گفتگوی آزاد در مورد اعلام نتایج (شمارش معکوس)

[yami]

دوستان، چند صفحه اخر رو خوندم و جو نامبدی و یاس رو میبینم ولی بعنوان نزدیک به هشت سال مقیم امریکا تنها توصیه های که میتونم بکنم اینه:

۱- امریکا اروپا نداره، هر جا با شرایط بهتر و سریعتر شد همان خوبه. بیخود وقت و انرژی تونو صرف تمرکز رو امریکا نکنید. مگه عمر مفید ادم در خارج کشور که بتونه انطور که دوست داشت زندگی کنه، چقدره؟

۲- به اقایان و مخصوصا متاهلهاشون توصیه میکنم امریکا رو بیخیال بشن. قبلا هم چیزهایی نوشتم و نمیخوان زیاد برم ته قضیه ولی کلا امریکا کانادا و کشورهای انگلوساکسون بدرد اقایون نمیخوره. مجرد باشن که باید توقعاتشونو خییییلی بیارن پایین و متاهل هم باشن به احتمال بسیار زیاد در حفظ بنیان خانواده مشکلات زیادی خواهند داشت. یا باید ببینند و تحمل کنند و یا با نادیده گرفتن یک عمر سرمایه گذاری مادی و معنوی مثل خیلیهای دیگه جدا بشن.

۳- یکی از اساسی ترین مشکلات ایرانیها در مهاجرت اینه که ۹۹‎٪ شون فقط کنی انگلیسی بلد هستند و از یادگیری یک زبان دیگر فراری.
مهاجرت کلی مشکلات داره که یادگیری زبان دیگه در مقابلش هیچیه. اینو قبول کنید، خیلی کشورهای غیر انگلیسی زبان و از قضا از نظر فرهنگی و اجتماعی بهتر از آمریکا هست که میشه رفت. رقابت هم سرشون کمتره. هیچ میدونستید کشورهایی مثل ارژانتین و برزیل و کلی کشورهای دیگه که حضور ذهن ندارم چقدر قوانین مهاجرتیشون ساده و طرف مهاجر هست؟ البته که زبانشون انگلیسی نیست و ایرانی زیادی هم انجاها زندگی نمیکنند و ممکنه جا افتادن سختتر و پر هزینه تر باشه ولی کسی که میگه فقط برم حالا هر جا شد که نباید وسواس داشته باشه.

۴- بهترین روش هم تحصیلیه که یواش بواش جا میوفتین به شرطی که از روز اول ورود به فکر اینکه چطور اقامت بگیرید باشین.
در امریکا کلی دانشجوی نخبه دیدم که از روز اول یا همش یرشون تو درس بود یا دنبال عشق و حال. نتیجه موفع فارغ التحصیلی تازه دوزاریشون میوفتاد که چکار کنن حالا. قید لاتاری ماتاری رم بزنید. واقعا ادم یا باید بطرز غیر واقع بینانه ای خوش بین باشه یا براش زیاد مهم نباشه که پروژه مهاجرتشو محدود کنه به یک همچین چیزی شانسی که شانسشم خییییییلی کمه و از دست خود ادم هم تلاشی بر نمیاد.