بر ما چه گذشت، چه می گذرد؟

[arian307]

دوستان قدیمی و جدید سلام...
همگی ردیف و خوشحال هستین ؟ کارا خوب پیش میره ؟ خسته که نشدین ؟ کی خستست؟ دشمن؟
امیدتون رو از دست ندین رفقا... هر چقدر هم که صبر کنین و سختی بکشین ارزشش رو داره ... خداییش این پروسه ی ویزا واسه بعضی ها مثل سرطان میشه و پدر ادم در میاد انقدر که فکر و خیال میکنه ... انواع اقسام فکرا میاد تو کلتون .. ای نامزدم یا شوهرم باد نخوره پشتش و من و از یاد ببره .. یا نمیدونم نکنه که ویزا نتونم بگیرم ... نکنه کلیر نشم .. اما اینا همش فکر و خیاله... همه چی ردیف میشه ... همتون میاین اینجا و از زندگی لذت میبرین ... اگر زبان بلد نیستین قشرده بخونین چون اگر بلد نباشین و بیاین بعد از ۱ ۲ ماه احساس میکنین که تو بزرگترین زندان دنیایین ... الان که منتظرین همه ی هدف هاتون رو بنویسین که اومدین اینجا واسشون تلاش کنین .. به قول معروف با برنامه ریزی بیاین که بتونین از این کشوری که معروفه به land of apportunity استفاده کامل کنین .. بهترین کار واسه این که بتونین جا بیوفتین اینه که سریع برین سر کار .. بعد از گذروندن مراحل اداری و گرفتن سوشال سریع اپلیکیشن پر کنین .. اینجوری نیست که بگن فردا بیا سر کار.. یهو میبینین۳ ۴ماه طول کشید تا استخدام شین ... ... خلاصه که الان که پیش خانواده این حالش رو ببرین .. من هم که پسرم و پسرا معمولا پوست کلفت تر از دختران الان دلم لک زده واسه خانوادم ... اشتباههی که شاید من هم مرتکب شدم این بود که روزایی که منتظر ویزا بودم نتونستم زیاد با خانوادم باشم و اعصابم خورد بود اما الان میبینم اصلا ارزشش رو نداشت .. پس از این اخرین روزهایی که کنار خانواده هستین نهایت استفاده رو بکنین .. مخلص همگی هم هستیم و ببخشید که زیاد دیگه نمیتونم سر بزنم حسابی سر و کلمون به زندگی مشغول شده ... به فکر یلدا و مونای گل هم هستم .. امیدوارم این طلسم شکسته شه واسشون ...