بر ما چه گذشت، چه می گذرد؟

[shadzad]

الهه عزیزم با نهایت احترام با این بخش صحبتت مخالفم که فقط تو ایران میشه بچه رو تربیت کرد، اگه منظورت اینه که همیشه بهش بگی چیکار کنه و نکنه مثل بیشتر پدر مادرای ایرانی و اونهم همیشه گوش بده، در اونصورت احتمالش زیاده که بچه رو دروغگو و دورو بار بیاری و خوشحالی از اینکه چیزی که می بینی مطابق میلته در حالی که شخصیت بچه مجموعه ای میشه از خواسته هایی که فقط جرات عمل کردن بهشون رو نداشته و سعی در سرکوبشان داشته و چون سنی که باید یه سری تجربه ها رو بدست بیاره گذشته در اینده رفتارهای نامتعارف تری ازش سر می زنه که اصلن مناسب سنش نیست و شما اون رفتارها رو شاید به عنوان والدین هیچ وقت نبینی، فرزند شما توی هر جامعه و فرهنگی دنبال علایق خودش می ره و اینکه به ظاهر علاقه شما رو دنبال کنه اصل قضیه رو تغییر نمی ده، بیشتر این علایق ذاتیست و در هر جامعه ای فرصت بد بودن یا خوب بودن برایش پیدا می شود. من طبق تجربه خودم بچه هایی که در غرب بزرگ شدند رو خیلی هم صادق و سالم می دونم و این بینهایت ارزش داره چراکه خودشان انتخاب می کنند که خوب باشند و مثلا در سن ۳۰ سالگی بسیار با تجربه تر و پخته تر و قابل اعتماد تر از جوانی هستند که مثلا در ایران فقط فرصت دنبال کردن علایق منفی خود را کمتر داشته. از همه اینها که بگذریم این که فرزندتان در انتخابهای سنین پایینش ممکن است اشتباه کند(که نهایتا هیچ ضرری هم برایش ندارد معمولن ولی ما ایرانیها اصولن تمرکز بیشتری روی این بحثها داریم) را روی یک کفه ترازو بگذارید و آن فرصت های پیشرفت علمی و مالی و اجتماعی که می تواند در یک کشور با امکانات بیشتر بدست آورد را در کفه دیگر ترازو بگذارید و تصمیم بگیرید، صد البته که برای افراد مختلف این وزن ها متفاوت است.