیال سکیوریتی یه فرم بود به اسم ss-5 دانلود کردم و اونو تکمیل کردیم و بردیم اداره کمتر از یک ساعت تموم شد و گفت واست بین 7-10 روز میاد به ادرست)
و حالا منتظر تا سوشیال و گرین کارت بیاد تا بریم DMV واسه گواهی نامه
موفق و پیروز باشید.
اپديت شماره ١ : امروز پس از ٦ روز از تاريخ مراجعه براي سوشيال شماره هاي هر دو نفرمون اومد ?

اپديت شماره ٢ : پس از چهار روز از ارسال مدارک پاس سفید ایمیل تایید مدارک برای من ارسال شد و گفتن بعد از 7-10 روز یک نامه به محل اقامت ارسال میشه و زمان و مکان انگشت نگاری رو اعلام میکنند.

اپديت شماره ٣ : دقيقا پس از يك ماه از تاريخ ورود گرين كارت ها رو دريافت كرديم .

[reza.aa]

من همیشه واسه نوشتن سفرنامه اشتیاق زیادی داشتم تو فامیل بهم مارکو هم میگن چون خیلی سفر میرم و یه جورایی اون ژنتیک کوچ نشینی ایلا تبختیاری هنوز توی خونم من فعال هست.
چون مهاجرسرا خیلی شلوغ شده و یافتن اطلاعات کمی سخت شده دوباره خلاصه اطلاعاتم رو مینویسم تا شناخت بیشتری داشته باشید.
سفرنامه آنکارام اینجاست



کیس نامبر : 2015AS245X
تاریخ ارسال فورم 260 :
تاریخ کارنت شدن :
تاریخ مصاحبه :
تاریخ کلیر شدن :
تاریخ دریافت ویزا :
تاریخ ورود به امریکا : 2015/July/13


شهر و ایالت : وقتی برنده شدم جز شخص رییس جمبور امریکا کسی دیگه ای رو نداشتم که بگم درست میشناسمش و یه بخشی از فورم 260 یه آدرس از امریکا ازم میخواست ایندر و اوندر زدم و خاله دوستم آدرس رو بهم دادن . دالاس بود اما زیاد حس و حال گرما و جنوب و شرجی و عرق سوز رو نداشتم . عشق تکنولوژی و الکترونیک بودم و سلیکون ولی کجایی ؟؟؟؟
یکم که جستوجو کردم دیدم واسه از ما پولدارترونه . چندتا جای دیگه مثل رالی و ال ای و جورجیا و شیکاگو و ... رو خوندم هرکدوم به دلایلی از لیست خط خوردن پس یکم بیشتر سرچیدم و یه همشهری از mis هم پیدا کردم که خیلی راه نماییم کرد و کلی دلگرمی بهم داد. ایشون ساکن هیوستون هست و باعث شد من خوب هیوستون رو بشناسم . هیوستون از خیل جهات واسه منی که دارم با 5000$ میرم خوبه اما چندتا عیب ناجور داره اولیش شرجیشه دم درندشت بودن و نداشتن طبیعت خفن بلاخره بعد سه سال قراره وعضم خوب بشه اونوقت اینچیزا مهم میشن و باعث فرسایش روان ادم میشه . این شهر پر از مهاجر غیر قانونیه پس یکم مشکلات امنیتی و رقابتی کار واسه آدم به وجود میاره . خلاصه ناچار یه مدت هی به خوبیاش فکر کردم چون ادمیم + اندیش
یه دوست خوب که راهی ال ای بود بهم گفت ببین سیاتل چه جور جاییه عآقا رفتتم این پیجش رو از دم خوندم دیدم عجب جایی رو تا الان ندید . 80 صفحه ای بود و خوندم این 80 برگ دوسال از مهجرت دوستان سیاتلی رو توی خودش داشت و بعد از دو سال نخوندم که کسی پیام منفی نوشته باشه برعکس این حالت رو میتونید توی تاپیک شیکارگو و خیلی از تاپیک های دیگه ببینید که خیلی ها ناراضی بودن. در یک حرکت انقلابی مقصد آخرم رو به سیاتل تغییر دادم .اما چه شود رو تو ماهای آینده باید ببینم


بلیت هواپیما : من اولین پروازمبا هواپیما رو تو همین جریان لاتاری تجربه کردم پس حالا حالا ها زطوده بگم خوب و بدش چیه اما یه تجربه بد با ترکیش و ماهان داشتم که بیشترش توی بخش برخورد کارمندای فرودگاهی و فروش بود اما توی هواپیما ها همه خوب و خوبتر بودن و من به کادر پرواز ماهان امتیاز 100 رو میدم . واسه امریکا پرواز ایرانی در دسترس نیست پس چندتا انتخاب مناسب داریم . قطر ، لوفتهانزا ، امارات و ترکیش هرکدوم یه برتری داره » امارات راحتی و آسایش و البته انجام کارهای مهاجرتی در فرودگاه دبی . لوفتهانزا مسیر کوتاهتر چون نمیره جنوب خلیج فارس و برگرده از روی ایران بره ، پرواز دوطرفه ارزون مسافر های اروپایی ، البته اگه نکته + باشه . ترکیش رو نظر خاصی دربارش ندارم فقط مسیرش کوتاهتر و قیمتش هم ای بد نییست .و اما انتخاب خودم قطر 90% دلیلم قیمت واقعا ارزونش بوده و آسونی خرید اینترنتی و حمایت از زبان پارسی و احترامی که به ایرانیاه گذاشته تو این دوره تغریبا کمیابه . خلاصه تو بازه زمانی که داشتم ارزونترین پرواز رو انتخاب کردم . تهران ،دوحه ،میامی ، سیاتل . 8:45" توقف در دوحه و 3:00 در میامی . و در کل 36 ساعت سفر . شاید برای خیلی ها به نظر جون آدم به لب ببیاد اما من سفرهای طولانیتر که البته شیرینتر هم داشتم و به نظرم چیز سختی نیست . آقا کمتر از صد سال پیش ملت چند روز تویکشتی میرفتن تا برسن به سرزمین رویاها پس انقدر سوسول نباشید ( البته اگه پول دارید پول واسه آسایشه فرست کلاهم میتونید بگیرید کی گفته خرج کردن بده ) . فقط بدی این پرواز اینه که ساعت 12 شب میرسم سیاتل .

سرپناه واسه روزای اول : گفتم که من کسی رو تو عمه ریکا نداشتم که برم خراب بشم رو سرشون البته الان فهمیدم چندتا فاینل نزدیک دارم که تا الان از دید من پنهان بودن .
جدا از هتل هزارتا که نه اما سی ،چهلتا سایت مختلف هست که میشه باشون یه سرپناه واسه زندگی پیدا کرد پیدا کرد اما از کدوم میشه واسه روزای اول نتیجه گرفت ؟؟ من تونستم از سایت www.airbnb.com یه اتاق واسه چهار روز اول گیر بیارم حالا چطور میشه از این سایت اتاق گرفت ؟؟
اول از همه یه وی پی ان خوب بخاطر مسایل تحریم بانکی و این چیزا
دوم ساخت اکانت که حتما باید عکس هم برای پروفاتیلتون بزارید
کسایی که خون اجاره میدن میزبان خطاب میشن پس میزبانتون رو با یه هتل دار اشتباه نگیرید پس باید یه جورایی دلش رو بدست بیارید
توی سایت شهر و تاریخ ها رو وارد میکنید و بعد از اون خونه ها رو بر اساس علاقه انتخاب میکنید و به هر کدوم که دلتون میخواد پیام میدید یه پیام خلاصه مثل این
سلا م من رضا هستم ، پسر خوش شانسی که برنده لاتری هست
این اولین سفر من به امریکا هست و من از اتاقی که شما برای اجاره گزاشتید خوشم اومده و برای من مناسب هست
من 25 ساله و غیر سیگاری هستم و از اونور آبها میام ( این طرفندی هست برای اینکه اسمی از ایران و خاورمیانه نیارید به)
اگر سوال بیشتری دارید لطفا به من بگویید
با تشکر reza.aa
خب این رو با گوگل ترجمه کنید و یکم برای خودتون تغییرش بدید .
بعد از این اگه میزبان قبول کرد یه درخواست بوک برای شما میفرسته که از اینجا باید یه کارت بانکی داشته باشید ویزا و اینا رو میگم و همچنین یه شماره تلفن فعال از یه کشور غیر از ایران که سایت از شما میخواد و یه اس میده و کد توش رو وارد سایت میکنید و فقط یک بار میخوادش
اگه کارت هم ندارید بعضی سرافی ها و سایت های پرداخت آنلاین این خدمات رو میدن اما از اینجا به بعدش دیگه تغریبا چیز سختی نیست
شما بوک رو که زدید و اطلاعات کارت رو هم که وارد کردید و همچنین شماره تلفن دوباره یه درخواست از سایت برای میزبان میده که باید تا 24 ساعت جواب شما رو بده و اگه قبول کنه که خوبه و اگه نه هم مشکلی نیست پول تا یک هفته بعئ به حساب بر میگرده ( از این نظر برای کار با صرافی ها دردسر هست ) اما این رو هم بدونید هم شما و هم میزبان میتونه در هر زمانی کل معامله رو کنسل کنه
درسته دنگ و فنگ زیاد داره امکا باز هم خیلی خوبه که قبل رفتن بدونی یه جا داری که بری و همینطور یه آدرس توی امریکا


چی بردم :
یه عالمه سوپ آماده و کنسرو چند دست لباس .لوازم بهداشت شخصی ( شامپو مامپو) .کتاب مدارک کار و تحصیلی . مدارک مهاجرتی . قابلمه بشقاب . نخ و سوزن. بسکوییت . دارو ( خدایی دارو تو ایران هم خیلی گرونه خدا میدونه ننه ریکا چه خبره ؟؟؟؟؟؟؟؟) ، تشک بادی و پتو و پتو مسافرتی
چی یادم رفت : بالشت ، دستگیره ، شیلنگ دستشویی


دلار مسافرتی : یعنی فقط بگم خاک تو سرشون که دلار 3040 تومنی رو کمک واسه مسافر میدونن آقا به رفتن دنبالش نمی ارزه مخصوصا برا شهرستانیایی مثل من
دلارایی هر چند کمم رو چطور بردم تو هواپیما :؟؟؟ والا انداختمشون تو کوله اصلا کسی نگفت اینا چیه و چقدر پول دار



فرودگاه امام :
ساعت 9 رسیدم وسایل رو بردم داخل یه ساک که فقط 17.5 کیلو بود ، یه چیزی شبیه چمدون که اون هم 16.5 کیلو بود و کوله که من فک میکردم خیلی کندست ولی ملت چمدون اندازه تانکا میخواستن ببرن تو هواپیما اما یه چیز عادی رو کیر نمیدن که هیچ به وزنش هم کاری ندارن قبل باز شدن گیت گذاشتمشون روی همون نوارنقاله گیت وزنشون رو نشون داد و خیالم راحت شد . و بعد هم گیت باز شد رفتم جلو آدرس امریکا( سیاتل) رو روی کاغذ نوشته بودم با پاسپورت دادم به مسوول گیت اونم نوشت و کارت پروازها رو تا آخر مسیر بهم داد و چسب های دوتا ساکم رو هم زد رو پاس که من کندمشون زدم تو پاس گم نشه . از اونجا رفتم واسه گیتی که پاس رو چک میکرد بر خلاف همیشه یه خانم مهربون بود خوش بش کردیم وقتی فهمید لاتاری هستم کلی تبریک گفت و برگه عوارض رو دادم و رفتم دلار مسافرتیم رو گرفتم ، یه ساعت با فامیل مکالمه کردم و خدا حافظی . بعد هم رفتم گیت آخر که بچه های سپاه هستن از اونجلا هم بعد رفتم سوار قطر شدم
صندلی کنار راهرو گرفتم که واقعا راحنت بودم اما واقعا غذاش چرت بود خدمات ماهان خیلی بهتر بود
خلاصه گذشت و رسیدیم دوحه و اومدیم تو سالن سمت چپ چندتا کانتر بود که من فکر میکردم چون حدود 9 ساعت اینجام بهم هتل میدن ما گفت نه به شما نمیخوره اما میتونید برید طبقه پایین کویک روم اسراحت کنید
از یه گیت گذستم . پله برقی و بعد 5 دقیقه هم کویک روم و الان هم از همینجا براتون مینویسم
تا یعد چه پیش آید ؟؟؟
بهتون میگم

الان که دارم مینویسم تغریبا یگک هفته از ورودم به خاک مقدس ایالات متحده امریکا گذشته و واقعا از این ایالت و مردمش و شهرش و طبعتش راضیم

خلاصه توی کویک روم خوایبدم تا حدود ساعت چهار به وقت دوحه و پاش شدم رفتم یه چرخی زدم و آخرین دستشویی آبدار فرنگی رو انجام دادم . حالا دنبال جای شارژ برای گوشی و لبتاب بگرد . زیاد سخت نبود روی زمین و زیر صندلی ها یه سوراخ بود که پریز برق داشت یه آقا و خانم میان سال ایرانی هم پیدا گردم و فکم رو گرم کردم و کلی میوه ایرانی بهم دادن چون بهشون گفتم که برید اونجا نمیزارن وارد کنید پس بخورید که اونجا میریزنشون دور
زمان رفتن به گیت پرواز رسید فقط من ایرانی بودم و بقیه همه هندی و پاکستانی به نظرم اونقدر خدمات پرواز خوب نبود و همینطور رفتار مهماندار ها چون باز میگم مهماندار و غذای ماهان به مراتب بهتر و با کیفیت تر بود
خلاصه پرواز طولانی و خسته کننده ای بود و واقعا تعداد وعده های غذایی کم چهارده ساعت دو وعده غذای گرم و یه میان وعده که چرت بود بلاخره رسیدم میامی و بلاخره امریکا همه چیز یه جور دیگه بود به نظرم رسیده بودم یه سیاره دیگه شبیه یه سکانس از یه فیلم بوود که انواع موجودات فضایی اونجا جم بودن ، سیاه سفید نارجی سبز قهواه ای و البه یه خوشتیپ خوزستانی هم بهشون اضافه شد
یه مسیر بود پاسپورت نم چی چی من از همه زودتر رفتم و دیگه نفهمیدم پشت سرم شلوغ شد یا نه گیت ورود شبیه گیت خروج خودمون بود با این تفاوت که اثر انگشت و عکس میگرفتن ،پاکت زرد رو در اوردم با پاس و برگه آبی تحویل آفیسر دادم بعد یکی دیگه اومد راهنماییم کرد به یه اتاق دیگه و گفت لطفا بشین من کارهای ورودت رو انجام میدم . یادم رفت بگم آدرس جدید رو بزار که خودش بعد از چند دقیقه اومد و گفت آدرست رو عوض میکنی منم گفتم بله رفت و اومدو پاس رو بهم داد گفت ول کام .رفتم کنار در خروجی دوباره یه افسر دیگه کارای خودش رو انجام داد و باز ول کام
رفتم وسایل رو از روی نوار نقاله برداشتم و بعد سمت کانکشن فلایت رفتم و اونجا دوباره یه آفیسر دیگه پاسم رو چک کرد و گفت غذا چی داری
فتم فقط کنسرو و سوپ آماده در جواب ول کام
بعد دوباره وسایلم رو تحویل دادم رفتم سراغ پروازم وقتی رسیدم به گیتم از چندتا جوون همشهریم پرسیدم چطور وصل بشم به وای فای که نشنونم دادم باید گذینه نیم ساعت رایگان رو انتخاب کنم که زدم و وصل شد و زنگ زدم خونه
یه پیشنهاد قبل از اومدن حتما رومینگتون رو فعال کنید چون واقعا بدردتون میخوره هرچن هم گرون باشه
پرواز امریکن ایرلاینز دیگه داغونتر از قطر بود یه نوشیدنی به زور دادن شانس اوردم امریکا ساندیس نداره
سه ساعت قبلش شش ساعت پرواز دو ساعت هم تو هواپیمای قطر عملا 11 ساعت غذا نخوردم اینم اینجاست که میگن هیچ ارزونی به خفت نیست
رسیدم سیاتل وسایل خیلی طول کشیت تا بیاد یاد رفت این رو بگم موقعی که تو میامی داشتم چمدونم رو تحویل میدادم یارو سیاه پوست قوی هیکلی بود یه جوری پرتش داد که چرخش شیکست یهو دیدم سرخ شد خندیدم بهش گفتم چینیه مقسر تو نیستی اونم بلند قهقه زد . فرودگاه سیاتل وسایل رو گرفتم و پرسیدم کجا تاکسی بگیرم یه خانم مهربون سیاه پوست برد سوار آسانسورم کرد و راهنماییم کرد و تا نصف راه هم اود باهام گفت وقتم کمه باید برم و بقیه راه رو بهم نشون داد و رفت منم تاکسی گرفتم و رفتم خونه ای که از سایت ایر بی ان بی گرفتم ساعت 12:30 pm با این حال قبلش هماهنگ کرده بودم خونه ترتمیز و شیک بود و جاش هم عالی و به بانک نیم ساعت پیاده روی بود حمام کردم و خوابیدم صبح پا شدم برم بانک همین که از در خون زدم بیرون یا خدا عجب هوایی عجب منظره ای همش سبزو زیبا خونه های قسنگ ماشین های خوب صد قدم رفته بودم دیدم اندازه یه کیسه زردآلو ریخته رو زمین فک کردم کیسه کسی پاره سده اما نخیر درخت زرداآلو بود بعد از اون درخت سیب دیدم و امروز هم گردو تا میرسی به تقاطعی که چراغ نداره ماسین ها ده متریت می ایستن حتی اگه تریلی باشه رفتم بانک ولز فارگو آدرسش هست

5963 Corson Ave s, seattle98108

گفتم میخوام حساب باز کنم و توضیح دادم که ویزا خودش یه آی دی حساب میشه و پاسپورت یکی که اونم قبول گرد و حساب رو باز کرد برام گفتمش جوری حسابم رو تنظیم کن که من رو شارژ نکنه یه کارت موقت بهم داد و بهم یاد داد که چطور از منترل حساب اینترنتیم استفاده متن و چطور از سیوینگ به چکینگ پول ترنسفر کنم و از atm ]x,v استفاده کنم آدرس بانک رو برای کارتم زد تا کارتم بیاد اونجا چون آدرسم موقت بود و شمارههم نداشتم پس شماره ایرانم رو دادم و گفت هروقت شماره جدید گرفتی بزام بیار
از اوجا پیاده رفتم داونتون سیاتل که اونم با ساختمون های بلندش خیلی قشنگ بود .
خونم واسه چند روز بود پس دوباره از airbnb اتاق گرفتم واسه یک ماه شد 700$ که الان از توی همین خون دارم مینویسم واقعا وقتی نوع زندگیشون رو میبینم خیلی متفاوته و البته خیلی بهتر از بهترین خانواده های ایرانیه از این خونه ای که کرفتم تا دریاچه پنج دقیقست و واقعا تمیز و عالیه
فقط چندجای مختلف رفتم با اتوبوس و واقعا باید بگم بدون ماشین تو این شهر میشه زندگی کرد چو سیستم حمل و نقلش عالیه و کاربردی به پیشنهاد امیر مهاجر یه کارت orca خریدم که شبیه کارت اتوبوس ایرانه اما کاربردی تر چون شما اینجا یه بار که پول میدید به اتوبوس و میخواید اتوبوس رو عوض کنید باید ترنسفر بگیرید تا اتوبوس بعدی رو پول ندید اما با این کارت دیگه نیازی به ترنسفر نیست و خیلی کارها رو خودش اتومات انجام میده و اینترنتی میتونید شارژش کنید و برای خریدش غیر از اینترنت باید برید استگاه مترو و از دستکاه شاري بلیت بخریدش 5$ هم بیشتر نیست اما جز واجباته
هنوز کار خاصی نکردم فقط از سایت آمازون دوچرخه و یه قفل و همینطور یه شارژر بانک گرفتم که اینم جز واجبات زندگی تو این شهره چون میرید بیرون باید همیشه از جی پی اس گوشی استفاده کنید و شارژ رو زود میخوره به نظرم واقعا بهش احتیاج پیدا میکنید
راسی 165$ رو همینجا پرداخت کردم و فردا 3 تا کار دارم
پر کردن برگه خدمت 2 گرفتن سوشیال نامبر 3 رفتن دنبال درایور لایسنس
فردا بهتون میگم چطور پیش رفت

خب الان اومدم اداره social security administration توی بلویو که آدرسش هست 640 120th Ave NE, Bellevue 98005, USA و ادارش خیلی بزرگه اما اون قسمتی باید برید که نوشته سوشیال سیکوریتی ادمینستریشن از در که رفتم تو از یه نگهبان که اونجا ایستاده بود پرسیدم : من میخوام سوشایل نامبرم رو بگیرم گفت باید از دستگاه شماره بگیری ، رفتم پای دستگاه چندتا چیز میپرسه اولش این قرار ملاقات داری ؟ نه ، کری ، کوری ، هیچکدوم ✔
بعد یه شماره بهم داد ۱۵ نفر جلو من بودن البته خیلی بیشتر از اینا آدم اونجا بود ، راسی دور دستگاه نوبت دهی یه خط زرده وقتی کسی توشه نباید ازش عبور کنید ، این یعنی احترام به حقوق افراد. نشستم منتظر تا نوبتم بشه
چی شد ، هیچی قبل ازاینکه نوبتم بشه تو بلندگو گفت از فورمایی که کنار دره بردارید و پر کنید منم پر کردم و بردم نگاه کرد تو کامپیوترش و بهم گفت هنوز شماره برات تولید نشده و کارت داد گفت زنگ بزن وقتی آماده شد بیا شماره رو بگیر ، امروز زنگ زدم به همون شماره یا قرعان منشیه کامپیوتری بود هزارتا سوال ازم پرسید تا وصلم کرد به اپراتور که اونم چهل دقیقه باورتون میشه چهل دقیقه طول کشید تا جواب داد و گفت من نمیتونم بهتون بگم باید به همون شعبه دیروزی زنگ بزنید ، خلاصه اول زنگ بزنید نزدیکترین اداره ببینید شمارتون آمادست یا نه بعد برید هرچندبرید هم صفای دگری دارد .


چیزی که از همه چیز مهمتر نیست اما خیلی مهمه کاره
واسه کار چه کردم ؟؟؟
قبل از اینکه بیام اینجا شرو کردم رزومم رو تکمیل کردن سایتای مختلفی هست اما در آخر من به www.LinkedIn.com رسیدم که اگه بهترین نباشه از بهترین هاست اکانتتون رو درست کنید و ترجمه مدارکتون رو بزارید کنارتون ،خود سایت شرو میکنه سوال پرسیدن کجا کار کردی و کارت چی بود ، چی خوندی و کجا خوندی همینطور ادامه بدید اروم اروم میبینید داره شکل رزومه میگیره دوتا بخش راحت experience &education هست بعد skills که مهارتهاتون رو وارد میکنید مثلا اتوکد ، کانستراکشن و هر چیزی خودتون میدونید . و در آخر روی گزینه ویو پرفایل که موس رو نگه دارید میتونید کل رزومتون رو با فرمت پی دی اف ذخیره کنید . تغریبا یک هفته بعد از اینکه اومدم شرو کردم تو کرگلیست دنبال کار گشتن و واسه کارای مرتبط به رشته و پیشینه کاریم اپلای کردم این کار هم خیلی راحته توی صفحه ای که درباره پزیشن هست گوشه بالا سمت چپ نوشته reply روش کلیک کنید یه منو باز میشه اطلاعات تماس توش هست شما میتونید reply by email رو بزنید و فقط کافیه براش فایل پی دی افتون رو ایمیل کنید . به همین راحتی ، من برا چندتا شماره تماس هم گذاشتم اما به اینجاش فک نکردم خب زنگ زد من انگلیسیم اونقدر خوب نیست . پس شماره ندارید بهتره . یک روز نگذشت که جواب ایمیلام اومد و بهم وقت مصاحبه دادن . از مصاحبه رفتن نترسید این شما نیستید که هزینه میکنید بلکه اونا دارن وقتشون رو صرف شما میکنن همینکه یاد بگیرید چی میپرسن میتونه بهتون کمک کنه یاد بگیرید چی جواب بدید .

[laleht]

خوب ظاهرا من و reza a a تو يه پرواز بوديم و همسفر بوديم بدون اینکه هیچکدوم بدونیم
پرواز ما هم ١٢ جولاى ساعت ١١:٢٠ شب با قطر إيرويز بود . توى فرودگاه امام يه لحظه رفتم طبقه پايين واسه پسرم بستنى بگيرم اومدم ديدم قيافه آقامون تو هم هست معلوم شد با پدر بزرگوار آخر سالن يه باسكول پيدا كردن و چمدون ها رو وزن كردن و اضافه بار داريم و خلاصه گفتم ديگه چاره اى نيست و نهايت پول اضافه بار ميديم.
بيشتر نگران دلارى بودم كه همراهمون بود و ميترسيدم گير بدن
خلاصه بعد از خداحافظى و آبغوره گيرى رفتيم تو و البته پول همراه رو تقسيم كرده بوديم و تو چندتا كيف دستى گذاشته بوديم و كسى سوالى نكرد و رفتيم تو صف تحويل وسائل كه اصلا اضافه بارى دركار نبود و معلوم شد اون باسكول انتهاى سالن فرودگاه امام زياد نشون ميده ٦ تا چمدان ٢٣ كيلويى و ٣ تا كرى ان ٧ كيلويى داشتيم
شماره صندلى ها رو دوستم قبلا انتخاب كرده بود مونده بود پرواز سوم كه با U.S. Airways بود و تو فرودگاه امام نماينده قطرى اونم صادر كرد و چون قبلا ارز مسافرتى هم تو عيد گرفته بوديم كار ديگه اى نداشتيم و سوار پرواز شديم كه خدا رو شكر تأخيرى نداشتيم و بعد از ١:٤٠ رسيديم دوحه و بلافاصله رفتيم واسه پرواز بعدى كه فقط ١ ساعت ترانزيت بوديم و سريع رفتيم گيت پرواز بعدى كه فيلادلفيا بود البته سوپروايزر پرواز اول ويزا ها رو نگاه كرد و پرسيد پاكتهاى مدارك باهاتون هست كه ما گفتيم بله گفت نشون بدين و بعد تشكر كرد و سوار پرواز بعدى شديم تا فيلادلفيا ١٤ ساعت پرواز بود و اينقدر پذيرايى كردن ديگه اشكمون در اومد و من و شوهرم دو وعده رو نگرفتيم و هرچى ميخوابيديم و فيلم نگاه ميكرديم پرواز تموم نميشد كه نميشد خلاصه رسيديم فرودگاه و رفتيم تو صف و آفيسر خوشامدگويى كرد و مدارك رو كنترل كرد فينگر پرينت گرفت و عكس ازمون گرفت ( نفهميدم چشممون رو اسكن كرد يا ازمون عكس گرفت آخه مدلش با اسكن چشم فرودگاه ابوظبى خيلى فرق داشت ) و بعد فرم گمرك رو كه تو هواپيما پر كرده بوديم چك كرد و تا ديد بالاى ١٠٠٠٠ دلار داريم گفت بايد بريم مرحله بازرسى دوم و همراهمون اومد تا يه سالن ديگه دوباره مدارك رو گرفتن و بعد يه آفيسر اومد ما رو برد تو يه اتاق و گفت شما گفتين بالاى ده هزار دلار دارين و فقط ميخوام به من نشون بدين و وقتى نشون داديم بدون شمارش با يه نگاه گفت اوكى و پرسيد پول ايرانى هم دارين كه گفتيم آره پرسيد معادل چقدر امريكا ميشه و بعد يه فرم گذاشت و به من گفت اطلاعات شخصى رو وارد كردم و امضاء كردم و گفت به امريكا خوش اومدين و راستى طبق معمول پرسيد اين گردنبند شما نشان زرتشتيان داره زرتشتي هستين خنديدم گفتم نه ولى خيلى دوستش دارم و تو سفارت هم اين سوال رو ازم پرسيدن گفت اينجا هندى زرتشتي زياد هست گفتم ايرانيهاى باستان هم زرتشتي بودن گفت بله great empire of Persia و ما هم خنديديم اومديم بيرون (سرجمع ٣ ساعت طول كشيد از لحظه پياده شدن از هواپيما تا اتمام كارهاى مهاجرت )ديديم چمدونها كناره و برداشتيم رفتيم واسه پرواز بعدى تحويل كانتر يواس ايرويز داديم و رفتيم رستوران نشستيم و غذايى خورديم و دم گيت نشستيم و واى فاى مجانى بود تماس با ايران و دلى از عزا درآورديم
پرواز سوم هم انجام شد و دوستمون در فرودگاه اومده بودن استقبال و اومديم خونه امروز صبح هم رفتيم واسه سوشيال نامبر و رجيستر كرديم و تنها كيس مهاجرتى بوديم و گفتن تا آخر هفته ميرسه و رفتيم چرخى زديم و حالا هم در خدمت شما تا فصل بعدى سفرنامه
راستى اين نكته رو اضافه كنم اگه يادتون باشه من روزى كه رفتم سفارت ويزامو بگيرم پاسپورتم فقط ٨ ماه اعتبار داشت و چون بهم همش ١٥ روز مهلت داده بودن واسه ويزا برم از ترسم كه دير بشه پاسپورت تعويض نكردم و بعد تو سفارت بهم گفتن اگه خواستى ميتونى پاسو عوض كنى و ويزا رو تو پاسپورت قديمى نشون بدى كه نگران بودم و عمدا به سفارت ايميل زدم و عين همون مطلب رو گفتن و من اون متن رو پرينت گرفتم كه تو فرودگاه اگه گير دادن نشون بدم اما ظاهرا اين امر كاملا طبيعيه
تو تمام طول سفر من با پاس جديد پرواز كردم و ويزا رو تو پاس قديمى نشون دادم حتى امروز تو اداره سوشيال هم همينطور
پس اگه اعتبار پاستون كمه با خيال راحت عوض كنين ولى در طول سفر هم پاسپورت جديد هم قديمى شامل ويزا همراهتون باشه و اين يك امر روتين هست و كاملا چه سوپروايزر ايرلاين چه آفيسر أمور مهاجرت به اين امر عادت دارن

[bijan575]

سلام بچه ها
خلاصه ما هم 22جولای وارد شهرفرشتگان آفتاب سوخته LAشدیم از اونجا نتوانسته بودیم هتل بگیریم چون کارت نداشتیم دوست ما اینجا با هتل اکستندداستی صحبت کرده بود گفت میتوانید حضوری بیابید و سوییت بگیرید ماازفرودگاه تاکسی شاتل ون گرفتیم وبا هفت تا چمدان داخل حیاط هتل اکستندداستی وودلندهیلز پیاده شدیم ولی پذیرش هتل گفت همه اتاقها پره و حضوری پذیرش نداریم ما بارهارو مجبور شدیم توی حیاط هتل بگذاریم وبه هتل مجاورش یعنی کامفورت این رفتیم ولی همین جواب رو شنیدیم برگشتیم اکستندداستی وازپذیرش خواهش کردیم برای ما یه تاکسی ون بگیره چون ون کمه پس از نیم ساعت تاکسی اومد راننده اش آقای هندی بودازاوخواستیم مارو ببره یه هتل با قیمت مناسب همون اطراف چند تا هتل رفتیم جواب نه شنیدیم هوا کم کم تاریک شده بود ولی ما نا امید نشدیم و
خونسردی خودمونو حفظ کردیم اون آقای هندی که خیلی مرد باادب وخوبی بود شروع کرد به زنگ زدن به هتلها چند جا پیدا کرد که قیمتاش بالا بود گفت یه هتل آشنا دارم قیمتش خوبه هتل توی Winnetka Aveدرونچورا هست به نام Rodeway inn که توی گوگل مپ به اسم قدیمش یعنی Start light Inn نشون داده میشه( چون تازه بازسازی کرده اسمشو هم عوض کرده) با شبی 70دلار یک اتاق با سرویس حمام، دستشویی، اینترنت وای فای و تلویزیون فلت گرفتیم و یه ماکروویو در لابی برای استفاده داره جای خوبیه و خیلی آرام وامنه برخورد منجر ش هم که یه هندیه خوبه با توجه به قیمتش جای مناسبیه ( قابل توجه بهجت خانم و دوستان ديگه که بزودی عازم اینجا) برای ترانسفر از فرودگاه بهتره از تاکسی اوبر ولی یا ایران اوبر که تلفنش 3103595877 هست استفاده کنید که منصفه و در ضمن هم وطنه و برای همه کارها راهنماییتون می کنه و ما کارهامون رو مثل رفتن به سوشیال، بانک و غیره با همراهی اون انجام دادیم
البته پرواز ما با الاتحاد بود که کلا خوب بود فقط در فرودگاه ابوظبی هیچ جا صف نباید بمانید با عجله خودتون رو به مسولین پرواز الاتحاد معرفی کنید و پوشه زرد رو نشون بدید مسیر حرکت در فرودگاه طولانی و شلوغه شما پشت جمعیت نمونید و سریعتر بروید
امیداوارم سفر خوبی داشته باشید و مطالب بالا بدردتان بخورد و تونسته باشم قسمتی از دینمو به دوستان ادا کرده باشم
کیس:As2015***** #۵#
تعداد :۳نفر
مصاحبه:فوریه ابوظبی
ابوظبی
کلیر:

[laleht]

ادامه سفرنامه :
قبل از هرچيز بگم ما در ايالت پنسيلوانيا هستيم پس تمام مطالب من مربوط به اين ايالته.
سوشيال نامبر من و پسرم ٦ روزه اومد اما مال شوهرم نه رفتيم اداره سوشيال گفتن تا دو هفته بايد صبر كرد اگه نيومد بعد بياين امروز بعد از دو هفته رفتيم سيستم رو چك كردن گفتن نميدونيم چرا نيومده و دوباره درخواست جديد ثبت كردن.
اينجا بدون سوشيال نامبر هـيچ كارى نميشه كرد حتى اگه بميرى اجازه دفن هم نميدن ???
فرداى روزى كه سوشيال نامبر من اومد رفتيم بانك citizens bank حساب باز كرديم كه چون ssn شوهرم نيومده حساب بنام من باز كردن و قرار شد وقتى شماره سوشيالش اومد بريم اسمش رو اضافه كنيم
حساب چكينگ و سيوينگ باز كردن بصورت دبيت و كرديت هم گفتن درخواست بدين ولى فعلا ممكنه موافقت نشه چون كار ندارين و از اون secured credit card كه بچه ها در ولزفارگو گرفتن نداشتن
چند روز تو سايتاما زير دنبال خونه گشتيم :
Trulia.com
Zillow.com
Realtor.com
و بالاخره تو خيابونى كه گريد مدرسش ١٠ هست و به اصطلاح blue ribbon هست يه خونه سه خوابه با اجاره ماهيانه ٩٧٥ دلار گير آورديم كه دوستام ميگن تو كاليفرنيا با اين پول استوديو هم بزور گير ميارى
خيلى سخت اجاره ميدن وقتى كار ، كرديت بانكى ، سوشيال نامبر ندارى
شانس آوردم سوشيال من اومد و برگه رسيد سوشيال شوهرم رو نشون داديم
چون دسته چك نداشتيم مجبور شديم واسه پول پيش اجاره money order بديم كه مثل پول نقد هست
البته ما عمدا نخواستيم دوستمون co-signer بشن
چون هنوز كار نداريم ٤-٣ ماه پول اجاره رو پيش داديم خلاصه خيلى دنگ و فنگ داره تازه اول آگوست كليد ميده
اينجا هزينه ها با هيوستن يكى هست و فقط قيمت ماشين بالاتره و البته هواش بهتره البته ما چون دوستمون اينجا بودن اومديم اينجا و خدا خيرشون بده خيلى كمك به حال هستن هنوز هم منزل ايشون هستيم تا اول آگوست كه اسباب كشى كنيم
واسه اينترنت و تلويزيون با xfinity تماس گرفتيم شد ماهى ٦٥ دلار تلفن خونه نخواستيم چون ميخوايم موبايل بگيريم هر Verizon هم هست منتها قيمتش بيشتر از xfinity ميشد
براى دو نفر سيم كارت موبايل :
AT&T ميشه ماهى ١٢٠ دلار با ٢ گيگ اينترنت و صحبت و پيامك نامحدود
T-Mobile ميشه ماهى ١٠٠ دلار با ٣ گيگ اينترنت و صحبت و پيامك نامحدود
كه چون ID card ايشود شده در امريكا ميخوان بايد صبر كنيم گواهينامه بگيريم
گواهينامه رانندگى خوب اينجا مثل كاليفرنيا به زبان فارسى نداره بايد انگليسى امتحان بدى و حداقل دو مدرك نشون بدى كه ساكن اينجا هستى يكيش كپى قراردادخونه بود و يكى هم قبض پرداخت آب برق گاز كه چون فعلا اون نداريم قرار شد صبر كنيم بچه رو مدرسه ثبت نام كنيم يا از بانك نامه بگيريم بلكه بشه امتحان داد البته بايد مثل ايران معاينه پزشكى ميرفتيم نفرى ٣٠ دلار داديم تو يه كلينيك خصوصى و فرم مخصوص رو تاييد كردن دادن

اين قسمت رو از تاپيك اولين سفر به امريكا دوباره كپى ميكنم :
....... بچه هايى كه دارين مثل من واسه موندن مياين اگه بار زياد دارين ظرف و ظروف اينجا تو ikea سرويس ١٦ پارچه شامل ٤ بشقاب و ٤ كاسه و ٤ بشقاب ميوه خورى ميتونين با ٨-٧ دلار بخرين
البته من خودم آوردم چون اونقدر چيز ميز نداشتم كه اضافه بار بخورم ولى اگه موندين چى رو در الويت قرار بدين گفتم در جريان باشين
ما يه دست مبل و سرويس خواب بچه و خودمون با ميز و دو تا فرش موكت مانند و پرده و يك دست قابلمه و خورده ريز همش تو ikea خريديم حدود ١٤٠٠ دلار
خلاصه ikea و Walmart تو روزهاى اول خيلى جاهاى خوبى واسه خريد هست
فروشگاه target هم خوبه ولى قيمتاش از Walmart بالاتره كمى اما گاه كليرنس خوب ميزاره
راستى جارو برقى تو كليرنس وال مارت خريدم ٤٠ دلار مايكروويو هم تو حراج خريدم ٤٥ دلار كافى ميكر هم شد ١٧ دلار
خلاصه يه جهاز نسبتا كامل جور كرديم دوباره
روى خونه يخچال و ماشين ظرفشويي و لباسشويي و خشك كن و گاز بود و البته خداروشكر با وجوديكه خونه قديمى هست ولى كليه لوازم آشپزخونه و كابينتها رو نو كردن و در و ديوار رنگ شده و خلاصه خداروشكر خوبه
البته ميگم باز همه خداروشكر كه ما اينجا دوستمون كنارمون بودن و تا حدودى راه افتاديم
خلاصه
آفتابه لگن ٧٠ دست اما كار هنوز هيچي ???
البته رزومه چندين جا فرستاديم هنوز خبرى نيست ولى چون دنبال سرو سامان دادن بوديم تا قبل از شروع مدارس كه خيالم راحت باشه واسه پسرك همه چيز فراهمه و بعد بطور جدى بيفتيم تخت گاز دنبال كار
ماشين هم دنبال خريدش هستيم كه ميگن سعى كنين ماشين ژاپنى و بيشتر همون خانواده تويوتا بخرين دوامشون بيشتره و هزينه تعمير كمترى دارن

اينهم پايان اين قسمت سفرنامه تا مراحل بعدى كه دوباره بيام بگم و اميدوارم تا حدودى بدرد بخور و كمك حال دوستان باشه

اين قسمت باز كپى ميكنم از تاپيك اولين سفر به امريكا :

.......بچه هایی که مثل ما خارجی هستن باید یه فرم ESL پر کنن (English as Second Language) که طبق قانون فدرال یه متخصص میاد کنارشون تا بیشتر باهاشون کار کنه تا عقب نیفتن
تو این مدرسه ظاهرا پسر من تنها بچه خارجی هست و فرم ESL ش رو فکس کردن آموزش منطقه تا مخصوص اون معلم متخصص تو این زمینه بیاد
یه لیست خرید لوازم تحریر دادن که تهیه بشه که انجمن اولیا مربیان خودشون تا جمعه یه آفر گذاشته بود که تهیه کنه با ۲۳ دلار که دوستمون گفتن خیلی مناسبه و اگه خودت وال مارتم بری اولا ممکنه با این قیمت جمع نشه هم اینکه دقیق نتونی عین اونی که مد نظرشون هست تهیه کنی که منم یه چک دادم و قرار شد روز اول مدرسه خودشون در اختیارش بزارن لوازم رو و حالا فقط بايد يه كيف بخرم
ميگن قيمت كيفهاى وال مارت خيلى خوبه ولى كيفيت كيفها متوسطه اما اگه كاستكو آشنايى دارين كه عضو باشه (هزينه عضويت ساليانه ٥٠ دلار) هم قيمتش خوبه هم دوامش بهتره
ترجمه کارنامه با همون ترجمه رسمی از من قبول کردن و تایید آموزش پرورش منطقه و دادگستری و .... لازم نشد
اگه مدرسه چند زبانه بوده از هر دپارتمان کارنامه جدا بگیرین مثلا کارنامه بخش زبان که به انگلیسی بود فقط بدین همون دپارتمان زبان مهر و امضا کنه و مال دپارتمان فارسی هم که میدین دارالترجمه
مدرسه یونیفرم خاصی ندارن
در ضمن نهار مدرسه ١-هم میتونه خودش غذا ببره ٢-هم اونجا ناهار بخوره ٣-هم اجازه میدن نیم ساعت بیاد خونه ناهار بخوره که چون تا خونه ما همش چند تا بلوک بیشتر نیست احتمالا بیارمش خونه ولی باز باید ببینم خودش با محیط و شرایط چطور کنار میاد

راستى شنيدم ايالت كاليفرنيا مدارسش از ٢٠ آگوست شروع ميشه
يه مطلب ديگه
توى مدرسه هاى گريد ١٠ آموزش يه موسيقى و يه ورزش مجانى هست كه از بچه سوال ميكنن چى دوست داره و خيلى اجازه نميدن شما إظهار نظر كنين حتى توى فرمها هم باز ميپرسن موارد مورد علاقه بچه رو
ارتباط با پدر و مادر بيشتر آنلاين از طريق وبسايت مدرسه و ايميل هست
در ضمن اگه بچه داروى خاصى مصرف ميكنه يا بيمارى خاصى داره حتما بايد نسخه پزشك همراه باشه و البته نرس مدرسه اونو ميبينه و پزشك معتمد هم تاييد ميكنه بعد خودشون تمام مدت بجه رو تحت نظر نرس ميزارن
كپى واكسنهاى پسر من هم تحويل ايشون شده كه گفتن اگه از نظرشون مورد ناقصى داشت تماس ميگيرن و هماهنگ ميكنن
درضمن عكس هم من همراهم بود گفتن لازم نيست سال كه شروع بشه خود مدرسه عكاس مياره از بچه ها عكس پرسنلى ميگيرن............

[behjat]

سلام دوستان عزیزم
من تو صفحه اولین سفر به آمریکا تمام اطلاعاتمو گذاشتم و مرتب نکات جدید رو براتون میگذارم ولی خوب سفرنامه را هم اینجا دوباره مینویسم
ما سه شنبه ساعت پنج صبح ۲۳تیرماه با هواپیمایی قطر به سمت دوحه پرواز داشتیم با دخترهای گلم خداحافظی کردم و به خدا سپردمشون، پرواز اول حدود یک ساعت و نیم بعد رسیدیم دوحه ،دخترم گفته بود مامان، اگر برای بابا تقاضای ویلچر کنید اونجا که برسید سردرگم نمیشید میان با ویلچر بابارو میبرن و مترجم فارسی میادو بارتونو تحویل میگیره و خلاصه پروازتون راحت انجام میشه و ما هم خیالمون راحتتره، اگر روش میشد میگفت برای خودتم بگیر? خلاصه باباشونو راضی کردم رو ویلچر بشینه?دوحه که رسیدیم با اتوبوس رفتیم گیت بعدی کاری نداشت ما هم حرفی از ویلچر نزدیم برای هیوستون کارت پروازو دادیم و رفتیم تو هواپیما ۱۷ ساعت پرواز طولانی با پذیرایی مرتب غذاروهم می پرسیدند meet ,chicken,vegetarian,خلاصه حسابی خوردیم،پرواز پر از هندی بود اگر نمیدونستیم داریم میریم آمریکا فکر میکردیم میریم هند?خلاصه رسیدیم فرودگاه هیوستون ،گفتم دیگه وقتشه از ویلچر استفاده کنیم اونجا دم هواپیما گفتیم ما از ویلچر استفاده میکنیم چند نفر آماده با ویلچر وایساده بودند تا امثال شوهر منو ببرند از این ماشینهای کوچک سه نفره هم بود بعد پنج دقیقه که همه مردم رفتند تو صف کارهای خودشون ما تازه شوهرمو سوار ماشین کردند و یک مسیر حدودا پانصد متری رو با ماشین بردند من هم دنبالش میدویدم که جا نمونم? خلاصه رسیدیم دیدیم چه صفی!گفتم حتما الان مارو میبرن با سلام و صلوات کارهامونو انجام میدن چند دقیقه گذشت دیدم کاری برای ما نمیکنند پرسیدم ،خانمه گفت طول میکشه اگر خودش میتونه راه بره خودتون برید بهتره !هیچی دیگه شوهرمو گفتم ،پاشو پاشو هرچی سواری کردذی بسه?بنده خدا بلند شد دویدیم رفتیم ته صف گفتم تا من باشم اختیارمو دست بچم ندم هیچی کلی تو صف بودیم تا رسبیدیم انگشت نگاری و چشم نگاری و دادن فرم آبی که تو هواپیما پرش کرده بودیم ،موجودی زیر ۴۰۰۰ تا !پاکت زرد رو دادیم یک مامور آمد مارو برد دفتر مهاجران تازه وارد شلوغ بود مدارک مارو گذاشتن تو نوبت، گفتم از وای فای فرودگاه استفاده کنم برای بچه هام پیغام بدم دیدم ماموره داره به من میگه اینجا نباید استفاده کنی گفتم اوکی، خلاصه اسم ما رو صدا کردند و رفتیم دوباره انگشت نگاری شدیم و آدرس آمریکارو عوض کردیم و مهر زد تو پاسمون و گفت یکسال اعتبار داره کلی معطل شدیم زمانمون نیم ساعت مونده بود بدوبدو رفتیم بارمونو از رو نقاله برداشتیم و رفتیم ترمینال d_رو پیدا کنیم،کلی از مردم سوال کردم با چرخ اسباب هی اینور و اونور گشتیم آخرش فهمیدیم باید بریم زیرزمین همان ترمینال ترن داره میره ترمینال بعدی با آسانسور رفتایم دگمهLLرا زدیم رفتیم زیرزمین ترن را پیدا کردذیم یک مسیر دایره ای را مرتب دور میزنه. از سه چهار ترمینال رد میشه وسطش یک هتل هم بود باز رسیدیم ترمینال dاثاث رو بردیم با آسانسور بالا اول باید بار رو به آمریکن ایرلاینز تحویل میدادیم دفترشو پیدا کردیم رو تابلوها کاملا راهنمایی شده رفتیم و بارهارو از گمرک رد کردیم نه وزن کرد نه باز کرد فقط پرسید دانه و تخمه دارید گفتم نه نداریم،کلا ما سه تا چمدون داشتیم اگر زیاد بود که بیچاره میشدیم بارهارو تحویل دادیم باز دویدیم تا گیت پروازو پیدا کردیم و ...ٔ ای داد بیداد پرواز رفته بود و ما جا مانده بودیم، رفتم به مسیول گیت گفتم ما تازه مهاجریم و کارهای اقامتمون خیلی طول کشیده از پرواز جا مونیم ،چکارکنیم یک آقای سیاهپوست خیلی مهربونی بود یک فرم نوشت داد به ما یک فرم هم نوشت برای خودش فکرکنم. مقصر قطرایرویز بود که فاصله ۲/۴۰ دقیقه وقت بین سفر گذاشته بود البته اون برنامه ویلچر هم یک ربع مارو عقب انداخت اول گفت میخواهید آخر امشب با دوتا پرواز بفرستمتون؟ من که دیگه خسته و کوفته بودم و شوهرم هم بنده خدا کلی بارکشی کرده بود گفتم ما خسته ایم فردا صبح بریم گفت صبح نداریم فردا ۶/۵ عصرفردا بلیط بهمون داد و اقامت رایگان یک شب تو هتل زیرزمین ترمینال، رفتیم پایین هتل گفت باید برید شعبه داخل شهر گفتم من بلد نیستم چطوری این موقع شب برم گفت شاتل رایگان داره میبره و فردا هر یک ساعت هم شاتل برمیگردونه فرودگاه خلاصه رفتیم و جای خوبی بود با اینترت رایگان و دو تا تخت کویین و حمام و دستشویی مجزا خلاصه خستگیمون در رفت و حسابی خوابیدیم فردا به موقع فرودگاه بودیم و منتظر پرواز ،هرچی نشستیم دیدیم خبری نشد تاخیر و تاخیر و دوباره کنسل شدن پرواز و دوباره هتل و ایندفعه همان هتل فرودگاه که به خوبی شب قبل نبود و اینترنت هم پولی بود که من استفاده نکردم باز فردا صبح بلیط جدید و خلاصه با پرواز آمریکن ایرویز راهی لس آنجلس شدیم تو این هواپیما پذیرایی فقط نوشابه و آب میوه رایگان بود برای غذا باید پول میدادی منم که کلا با پول خرج کردن مشکل دارم? خلاصه از بالای ابرها آسمون لس آنجلس را میدیدم و بالاخره رسیدیم و وارد خاک لس آنجلس شدیم چون وسایلمون دوروز قبل رسیده بود رفتیم قسمت انبار وسایل گفتند برید قسمت انبار آمریکن ایر لاینز رفتیم گشتیم وسایلمون را پیدا کردیم و رفتیم بیرون دیگه تو فرودگاه هیچ کاری باما نداشتند یک کم وایسادیم تا ایستگاه تاکسی را پیدا کردیم و با تاکسی ۴۵ دلار از ما گرفت تا مارو برد به آدرسی که پنج روزه از airbnbاجاره کرده بودیم دوروزش را که از دست داده بودیم و اتاقمونو هم عوض کرده بودند و داده بودند به کس دیگر و به جاش یک اتاق فسقلی دادند به ما ،به جاش ما یک روز اضافه موندیم و دوباره هل هلی یک اتاق دخترم یک هفته ای پیدا کرد ۴۴۰ دلار و آمدیم اینجا ،تمام یکهفته رو من دنبال خونه و متل و هاستل گشتم تا آخر خدا به دل صاحبخونه انداخت که پیشنهاد کرد اگر میخواهی همینجا بمونید حتی شش ماه من هم از خدا خواسته قبول کردم البته به نفع اونهاهم هست چون اتاقشون همیشه که اجاره نمیره خالی هم میمونه ماهی ۱۰۵۰ فعلا اینجاییم تا خدا چی بخواد سوشیال و بیمه و ولفر و بانک و همه جا رفتیم اقدام کردیم سوشیالمون آمده بیمه در جریانه و کمکهای دیگر مربوط به بالای شصت سال هم شامل شوهرم میشه که اقدام کردیم خلاصه تو عمرم انقدر بدوبدو نکرده بودم بقیه اطلاعاتو تو اولین سفر مرتب مینویسم و از هیچ کمکی برای دوستان دریغ ندارم من زیاد سخت گیر نیستم و همینجا تو لس آنجلس که همه میگفتند بی ماشین فلجی و گرونه و غیره داریم زندگی میکنیم امیدوارم همه شما دوستان هم موفق و پیروز باشید

[SomeOneX]

سلام

الان دوازده روز از ورودم ميگذره نكات ريزي ميگم به درد خيليا ميخوره

بانک روز دوم :
همون روز دوم رفتم ولز فارگو حساب باز كردم ، خيلي عالي بودن ، رفتارشون هم عالي بود حساب چكينگ و سيوينگ بدون ssn باز ميكنن از خداشون هم هست اصن توی سيستمشون تعريف شده براي امثال ما که گرین کارتی هستیم و خیالتون راحت ssn نمیخواد
برای باز کردن کردیت کارت ssn میخواد

خونه Survival Guide Level Expert
خونه هم از سايت airbnb يه اتاق كرايه كردم با امکانات کل خونه ، واسه يه ماه ، صاحبخونه زنه و با پسرش ، عالیه ، خیلی راحتم ، میره خرید منم میرم باهاشون ، کلا انگار جای مادرمه
برای پرداخت هم سایتهای زیادی هستن که انجام میدن ، مثلا سایت تهران پیمتنت من ازمون تافل ثبت نام کردم باهاش ، ویزا کارت دارن ، یوزرنیم پسورد رو بدید براتون میریزن

کارای مهاجرتی در ابوظبی :
ابوظبي هم خوب بود ، كاراي مهاجرت خوب پيش رفت ، گفت برنج ... اينا داري گفتم هيچي فقط كتاب لباس دارم
چمدونارو باز هم نكردن و گفت چقدر پول داري گفتم شيش تا ، گفت اوكي خوش اومدي
گير داد بهم لاس وگاس چرا ميري برو لس انجلس همه ايرانين راحت تری
گفتم وگاس ارزونه بهتره واسه ماه هاي اول
خيلي مرد خوبي بود كلي شوخي كرد باهام
چرا هیچ خوراکی نداری چرا چمدونت مث بقیه ایرانی ها نیست پر برنج و ادویه و ...
بنده خدا کف کرده بود چجوری میشه یه ایرانی انقدر چمدونش خلوص نیت داشته باشه
14 کیلو کتاب بود ، به جای برنج و ادویه و... کمر کپی رایت رو شکونده بودم هزار دلار کتاب زبان اصلی رو با 310 تومن از انقلاب خریده بودم
توی مانیتور نشون داد این دوتاست چمدونت ؟ دو تا تیک زد رفت
راستي اون اسكن چشم نيست كه ، از صورت عكس ميندازه ولي خب كلوزآپه
بارهام دو تا چمدون کوچیک دقیقا هرکدوم 16 کیلو ! یه کوله پشتی لپتاپ۷ کیلویی
توی ایروان ارمنستان به الاتحاد تحویل دادم دیگه ندیدمش تاااااااااااا ....... لاس وگاس تحویل گرفتم !!
البته نگران بودم هر فرودگاه میپرسیدم لازمه خودم بار رو بردارم میگفتن نه , رفته وگاس بردار

آپدیت :
درس امروز : چگونه در ابوظبی کارای مهاجرتی را تند و سریع انجام دهیم
تعداد واحد : 3 واحد تئوری ، 3 واحد عملی
رمز علمیات : Like A Boss
این عکس فرودگاه ابوظبیه



خب بریم توضیحات شماره ها :

• ابتدا "مثل یه رئیس موفق" از هواپیما پیاده بشید ( حفظ روحیه )
  
  ⇩
  
• شماره 1 : در اینجا شما پیاده میشید دنبال تابلوی pre clearence بگردید و تابلو ها رو دنبال کنید
  
  ⇩
  
• شماره 2 : طبق فلش ها به سمت افزایش عدد گیت پیش برید تا به قبل گیت 59 برسید ( سبقت از دیگران در این قسمت خیلی مهمه ، حتما توربو شارژ با دور موتور بالا از بقیه جلو بزنید که 70 امتیاز از 100 امتیاز این مرحله نفس گیر داره )
  
  ⇩
  
• شماره 3 : اینجا در رو بستن کسی نمیتونه مستقیم بره و باید بپیچید دست چپ و فرم که اگه توی هواپیما نداده بودن پرکنید ( همون فرم مقدار پول و ادرس مقصد و محتویات چمدون و ... )
  سریع کفش و کمربند و لپتاپ و موبایل و CD و همرو بذارید توی سبد و از توی مغناطیس عبور کنید ، میرید برای توی صف موندن برای اینکه رخ ماه افیسر رو ببینید
  (این مرحله 20 امتیاز داره )
  
  ⇩
  
• شماره 4 : در این قسمت از برنامه شما گل روی ماه افیسر رو میبینید و پاکت زرد رو تحویل میدید و خوش امدید امریکا بهتون میگه و مهر میخوره توی پاسپورتتون
  
  ⇩
  
• شماره 5 : تبریک اینجا که رسیدید کار مهاجرتیتون تموم شده و میتونید لهجه تون رو عوض کنید و در تلفظ "ر" از این به بعد دقت بفرمایید البته "اوممم هانی" ، "اوه مای گاد" ، "فارسیش چی میشد" رو فراموش نکنید
  
  و گیت 59 هست اینجا و مقصد نیویورک
  ⇩
  
• شماره 6 : گیت 60 مقصد لس انجلس
  ⇩
  
• شماره 7 : گیت 61 و.. مقصد واشنگتن و شیکاکو و تگزاس و الی اخر ...
  
  

از اطلاعات سیو شده ی GPS عکسایی که توی فرودگاه انداختم فهمیدم کجا ، چی بود
مثلا ممکنه گیت ها عوض شه حالا بیست متر خطا رو بر من ببخشید


لاس وگاس منوره عاليه براي ورود
خونه ارزون و بزرگ و استخر و باشگاه و اينا سه خوابه بهترين جاي لاس وگاس ماهي 900$ کرایه استدیو 499$
سيستم حمل و نقل عمومي 24 ساعته و عالي ، اصن به خريد ماشين فكر هم نميكنيد
پر رستوران و فروشگاه زنجيره اي
عدم گرفتن افسردگي ، شهر زنده است ، خواب نداره اين شهر
ماليات غذا و اب هم نداره ، كلا ارزونه

گرم هم نيست مثه تهرانه 38 درجه است من كه اوكيم با هواش حتي يه بار سه مايل راه وفتم سه مايل برگشتم دوباره ، نه گرما زده شدم نه ...
از اين بيشترهاشو تهران راه ميرفتم ! اين شيش مايل جوك حساب ميشه

فقط دو تا مشكل داره لاس وگاس كه قابل حله :

يكي ايراني اصن نميبينيد شايد احساس غربت دست بده ، كه من نه تنها نداد خوشحالم هستم
مشكل بعدي محيط خيابون استريپ سعي كنيد با پای چپ وارد نشيد
من خودم عاشق پوكرم ، ولي خب ميدونم بي جنبه ام ، پامو نميذارم كازينو
كلا حواستون باشه به اون خيابون مسائل ديگه هم داره ؛)

سيم كارت !! هیچکس همراه نیست ، تنهای اول

سيم كارت من Lycamobile گرفتم ، انتن هاي tmobile رو استفاده ميكنه مثل تاليا كه شارژيه اما از انتن همراه اوله، خوبيش اینه میتونه شارژی باشه , من ماه اول رو فقط پلن گرفتم 21$ مكالمه رايگان و اس ام اس نامحدود و اينرنت 3g نامحدود و ... بقيه ماه ها ۴-۵ دلار ميريزم توش هروقت تموم شد شارژ میکنم چند دلار دیگه
مگه من قراره چقدر حرف بزنم كه 45$ ماهي بدم به ورايزن و ....

برید سایتش با پلن ارزون 23$ بخرید که هزینه پست و سیمکارت مجانی میشه چهار روزه با پست میرسه ، فری سایز در رنگ و اندازه های مختلف

SSN من زیر بوته های خشک نوادا گم شده

خب من صبح رفتم سوشال سکیوریتی ادمینتریشن واسه اینکه 17 روز شد ssn نیومد

اقا بعد کلی صف رسیدم به ماشین تیکت , چیکار داری ؟ کری ؟ کوری ؟ یه تیکت داد

نوبتم شد گفتم 17 روز شده نیومده
گفت قبلا درخواست دادی ؟
گفتم اره ایروان و ابوظبی کنسول انجام دادن
گفت نه , اینجا اومدی تا حالا ؟ گفتم نه
گفت فرم پر کن درخواست بده اونارو ول کن :|

دوستانِ مقیم ایالت نوادا ، فردای روزی که رسیدید برید فرم پر کنید ssn خودش صادر نمیشه

روز دوشنبه به social security adminitration رفتم و دقیقا دوشنبه هفته ی بعدش اومد (البته فکر کنم شنبه اومده بوده )
در کل وقت تلف نکنید

این پست رو به مرور تکمیل میکنم ....

[saboteur]

سلام.خوبید؟
خوب کم سفرنامه و تجربه مصاحبه رو به دوستان بدهکارم اما بنظرم نکته ی خاصی نداشت سفرم و بنظرم رسید سفرنامه آمریکا رو بنویسم شاید بیشتر بدرد دوستان بخوره!

در راه رسیدن:

من با پرواز KLM اومدم آمریکا. از دوبی به هلند و از اونجا هم به سیاتل! پرواز خوب بود فقط خسته شدم چون تو پرواز خوابم نمی بره اما در کل خوب بود. 17 ساعت پرواز داشتم 7 ساعت تا هلند و 10 ساعت تا سیاتل! 7وعده غذا بهم دادن فقط نفهمیدم کدوم صبحانه بود کدوم ناهار
پرواز هلند به سیاتل با شرکت Delta بود همکار KLM میشن یجورایی! هرچند مهم نیست خیلی :دی
اول پرواز از همه میپرسیدن پاسپورت آمریکایی داری؟ اگه میگفتی نه یه برگه اظهارنامه ی اقلام همراه بهت میدادن. ( شمام بگید پاسپورت ندارم :دی )
برگش چیز خاصی نیست و خیلی هم جدیش نگیرید. اگه پول بالای 10هزار دلار دارید بنویسید اگر کمتره نیازی نیست. تیک کمتر دارم رو میزنین. قیمت اقلام هم حدودی بنویسید که چقدره. من زدم 1000 دلار :دی مهم نیست چقدر بزنین چون کسی بررسی نمیکنه!

وقتی رسیدم بعد از پیاده شدن افسر کنترل گذرنامه پاسپورت رو که چک کرد و مهر ورود زد برام راهنماییم کرد برم یجا دیگه اونجا کاراهای مهاجرتی رو انجام بدم. کارهای مهاجرتی هم چیز خاصی نیست. پوشه زرد و پاسپورت رو تحویل میگیرن و پاکت ایکس ری رو نمیگیرن( اون کلا مال خودتونه کسی کاریش نداره )
از من سوال کرد چقدر میخواهی بمونی؟ گفتم همیشه و ذوق کرد بنده خدا :دی
و آدرسی که میخواهم گرین کارت و سوشال بهش ارسال بشه! همین :دی یه امضا هم کردم و گفت به آمریکا خوش آمدی برو ساکهات رو بگیر و بسلامت.
رفتم ساکهام رو گرفتم و موقع خروج از سالن اون کارته اظهارنامه رو هم یه افسره ازم گرفت و گفت خوش آمدی و رد شدم از کنارش. هیچ سوالی یا بررسی نکرد کلا.

گرفتن خونه:
خونه رو از airbnb گرفتم برای یک ماه 800 دلار. صاحبخونه یک مرد ایرانیه و خیلی انسان خوبیه! برای پرداختش هم از یکی از دوستان کمک گرفتم و اینجا که اومدم پول رو بهش دادم. اگر شما هم نیاز دارید میتونین از اقوام کمک بگیرید یا به سایت های پرداخت داخلی متوسل بشین. مشکلی نداره.

خط موبایل:
یه دوستی پیشنهاد برم از اپراتوری به اسم MetroPCS بگیرم. خوب هم بودش. 40 دلار دادم واسه یک ماه تکتس و اس ام اس داخل امریکا که نامحدوده و اینترنت فورجی 3 گیگ بهم داد. بار اول مالیات دادم 1.9 دلار اما برای ماه های بعد مالیات نداره دیگه فقط 40دلار.
این اپراتوره از شبکه ی تی موبایل استفاده میکنه و آنتن دهیش یکیه با اونا فقط قیمتش مناسبتره واسه یک نفر بنظرم. برای گرفتن سیم کارت هم نیاز به اسمم داشت و هیچ مدرکی نمیخواست :دی شما پاسپورت همراهتون باشه کافیه کلا.

بروزرسانی : بعد از یک ماه من و چند نفر دیگه از دوستان ( مجموعا 5 نفر ) رفتیم و از تی موبایل سرویس گرفتیم. به مناسب روز استقلال آمریکا طرحی را گذاشته بود که 10 گیگ ترافیک به هر خط ارائه میده و مکالمه و تماس نامحدود در آمریکا کانادا مکزیک. ماهم سوییچ کردیم به طرح و الان ماهانه نفری 30 دلار هزینه خطمون میشه با 10 گیگ برای هر نفر جدا

بازکردن حساب
روز دوم رفتم یکی از شعب بانک ولزفارگو. ( اینجا بانکا روز تعطیل و غیر تعطیل نمیشناسن. کلا بازهستن تا 7 شب حدودا ) منم روز تعطیل رفتم. کلی خوب برخورد کرد باهام و مشکل خاصی نداشتم.
حسابهای اینجا سیوینگ و چکینگ هستش.
سیوینگ حکم پس انداز خودمون رو داره.
چکینگ حساب جاریه
برای بازکردن حساب 2تا مدرک از شما میخوان که شما در بدو ورود دارید.
یکی پاسپورت. دوم ویزاتون که بعد از اینکه مهر میزنن روش حکم گرین کارت موقت داره که یکسال اعتبار داره. این مورد رو هم دقیقا زیرویزا نوشته. پس اگر بانکیه خنگ بازی در آورد گفت نه ویزا مدرک نمیشه بهش بگین اون زیر رو بخونه.اگر بازم گفت نه ازش بخواهید از مسئولش سوال کنه. در کل احتمال این اتفاق 1درصده اما خوب بهرحال بدونین بهتره :دی

بروزرسانی : بعد از آمدن سوشال به ولزفارگو مجدد مراجعه کردم و درخواست سکیورکردیت کارت دادم به مبلغ 1000 دلار. تایید شد و مدتیه دارم از اون استفاده میکنم. به تازگی هم از دیسکاور کردیت کارت معمولی درخواست دادم و اون هم چند روز پیش تایید شد و قراره بزودی برایم ارسال بشه. فعلا قصد ندارم کردیت کارت دیگه ای درخواست بدم چون مدیریتش سخت خواهد شد. فعلا همین دوتا کافیه برای کردیت هیستوری ساختن

سوشال
موقع ورود بهم گفت سوشال 3 هفته دیگه و گرین کارت تا 1-3ماه دیگه بدستت میرسته. من بعد از 12 روز رفتم اداره سوشال و اونا دوباره برام درخواست دادن و گفتش تا 2 هفته دیگه میادش و حرف پلیس فرودگاه رو تایید کرد. شمام هم درجا نرید چون یه بنده خدایی همزمان با من اونجا بودش یک روز بعد از ورودش اومده بود و بهش گفت برو حالا زوده. بعدا بیا

گرین کارت
بروز رسانی :
گرین کارت بنده بعد از 40 روز بدستم رسید. البته من بعد از یک هفته از ورود مبلغ 165 دلار را پرداخت کردم که بنظر میرسه مشکلی ایجاد نمیکنه. پس خیلی نگران اینکه حتما قبل از ورود بپردازید نباشید.

گواهینامه
بروزرسانی :
گواهینامه رو هم بعد از آمدن سوشال اقدام کردم براش و امتحان آیین نامه و شهر رو قبول شدم و فعلا گواهینامه موقت بهم دادن تا اصلش پست بشه درب خانه. در مورد گواهینامه بگم آیین نامه رو خوب بخونین چون بلاخره باید قوانین رو بلد باشین! حتی اگر شانستون گفت و امتحان کتی رو قبول بشین فکر نکنین شبیه ایرانه و تموم شده. تازه اول سرکارتون با پلیسه. قوانین رو کامل باید اینجا رعایت کرد. امتحان شهر هم براساس آیین نامه گرفته میشه و بسیار حساس هستن و هرکار اشتباهی حتی خیلی ساده هم اگر باشه از شما نمره کم میشه. و اگر از 100 نمره کمتر از 80 بیاورید رد خواهید شد.
هزینه ها : برای آیین نامه 20 دلار ( اگر رد بشید مجدد باید پرداخت کنین ) || برای شهر 40 دلار ( درصورتی که ماشین از خودتان باشد) یا 50 دلار ( درصورتی که از ماشین آنها استفاده کنین).
برای کارهای صدور گواهینامه هم اگر پول نقد بدین 89 دلار. اگر با دبیت کار پرداخت بشه 2 دلار هزینه اضافه داره یعنی 91 دلار و اگر با کردیت کارت باشه 3 دلار هزینه اضافه داره یعنی 92 دلار!

نکات خاصی که در مورد اینجا باید بدونین:
تمام مواد خوراکی که تو ایران هست اینجام هست و از هر چیزی حداقل 10 مدل دارن نگران این مورد نباشید. فقط اگر میخواهید در هزینه های اولیه صرفه جویی کنین با خودتون مواد غذایی بیارید.
البته سبزی خشک مخصوصا تره رو بیارید. نیست :دی یا من ندیدم :دی
سیستم حمل و نقل شهری اینجا خوبه! با اتوبوس همه جا میشه رفت. اینجوریم هست شما وقتی وارد میشید مبلغ رو میپردازید و به شما یه تیکه کاغذ میدن و در اون روز تا ساعتی که اون کاغذه اعتبار داره هرچی اتوبوس سوار بشید اون کاغذ رو نشون میدین و سوار میشین.نیاز به پرداخت مجدد نیست.
هوا هم خوبه . یک روز 6ساعت بارون اومد و یک روزم 2 ساعت. دیگه خنکه نهایت زور بزنه به 30 درجه برسه.

کار هم من روز 3ام پیدا کردم البته موقته تا سوشال بیاد و بتونم کار بهتر پیدا کنم. اما همینم خودش نعمتیه و خوبه. کلا کارهای اینجوریم اینجا زیاده. تقریبا اکثر فروشگاه ها زدن که استخدام میکنن.

فعلا اینو تا اینجا داشته باشید خلاصه و مفید تا کامل کنم کم کم.