بر ما چه گذشت، چه می گذرد؟

[شباهنگ100]

ممنونم از راهنماییتون. سعی میکنم بی خیال باشم

راستش خیلی وقتا نمیشه بیخیال بود من سعی میکنم با تفاوتا کنار بیام. تا حدی هم موثر بوده. امیدوارم بدرد شما هم بخوره.

سلام دوست عزیز
میشه لطف کنید و کمی از این تفاوتهایی که میفرمایید برامون بگید تا کسایی که مثل من هنوز در مرحله گرفتن ویزا هستند دید روشنتر و بهتری در مورد اوضاع و شرایط اونجا بدست بیارند.
راستش بعضی وقتا که نظرات دوستانیکه بعد از مدتها شوق و انتظار موفق به مهاجرت شدند و حالا از شرایط خودشون در آمریکا هم گلایه دارند وراضی نیستند رو میخونم دچار ترس و سردرگمی میشم و از اینکه تصمیم اشتباه بگیرم میترسم. بعضی وقتا به خودم میگم نکنه من دارم بهترین روزهای عمرم رو با این انتظار هدر میدم و اونور هم چیزی منتظر من نیست!
خوشحال میشم دوستانیکه رفتند بیان و نظر خودشون رو بگند.
(در ضمن ویزای من ازدواجی نیست) شاید اگه ازدواجی بود شک و تردیدهام کمتر بود!

متاسفانه تفاوتها خیلی زیاده و این اذیت میکنه آدم رو وقتی فکر میکنم من تو ایران خیلی مستقل بودم کارامو خودم انجام دادم و اینجا حتی برای یه کپی ساده هم نمیدونم کجا برم و چی کار کنم و نیاز دارم کسای دیگه بهم یاد بدن و چیزای فوق العاده اولیه رو نمیدونم. و اینکه من تو ایران برا خودم کسی بودم و مدرکی داشتم الان تو بحثای اطرافیان هیچ حرفی برای گفتن ندارم حتی درکی از خیلی بحثای اونا ندارم از درون خودمو میخورم و کاری هم از دستم بر نمیاد.
و در مورد قبل از ویزا باید بگم مرحله قبل از ویزا خیلی سختر از بعد از ویزاست چون ادم معلق میشه تکلیف خودشو نمیدونه معلوم نیست کارت ماه دیگه درست میشه یا سال دیگه و این مرحله هم سختی های به نوع خودشو داره. ولی در کل مهاجرت سخته تا تو جامعه آمریکایی حل بشی زمان میبره. ولی در کل خودم پشیمونم که از زمانی که قبل از ویزا داشتم بهتر و بیشتر استفاده نکردم.

ممنون از پاسختون. البته به نظر من هنوز خیلی زوده که شما بخواهید نگران باشید و مطمئنا در مدت زمان کمی با همه چی آشنا میشید و به نگرانیهای امروزتون می خندید! مخصوصا کسانی که مثل شما در ایران هم مستقل بودند خیلی زود بعد از مهاجرت هم راه می افتند.
من چی بگم که تو ایران هم اصلا آدم مستقلی نیستم و در اکثر موارد به همسرم وابسته هستم. خدا آخر و عاقبت منو بخیر کنه!