گفتگوی آزاد در مورد اعلام نتایج (شمارش معکوس)

[ella 2018]

آقا ostokhanعزیز
ممنون که منو قابل دونستین ودرد دلی کردید معضل بیکاری وناامیدی متاسفانه گریبانگیر اکثر جوانهای ما رو گرفته واعتماد به نفس رو بسیار کم کرده. تنها کاری که از دست من برمیاد اینه که تجربیاتم رو دراختیار شما بذارم .
اعتقاد دارم که اگر روزنه ای هرچند کوچک وجود داشته باشه میتونید از اون استفاده کنید.نوشتن خاطرات وتجربیاتم هم از این منظراست .شاید در اونا راه حلی وجود داشته باشه که مورد استفاده قرار بگیرند:
-نوشتید که مدرک تحصیلی شما ارشد وسنتون 28 سال است .به نظر من اتفاقا الان موقع استفاده ازاین موقعیت است زیرا:
1-میتونید ابتدا تافل وجی آر ای رو بگیرید (نیازی نیست که نمره تافل شما درسطح بالایی باشه برخی از دانشگاهها حتی جی آر ای رو هم نمیخوان)
2-با یک دانشگاه سطح متوسط ودر ایالتهای جنوبی آمریکا ارتباط برقرار کنید (اپلای کنید) وبدون فاند پذیرش بگیریدوقتی وارد شدید یک ویا دوترم روشهریه بدید (البته میتونه قسطی هم باشه)
3-با رییس دانشکده موقعیت مالی تون رو درمیون بذارید اونا حتما کمکتون میکنند وکاری تو دانشگاه براتون درنظر میگیرندکه میتونه مخارجتون روتامین کنه (درس خوندن وکار کردن اونهم درابتدای راه خیلی سخته ولی شدنی است مخصوصا اگر کسی انگیزه داشته باشه)
4-دوترم که خوندید وزبانتون خوب شد وبا جامعه اونجا کاملا آشنا شدید اگر بخواهید میتونید با دانشگاههای تراز بالاتر اپلای کنید وفاند بگیرید ودرستون رو با خیال راحت ادامه بدید(این کار شدنی است )
در رابطه با مطالب بالا تجربیاتم رو مینویسم:
پسرم ودوست همکلاسی اش سالها پیش اپلای کردند ورفتند. برادر این همکلاسی اونموقع دردانشگاه غیر انتفاعی وابسته به دانشگاه مشهد درس میخواندوبعد از یکی دو سال لیسانس گرفت چون انگیزه داشت که دنبال برادرش برود تلاش کرد وتافل وجی ار ای رو هم گرفت .برادرش که درمیشیگان درس میخوند تونست براش پذیرش بگیره البته بدون فاند . باهمین پذیرش از سفارت درآنکارا ویزا گرفت ورفت حدود دو ترم شهریه داد ولی تو دانشگاه هم کار میکرد تونست با کمک رییس دانشگاه که از وضعیت نامناسب مالی اش آگاه بود بقیه مسترش رو با نیمه فاند تموم کنه .بعد از مستر اپلای کرد وبرای دکتری رفت میامی چند سال بعد باگرفتن دکتری توهمون دانشگاه تدریس رو شروع کرد والان زندگی نسبتا خوبی رو داره
میتونید از سایت اپلای ابرود که مخصوص دانشجویانی است که تومرحله رفتن هستند ویا تومرحله اپلای کردن هستند وارد بشی واطلاعات خوبی بدست بیاری اگه بتونی با برخی از اونا هم ارتباط برقرار کنی شاید بتونی کانال ارتباطی برقرارکنی واز این طریق بری .
قبلا هم گفتم فکر میکردم فقط بچه هایی از دانشگاههای تراز اول دولتی با معدل بالا فقط میتونند برن آمریکا ولی تو سفرهایی که داشتم بچه هایی رو دیدم که ارشدشون رو از دانشگاه آزاد گرفته بودند ولی تلاش کرده بودند واومده بودند برای دکتری.
دوست عزیز مطلب زیاد شد ولی اگر من جای شما بودم حتما این کار رو میکردم
1-هرگز ناامید نمیشدم چون جوان هستید ودارای مدرک بالای تحصیلی
2-چون انگیزه دارید پس مقداری از راه رو پیمودید
3-چون فقط به لاتاری دل نبسته ایدحتما راههای دیگه رو هم درنظر میگیریدواین خودش شروع خوبیه
درخاتمه ...چون درابتدای راه هستید هرگز هرگز ناامید نشید وبا برنامه ریزی وپشتکار حتما راهی پیدا میکنید
تندرست وشاد باشید

من این پست اینقدر به دلم نشست که نتونستم هیچی براش ننویسم
راستش منم فکر میکردم که بچه های دانشگاه های رتبه ی بالا شانس زیادی برای رفتن دارن
ولی وقتی خودم اومدم تو یکی از این دانشگاهها دیدم واقعا اینجوری نیست
نه اینکه بچه ها ضعیف باشنا
واقعا بچه های قوی و با هوشی هستن ولی اینقدر اساتید تو سرشون میزنن خیلی ها اصلا اعتماد به نفسشونو از دست میدن
از طرفی نوشتن ریکام که یکی از وظایف استاد هست رو انجام نمی دن
ولی دانشگاه های دیگه به دلیل داشتن استاد های جوون وضع دانشجو ها برای رفتن خیلی بهتره

به نظر من هم آدم وقتی انگیزه برای انجام یه کاری داشته باشه
یه راهی پیدا میکنه و بش میرسه
حتی اگه چند سال طول بکشه

درمورد اون دوستمونم که 28 سالشونه باید بگم
یعنی بهتر از سن شما با شرایط شما وجود نداره
تلاشتونو بکنید و نا امید نشید
به نمره ی خوب کارشناسی و نمرات زبانتون بستگی داره
من خودم 4 تا مقاله دارم که هیچ کدوم به دردم نخورد چون نمره ی gre ام خوب نبود
البته من زیادی رویا پردازانه اپلای کرده بودم
تلاشتونو بکنید
حتماموفق میشید

آقای farrokh33 عزیز
بازم از شما ممنونم برای صحبت های خوب و انرژی دهنده تون
همیشه موفق باشید