من با اجازه مدیران سایت و بدلیل اینکه برام خیلی مهم هست دوستان زیادی این رو بخونن تو بخشهای دیگری از سایت هم پست می کنم.
سلام می کنم به همه عزیزان
این اولین پست من بعد از خداحافظی دو سال پیش هست و امیدوارم مفید باشه.
پست اول
موضوع: بهترین راه و بهترین کشور برای مهاجرت
برای مهاجرت به فکر کشورهای دیگر هم باشید. تنها (تنها!) راه خوب برای داشتن یک زندگی خوب پس از مهاجرت تحصیل هست. برای تحصیل باید مثل یک دانشجوی مهاجر مدرک زبان و سایر چیزها رو آماده کنید اپلای کنید و …
به دو صورت می تونید مهاجرت و تحصیل کنید.
الف - پس از مهاجرت اقدام کنید:
بعد از مهاجرت شدیدا درگیر مسایل ابتدایی زندگی در اینجا می شوید و باید کار کنید تا هزینه زندگی رو تامین کنید و شاید درگیر اتفاقات پیش بینی نشده ای بشید که به زحمت بتونید وقت و حوصله ای برای امتحان زبان و اپلای داشته باشید.
اکثریت مهاجرین مجبور میشن برای ساعتی ۱۰ دلار کار کنن و با کار تمام وقت و درآمد ماهانه حدودا ۱۶۰۰ دلار (قبل از مالیات) یا ۱۳۶۰ دلار (پس از مالیات) زندگی کنند. اگر همسر شاغل داشته باشند شرایط بهتری می تونند داشته باشند مگر اینکه بچه دار باشند. هزینه زندگی در شهرهای گران مثل لس آنجـس برای مجرد و متاهل حداقل و به ترتیب ۲۰۰۰ و ۳۰۰۰ دلار و در شهرهای کمتر گران حداقل ۱۵۰۰ دلار و ۲۰۰۰ دلار است. (اعداد با این فرض هستند که فرد مجرد هم خانه دارد و خانه مستقل اجاره نکرده است).
ب - قبل از مهاجرت اقدام کنید:
در این حالت شما شرایط بسیار متفاوتی دارید. شما در شرایط فعلی تون زندگی می کنید یا کار و زندگی خودتون رو دارید و یا خونه پدری زندگی می کنید. در این حالت مسیری رو که شما برای تحصیل پس از مهاجرت طی می کنید رو می تونید در زمان بسیار کمتری طی کنید. اگر سطح زبانتان در حد تافل ۶۰-۷۰ هست، این مسیر پس از مهاجرت می تونه تا ۲ سال طول بکشه اما قبل از مهاجرت می تونید در عرض کمتر از ۱ سال آماده بشید و اقدام کنید.
وقتی قرار هست درس بخونید، بهتر هست قبل از مهاجرت اقدام کنید. اگر قبل از مهاجرت اقدام می کنید پس به غیر از لاتاری راه دیگری هم هست کشورهای دیگری و بهتری هم هستند.
با ویزای دانشجویی می تونید سریعتر بهتر مطمئن تر برای کشورهای بیشتری دیگری که خیلی هم (شاید!) بهتر از اینجا هستند اقدام کنید و از اول مثل یک انسان تحصیل کرده متشخص وارد کشور جدید و جامعه جدید بشید و زندگی کنید. به جای اینکه مجبور باشید برای صرفه جویی در هزینه ها در شهرها و محله های آشغال پر از دودی و الکلی و فلان کاره زندگی کنید با دانشجوها زندگی می کنید و پس از اتمام تحصیل مستقیم شغل حرفه ای با درآمد بالاتر می گیرید.
اگر تنها راه مهاجرت رو لاتاری می دونید و اگر فکر می کنید (فکر!) اینجا سرزمین آرزوهاست و به غیر از اینجا به چیز دیگه ای فکر نمی کنید اول بیشتر به مهاجرت فکر کنید و دوم قبل از مهاجرت حتما امتحان زبان رو بدید و نمره مورد نیازتون رو بگیرید بعد مهاجرت کنید. توجه کنید که اینجا و بعضی کشورهای دیگه برای بعضی از رشته ها آزمون های تخصصی دیگه ای وجود داره. اگر برای رشته شما هم هست حتما برای اون آزمون هم آماده بشید (کامل و مطمئن) بعد مهاجرت کنید.
به نظر من کسانیکه در یکی از دو گروه زیر هستند می تونند بدون تحصیل و برنامه تحصیل مهاجرت کنند.
۱. کسانیکه پول خیلی زیادی دارند. این افراد هر کاری که دوست داشتن می تونند بکنند و هر جایی دوست داشتن می تونن زندگی کنند. وکیل بسیار مطمئن پیدا کنند و از طریق سرمایه گذاری اقدام کنند. فقط قبل از هر کاری حتی قبل از گرفتن وکیل به کشوری که مدنظر دارن مسافرت کنند و ۳ ماه اونجا زندگی کنند. تو این ۳ ماه تلاش کنند به انجام کارهایی که بعد از مهاجرت باید بکنند زندگی و کار رو تو اون کشور جدید لمس کنند اگر تصمیم به مهاجرت گرفتند اقدام کنند. اگر پشیمان شدند چند صد میلیون تومان و چند سال زندگی خودشون رو برای اقدام و انتظار از دست نمیدند. اگر مهاجرت کردند تنها (تنها!) راه موفقیت شون مهم نیست چقدر پول داشته باشند، زبان انگلیسی بسیار قوی هست (حداقل ۹۰ تافل) وگرنه آنچنان در قوانین و مقررات پیچیده و در دام انسانهای به ظاهر عالم و نیک سیرت گیر می افتند که هیچ وقت نمی تونند جبران کنند.
۲. کسانیکه مدرک فنی و مهندسی دارن و یا از رشته هایی مثل پرستاری از علوم تجربی هستند. شما اگر نمی خواهید تحصیلی اقدام کنید می تونید با داشتن و پذیرفتن شرایط زیر بصورت کاری برای بعضی کشورها اقدام کنید و یا با لاتاری اینجا بیایید.
زبان بسیار قوی داشته باشید (حداقل ۹۰ تافل) و در زبان تخصصی رشته خودتون هم بسیار قوی باشید و اگر می تونید چند ماه تحمل کنید و با هزار دوز و کلکی که سر رزومه تون در میارید تا بعضی کلمات توش نباشن، اسمها رو اختصاری می کنید و یا راحت بگم رزومه سازی می کنید تا کسی بشوید که نیستید ولی می تونید با اون هویت استخدام بشید و اگر در ایران مهندس ارشد شرکت فلان با حداقل ۵ سال سابقه کار بودید و اینجا بعد از ۶ ماه دوندگی و خرج و خرج و خرج می شوید کسیکه با ۱۵ دلار ساعتی در یک شرکت نقشه ها رو چاپ می گیره و کارهای بسیار بسیار ساده ای رو انجام میده و … دوستان مهندس من که با لاتاری اومدند اینطور بودند و بعد از ۳ سال وضعیتشون بهتر شده است. کار با درآمد بیشتر ساعتی ۳۰ تا ۴۰ دلار.
۳. کسانیکه واقعا از نظر کاری اقتصادی و زندگی در شرایط بدی هستند. بیکارند یا واقعا درآمد چندانی ندارند نمی تونند هزینه زندگی رو تامین کنند و یا کلا مجبور (مجبور!) هستند با لاتاری مهاجرت کنند و نمی تونند تحصیلی نه تنها اینجا بلکه هیچ جای دیگه ای اقدام کنند. این گروه اگر می خواهند مهاجرت کنند. امیدوارم مشکلاتی که برای برنامه مهاجرت و لاتاری پیش آمده حل و ختم به خیر بشه و شماها هم بتونید مهاجرت کنید. اینجا با حداقل درآمد ۱۰ دلار در ساعت و در یکی از ایالتها و شهرهای ارزان می تونید زندگی بهتری داشته بشید. برای این گروه از افراد زبان انگلیسی در حد گفتگوهای روزمره کافی هست.
توصیه من برای مهاجرت:
۱. اگر سرمایه گذار و پولدار هستید مهاجرت نکنید اینجا نمی تونید بیزینس کنید. شاید بعدا نوشتم چرا.
۲. فقط اگر خیلی جوان هستید مهاجرت کنید (۲۴ و ۲۶ سال، در دهه سوم زندگی تون)
۳. به غیر از تعداد انگشت شماری تخصص در علوم فنی و مهندسی و یا تخصصی مثل پرستاری مشاغل و متخصین دیگر دچار یک بحران بزرگی می شوند که هیچ راهی غیر از تحصیل دوباره نخواهند داشت. همه مشاغل علوم انسانی و هنر و خیلی از رشته های مهندسی و تجربی جزو این افراد هستند.
۴. با لاتاری مهاجرت نکنید. تحصیلی مهاجرت کنید. با لاتاری فقط اقامت دایم بگیرید.
۵. اینجا سرزمین آرزوها نیست. ۶۰ تا ۷۰ درصد جامعه اینجا قشر عادی و ضعیف جامعه هستند، ۲۰ تا ۲۵ درصد قشر متخصص و ۴ تا ۵ درصد ثروتمند و صاحب کسب و کار هستند. (اعداد فقط برای نشان دادن اکثریت و اقلیت آورده شده و واقعی نیستند). قشر عادی و ضعیف جامعه در اینجا با قشر عادی و ضعیف ایران متفاوت است ولی هر دو باید همیشه به دنبال یک لگمه نان باشند و زندگی نکنند. شاید بعدا در مورد زندگی در اینجا نوشتم.
۶. کشورهای خیلی بهتر دیگری به غیر از اینجا وجود دارد مثل کانادا و استرالیا.
۷. تنها راه یک مهاجرت موفق و زندگی خوب در خارج از ایران، تحصیل هست.
۸. تنها شرط قبل از مهاجرت زبان زبان زبان هست. نه هر زبانی من زبان خوب رو حداقل ۹۰ تافل می دونم.
۹. اگر قصد تحصیل دارید مدرک زبان و مدارک دیگر را قبل از مهاجرت بگیرید.
۱۰ . اگر می توانید قبل از اقدام و قبل از مهاجرت (هر نوع مهاجرتی و هر جایی) حداقل چند هفته در به اون کشور برید و زندگی در اونجا رو تجربه کنید بعد تصمیم قطعی برای مهاجرت بگیرید.
۱۱. هیچ وقت و تا وقتی تجربه مشابهی ندارید نظر دیگران را در خصوص زندگی در این کشور زیر سوال نبرید و مسخره نکنید.
۱۲. کسانیکه کار و زندگی در ایران دارند: همه چیز رو یهو جمع نکنید و برای همیشه خداحافظی نکنید. کار و زندگی تون رو حداقل تا چند ماه پس از مهاجرت و اطمینان از تصمیمی که گرفتید و کاری که کردید حفظ کنید.
۱۳. ایران را کلا زیر سوال نبرید. زندگی در ایران خیلی سخت شده اما چیزهای دیگری هست که دارید و نمی دانید و تنها پس از مهاجرت به وجود و ارزش اونها پی میبرید. اینجا خیلی چیزهای بدتر و بهتری از ایران وجود دارد ولی متاسفانه بدی ها را پیش از آمدن و به چشم دیدن و تجربه کردن نمی تونید ببینید و ما هم نمی تونیم برای شما توصیف کنیم.
۱۴. اشتباهات ما را هیچ وقت تکرار نکنید. یا مهاجرت نکنید یا اگر مهاجرت کردید درست مهاجرت کنید.
۱۵. نگویید به خاطر آینده بچه هام دارم مهاجرت می کنم. بچه ها رو به جایی برسونید که خودشون برای ادامه تحصیل و زندگی مهاجرت کنن و بهترین زندگی رو بسازند. اگر نمی تونید اینجا محال هست که بتونید.
اینها نظرات شخصی من بود و خوشحالم که این وقت رو گذاشتم تا این پست رو براتون بنویسم.
سلام می کنم به همه عزیزان
این اولین پست من بعد از خداحافظی دو سال پیش هست و امیدوارم مفید باشه.
پست اول
موضوع: بهترین راه و بهترین کشور برای مهاجرت
برای مهاجرت به فکر کشورهای دیگر هم باشید. تنها (تنها!) راه خوب برای داشتن یک زندگی خوب پس از مهاجرت تحصیل هست. برای تحصیل باید مثل یک دانشجوی مهاجر مدرک زبان و سایر چیزها رو آماده کنید اپلای کنید و …
به دو صورت می تونید مهاجرت و تحصیل کنید.
الف - پس از مهاجرت اقدام کنید:
بعد از مهاجرت شدیدا درگیر مسایل ابتدایی زندگی در اینجا می شوید و باید کار کنید تا هزینه زندگی رو تامین کنید و شاید درگیر اتفاقات پیش بینی نشده ای بشید که به زحمت بتونید وقت و حوصله ای برای امتحان زبان و اپلای داشته باشید.
اکثریت مهاجرین مجبور میشن برای ساعتی ۱۰ دلار کار کنن و با کار تمام وقت و درآمد ماهانه حدودا ۱۶۰۰ دلار (قبل از مالیات) یا ۱۳۶۰ دلار (پس از مالیات) زندگی کنند. اگر همسر شاغل داشته باشند شرایط بهتری می تونند داشته باشند مگر اینکه بچه دار باشند. هزینه زندگی در شهرهای گران مثل لس آنجـس برای مجرد و متاهل حداقل و به ترتیب ۲۰۰۰ و ۳۰۰۰ دلار و در شهرهای کمتر گران حداقل ۱۵۰۰ دلار و ۲۰۰۰ دلار است. (اعداد با این فرض هستند که فرد مجرد هم خانه دارد و خانه مستقل اجاره نکرده است).
ب - قبل از مهاجرت اقدام کنید:
در این حالت شما شرایط بسیار متفاوتی دارید. شما در شرایط فعلی تون زندگی می کنید یا کار و زندگی خودتون رو دارید و یا خونه پدری زندگی می کنید. در این حالت مسیری رو که شما برای تحصیل پس از مهاجرت طی می کنید رو می تونید در زمان بسیار کمتری طی کنید. اگر سطح زبانتان در حد تافل ۶۰-۷۰ هست، این مسیر پس از مهاجرت می تونه تا ۲ سال طول بکشه اما قبل از مهاجرت می تونید در عرض کمتر از ۱ سال آماده بشید و اقدام کنید.
وقتی قرار هست درس بخونید، بهتر هست قبل از مهاجرت اقدام کنید. اگر قبل از مهاجرت اقدام می کنید پس به غیر از لاتاری راه دیگری هم هست کشورهای دیگری و بهتری هم هستند.
با ویزای دانشجویی می تونید سریعتر بهتر مطمئن تر برای کشورهای بیشتری دیگری که خیلی هم (شاید!) بهتر از اینجا هستند اقدام کنید و از اول مثل یک انسان تحصیل کرده متشخص وارد کشور جدید و جامعه جدید بشید و زندگی کنید. به جای اینکه مجبور باشید برای صرفه جویی در هزینه ها در شهرها و محله های آشغال پر از دودی و الکلی و فلان کاره زندگی کنید با دانشجوها زندگی می کنید و پس از اتمام تحصیل مستقیم شغل حرفه ای با درآمد بالاتر می گیرید.
اگر تنها راه مهاجرت رو لاتاری می دونید و اگر فکر می کنید (فکر!) اینجا سرزمین آرزوهاست و به غیر از اینجا به چیز دیگه ای فکر نمی کنید اول بیشتر به مهاجرت فکر کنید و دوم قبل از مهاجرت حتما امتحان زبان رو بدید و نمره مورد نیازتون رو بگیرید بعد مهاجرت کنید. توجه کنید که اینجا و بعضی کشورهای دیگه برای بعضی از رشته ها آزمون های تخصصی دیگه ای وجود داره. اگر برای رشته شما هم هست حتما برای اون آزمون هم آماده بشید (کامل و مطمئن) بعد مهاجرت کنید.
به نظر من کسانیکه در یکی از دو گروه زیر هستند می تونند بدون تحصیل و برنامه تحصیل مهاجرت کنند.
۱. کسانیکه پول خیلی زیادی دارند. این افراد هر کاری که دوست داشتن می تونند بکنند و هر جایی دوست داشتن می تونن زندگی کنند. وکیل بسیار مطمئن پیدا کنند و از طریق سرمایه گذاری اقدام کنند. فقط قبل از هر کاری حتی قبل از گرفتن وکیل به کشوری که مدنظر دارن مسافرت کنند و ۳ ماه اونجا زندگی کنند. تو این ۳ ماه تلاش کنند به انجام کارهایی که بعد از مهاجرت باید بکنند زندگی و کار رو تو اون کشور جدید لمس کنند اگر تصمیم به مهاجرت گرفتند اقدام کنند. اگر پشیمان شدند چند صد میلیون تومان و چند سال زندگی خودشون رو برای اقدام و انتظار از دست نمیدند. اگر مهاجرت کردند تنها (تنها!) راه موفقیت شون مهم نیست چقدر پول داشته باشند، زبان انگلیسی بسیار قوی هست (حداقل ۹۰ تافل) وگرنه آنچنان در قوانین و مقررات پیچیده و در دام انسانهای به ظاهر عالم و نیک سیرت گیر می افتند که هیچ وقت نمی تونند جبران کنند.
۲. کسانیکه مدرک فنی و مهندسی دارن و یا از رشته هایی مثل پرستاری از علوم تجربی هستند. شما اگر نمی خواهید تحصیلی اقدام کنید می تونید با داشتن و پذیرفتن شرایط زیر بصورت کاری برای بعضی کشورها اقدام کنید و یا با لاتاری اینجا بیایید.
زبان بسیار قوی داشته باشید (حداقل ۹۰ تافل) و در زبان تخصصی رشته خودتون هم بسیار قوی باشید و اگر می تونید چند ماه تحمل کنید و با هزار دوز و کلکی که سر رزومه تون در میارید تا بعضی کلمات توش نباشن، اسمها رو اختصاری می کنید و یا راحت بگم رزومه سازی می کنید تا کسی بشوید که نیستید ولی می تونید با اون هویت استخدام بشید و اگر در ایران مهندس ارشد شرکت فلان با حداقل ۵ سال سابقه کار بودید و اینجا بعد از ۶ ماه دوندگی و خرج و خرج و خرج می شوید کسیکه با ۱۵ دلار ساعتی در یک شرکت نقشه ها رو چاپ می گیره و کارهای بسیار بسیار ساده ای رو انجام میده و … دوستان مهندس من که با لاتاری اومدند اینطور بودند و بعد از ۳ سال وضعیتشون بهتر شده است. کار با درآمد بیشتر ساعتی ۳۰ تا ۴۰ دلار.
۳. کسانیکه واقعا از نظر کاری اقتصادی و زندگی در شرایط بدی هستند. بیکارند یا واقعا درآمد چندانی ندارند نمی تونند هزینه زندگی رو تامین کنند و یا کلا مجبور (مجبور!) هستند با لاتاری مهاجرت کنند و نمی تونند تحصیلی نه تنها اینجا بلکه هیچ جای دیگه ای اقدام کنند. این گروه اگر می خواهند مهاجرت کنند. امیدوارم مشکلاتی که برای برنامه مهاجرت و لاتاری پیش آمده حل و ختم به خیر بشه و شماها هم بتونید مهاجرت کنید. اینجا با حداقل درآمد ۱۰ دلار در ساعت و در یکی از ایالتها و شهرهای ارزان می تونید زندگی بهتری داشته بشید. برای این گروه از افراد زبان انگلیسی در حد گفتگوهای روزمره کافی هست.
توصیه من برای مهاجرت:
۱. اگر سرمایه گذار و پولدار هستید مهاجرت نکنید اینجا نمی تونید بیزینس کنید. شاید بعدا نوشتم چرا.
۲. فقط اگر خیلی جوان هستید مهاجرت کنید (۲۴ و ۲۶ سال، در دهه سوم زندگی تون)
۳. به غیر از تعداد انگشت شماری تخصص در علوم فنی و مهندسی و یا تخصصی مثل پرستاری مشاغل و متخصین دیگر دچار یک بحران بزرگی می شوند که هیچ راهی غیر از تحصیل دوباره نخواهند داشت. همه مشاغل علوم انسانی و هنر و خیلی از رشته های مهندسی و تجربی جزو این افراد هستند.
۴. با لاتاری مهاجرت نکنید. تحصیلی مهاجرت کنید. با لاتاری فقط اقامت دایم بگیرید.
۵. اینجا سرزمین آرزوها نیست. ۶۰ تا ۷۰ درصد جامعه اینجا قشر عادی و ضعیف جامعه هستند، ۲۰ تا ۲۵ درصد قشر متخصص و ۴ تا ۵ درصد ثروتمند و صاحب کسب و کار هستند. (اعداد فقط برای نشان دادن اکثریت و اقلیت آورده شده و واقعی نیستند). قشر عادی و ضعیف جامعه در اینجا با قشر عادی و ضعیف ایران متفاوت است ولی هر دو باید همیشه به دنبال یک لگمه نان باشند و زندگی نکنند. شاید بعدا در مورد زندگی در اینجا نوشتم.
۶. کشورهای خیلی بهتر دیگری به غیر از اینجا وجود دارد مثل کانادا و استرالیا.
۷. تنها راه یک مهاجرت موفق و زندگی خوب در خارج از ایران، تحصیل هست.
۸. تنها شرط قبل از مهاجرت زبان زبان زبان هست. نه هر زبانی من زبان خوب رو حداقل ۹۰ تافل می دونم.
۹. اگر قصد تحصیل دارید مدرک زبان و مدارک دیگر را قبل از مهاجرت بگیرید.
۱۰ . اگر می توانید قبل از اقدام و قبل از مهاجرت (هر نوع مهاجرتی و هر جایی) حداقل چند هفته در به اون کشور برید و زندگی در اونجا رو تجربه کنید بعد تصمیم قطعی برای مهاجرت بگیرید.
۱۱. هیچ وقت و تا وقتی تجربه مشابهی ندارید نظر دیگران را در خصوص زندگی در این کشور زیر سوال نبرید و مسخره نکنید.
۱۲. کسانیکه کار و زندگی در ایران دارند: همه چیز رو یهو جمع نکنید و برای همیشه خداحافظی نکنید. کار و زندگی تون رو حداقل تا چند ماه پس از مهاجرت و اطمینان از تصمیمی که گرفتید و کاری که کردید حفظ کنید.
۱۳. ایران را کلا زیر سوال نبرید. زندگی در ایران خیلی سخت شده اما چیزهای دیگری هست که دارید و نمی دانید و تنها پس از مهاجرت به وجود و ارزش اونها پی میبرید. اینجا خیلی چیزهای بدتر و بهتری از ایران وجود دارد ولی متاسفانه بدی ها را پیش از آمدن و به چشم دیدن و تجربه کردن نمی تونید ببینید و ما هم نمی تونیم برای شما توصیف کنیم.
۱۴. اشتباهات ما را هیچ وقت تکرار نکنید. یا مهاجرت نکنید یا اگر مهاجرت کردید درست مهاجرت کنید.
۱۵. نگویید به خاطر آینده بچه هام دارم مهاجرت می کنم. بچه ها رو به جایی برسونید که خودشون برای ادامه تحصیل و زندگی مهاجرت کنن و بهترین زندگی رو بسازند. اگر نمی تونید اینجا محال هست که بتونید.
اینها نظرات شخصی من بود و خوشحالم که این وقت رو گذاشتم تا این پست رو براتون بنویسم.