گفتگوی آزاد در مورد اعلام نتایج (شمارش معکوس)

[Erebour]

نمیدونم چی بگم کلا حالم خیلی خرابه...بزرگترین اشتباه اینه که زندگیتو ول کنی به امید لاتاری.....من کسی بودم که دبیرستان نمونه دولتی درس میخوندم...همکلاسی هام و هم مدرسه ای هام رتیه 4 و 10 و 20 شدن...زیر صد برای مدرسه ما مهم بود نه زیر هزار...همه فک و فامیل و دوستام انتظار قبولی من تو بهترین دانشگاه رو داشتن...ولی فکر لعنتی رفتن به آمریکا نمیزاشت درس بخونم فقط منتظر این بودم که سن و شرایطم برسه به اون چیزی که بتونم لاتاری ثبت نام کنم...منی که ازم اونطوری انتظار داشتن ، یه دانشگاه غیرانتفاعی قبول شدم که حتی مهدکودک هم ازش بزرگتره....جالب اینجاست از حماقتم هم دست نکشیدم بازم زندگیمو گذاشتم بر مبنای اینکه لاتاری قبول میشم...5 ترم رفتم دانشگاه فقط 50 واحد پاس کردم...انصراف دادم الان رفتم دانشگاه آزاد که 70 کیلو متر با شیراز فاصله داره....روزی 140 کیلومتر باید برا یه کلاس برم کلی از زندگیم و هم سن سالام کلی عقب افتادم...خلاصه اینا رو گفتم که عبرت بگیرید..فرصت هاتون رو به امید لاتاری و رفتن تلف نکنید.وگرنه میشید مثه من از اینور رونده از اونور مونده..تمام تلاشتون رو تو ایران داشته باشید هر وقت هم قبول شدید ک چ بهتر..امیدوارم حالا که ما نشدیم،به اونایی که قبول شدن ویزا بدن...
اصن نابودم مخصوصا با دیدن بعضی صفحات مهاجرسرا