2013-10-05 ساعت 12:18
(2013-10-05 ساعت 02:22)سانازی نوشته: همه اینجا شاغلن؟!!
عجب چه خوابی دارینن بچه ها!
خوب خودم شروع کنم ولی من از انجایی که دمدمی هستم بعضی وقتا شادم و مثبت بعضی وقتا اند دپرس ولی خوب مینویسم.
تا پارسال یکم راحت بودم ولی وقتی همسرم امد و رفت و علنی همه فهمیدن الان دیگه نه میخوام تلفن جواب بدم نه حوصله رفتن به جایی رو دارم.همش میپرسن چه خبر از کارت بابا خبری شد حتما میشنوین دیگه.میدونم عضیا از دلسوزی میگن ولی بعضیا همچین میگن که بابا اینجا ازدواج کرده بودی الان بچه هم داشتی!به شما چه بگذریم حالا تو این همه بیتابی و انتظار بیای این حرفارم تحمل کنی دیگه معلومه که اخلاقتم خراب میشه والا همسر من که همش میگه چرا زود عصبانی میشی منم میگم باعثش توییی(میدونین که ما اشتباهاتی داشتیم در پروسه ویزامون) و خلاصه ناراحتی ایجاد میشد.منم دیگه بعد لیسانس دیگه همسرم فکر میکرد من کارم حداکثر8ماه تمومه و اونجام نذاشت نه ادامه بدم نه کار کنم که کارت داره درست میشه که ای دل غافل که 4سال از اولین اشناییمون گذشت.وکیل سرمون کلا گذاشتو بقیه شم میدونین.خیلی احساس پوچی میکنم حس میکنم بهترین سالهای زندگیمو به انتظار گذروندم.در حالی که اینجام بهترین موقعیت ها رو داشتم.نا خود اگاه فکر میکنم که اگه قبول نمیکردم الان.. همش نمیدونم چرا برمیگردم گذشته گاهی فکر میکنم دوسش ندارم بعضی وقتام میگم بابا همه چی میخواستی اون داره ولی دسته خودم نیست نمیدونم شما هم به این فکر کردین یا 2دل شدین؟
شیما جونو سیمی و بچه های قدیمی که اکثرا رفتن همیشه امیدوارم میکردن نمدونم چرا جو تایپک خشکه و زیاد اهل صحبت نیستین.ولی دوست دارم بنویسین که یکم جو عوض شه به قول سیمی که نوشت اون موقع که اینجا بودن اصلا نفهمیدن چطور گذشت.
من از انجایی که همسرم علاقه شدید داره به فارمسی از همون اول گفت که بیای اینجا اونو بخون(من مهندسی خوندم!) بعد 2سال حالا بچه اینا رو فکر میکنیم ولی اون 4سال پیش بود و الان فرق کرده و من اصلا حوصله ندارم و این چند سال و فکرکنم مغزم تنبل شده و سختم میشه با این همه ایشون همیشه میگن نه نگا کن فلانی از فامیلت اینجا پزشکی میخونه با اون سنش!و در نتیجه قیضه بچه هم خوب سن داره میره بالا دیگه نمیدونم ...
من زبان میخونم ولی نه جدی میدونم که دایما باید تو گوشم باشه و بخونمم ولی قکر کنم همه مونن در این شرایط زیاد حواسمون جمع نیست من شخصا تنبلی میکنم یا بهونه میگیرم من فلان رو ندارم یا فیلم ندارم الکی سر خودمو کلاه میزارم میدونم که داداش ارین گفته حتما قوی کنید و دارم میبینم اونایی که زبان بلد بودن چقدر اونور براشون راحتر بوده تا دوستایی که زیاد قوی نبودن.
باید خودمونو اماده کنیم واسه شرایط جدید که این خودش با طولانی شدن کارمونن یکم سخت شده.
امیدوارم این صحبت ادامه پیدا کنه و شما دوستان هم بگین که چیکار میکنین و میخوایین چیکارا بکینین؟
شب خوش تا فردا.
ساناز جون این دوری از چند جهت به ما لطمه میزنه اول اثرات بدی که رو رابطه ها میذاره ، از کم شدن اعتماد گرفته تا دودلی و پریشون خاطری ، اما بدترین اثرش رو به شخصه رو خود من گذاشته که صبح که از خواب بیدار میشم می بینم بازم یه روز انتظار دیگه شروع شد . ازونجایی که آدم حساس و احساسی هستم هزار جور فکر منفی و حسرت اون شور و هیجانی که سالای قبل داشتم و حالا فقط شدم یه آدم منتظر که نمیدونه اصلا ارزشش رو داره یا نه میاد تو ذهنم .حالا اینا رو به دیدن هر روز پدر و مادرم که دیر یا زود باید ازشون خداحافظی کنم اضافه کن!!!!
امــــــــــــــــــــــــــــــا ، من نا امید نیستم راهی هست که با بصیرت شروع کردیم و هیچ جیزی هم آسون به دست نمی آد . در مورد فامیل هم من دقیقا می فهمم چی میگی چون منم تقریبا از آدما فرار می کنم که ازم سوال نشه . حتما ما یه کاری کردیم که خیلیا چشم دیدنمون و ندارن!!!!! ولی در کل باید مثبت اندیش باشیم ،به روزای اول رابططون فکر کن و به اینکه این دوری ها که تموم بشه بر می گردی به همون حس روز اولت. این انتظار باعث میشه کسل و بی حوصله شی و متعاقبا رفتارت با همسرت تغییر می کنه .اگه معتقد باشی که همه چیز از ذهن میاد اونوقت با قدرت فکر و مثبت اندیشی همه چیز تو زندگی زیبا تر میشه . مثلا با خودت حساب کن که این حالتت حداکثر چقدر قراره ادامه پیدا کنه؟ 3 ماه دیگه؟ 4 ماه دیگه؟ اونوقت اون زمان که برسه دیگه به خونه پدری بر نمیگردی و همه چیز تو گذشته میمونه . پس قدر لحظه ها رو بدونیم . آینده چه بخوایم و چه نخوایم میرسه
الان بچه ها میگن این پورانه داره این حرفارو میزنه!!! خو مگه چیه اینارو به خودمم دارم میگم
